使徒行传 16
Chinese New Version (Simplified)
保罗带提摩太同行
16 保罗来到了特庇，又到了路司得。在那里有一个门徒，名叫提摩太，是一个信主的犹太妇人的儿子，父亲却是希腊人。 2 路司得和以哥念的弟兄们都称赞他。 3 保罗有意要他一同出去，但为了那些地方的犹太人，就给他行了割礼，因为他们都知道他父亲是希腊人。 4 他们经过各城，把耶路撒冷的使徒和长老所定的规条，交给门徒遵守。 5 于是众教会信心越发坚固，人数天天增加。
保罗见异象往马其顿去
6 圣灵既然禁止他们在亚西亚传道，他们就走遍弗吕家、加拉太地区。 7 他们来到每西亚边境，想要去庇推尼，耶稣的灵也不许。 8 他们经过每西亚，下到特罗亚。 9 夜间有一个异象向保罗显现：有一个马其顿人站着求他说：“请你到马其顿来，帮助我们！” 10 保罗见了这异象，我们就认定是 神呼召我们去传福音给他们，于是立刻设法前往马其顿。
吕底亚信主
11 我们从特罗亚开船，直航撒摩特拉，第二天到达尼亚波利， 12 从那里来到腓立比，就是马其顿地区的首要城市，是罗马的殖民地。我们在这城里住了几天。 13 安息日我们出了城门，来到河边，以为那里是个祈祷的地方。我们坐下，对聚集的妇女讲论。 14 有一位敬畏 神的妇女，名叫吕底亚，是推雅推拉城卖紫色布的商人，她一直在听，主开启她的心，使她留心听保罗所讲的。 15 她和她一家受了洗以后，就请求说：“你们若认为我是对主忠实的，就请到我家来住。”于是她强留我们。
在腓立比被囚
16 有一次，我们到祈祷的地方去的时候，一个被巫鬼附着的婢女迎面而来；她行占卜使主人们发了大财。 17 她跟着保罗和我们，喊叫说：“这些人是至高 神的仆人，向你们传讲得救的道路。” 18 她一连多日这样喊叫，保罗觉得厌烦，就转身对那鬼说：“我奉耶稣基督的名，命令你从她身上出来！”那鬼就立刻出来了。 19 她的主人们看见发财的希望完了，就揪住保罗和西拉，拉到市中心去见官长， 20 又带到裁判官面前，说：“这些人是犹太人，扰乱我们的城市， 21 传我们罗马人不准接受、不准实行的规例。” 22 群众一齐起来攻击他们，裁判官就剥去他们的衣服，下令用棍子打他们。 23 打了很多棍，就把他们放在监牢里，吩咐狱吏严密看守。 24 狱吏领了命令，就把他们押入内监，两脚拴了木狗。
保罗领狱吏全家信主
25 约在半夜，保罗和西拉祈祷歌颂 神，囚犯们都侧耳听着。 26 忽然发生了大地震，以致监牢的地基都摇动起来，所有的监门立刻开了，囚犯的锁炼都松了。 27 狱吏醒过来，看见监门全开，以为囚犯都已经逃脱了，就拔出刀来想要自刎。 28 保罗大声呼叫说：“不要伤害自己，我们都在这里！” 29 狱吏叫人拿了灯来，就冲进去，战战兢兢地俯伏在保罗和西拉面前， 30 随后领他们出来，说：“先生，我应该作甚么才可以得救？” 31 他们说：“当信主耶稣，你和你一家人都必定得救。” 32 他们就把主的道，讲给他和所有在他家里的人听。 33 就在当夜的那个时候，狱吏领他们去洗伤，狱吏和他家人都受了洗， 34 就带他们到家里，摆上饭食，他和全家因信了 神就大大喜乐。
35 到了天亮，裁判官派法警来，说：“放了这些人！” 36 狱吏就把这话告诉保罗，说：“裁判官派人来释放你们，现在可以出来，平平安安地去吧！” 37 保罗对他们说：“我们是罗马人，还没有定罪，他们就公开打我们，又放在监里；现在要私下赶我们出去吗？不行！他们应当亲自来，领我们出去！” 38 法警把这番话回报裁判官，裁判官听说他们是罗马人，就害怕起来， 39 于是来请求他们，领他们出监之后，就请他们离开那城。 40 两人出了监，就到吕底亚的家里去，见了弟兄们，劝勉他们一番，就离开了。
Gawa 16
Ang Salita ng Diyos
Sumama si Timoteo kina Pablo at Silas
16 Siya ay dumating sa Derbe at sa Listra. Narito, isang alagad na nagngangalang Timoteo ang naroroon. Siya ay anak ng isang babaeng Judio na mananampalataya, ngunit ang kaniyang ama ay isang Griyego.
2 Siya ay kinikilalang may mabuting patotoo sa mga kapatid na nasa Listra at Iconio. 3 Ibig ni Pablo na isama siya. Kinuha niya siya at tinuli alang-alang sa mga Judio na nasa dakong iyon sapagkat nalalaman ng lahat na ang kaniyang ama ay isang Griyego. 4 Sa pagtahak nila sa mga lungsod, ibinigay nila ang mga batas, na pinagpasiyahan ng mga apostol at ng mga matanda sa Jerusalem na kanilang dapat sundin. 5 Kaya nga, ang mga iglesiya ay naging matibay sa pananampalataya at nadadagdagan ang bilang araw-araw.
Nakita ni Pablo sa Isang Pangitain ang Isang Lalaking Taga-Macedonia
6 Pagdaan nila sa Frigia at sa lalawigan ng Galacia, pinagbawalan sila ng Banal na Espiritu na mangaral ng salita sa Asya.
7 Nang dumating sila sa Misia, pinagsikapan nilang makapasok sa Bitinia, ngunit hindi sila pinahintulutan ng Banal na Espiritu. 8 Pagkaraan nila sa Misia, lumusong sila patungong Troas. 9 Isang gabi, si Pablo ay nakakita ng isang pangitain. May isang lalaking taga-Macedonia na nakatayo at namamanhik sa kaniya. Sinasabi nito: Tumawid ka sa Macedonia at tulungan mo kami. 10 Pagkatapos niyang makita ang pangitain, agad naming sinikap na magtungo sa Macedonia. Buo ang aming paniniwalang tinatawag kami ng Panginoon upang ipangaral ang ebanghelyo sa kanila.
Ang Pagsampalataya ni Lydia Doon sa Filipos
11 Paglayag nga mula sa Troas ay tuwiran kaming naglayag patungo sa Samotracia. Kinabukasan, nagtuloy kami sa Neapolis.
12 Mula roon, nagtuloy kami sa Filipos. Ito ay isang kolonya ng Roma at pangunahing lungsod ng Macedonia. Nanatili kami ng ilang araw sa lungsod na iyon.
13 Nang araw ng Sabat ay lumabas kami ng lungsod, sa tabi ng ilog kung saan ang pananalangin ay kinaugaliang gawin. Kami ay umupo at nakipag-usap sa mga babaeng nagkakatipon. 14 Ang isa sa mga babae na naroroon ay mula sa lungsod ng Tiatira. Ang pangalan niya ay Lydia. Siya ay mangangalakal ng telang kulay ube. Siya ay sumasamba sa Diyos at nakinig sa amin. Binuksan ng Panginoon ang kaniyang puso upang kanilang pahalagahan ang mga bagay na sinabi ni Pablo. 15 Nang siya at ang kaniyang sambahayan ay mabawtismuhan na, namanhik siya sa amin. Kung ako ay ibinibilang ninyong tapat sa Panginoon, tumuloy kayo sa aking bahay at kayo ay manatili roon. At nahimok niya kami.
Si Pablo at Silas sa Bilangguan
16 Nangyari na nang kami ay patungo sa pook-dalanginan, sinalubong kami ng isang dalagitang may espiritu ng panghuhula. Malaki ang kinikita ng kaniyang mga panginoon sa pamamagitan ng kaniyang panghuhula.
17 Siya ay sumunod kay Pablo at sa amin. Sumisigaw siya na sinasabi: Ang mga lalaking ito ay mga alipin ng Kataas-taasang Diyos. Ipinangangaral nila sa atin ng daan ng kaligtasan. 18 Maraming araw na ginagawa niya ang ganito. Ngunit si Pablo, na nabagabag, ay humarap at sinabi sa espiritu: Iniutos ko sa iyo sa pangalan ni Jesucristo, lumabas ka sa kaniya. At ito ay lumabas agad sa oras ding iyon.
19 Ngunit nang makita ng kaniyang mga panginoon na wala na silang pag-asang kumita sa pamamagitan niya, hinuli nila sina Pablo at Silas. Kinaladkad nila sila sa pamilihang dako, sa harapan ng mga may kapangyarihan. 20 Nang maiharap na sila sa mga hukom, sinabi nila: Ang mga lalaking ito, bilang mga Judio, ay lubos na nanggugulo sa ating lungsod. 21 Sila ay nagpapahayag ng mga kaugaliang hindi natin nararapat na tanggapin o gawin bilang mga taga-Roma.
22 Sama-samang tumindig ang karamihan laban sa kanila. Hinapak ng mga hukom ang kanilang mga damit. Kanilang iniutos na sila ay paluin ng mga pamalong kahoy. 23 Nang masugatan na nila sila nang marami, inihagis nila sila sa bilangguan. Iniutos sa punong-bantay ng bilangguan na bantayan silang mabuti. 24 Nang tanggapin nito ang gayong utos, inihagis nila sila sa kaloob-looban ng bilangguan. Inilagay ang kanilang mga paa sa mga pamiit na napakasakit.
25 Nang maghahating-gabi na, sina Pablo at Silas ay nanalangin at umaawit ng papuri sa Diyos. Sila ay pinapakinggan ng mga bilanggo. 26 Bigla na lamang nagkaroon ng isang malakas na lindol. Anupa’t umuga ang mga patibayan ng bilangguan. Kaagad ay nabuksan ang lahat ng mga pinto at nakalas ang mga gapos ng bawat isa. 27 Ang punong-bantay ng bilangguan ay nagising sa pagkakatulog. Nang makita niyang bukas ang mga pinto ng bilangguan, binunot niya ang kaniyang tabak. Magpapakamatay na sana siya sa pag-aakalang nakatakas na ang mga bilanggo. 28 Ngunit si Pablo ay sumigaw ng malakas na sinabi: Huwag mong saktan ang iyong sarili sapagkat naririto kaming lahat.
29 Siya ay humingi ng mga ilaw at tumakbo sa loob. Siya ay nanginginig na nagpatirapa sa harapan nina Pablo at Silas. 30 Inilabas niya sila at sinabi: Mga ginoo, ano ang kinakailangan kong gawin upang maligtas?
31 Sinabi nila: Sumampalataya ka sa Panginoong Jesucristo at maliligtas ka, ikaw at ang iyong sambahayan. 32 Sinalita nila sa kaniya ang salita ng Panginoon at gayundin sa lahat ng nasa kaniyang bahay. 33 Sila ay kinuha niya sa oras ding iyon ng gabi. Hinugasan ang kanilang mga sugat. Kaagad ay binawtismuhan siya at ang buo niyang sambahayan. 34 Dinala niya sila sa kaniyang bahay. Hinainan niya sila ng pagkain at nagalak din ang buo niyang sambahayan sapagkat sila ay sumampalataya sa Diyos.
35 Nang umaga na, ang mga hukom ay nagsugo ng mga sarhento. Sinabi nila: Pakawalan mo ang mga lalaking iyan. 36 Ang punong-bantay ng bilangguan ay nag-ulat kay Pablo ng mga salitang ito: Nagsugo ang mga pinuno na kayo ay pakawalan. Lumabas nga kayo ngayon at humayo kayong payapa.
37 Ngunit sinabi ni Pablo sa kanila: Pinalo nila kami sa hayag na hindi nahatulan. Bagaman kami ay mga mamamayang Romano, inihagis nila kami sa bilangguan. Ngayon ay palihim nila kaming palalayain. Hindi. Kinakailangang sila mismo ang pumarito at pakawalan nila kami.
38 Iniulat ng mga sarhento ang mga salitang ito sa mga hukom. Natakot sila nang marinig nila na sila ay mga Romano. 39 Sila ay pumaroon at namanhik sa kanila. Nang mailabas na nila sila, hiniling nila sa kanila na lumabas sa lungsod. 40 Sila ay lumabas sa bilangguan at nagpunta sa bahay ni Lydia. Nang makita nila ang mga kapatid, pinatibay nila ang kalooban ng mga kapatiran at sila ay umalis.
Chinese New Version (CNV). Copyright © 1976, 1992, 1999, 2001, 2005 by Worldwide Bible Society.
Copyright © 1998 by Bibles International