耶稣超越摩西

因此,同蒙天召的圣洁的弟兄姊妹,你们应当仔细思想那位我们公认为特使和大祭司的耶稣。 祂向委任祂的上帝尽忠,就好像摩西向上帝的全家尽忠一样。 然而祂却比摩西配得更大的荣耀,因为建造房子的人当然比房子更尊贵。 所有的房子都有建造者,但建造万物的是上帝。 摩西以仆人的身份向上帝的全家尽忠,为将来要宣告的事做见证。 但基督是以儿子的身份忠心治理上帝的家。我们若坚强勇敢,持定引以为荣的盼望,我们就是祂的家了。

不可存刚硬的心

因此,正如圣灵说:

“你们今天若听见祂的声音,
不可心里顽固,
像从前在旷野试探祂、悖逆祂一样。
当时,你们的祖先试我、探我,
观看我的作为达四十年之久。
10 所以,我向那世代的人发怒,
说,‘他们总是执迷不悟,
不认识我的道路。’
11 我就在愤怒中起誓说,
‘他们绝不可进入我的安息。’”

12 弟兄姊妹,要谨慎,免得你们当中有人心存恶念,不肯相信,背弃了永活的上帝。 13 趁着还有今日,要天天互相劝勉,免得有人被罪迷惑,心里变得刚硬。 14 如果我们将起初的信念坚持到底,便在基督里有份了。

15 圣经上说:

“你们今日若听见祂的声音,
不可像从前那样硬着心悖逆祂。”

16 听见祂的声音却又悖逆祂的是谁呢?不就是摩西从埃及领出来的那些人吗? 17 四十年之久惹上帝发怒的是谁呢?不就是那些犯罪作恶并倒毙在旷野的人吗? 18 上帝起誓不准谁进入祂的安息呢?不就是那些不肯信从的人吗? 19 可见,他们不能进入上帝的安息是因为不信的缘故。

οθεν αδελφοι αγιοι κλησεως επουρανιου μετοχοι κατανοησατε τον αποστολον και αρχιερεα της ομολογιας ημων ιησουν

πιστον οντα τω ποιησαντι αυτον ως και μωυσης εν [ολω] τω οικω αυτου

πλειονος γαρ ουτος δοξης παρα μωυσην ηξιωται καθ οσον πλειονα τιμην εχει του οικου ο κατασκευασας αυτον

πας γαρ οικος κατασκευαζεται υπο τινος ο δε παντα κατασκευασας θεος

και μωυσης μεν πιστος εν ολω τω οικω αυτου ως θεραπων εις μαρτυριον των λαληθησομενων

χριστος δε ως υιος επι τον οικον αυτου ου οικος εσμεν ημεις εαν την παρρησιαν και το καυχημα της ελπιδος [μεχρι τελους βεβαιαν] κατασχωμεν

διο καθως λεγει το πνευμα το αγιον σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε

μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω κατα την ημεραν του πειρασμου εν τη ερημω

ου επειρασαν οι πατερες υμων εν δοκιμασια και ειδον τα εργα μου τεσσερακοντα ετη

10 διο προσωχθισα τη γενεα ταυτη και ειπον αει πλανωνται τη καρδια αυτοι δε ουκ εγνωσαν τας οδους μου

11 ως ωμοσα εν τη οργη μου ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου

12 βλεπετε αδελφοι μηποτε εσται εν τινι υμων καρδια πονηρα απιστιας εν τω αποστηναι απο θεου ζωντος

13 αλλα παρακαλειτε εαυτους καθ εκαστην ημεραν αχρις ου το σημερον καλειται ινα μη σκληρυνθη τις εξ υμων απατη της αμαρτιας

14 μετοχοι γαρ του χριστου γεγοναμεν εανπερ την αρχην της υποστασεως μεχρι τελους βεβαιαν κατασχωμεν

15 εν τω λεγεσθαι σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω

16 τινες γαρ ακουσαντες παρεπικραναν αλλ ου παντες οι εξελθοντες εξ αιγυπτου δια μωυσεως

17 τισιν δε προσωχθισεν τεσσερακοντα ετη ουχι τοις αμαρτησασιν ων τα κωλα επεσεν εν τη ερημω

18 τισιν δε ωμοσεν μη εισελευσεσθαι εις την καταπαυσιν αυτου ει μη τοις απειθησασιν

19 και βλεπομεν οτι ουκ ηδυνηθησαν εισελθειν δι απιστιαν

Wherefore, holy brethren, partakers of the heavenly calling, consider the Apostle and High Priest of our profession, Christ Jesus;

Who was faithful to him that appointed him, as also Moses was faithful in all his house.

For this man was counted worthy of more glory than Moses, inasmuch as he who hath builded the house hath more honour than the house.

For every house is builded by some man; but he that built all things is God.

And Moses verily was faithful in all his house, as a servant, for a testimony of those things which were to be spoken after;

But Christ as a son over his own house; whose house are we, if we hold fast the confidence and the rejoicing of the hope firm unto the end.

Wherefore (as the Holy Ghost saith, To day if ye will hear his voice,

Harden not your hearts, as in the provocation, in the day of temptation in the wilderness:

When your fathers tempted me, proved me, and saw my works forty years.

10 Wherefore I was grieved with that generation, and said, They do alway err in their heart; and they have not known my ways.

11 So I sware in my wrath, They shall not enter into my rest.)

12 Take heed, brethren, lest there be in any of you an evil heart of unbelief, in departing from the living God.

13 But exhort one another daily, while it is called To day; lest any of you be hardened through the deceitfulness of sin.

14 For we are made partakers of Christ, if we hold the beginning of our confidence stedfast unto the end;

15 While it is said, To day if ye will hear his voice, harden not your hearts, as in the provocation.

16 For some, when they had heard, did provoke: howbeit not all that came out of Egypt by Moses.

17 But with whom was he grieved forty years? was it not with them that had sinned, whose carcases fell in the wilderness?

18 And to whom sware he that they should not enter into his rest, but to them that believed not?

19 So we see that they could not enter in because of unbelief.