拿細耳人的條例

耶和華對摩西說: 「你把以下條例告訴以色列人。

「無論男女,如果許願做拿細耳人,把自己獻給耶和華, 就要禁戒淡酒和烈酒、淡酒或烈酒做的醋、葡萄汁、葡萄和葡萄乾。 在做拿細耳人期間,葡萄樹所結的,包括葡萄核和葡萄皮,都不可吃。 在許願做拿細耳人期間,不可用剃刀剃頭,要任由頭髮生長,要保持聖潔,一直到獻給耶和華的日期滿了。 在獻給耶和華期間,不可挨近死屍, 即使父母或是兄弟姊妹死了,也不可挨近,以免沾染不潔,因為他頭上有將自己奉獻給上帝的記號。 在做拿細耳人期間,他是奉獻給耶和華的人。 如果有人在他身邊暴斃,使他的頭髮沾染不潔,他要等到第七天潔淨的日子剃掉頭髮。 10 第八天,他要帶兩隻斑鳩或雛鴿到會幕門口交給祭司。 11 祭司要獻一隻作贖罪祭,另一隻作燔祭,為他碰過死屍贖罪。他要在當日使頭聖潔, 12 重新開始過奉獻給耶和華的日子,還要帶一隻一歲的公羊羔作贖過祭。他以前做拿細耳人的日子無效,因為他沾染了不潔之物。

13 「獻給耶和華的日子期滿後,拿細耳人要遵行以下條例。他要被帶到會幕門口, 14 在那裡獻給耶和華一隻毫無殘疾、一歲的公羊羔作燔祭,一隻毫無殘疾、一歲母羊羔作贖罪祭,一隻毫無殘疾的公綿羊作平安祭, 15 一籃調油的無酵細麵餅和塗油的無酵薄餅,以及素祭和奠祭。 16 祭司要把這些祭物帶到耶和華面前,為他獻上贖罪祭和燔祭, 17 然後把公綿羊和無酵餅獻給耶和華作平安祭,再獻上素祭和奠祭。 18 拿細耳人要在會幕門口剃掉作為奉獻記號的頭髮,把頭髮放在平安祭的火裡燒掉。 19 拿細耳人剃頭以後,祭司要取出一條煮好的公綿羊前腿,再從籃中拿出一塊無酵餅和一塊無酵薄餅,放在拿細耳人手中。 20 然後,祭司要把這些祭物作為搖祭在耶和華面前搖一搖。這些祭物與作搖祭的胸肉和作舉祭的腿肉一樣,都是歸給祭司的聖物。此後,拿細耳人便可以喝酒。

21 「以上是許願獻供物給耶和華的拿細耳人當守的條例和當獻的祭物。但如果他額外許願獻上力所能及之物,就必須還所許的願。」

祭司的祝福

22 耶和華對摩西說: 23 「你告訴亞倫父子們要這樣為以色列人祝福, 24 『願耶和華賜福給你,保護你; 25 願耶和華笑顏垂顧你,施恩給你; 26 願耶和華恩待你,賜你平安。』 27 他們要奉我的名為以色列人祝福,我必賜福給他們。」

Herren talede fremdeles til Moses og sagde: Tal til Israeliterne og sig til dem: Når en Mand eller Kvinde vil aflægge et Nasiræerløfte for således at indvie sig til Herren, skal han afholde sig fra Vin og stærk Drik; Vineddike og stærk Drik må han ikke drikke, ej heller nogen som helst drik af Druer; han må hverken spise friske eller tørrede Druer; så længe hans Indvielse varer, må han intet som helst nyde, der kommer af Vinstokken, hverken umodne Druer eller friske Skud. Så længe hans Indvielsesløfte gælder, må ingen Ragekniv komme på hans Hoved; indtil Udløbet af den Tid han indvier sig til Herren, skal han være hellig og lade sit Hovedhår vokse frit. Hele den Tid han har indviet sig til Herren, må han ikke komme Lig nær; selv når hans Fader eller Moder, hans Broder eller Søster dør, må han ikke pådrage sig Urenhed ved dem, thi han bærer sin Guds indvielse på sit Hoved. Så længe hans Indvielse varer, er han helliget Herren. Men når nogen uventet og pludselig dør i hans Nærhed, og han således bringer Urenhed over sit indviede Hoved, skal han rage sit Hoved, den Dag han atter bliver ren; den syvende Dag skal han rage det; 10 og den ottende Dag skal han bringe to Turtelduer eller Dueunger til Præsten ved Åbenbaringsteltets Indgang. 11 Og Præsten skal ofre den ene som Syndoffer og den anden som Brændoffer og skaffe ham Soning, fordi han har syndet ved at røre ved Lig. Derpå skal han samme Dag atter hellige sit Hoved 12 og atter indvie sig til Herren for lige så lang Tid, som han før havde indviet sig, og bringe et årgammelt Lam som Skyldoffer; den forløbne Tid regnes ikke med, da han har bragt Urenhed over sit indviede Hoved.

13 Dette er Loven om Nasiræeren: Når hans indvielsestid er til Ende, skal han begive sig til Åbenbaringsteltets Indgang 14 og som Offergave bringe Herren et årgammelt, lydefrit Væderlam til Brændoffer, et årgammelt, lydefrit Hunlam til Syndoffer og en lydefri Væder til Takoffer, 15 en Kurv med usyret Bagværk, Kager af fint Hvedemel, rørte i Olie, og usyrede Fladbrød, smurte med Olie, desuden det tilhørende Afgrødeoffer og de tilhørende Drikofre. 16 Så skal Præsten bringe det for Herrens Åsyn og ofre hans Syndoffer og Brændoffer, 17 og Væderen skal han ofre som Takoffer til Herren tillige med de usyrede Brød i Kurven; derpå skal Præsten ofre hans Afgrødeoffer og Drikofer. 18 Så skal Nasiræeren ved Indgangen til Åbenbaringsteltet rage sit indviede Hoved og tage sit indviede Hovedhår og kaste det i Ilden under Takofferet. 19 Og Præsten skal tage den kogte Bov af Væderen og een usyret Kage og eet usyret Fladbrød af Kurven og lægge dem på Nasiræerens Hænder, efter at han har afraget sit indviede Hovedhår. 20 Og Præsten skal udføre Svingningen dermed for Herrens Åsyn; det tilfalder Præsten som Helliggave foruden Svingningsbrystet og Offerydelseskøllen. Derefter må Nasiræeren atter drikke Vin. 21 Det er Loven om Nasiræeren, der aflægger Løfte, om hans Offergave til Herren i Anledning af Indvielsen, foruden hvad han ellers evner at give; overensstemmende med Løftet, han aflægger, skal han forholde sig efter den for hans Indvielse gældende Lov. 22 Herren talede fremdeles til Moses og sagde: 23 Tal til Aron og hans Sønner og sig: Når I velsigner Israeliterne, skal I sige til dem: 24 Herren velsigne dig og bevare dig, 25 Herren lade sit Ansigt lyse over dig og være dig nådig, 26 Herren løfte sit Åsyn på dig og give dig Fred! 27 Således skal de lægge mit Navn på Israeliterne, og jeg vil velsigne dem.

拿细耳人的条例

耶和华对摩西说: “你把以下条例告诉以色列人。

“无论男女,如果许愿做拿细耳人,把自己献给耶和华, 就要禁戒淡酒和烈酒、淡酒或烈酒做的醋、葡萄汁、葡萄和葡萄干。 在做拿细耳人期间,葡萄树所结的,包括葡萄核和葡萄皮,都不可吃。 在许愿做拿细耳人期间,不可用剃刀剃头,要任由头发生长,要保持圣洁,一直到献给耶和华的日期满了。 在献给耶和华期间,不可挨近死尸, 即使父母或是兄弟姊妹死了,也不可挨近,以免沾染不洁,因为他头上有将自己奉献给上帝的记号。 在做拿细耳人期间,他是奉献给耶和华的人。 如果有人在他身边暴毙,使他的头发沾染不洁,他要等到第七天洁净的日子剃掉头发。 10 第八天,他要带两只斑鸠或雏鸽到会幕门口交给祭司。 11 祭司要献一只作赎罪祭,另一只作燔祭,为他碰过死尸赎罪。他要在当日使头圣洁, 12 重新开始过奉献给耶和华的日子,还要带一只一岁的公羊羔作赎过祭。他以前做拿细耳人的日子无效,因为他沾染了不洁之物。

13 “献给耶和华的日子期满后,拿细耳人要遵行以下条例。他要被带到会幕门口, 14 在那里献给耶和华一只毫无残疾、一岁的公羊羔作燔祭,一只毫无残疾、一岁母羊羔作赎罪祭,一只毫无残疾的公绵羊作平安祭, 15 一篮调油的无酵细面饼和涂油的无酵薄饼,以及素祭和奠祭。 16 祭司要把这些祭物带到耶和华面前,为他献上赎罪祭和燔祭, 17 然后把公绵羊和无酵饼献给耶和华作平安祭,再献上素祭和奠祭。 18 拿细耳人要在会幕门口剃掉作为奉献记号的头发,把头发放在平安祭的火里烧掉。 19 拿细耳人剃头以后,祭司要取出一条煮好的公绵羊前腿,再从篮中拿出一块无酵饼和一块无酵薄饼,放在拿细耳人手中。 20 然后,祭司要把这些祭物作为摇祭在耶和华面前摇一摇。这些祭物与作摇祭的胸肉和作举祭的腿肉一样,都是归给祭司的圣物。此后,拿细耳人便可以喝酒。

21 “以上是许愿献供物给耶和华的拿细耳人当守的条例和当献的祭物。但如果他额外许愿献上力所能及之物,就必须还所许的愿。”

祭司的祝福

22 耶和华对摩西说: 23 “你告诉亚伦父子们要这样为以色列人祝福, 24 ‘愿耶和华赐福给你,保护你; 25 愿耶和华笑颜垂顾你,施恩给你; 26 愿耶和华恩待你,赐你平安。’ 27 他们要奉我的名为以色列人祝福,我必赐福给他们。”

Ang Tuntunin tungkol sa Taong Inihandog para sa Paglilingkod sa Panginoon

Sinabi ng Panginoon kay Moises, “Sabihin mo sa mga Israelita na kung ang isang lalaki o babae ay gagawa ng isang panata na itatalaga niya ang kanyang sarili sa paglilingkod sa akin bilang Nazareo,[a] kailangang hindi siya iinom ng alak na mula sa ubas o ng kahit na anong nakalalasing na inumin. Hindi rin siya gagamit ng suka na galing sa anumang inuming nakalalasing. Hindi rin siya dapat uminom ng katas ng ubas, o kumain ng ubas o pasas. Habang isa siyang Nazareo, kailangang hindi siya kakain ng kahit anong galing sa ubas, kahit na buto o balat nito.

“Hindi rin niya pagugupitan ang kanyang buhok habang hindi pa natatapos ang kanyang panata sa Panginoon. Kailangang maging banal siya hanggang sa matapos ang panahon ng kanyang panata. Kaya hahayaan lang niyang humaba ang kanyang buhok. At habang hindi pa natatapos ang kanyang panata sa Panginoon, hindi siya dapat lumapit sa patay, kahit na ama pa niya ito, ina o kapatid. Hindi niya dapat dungisan ang kanyang sarili dahil lang sa kanila. Dahil ang kanyang buhok ay simbolo ng pagtatalaga niya ng kanyang buhay sa Panginoon.[b] Kaya sa buong panahon ng pagtatalaga niya ng kanyang buhay, ibinukod siya para sa Panginoon.

“Kung may biglang namatay sa kanyang tabi, at dahil ditoʼy nadumihan ang kanyang buhok[c] na simbolo ng kanyang pagkakatalaga sa Panginoon, kailangang ahitin niya ito sa ikapitong araw, iyon ang araw ng kanyang paglilinis. 10 Sa ikawalong araw, kailangang magdala siya ng dalawang kalapati o dalawang ibon na batu-bato sa pari roon sa pintuan ng Toldang Tipanan. 11 Ihahandog ng pari ang isa bilang handog sa paglilinis at ang isa bilang handog na sinusunog. Sa pamamagitan nito, mapapatawad siya sa kasalanan niya na paghipo sa patay. Sa mismong araw na iyon, itatalaga niyang muli ang kanyang sarili[d] at muli niyang pahahabain ang kanyang buhok. 12 Ang lumipas na mga araw ng kanyang paglilingkod sa Panginoon ay hindi kabilang sa pagtupad niya sa kanyang panata, dahil nadungisan siya nang nakahipo siya ng patay. Kailangang italaga niyang muli ang kanyang sarili hanggang sa matapos ang kanyang panata, at magdala siya ng lalaking tupa bilang handog na pambayad sa kanyang kasalanan.

13 “Ito ang kanyang dapat gawin kapag natapos na niya ang kanyang panata bilang Nazareo: Kailangang dalhin siya sa pintuan ng Toldang Tipanan. 14 Doon, maghahandog siya sa Panginoon nitong mga sumusunod na hayop na walang kapintasan: isang lalaking tupa na isang taong gulang bilang handog na sinusunog, isang babaeng tupa na isang taong gulang din bilang handog sa paglilinis at isang lalaking tupa bilang handog para sa mabuting relasyon. 15 Bukod pa rito, maghahandog din siya ng mga handog bilang pagpaparangal sa Panginoon, mga handog na inumin at isang basket ng tinapay na walang pampaalsa, na ginawa mula sa magandang klaseng harina. Ang ibang tinapay ay makapal na hinaluan ng langis, at ang iba naman ay manipis na pinahiran ng langis.

16 “Ang pari ang maghahandog nito sa Panginoon: Ihahandog niya ang handog sa paglilinis at ang handog na sinusunog; 17 pagkatapos, ihahandog din niya ang lalaking tupa bilang handog para sa mabuting relasyon kasama ang isang basket na tinapay na walang pampaalsa. At ihahandog din niya ang mga handog bilang pagpaparangal sa Panginoon at ang mga handog na inumin.

18 “At doon sa pintuan ng Toldang Tipanan aahitin ng Nazareo ang kanyang buhok na simbolo ng pagtatalaga niya ng kanyang buhay sa Panginoon. Susunugin niya ito sa apoy na pinagsusunugan ng handog na para sa mabuting relasyon. 19 Pagkatapos nito, ilalagay ng pari sa kamay ng Nazareo ang balikat ng nilagang tupa at ang manipis at makapal na mga tinapay na walang pampaalsa na galing sa basket. 20 Pagkatapos, kukunin ito ng pari at itataas sa presensya ng Panginoon bilang handog na itinaas. Banal ang bahaging ito ng handog, at ito ay para na sa pari, pati ang dibdib at paa ng tupa na itinaas din sa Panginoon. Pagkatapos nito, maaari nang makainom ng alak na ubas ang Nazareo.

21 “Ito ang tuntunin para sa isang Nazareo. Pero kung mangangako ang isang Nazareo na maghahandog siya sa Panginoon na sobra sa ipinatutupad sa kanyang panata, dapat niya itong sundin.”

Ang Pagbendisyon ng mga Pari

22 Sinabi ng Panginoon kay Moises, 23 “Sabihin mo kay Aaron at sa mga anak niyang lalaki na ito ang kanilang sasabihin kapag magbabasbas sila sa mga Israelita:

24 ‘Pagpalain sana kayo ng Panginoon.
25 Ipakita sana ng Panginoon ang kanyang kabutihan at awa sa inyo.
26 At malugod sana ang Panginoon sa inyo at bigyan niya kayo ng mabuting kalagayan.’

27 “Sa pamamagitan nitoʼy maipapahayag nila sa mga Israelita kung sino ako, at pagpapalain ko sila.”

Footnotes

  1. 6:2 Nazareo: Ang ibig sabihin, itinalaga. Tingnan sa Talaan ng mga Salita sa likod.
  2. 6:7 Kaugalian na noon ang pagpapakalbo bilang pagluluksa sa namatay. Hindi ito maaaring gawin ng isang Nazareo.
  3. 6:9 buhok: sa Hebreo, ulo.
  4. 6:11 sarili: sa Hebreo, ulo.