11 En postularnir og bræðurnir í Júdeu heyrðu, að heiðingjarnir hefðu einnig tekið við orði Guðs.

² Þegar Pétur kom upp til Jerúsalem, deildu umskurnarmennirnir á hann og sögðu:

³ "Þú hefur farið inn til óumskorinna manna og etið með þeim."

⁴ En Pétur sagði þeim þá alla söguna frá rótum og mælti:

⁵ "Ég var að biðjast fyrir í borginni Joppe og sá, frá mér numinn, sýn, hlut nokkurn koma niður, eins og stór dúkur væri látinn síga á fjórum skautum frá himni, og hann kom til mín.

⁶ Ég starði á hann og hugði að og sá þá ferfætt dýr jarðar, villidýr, skriðdýr og fugla himins,

⁷ og ég heyrði rödd segja við mig: ,Slátra nú, Pétur, og et!`

⁸ En ég sagði: ,Nei, Drottinn, engan veginn, því að aldrei hefur neitt vanheilagt né óhreint komið mér í munn.`

⁹ Í annað sinn sagði rödd af himni: ,Eigi skalt þú kalla það vanheilagt, sem Guð hefur lýst hreint!`

¹⁰ Þetta gjörðist þrem sinnum, og aftur var allt dregið upp til himins.

¹¹ Samstundis stóðu þrír menn við húsið, sem ég var í, sendir til mín frá Sesareu.

¹² Og andinn sagði mér að fara með þeim hiklaust. Þessir sex bræður urðu mér einnig samferða, og vér gengum inn í hús mannsins.

¹³ Hann sagði oss, hvernig hann hefði séð engil standa í húsi sínu, er sagði: ,Send þú til Joppe og lát sækja Símon, er kallast Pétur.

¹⁴ Hann mun orð til þín mæla, og fyrir þau munt þú hólpinn verða og allt heimili þitt.`

¹⁵ En þegar ég var farinn að tala, kom heilagur andi yfir þá, eins og yfir oss í upphafi.

¹⁶ Ég minntist þá orða Drottins, er hann sagði: ,Jóhannes skírði með vatni, en þér skuluð skírðir verða með heilögum anda.`

¹⁷ Fyrst Guð gaf þeim nú sömu gjöf og oss, er vér tókum trú á Drottin Jesú Krist, hvernig var ég þá þess umkominn að standa gegn Guði?"

¹⁸ Þegar þeir heyrðu þetta, stilltust þeir, og þeir vegsömuðu Guð og sögðu: "Guð hefur þá einnig gefið heiðingjunum afturhvarf til lífs."

¹⁹ Þeir, sem dreifst höfðu vegna ofsóknarinnar, sem varð út af Stefáni, fóru allt til Fönikíu, Kýpur og Antíokkíu. En Gyðingum einum fluttu þeir orðið.

²⁰ Nokkrir þeirra voru frá Kýpur og Kýrene, og er þeir komu til Antíokkíu, tóku þeir einnig að tala til Grikkja og boða þeim fagnaðarerindið um Drottin Jesú.

²¹ Og hönd Drottins var með þeim, og mikill fjöldi tók trú og sneri sér til Drottins.

²² Og fregnin um þá barst til eyrna safnaðarins í Jerúsalem, og þeir sendu Barnabas til Antíokkíu.

²³ Þegar hann kom og sá verk Guðs náðar, gladdist hann, og hann áminnti alla um að halda sér fast við Drottin af öllu hjarta.

²⁴ Því hann var góður maður, fullur af heilögum anda og trú. Og mikill fjöldi manna gafst Drottni.

²⁵ Þá fór hann til Tarsus að leita Sál uppi.

²⁶ Þegar hann hafði fundið hann, fór hann með hann til Antíokkíu. Þeir voru síðan saman heilt ár í söfnuðinum og kenndu fjölda fólks. Í Antíokkíu voru lærisveinarnir fyrst kallaðir kristnir.

²⁷ Á þessum dögum komu spámenn frá Jerúsalem til Antíokkíu.

²⁸ Einn þeirra, Agabus að nafni, steig fram, og af gift andans sagði hann fyrir, að mikil hungursneyð mundi koma yfir alla heimsbyggðina. Kom það fram á dögum Kládíusar.

²⁹ En lærisveinarnir samþykktu þá, að hver þeirra skyldi eftir efnum senda nokkuð til hjálpar bræðrunum, sem bjuggu í Júdeu.

³⁰ Þetta gjörðu þeir og sendu það til öldunganna með þeim Barnabasi og Sál.