Add parallel Print Page Options

137 By the rivers of Bavel we sat down and wept
as we remembered Tziyon.
We had hung up our lyres
on the willows that were there,
when those who had taken us captive
asked us to sing them a song;
our tormentors demanded joy from us —
“Sing us one of the songs from Tziyon!”

How can we sing a song about Adonai
here on foreign soil?
If I forget you, Yerushalayim,
may my right hand wither away!
May my tongue stick to the roof of my mouth
if I fail to remember you,
if I fail to count Yerushalayim
the greatest of all my joys.

Remember, Adonai, against the people of Edom
the day of Yerushalayim’s fall,
how they cried, “Tear it down! Tear it down!
Raze it to the ground!”

Daughter of Bavel, you will be destroyed!
A blessing on anyone who pays you back
for the way you treated us!
A blessing on anyone who seizes your babies
and smashes them against a rock!

Ang Panaghoy ng mga Taga-Israel nang Silaʼy Nabihag

137 Nang maalala namin ang Zion, umupo kami sa pampang ng mga ilog ng Babilonia at umiyak.
Isinabit na lang namin ang aming mga alpa sa mga sanga ng kahoy.
Pinaaawit kami ng mga bumihag sa amin.
    Inuutusan nila kaming sila ay aliwin.
    Ang sabi nila,
    “Awitan ninyo kami ng mga awit tungkol sa Zion!”
Ngunit paano kami makakaawit ng awit ng Panginoon sa lupain ng mga bumihag sa amin?
Sanaʼy hindi na gumalaw ang kanan kong kamay kung kalilimutan ko ang Jerusalem!
Sanaʼy maging pipi ako kung hindi ko aalalahanin at ituturing na malaking kasiyahan ang Jerusalem.
Panginoon, alalahanin nʼyo ang ginawa ng mga taga-Edom nang lupigin ng Babilonia ang Jerusalem.
    Sinabi nila,
    “Sirain ninyo ito at wasakin nang lubos!”

Kayong mga taga-Babilonia, kayoʼy wawasakin!
    Mapalad ang mga taong lilipol sa inyo gaya ng ginawa ninyong paglipol sa amin.
Mapalad silang kukuha ng inyong mga sanggol,
    at ihahampas sa mga bato.