Jesus Heals a Centurion’s Slave

(A)When He had completed all His [a]teaching in the hearing of the people, (B)He went to Capernaum.

Now a centurion’s slave, who was highly regarded by him, was sick and about to die. When he heard about Jesus, (C)he sent some [b]Jewish elders to Him, asking Him to come and save the life of his slave. When they came to Jesus, they strongly urged Him, saying, “He is worthy for You to grant this to him; for he loves our nation, and it was he who built us our synagogue.” Now Jesus started on His way with them; but already, when He was not yet far from the house, the centurion sent friends, saying to Him, “[c]Lord, do not trouble Yourself further, for I am not worthy for You to enter under my roof; for that reason I did not even consider myself worthy to come to You; but just [d]say the word, and my servant [e]shall be healed. For I also am a man placed under authority, with soldiers under myself; and I say to this one, ‘Go!’ and he goes, and to another, ‘Come!’ and he comes, and to my slave, ‘Do this!’ and he does it.” Now when Jesus heard this, He was amazed at him, and turned and said to the crowd that was following Him, “I say to you, (D)not even in Israel have I found such great faith.” 10 And when those who had been sent returned to the house, they found the slave in good health.

11 Soon afterward Jesus went to a city called Nain; and His disciples were going along with Him, [f]accompanied by a large crowd. 12 Now as He approached the gate of the city, [g]a dead man was being carried out, the only son of his mother, and she was a widow; and a sizeable crowd from the city was with her. 13 When (E)the Lord saw her, He felt compassion for her and said to her, “Do not go on weeping.” 14 And He came up and touched the coffin; and the bearers came to a halt. And He said, “Young man, I say to you, arise!” 15 And the dead man sat up and began to speak. And Jesus gave him back to his mother. 16 (F)Fear gripped them all, and they began (G)glorifying God, saying, “A great (H)prophet has appeared among us!” and, “God has [h]visited His people!” 17 (I)And this report about Him spread throughout Judea and in all the surrounding region.

The Messengers from John

18 (J)The disciples of John also reported to him about all these things. 19 And after summoning [i]two of his disciples, John sent them to (K)the Lord, saying, “Are You the Coming One, or are we to [j]look for another?” 20 When the men came to Him, they said, “John the Baptist has sent us to You, [k]to ask, ‘Are You the Coming One, or are we to [l]look for another?’” 21 At that very [m]time He (L)cured many people of diseases and (M)afflictions and evil spirits; and He gave sight to many who were blind. 22 And He answered and said to them, “Go and report to John what you have seen and heard: people who were (N)blind receive sight, people who limped walk, people with leprosy are cleansed and people who were deaf hear, dead people are raised up, and (O)people who are poor have the gospel preached to them. 23 And blessed is [n]anyone who does not take offense at Me.”

24 When the messengers of John had left, He began to speak to the crowds about John: “What did you go out into the [o]wilderness to see? A reed shaken by the wind? 25 [p]But what did you go out to see? A man dressed in soft clothing? Those who are splendidly clothed and live in luxury are found in royal palaces! 26 But what did you go out to see? A prophet? Yes, I tell you, and one who is more than a prophet. 27 This is the one about whom it is written:

(P)Behold, I am sending My messenger [q]ahead of You,
Who will prepare Your way before You.’

28 I say to you, among those born of women there is no one greater than John; yet the one who is [r]least in the kingdom of God is greater than he.” 29 When all the people and the tax collectors heard this, they acknowledged (Q)God’s justice, (R)having been baptized with (S)the baptism of John. 30 But the Pharisees and the [s](T)lawyers rejected God’s purpose for themselves, not having been baptized by [t]John.

31 “To what then shall I compare the people of this generation, and what are they like? 32 They are like children who sit in the marketplace and call to one another, and say, ‘We played the flute for you, and you did not dance; we sang a song of mourning, and you did not weep.’ 33 For John the Baptist has come neither (U)eating bread nor drinking wine, and you say, ‘He has a demon!’ 34 The Son of Man has come eating and drinking, and you say, ‘Behold, a gluttonous man and a [u]heavy drinker, a friend of tax collectors and [v]sinners!’ 35 And yet wisdom (V)is vindicated by all her children.”

The Anointing in Galilee

36 Now one of the Pharisees was requesting Him to eat with him, and He entered the Pharisee’s house and reclined at the table. 37 (W)And there was a woman in the city who was a [w]sinner; and when she learned that He was reclining at the table in the Pharisee’s house, she brought an alabaster vial of perfume, 38 and standing behind Him at His feet, weeping, she began to wet His feet with her tears, and she wiped them with the hair of her head, and began kissing His feet and anointing them with the perfume. 39 Now when the Pharisee who had invited Him saw this, he said to himself, “If this Man were (X)a prophet He would know who and what sort of person this woman is who is touching Him, that she is a [x]sinner!”

Parable of Two Debtors

40 And Jesus responded and said to him, “Simon, I have something to say to you.” And he [y]replied, “Say it, Teacher.” 41 “A moneylender had two debtors: the one owed five hundred [z](Y)denarii, and the other, fifty. 42 When they (Z)were unable to repay, he canceled the debts of both. So which of them will love him more?” 43 Simon answered and said, “I assume the one for whom he canceled the greater debt.” And He said to him, “You have judged correctly.” 44 And turning toward the woman, He said to Simon, “Do you see this woman? I entered your house; you (AA)gave Me no water for My feet, but she has wet My feet with her tears and wiped them with her hair. 45 You [aa](AB)gave Me no kiss; but she has not stopped kissing My feet since the time I came in. 46 (AC)You did not [ab]anoint My head with oil, but she anointed My feet with perfume. 47 For this reason I say to you, her sins, which are many, have been forgiven, for she loved much; but the one who is forgiven little, loves little.” 48 And He said to her, (AD)Your sins have been forgiven.” 49 And then those who were reclining at the table with Him began saying [ac]to themselves, “(AE)Who is this Man who even forgives sins?” 50 And He said to the woman, (AF)Your faith has saved you; (AG)go in peace.”

Footnotes

  1. Luke 7:1 Lit words
  2. Luke 7:3 Lit elders of the Jews
  3. Luke 7:6 Or Sir
  4. Luke 7:7 Lit say with a word
  5. Luke 7:7 A command in Greek
  6. Luke 7:11 Lit and a
  7. Luke 7:12 Lit one who had died
  8. Luke 7:16 Or cared for
  9. Luke 7:19 Lit a certain two
  10. Luke 7:19 Or wait for
  11. Luke 7:20 Lit saying
  12. Luke 7:20 Or wait for
  13. Luke 7:21 Lit hour
  14. Luke 7:23 Lit whoever
  15. Luke 7:24 I.e., desert
  16. Luke 7:25 Or Well then, what
  17. Luke 7:27 Lit before Your face
  18. Luke 7:28 Or less
  19. Luke 7:30 I.e., experts in the Mosaic Law
  20. Luke 7:30 Lit him
  21. Luke 7:34 Or wine drinker
  22. Luke 7:34 I.e., irreligious Jews
  23. Luke 7:37 I.e., an immoral woman
  24. Luke 7:39 I.e., an immoral woman
  25. Luke 7:40 Lit says
  26. Luke 7:41 The denarius was a day’s wages for a laborer
  27. Luke 7:45 A customary form of greeting between rabbis
  28. Luke 7:46 A customary act of hospitality
  29. Luke 7:49 Or among

Pinagaling ang Alipin ng Kapitang Romano(A)

Matapos sabihin ni Jesus ang mga ito sa mga tao, pumunta siya sa bayan ng Capernaum. Doon ay may isang kapitang Romano na may aliping mahal sa kanya. May sakit ang aliping ito at nasa bingit ng kamatayan. Nang mabalitaan ng kapitan ang tungkol kay Jesus, nagsugo siya ng ilang mga pinuno ng mga Judio upang pakiusapan si Jesus na dalawin at pagalingin ang alipin. Paglapit ng mga sugo kay Jesus, taimtim silang nakiusap sa kanya at sinabi, “Siya po'y karapat-dapat na pagbigyan ninyo sapagkat mahal niya ang ating bansa. Sa katunayan nga po, ipinagpatayo niya tayo ng isang sinagoga.”

Sumama sa kanila si Jesus, ngunit nang malapit na siya sa bahay ay nasalubong niya ang mga kaibigan ng kapitan. Sila ay sinugo ng kapitan upang ipasabi kay Jesus ang ganito: “Ginoo, huwag na po kayong mag-abala. Hindi po ako karapat-dapat na puntahan pa ninyo sa aking tahanan, ni hindi rin po ako karapat-dapat na humarap sa inyo. Ngunit magsalita lamang po kayo at gagaling na ang aking alipin. Ako po ay nasa ilalim ng mga nakakataas sa akin at may nasasakupan naman akong mga kawal. Kapag sinabi ko sa isa, ‘Pumunta ka roon!’ pumupunta siya; at kapag sinabi ko naman po sa isa, ‘Halika!’ siya'y lumalapit. Kapag sinabi ko po sa aking alipin, ‘Gawin mo ito!’ ginagawa niya iyon.”

Namangha si Jesus nang marinig ito, kaya't humarap siya sa napakaraming taong sumusunod sa kanya at sinabi, “Kahit na sa Israel ay hindi ako nakakita ng ganito kalaking pananampalataya.”

10 Pagbalik nila sa bahay, naratnan ng mga isinugo na magaling na nga ang alipin.

Muling Binuhay ang Anak ng Isang Biyuda

11 Pagkatapos nito, nagpunta naman si Jesus sa isang bayang tinatawag na Nain. Sumama sa kanya ang mga alagad at ang napakaraming tao. 12 Nang malapit na siya sa pintuan ng bayan, may isang lalaking namatay na dala ng mga tao patungo sa libingan. Ito ay kaisa-isang anak na lalaki ng isang biyuda. Napakaraming tao mula sa bayan ang sumama upang makipaglibing. 13 Nahabag ang Panginoon nang kanyang makita ang ina ng namatay kaya't sinabi niya rito, “Huwag kang umiyak.” 14 Nilapitan niya at hinipo ang kabaong at tumigil ang mga may pasan nito. Sinabi niya, “Binata, sinasabi ko sa iyo, bumangon ka!”

15 Bumangon ang patay at nagsalita; at siya'y ibinigay ni Jesus sa kanyang ina.

16 Natakot ang lahat at sila'y nagpuri sa Diyos. Sabi nila, “Dumating sa atin ang isang dakilang propeta! Dinalaw ng Diyos ang kanyang bayan!”

17 At kumalat sa buong Judea at sa palibot na lupain ang balitang ito tungkol sa ginawa ni Jesus.

Ang mga Sugo ni Juan na Tagapagbautismo(B)

18 Ibinalita kay Juan ng kanyang mga alagad ang lahat ng mga pangyayaring ito. Kaya't tinawag ni Juan ang dalawa sa kanila 19 at pinapunta sa Panginoon[a] upang itanong kung siya na nga ang ipinangakong darating, o kung maghihintay pa sila ng iba. 20 Pagdating doo'y sinabi nila kay Jesus, “Pinapunta po kami dito ni Juan na Tagapagbautismo upang itanong kung kayo na nga ang darating, o maghihintay pa kami ng iba.” 21 Nang oras na iyon, pinagaling ni Jesus ang maraming taong may sakit, may karamdaman at sinasapian ng masasamang espiritu. Maraming mga bulag ang binigyan niya ng paningin. 22 Kaya't(C) sinabi niya sa mga sugo ni Juan, “Bumalik kayo kay Juan at sabihin ninyo sa kanya ang inyong nakita at narinig; nakakakita ang mga bulag, nakakalakad ang mga pilay, gumagaling at lumilinis ang mga ketongin, nakakarinig ang mga bingi, muling nabubuhay ang mga patay, at ipinapangaral sa mga dukha ang Magandang Balita. 23 Pinagpala ang taong hindi nag-aalinlangan sa akin!”

24 Pagkaalis ng mga sugo, nagsalita si Jesus sa mga tao tungkol kay Juan, “Bakit kayo pumunta sa ilang? Ano ang ibig ninyong makita? Isang halamang tambo na inihahapay ng hangin? 25 Ano nga ba ang inyong dinayo roon? Isang taong may magarang damit? Ang mga nagdaramit ng mamahalin at namumuhay sa karangyaan ay nasa palasyo ng mga hari. 26 Ano nga ang inyong dinayo? Isang propeta? Oo. At sinasabi ko sa inyo, siya'y higit pa sa isang propeta. 27 Sapagkat(D) si Juan ang tinutukoy ng kasulatan:

‘Narito, ipinapadala ko ang aking sugo na mauuna sa iyo,
    upang ihanda ang iyong daraanan.’

28 Sinasabi ko sa inyo, wala pang isinilang na mas dakila kaysa kanya. Ngunit mas dakila kay Juan ang pinakamababa sa kaharian ng Diyos.”

29 Ang(E) lahat ng mga taong nakarinig sa kanya, pati na ang mga maniningil ng buwis ay nagpuri sa Diyos. Ang mga ito'y binautismuhan ni Juan. 30 Ngunit ang mga Pariseo at ang mga dalubhasa sa Kautusan ay tumanggi sa layunin ng Diyos para sa kanila sapagkat ayaw nilang magpabautismo kay Juan.

31 Sinabi pa ni Jesus, “Kanino ko maihahambing ang mga tao ngayon? Ano ang nakakatulad nila? 32 Ang katulad nila'y mga batang nakaupo sa palengke at sumisigaw sa kanilang mga kalaro,

‘Tinugtugan namin kayo ng plauta, ngunit hindi kayo sumayaw!
Umawit kami ng panaghoy, ngunit hindi kayo umiyak!’

33 Sapagkat nang dumating si Juan na Tagapagbautismo, siya'y nag-aayuno at hindi umiinom ng alak; at ang sabi ninyo, ‘Sinasapian ng demonyo ang taong iyan!’ 34 Nang dumating naman ang Anak ng Tao, siya'y kumakain at umiinom, ngunit sinasabi naman ninyo, ‘Tingnan ninyo ang taong iyan! Matakaw, lasenggo at kaibigan ng mga maniningil ng buwis at ng mga makasalanan!’ 35 Ngunit ang karunungan ng Diyos ay napatutunayang tama sa pamamagitan ng mga tumatanggap nito.”

Binuhusan ng Pabango ang mga Paa ni Jesus

36 Inanyayahan si Jesus ng isa sa mga Pariseo upang makasalo niya. Pumunta naman siya sa bahay nito at dumulog sa hapag. 37 Sa(F) bayang iyon ay may isang babaing makasalanan. Nabalitaan niyang kumakain si Jesus sa bahay ng Pariseo, kaya't nagdala siya ng pabangong nasa sisidlang alabastro. 38 Lumapit siya sa likuran ni Jesus sa gawing paanan. Umiiyak na binasâ niya ng kanyang mga luha ang mga paa ni Jesus. Pinunasan niya ng kanyang sariling buhok, hinalikan, at binuhusan ng pabango ang mga paa nito. 39 Nang ito'y makita ng Pariseong nag-anyaya kay Jesus, nasabi nito sa sarili, “Kung totoong propeta ang taong ito, dapat ay alam niya na ang babaing humahawak sa kanyang paa ay isang makasalanan.”

40 Bilang tugon sa iniisip ni Simon, sinabi ni Jesus, “Simon, may sasabihin ako sa iyo.”

“Ano po iyon, Guro?” sagot niya.

41 Sinabi ni Jesus, “May dalawang taong may utang sa isang nagpapahiram ng pera; limang daang salaping pilak ang inutang ng isa, at limampung salaping pilak naman ang sa ikalawa. 42 Nang hindi sila makabayad, kapwa sila pinatawad. Ngayon, sino kaya sa kanila ang higit na magmamahal sa pinagkautangan?”

43 Sumagot si Simon, “Sa palagay ko po'y ang pinatawad sa mas malaking utang.”

“Tama ang sagot mo,” tugon ni Jesus. 44 Nilingon niya ang babae at sinabi kay Simon, “Nakikita mo ba ang babaing ito? Pumasok ako sa iyong bahay at hindi mo man lamang ako binigyan ng tubig para sa aking mga paa; ngunit hinugasan niya ng luha ang aking mga paa at pinunasan ang mga ito ng sarili niyang buhok. 45 Hindi mo ako hinalikan; ngunit siya, mula nang pumasok ay hindi tumigil ng kahahalik sa aking mga paa. 46 Hindi mo nilagyan ng langis ang aking ulo, subalit binuhusan niya ng pabango ang aking mga paa. 47 Kaya't sinasabi ko sa iyo, malaki ang kanyang pagmamahal sapagkat maraming kasalanan ang pinatawad sa kanya; ngunit ang pinatawad ng kaunti ay kaunti rin ang pagmamahal.”

48 At sinabi niya sa babae, “Pinatawad na ang iyong mga kasalanan.”

49 At ang kanyang mga kasalo sa pagkain ay nagsimulang magtanong sa sarili, “Sino ba itong nangangahas na magpatawad ng kasalanan?”

50 Ngunit sinabi ni Jesus sa babae, “Iniligtas ka ng iyong pananampalataya. Umuwi ka na.”

Footnotes

  1. 19 sa Panginoon: Sa ibang manuskrito'y kay Jesus .