ரோமர் 1
Tamil Bible: Easy-to-Read Version
1 இயேசு கிறிஸ்துவின் ஒரு ஊழியனும், அப்போஸ்தலனாகும்படி தேவனால் அழைக்கபட்டவனுமாகிய பவுல் எழுதுவது:
தேவனுடைய நற்செய்தியை எல்லாருக்கும் சொல்வதற்காக நான் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டேன். 2 தனது மக்களுக்கு நற்செய்தியை தரப்போவதாக தேவன் ஏற்கெனவே வாக்குறுதி தந்துள்ளார். தேவன் தனது தீர்க்கதரிசிகள் மூலம் இவ்வாக்குறுதியை வழங்கினார். இந்த வாக்குறுதி பரிசுத்த வேதவாக்கியங்களில் எழுதப்பட்டுள்ளது. 3-4 அந்த நற்செய்தி தேவனுடைய குமாரனும் நமது கர்த்தருமாகிய இயேசு கிறிஸ்துவைப் பற்றியது. ஒரு மனிதனைப் போன்று அவர் தாவீதின் குடும்பத்தில் பிறந்தார். ஆனால் பரிசுத்த ஆவியானவரின் மூலம் இயேசு தேவனுடைய குமாரன் என்பதை மரணத்தில் இருந்து உயிர்த்தெழுந்ததன் மூலம் பலமாய் நிரூபித்துக் காட்டினார்.
5 கிறிஸ்துவின் மூலம் தேவனுக்குச் சேவை செய்யும் சிறப்பை எனக்குக் கொடுத்தார். தேவன் மேல் நம்பிக்கையும், கீழ்ப்படிதலுமுள்ளவர்களாக உலகில் உள்ள அனைத்து நாட்டு மக்களையும் வழிநடத்தும்படிக்கு இப்பணியை தேவன் எனக்குக் கொடுத்தார். நான் கிறிஸ்துவுக்காக இப்பணியைச் செய்கிறேன். 6 ரோமிலுள்ள நீங்களும் இயேசு கிறிஸ்துவுக்கு உரியவர்களாக அழைக்கப்பட்டீர்கள்.
7 தன் பரிசுத்த மக்களாக தேவனால் அழைக்கப்பட்ட, ரோமிலுள்ள உங்கள் அனைவருக்கும் இக்கடிதம் எழுதப்படுகிறது.
தேவனுடைய நேசத்துக்குரியவர்கள் நீங்கள். பிதாவாகிய தேவனாலும் கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவாலும் உங்களுக்குக் கிருபையும், சமாதானமும் உண்டாவதாக.
நன்றியின் பிரார்த்தனை
8 முதலில் நான் உங்களுக்காக இயேசு கிறிஸ்துவின் மூலம் தேவனுக்கு நன்றி சொல்ல விரும்புகிறேன். ஏனென்றால் உலகின் பல பகுதிகளிலுள்ள மக்களும் உங்களது பெரிய விசுவாசத்தைப் பற்றியே பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். 9-10 ஒவ்வொரு முறையும் பிரார்த்தனை செய்யும்போதெல்லாம் உங்களை நான் நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறேன். இது உண்மை என தேவனுக்குத் தெரியும். மக்களிடம் தேவனுடைய குமாரனைப் பற்றிய நற்செய்தியைக் கூறுவதன் மூலம் தேவன் ஒருவருக்கே நான் எனது ஆவியின் வழியே சேவை செய்கிறேன். உங்களிடம் வர அனுமதிக்குமாறு தேவனிடம் பிரார்த்திக்கிறேன். தேவன் விரும்பினால் இது நிகழும். 11 நான் உங்களைப் பார்க்க மிகவும் விரும்புகிறேன். உங்களைப் பலப்படுத்தும் ஆவிக்குரிய வரங்களை உங்களுக்குத் தர நான் விரும்புகிறேன். 12 நம்மிடம் உள்ள விசுவாசத்தின் மூலம் நாம் ஒருவருக்கொருவர் உதவி செய்துகொள்ள வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன். எனது விசுவாசம் உங்களுக்கும், உங்கள் விசுவாசம் எனக்கும் உதவியாக இருக்கும்.
13 சகோதர, சகோதரிகளே, உங்களிடம் வருவதற்காக நான் பலமுறை திட்டமிட்டேன். ஆனால் இப்போதுவரை நான் வரத் தடைசெய்யப்பட்டேன். நீங்கள் ஆத்தும வளர்ச்சியைப் பெறுவதற்காக நான் அங்கே வர விரும்புகிறேன். யூதர் அல்லாத மக்களுக்கு நான் உதவியது போலவே நான் உங்களுக்கும் உதவ விரும்புகிறேன்.
14 கிரேக்கர்களுக்கும், கிரேக்கர் அல்லாதவர்களுக்கும், அறிவுள்ளவர்களுக்கும், அறிவற்றோருக்கும் நான் சேவை செய்யக் கடனாளியாயிருக்கிறேன். 15 அதனால் தான் நான் ரோமிலுள்ள உங்களுக்கும் நற்செய்தியைப் போதிக்க விரும்புகிறேன்.
16 நான் நற்செய்தியைப் பற்றி பெருமிதம் கொள்கிறேன். விசுவாசமுள்ள அனைவரையும் இரட்சிக்கவும், முதலில் யூதர்களையும் பின்னர் யூதர் அல்லாதவர்களையும் இரட்சிக்கவும் தேவன் பயன்படுத்திய வல்லமை இந்த நற்செய்தியே ஆகும். 17 தேவன் எவ்வாறு நீதிமான்களை உருவாக்குகிறார் என்று நற்செய்தி காட்டுகிறது. மக்களை நீதிமான்களாக தேவன் உருவாக்கும் வழிமுறையானது விசுவாசத்திலேயே தொடங்கி முடிகிறது. எழுதியிருக்கிறபடி “தேவன் மேலுள்ள விசுவாசத்தால் நீதிமான் என்றென்றும் வாழ்ந்திருப்பான்.”[a]
அனைவரும் பாவிகளே
18 தேவனுடைய கோபம் பரலோகத்தில் இருந்து வெளிப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறது. தேவனுக்கு எதிராக மக்களால் செய்யப்படும் அனைத்து பாவங்களும், பிழைகளும் தேவனுடைய கோபத்துக்குக் காரணம். அவர்களிடம் உண்மை இருக்கிறது. ஆனால் தமது பாவ வாழ்வால் உண்மையை மறைத்து விடுகிறார்கள். 19 தேவனைப் பற்றி அனைத்தும் அவர்களுக்குத் தெரியும்படி செய்யப்பட்டது. எனவே, தேவன் தனது கோபத்தைக் காட்டுகிறார். ஆமாம், தன்னைப் பற்றிய அனைத்தையும் தேவனே தெளிவாக வெளிக்காட்டியுள்ளார்.
20 தேவனைப் பற்றிய பல உண்மைகள் மனிதர்களால் காண முடியாததாக உள்ளது. அவர் முடிவில்லாத வல்லமையும், தெய்வத்துவமும் கொண்டவர். ஆனால் உலகம் உண்டான நாள் முதல் மக்களால் அவரை அவரது படைப்புகள் மூலம் எளிதில் புரிந்துகொள்ளும் விதத்திலேயே இருக்கிறார். அதனால் மக்கள் தாங்கள் செய்யும் தீய காரியங்களுக்கு சாக்குப்போக்கு சொல்லித் தப்பித்துக்கொள்ள இயலாது.
21 தேவனைப் பற்றி மக்களுக்குத் தெரியும். ஆனால் அவர்கள் தேவனை மகிமைப்படுத்துவதில்லை; அவருக்கு நன்றி சொல்வதும் இல்லை. மக்கள் எண்ணங்களில் பயனற்றுப் போயினர். அவர்களின் அறிவீனமான நினைவுகளில் இருள் நிறைந்திருக்கிறது. 22 மக்கள் தம்மைப் புத்திசாலிகள் என்று கூறிக்கொண்டே அறிவற்றோராக விளங்குகிறார்கள். 23 அவர்கள் எப்பொழுதும் நிலைத்திருக்கும் தேவனின் மகிமையை விட்டொழிந்தார்கள். மக்கள் அந்த மகிமையை சாதாரண மண்ணுலக மக்களைப் போன்றும், பறவைகள், மிருகங்கள், பாம்புகள் ஆகியன போன்றும் உள்ள உருவ வழிபாட்டுக்கு மாற்றிவிட்டார்கள்.
24 மக்கள் பாவங்களால் நிறைந்து, கெட்டவற்றைச் செய்யவே விரும்பினர். எனவே தேவன் அவர்களை விட்டு விலகி, பாவ வழியிலேயே அவர்கள் தொடர்ந்து செல்ல விட்டுவிட்டார். அதனால் மக்கள் ஒவ்வொருவரும் தம் சரீரங்களை அவமானப்படுத்தி முறையற்ற வாழ்வில் தம்மைக் கெடுத்தனர். 25 தேவனுடைய உண்மையை அவர்கள் பொய்யாக மாற்றிவிட்டார்கள். அவர்கள் தேவனை வணங்கவில்லை. அவர் அவர்களைப் படைத்தவர்! தேவன் என்றென்றும் புகழப்படுவதற்குரியவர். ஆமென்.
26 மக்கள் அவ்விதமான காரியங்களைச் செய்ததால், அவர்கள் அவமானத்துக்குரியவற்றில் ஈடுபட்டனர். தேவன் அவர்களை விட்டு விலகிவிட்டார். பெண்கள் ஆண்களோடு கொள்ளவேண்டிய இயற்கையான பாலுறவை விட்டு, விட்டு இயல்பற்ற வகையில் பிற பெண்களோடு பாலுறவு கொள்ளத் தொடங்கினர். 27 அவ்வாறே ஆண்களும் இயல்பான முறையில் பெண்களோடு உறவு கொள்வதை விட்டு விட்டனர். அதனால் தவறான காமவெறியினால் ஆண்களோடு ஆண்கள் அவலட்சணமாக உறவு கொண்டதால் அந்த அக்கிரமத்துக்குரிய தண்டனையையும் தம் சரீரத்தில் பெற்றுக்கொண்டனர்.
28 தேவனைப் பற்றிய உண்மையான அறிவைப் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டியது முக்கியம் என்று மக்கள் நினைக்கவில்லை. எனவே தேவன் அவர்களைக் கைவிட்டுவிட்டார். அவர்கள் தங்கள் பயனற்ற சிந்தனைகளில் அமிழ்ந்து கிடக்க அனுமதித்தார். எனவே அவர்கள் செய்யக் கூடாதவற்றையெல்லாம் செய்து வந்தனர். 29 எல்லாவிதமான பாவம், தீமை, சுயநலம், வெறுப்பு போன்றவை அனைத்தும் அவர்களிடம் நிறைந்து காணப்பட்டன. அவர்கள் பொறாமை, கொலை, சண்டை, பொய், வம்பு ஆகியவற்றைக் கொண்டவர்களாய் விளங்கினர். 30 ஒருவரைப் பற்றி ஒருவர் கெட்ட செய்தியைப் பரப்பிக்கொண்டனர். அவர்கள் தேவனை வெறுத்தனர். அவர்கள் முரடர்களாகவும், அகந்தையுள்ளவர்களாகவும், தம்மைப்பற்றி வீண் தம்பட்டம் அடித்துக்கொள்பவர்களாகவும் இருந்தனர். தீய காரியங்களைச் செய்யப் புதுப்புது வழிகளைக் கண்டு பிடித்தனர். தம் பெற்றோர்களுக்குக் கீழ்ப்படியாதவர்களாய் இருந்தனர். 31 அவர்கள் முட்டாள்களாய் இருந்தனர். கொடுத்த வாக்குறுதிகளைக் காப்பாற்றத் தவறினர். அவர்கள் மற்றவர்களிடம் இரக்கமும், கருணையும் காட்டியதே இல்லை. 32 அவர்களுக்கு தேவனுடைய சட்டம் தெரியும். இதுபோல் பாவம் செய்கிறவர்கள் மரணத்துக்கு உரியவராவார் என்பதையும் அவர்கள் அறிவர். ஆனால் அவர்கள் அத்தகைய பாவங்களையே தொடர்ந்து செய்தனர். அதோடு இவ்வாறு பாவம் செய்கிற மற்றவர்களையும் பாராட்டி வந்தனர்.
Footnotes
ROMANOS 1
Mam de Todos Santos Chuchumatán
Juˈj e xiˈ ttzˈiˈben Pablo cye ocslal tuj Roma
Kˈolbebl tuˈn Pablo cye ocslal tuj Roma
1 Key ocslal tuj Roma,
Inayena Pablo. Jun t‑akˈanal Jesucristo kena. Scyˈoˈn kena tuˈn Cristo te kbalte jbaˈn tyol Dios. 2 Jtyol Dios tzin nkbaˈna tiˈj colbil ke jaxj e cyaj tkˈoˈn Dios cye kbalte tyol Dios nejl. Tzˈiˈben cyuˈn tuj tyol Dios jawnex. 3 Jbaˈn tyol Dios lu nyolen tiˈj Tcwal Dios. Oc Tcwal Dios te xjal, bix tej titzˈjxin, ocxin te tiyˈjil David. Jatzen xjalja Kaaw Jesucristo. 4 Pero amale oquet‑xin te xjal, pero Tcwal Dios texin. Jatztzen e chicˈajaxen tuya nim tipemal tej tjatz itzˈjxin tuj cyamecy juntl maj. 5 Ja tzunxin e tzaj kˈonte waakˈena te weya tuˈn woca te t‑xelxin. Nchin kˈumena tyol Dios tuj cykilca tnom tuˈntzen t‑xiˈ cyniman xjal Dios tuˈnj n‑oc ke cycˈuˈj tiˈ Cristo. 6 Bix cyxoltzen cykilca tnom cyuyax xsuna ejeeˈy te Roma. Cyuyaxa o chi oca te t‑xjal Jesucristo. 7 Tetzen cyey, ejeeˈy ocslal te tnom Roma, nxaˈ ntzˈiˈbena ja wuˈja lu. N‑oc cyakˈa te Dios. Tuˈnxit t‑xtalbil Kman Dios bix Kaaw Jesucristo tzaaj cyibaja, bix tzajxit cykˈoˈnxin te cyey tuˈn cytena tuj ttz̈yal.
Tej tkbante Pablo tuˈn tpon kˈolbelte cye ocslal eteˈ tuj Roma
8 Tneelxix, cxeˈl nkbaˈna cyey nchin kˈona chjonte te Dios nuk tuˈn Jesucristo cyiˈja cykilcakey. Tuj cykilca twitz txˈotxˈ ma tzˈabij cyiw eteˈy tuj cyocslabla. 9 Tuya cykil ncˈuˈja nchin ajbena te Dios tuˈnj nchin kˈumena jbaˈn tpocbal Tcwalxin. Bix ttzkiˈn Dios min chin weˈya nkaniya onbil cyey te Dios. 10 Jaca kˈij nchin kanena texin tuˈn ttzaj tkˈoˈnxin amleˈn weya tuˈn npona cyxola. Kape chˈix tpon tumel tuˈn tkˈontexin amleˈn wiˈja tuˈn npona cyuyey. 11 Wajxsen chin pon cyuyey, tuˈntzen tcyaj nkbaˈna cyey ti ma tkba Dios weya, tuˈntzen cycywixa mas tuj cyocslabla. 12 Pero yaaˈn nuk ejeeˈy chi cywixela mas tuj cyocslabla, sino jax juˈx weya ctzaal cynimsaˈna ncˈuˈja oj npona cyxola. Oj toc ncyeˈyena ka cyiw eteˈy tuj cyocslabla tiˈ Cristo, jatzen cyiwsabl ncˈuˈja, tisenxj oj toc cycyeˈyena inayena cyiw ntiiniya tuj wocslabla, jax juˈx cyey ccywixel cycˈuˈja. 13 Key hermano, waja cybiy chˈima maj e cub wuˈna tuˈn npona cyxola maa tuj Roma. Pero hasta jaˈlewe mix nchin poniya. E wajbeˈya tuˈn npona tuˈn nkˈumena tyol Dios cyey, tuˈntzen tajben cyey, tisen o bint wuˈna cyxol niyˈtl ocslal yaaˈn judío. 14 O tzaj tkbaˈn Dios weya tuˈn t‑xiˈ nkbaˈna te cykilca xjal j‑o tzaj tkbaˈn weya. Il tiˈj cxeˈl nkbaˈna cyej xjal griego bix cyej xjal yaaˈn griego, bix cyej xjal nmak xjal, bix cyej xjal ajnintzxse. 15 Juˈ tzunj nim nganiya tuˈn t‑xiˈ nkbaˈna baˈn tpocbal Cristo te cyey aj Roma, tisen o bint wuˈna cye niyˈtl xjal.
Jun tipemal tpocbal Cristo
16 Weya mintiiˈ nchˈixewa tuˈn t‑xiˈ nkbaˈna tpocbal Cristo, cuma tzin tyeecˈan jaja tipemal Dios. Te cyekej tzin cyocslaˈn, ejeeˈtzen chi cletel. Seyle judíoke oc cybiˈn jtpocbal ja yol lu nejl, bix seyle yaaˈn aj judíoke, pero ja yol lu at tajbel tuˈn cyclet. 17 Najben tpocbal Cristo, cuma tzin tkbaˈn ti tten tuˈn cyoc xjal jiquen twitz Dios. Oˈcx oj toc ke tcˈuˈj jun xjal tiˈ Cristo, jiquentzen taˈ twitz Dios. Tzin tkbaˈn tyol Dios cyjulu: “Jiquen taˈ jun xjal twitz Dios nuk oˈcx tuˈnj n‑oc ke tcˈuˈj tiˈ Dios,” tz̈i tyol Dios.
Cykil koˈ at tuˈn tcub kcastiwa
18 Yaltzen cyej xjal min tzˈoc cybiˈn bix nuk jaj kaˈ nbint cyuˈn, n‑el kniyˈ tiˈj ctzaal castiwa tuˈn Dios tuj cyaˈj cyibaj. Tuˈnj kaˈ nbint cyuˈn, ya mintl ncheˈx lpe tiˈ Dios jaxxix. 19 Yaaˈn tuˈnj min tzˈel cyniyˈ tiˈj, cuma o txiˈ tyeecˈan Dios cye ti tten. 20 Telniyˈ ti tten Dios, cuma jatxe tej tbaj tbinchaˈnxin twitz txˈotxˈ jatzen tyeecˈantexin nimxsen tipemalxin. Amale yaaˈnt chicˈajxin, n‑el cyniyˈ xjal tiˈj at‑xin. Oj n‑oc cycyeˈyen cykilca o bint tuˈnxin, n‑eltzen cyniyˈ tiˈj at Dios, bix at tipemalxin te junx maj. Juˈ tzunj mlay chi akˈtl xjal oj ttzaj tkˈoˈnxin cycastiwa tuˈnj el cyiiqˈuen jaxin. 21 Amale ot tzˈel cyniyˈ tiˈj at Dios, pero min o jaw cynimsaˈn tbixin. Min o txiˈ cykˈoˈn chjonte texin, sino o cyocsla juntl xnakˈtzbil yaaˈn jaxxix tiˈj ti tten tbinlen twitz txˈotxˈ. Tuˈnj o cheˈx lpeke tiˈj yol te tzpetsalcye, biˈx o cyaj ttzpetke tuˈn. 22 O chi kban ka n‑el cyniyˈ tiˈj, pero min o tzˈel cyniyˈ tiˈj. 23 Min o jaw cynimsaˈn tbi Jdios mintiiˈ tbajlel, sino nuk oˈcx cye xjal o jaw cynimsaˈn cyechel xjal bix cyechel chˈit bix cyechel lbaj bix cyechel mastl alimaj. O jaw cynimsaˈn ke xjal kej lu, pero cyimneke. 24 O cyaj cycolen Dios. Nuk kaˈ o cyajbe tuˈn tbint cyuˈn. Juˈ tzunj o chi cyaj tcyeˈyen Dios tuˈnx cyxiˈ lpe tiˈj kaˈ cyajbil. Bix tuj chˈixbajilxse o chi pone baj tuˈnj kaˈ o bint cyuˈn tuya cyxumlal. 25 Min o cheˈx lpeke tiˈ tyol Dios jaxxix, sino o cheˈx lpeke nuk tiˈj ẍtakˈbil yol. Min o jaw cynimsaˈn xjal tbi jxin Dios binchal cykilca, sino nuk oˈcx cye xjal o jaw cynimsaˈn kej tbinchbil Dios. Pero ja Dios tuˈn tnimj te junx maj. Juˈxit tzuna.
26 Cuma nuk ejeeˈj tbinchbil Dios o jaw cynimsaˈn, juˈ tzunj o chi cyaj tcyeˈyen Dios tuˈn cyxiˈ lpe tiˈj cyajbil te chˈixbajil. Tisen tzunkej xuuj, yaaˈntl nuk cye xinak o chi ajbeˈnake tisenx tten achbil, sino bix o chi jaw meltzˈaj xuuj cyuya xuuj. 27 Jax juˈx ke xinak, o cyaj cykˈoˈn cyachbil cyuya xuuj, tuˈntzen cyjaw meltzˈaj xinak cyuya xinak tuya nim cyachbil cyiˈj. Nimxsen chˈixbajil oj cyjaw maje xinak cyuya xinak. Cuma o cyaj cykˈoˈn Dios, ccyiikˈeltzen cycastiwa.
28 Kej o tzˈel cyiiqˈuen Dios, tuj cywitz yaaˈn il tiˈj tuˈn tel cyniyˈ tiˈ Dios. Juˈ tzunj o chi cyaj tcyeˈyen Dios tuˈn t‑xiˈ cyiiˈn cyex cyajbil yaaˈn baˈn, tuˈntzen tbint cyuˈn cykilca yaaˈn tuj tumel. 29 Nuk oˈcx jyaaˈn baˈn tuj twitz Dios nbint cyuˈn. Nuk lepchke tiˈ cykil kaˈ. Nuk n‑el cycˈuˈj tiˈj cye juntl. Nuk nchi yasen cyiˈ xjal. Nuk nchiˈl cycˈuˈj cyiˈ cabtl. Byol xjalke. Aj kˈojke. Sbul xjalke. Iicˈbel xjalke. Nuk nchi yolen kaˈ tiˈ cabtl. 30 Nuk nchi kˈumen cypaltel xjal cye cabtl. Iicˈbel Dioske. Nchi jaw cyakbil cyxol xjal. Mintiiˈ onbil cyaj. Nuk nbaj cyniman cyiib. Nuk nchi ximan tiˈ jun kaˈ tuˈn tbint cyuˈn. Min cybi tcawbil cyman. 31 Min tzˈel cyniyˈ tiˈj baˈn tuya kaˈ. Min nbint cyuˈn alcyej nxiˈ cykˈumen. Min tzˈoc cyakˈ ke te cyja cye. Ka at jun kˈoj, cycyˈi tuˈn tbaj tilel. Mintiiˈ tkˈakˈbil cycˈuˈj cyiˈ cabtl. 32 Tzin tkbaˈn tyol Dios cykil kej xjal nchi binchan kej kaˈ lu, ccyiikˈeltzen cycastiwa, jaj tuˈn cycyim. Amale n‑elet cyniyˈ tiˈj chi cymel tuˈnj kaˈ nbint cyuˈn, pero min chi weˈ tuˈn tbint mas il cyuˈn. Bix yaaˈn oˈcx nbint il cyuˈn, sino nchi jaw tzalaj oj nbint il cyuˈn cabtl.
Romans 1
New King James Version
Greeting
1 Paul, a bondservant of Jesus Christ, (A)called to be an apostle, (B)separated to the gospel of God 2 (C)which He promised before (D)through His prophets in the Holy Scriptures, 3 concerning His Son Jesus Christ our Lord, who [a]was (E)born of the seed of David according to the flesh, 4 and (F)declared to be the Son of God with power according (G)to the Spirit of holiness, by the resurrection from the dead. 5 Through Him (H)we have received grace and apostleship for (I)obedience to the faith among all nations (J)for His name, 6 among whom you also are the called of Jesus Christ;
7 To all who are in Rome, beloved of God, (K)called to be saints:
(L)Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ.
Desire to Visit Rome
8 First, (M)I thank my God through Jesus Christ for you all, that (N)your faith is spoken of throughout the whole world. 9 For (O)God is my witness, (P)whom I serve [b]with my spirit in the gospel of His Son, that (Q)without ceasing I make mention of you always in my prayers, 10 making request if, by some means, now at last I may find a way in the will of God to come to you. 11 For I long to see you, that (R)I may impart to you some spiritual gift, so that you may be established— 12 that is, that I may be encouraged together with you by (S)the mutual faith both of you and me.
13 Now I do not want you to be unaware, brethren, that I often planned to come to you (but (T)was hindered until now), that I might have some (U)fruit among you also, just as among the other Gentiles. 14 I am a debtor both to Greeks and to barbarians, both to wise and to unwise. 15 So, as much as is in me, I am ready to preach the gospel to you who are in Rome also.
The Just Live by Faith
16 For (V)I am not ashamed of the gospel [c]of Christ, for (W)it is the power of God to salvation for everyone who believes, (X)for the Jew first and also for the Greek. 17 For (Y)in it the righteousness of God is revealed from faith to faith; as it is written, (Z)“The just shall live by faith.”
God’s Wrath on Unrighteousness
18 (AA)For the wrath of God is revealed from heaven against all ungodliness and (AB)unrighteousness of men, who [d]suppress the truth in unrighteousness, 19 because (AC)what may be known of God is [e]manifest [f]in them, for (AD)God has shown it to them. 20 For since the creation of the world (AE)His invisible attributes are clearly seen, being understood by the things that are made, even His eternal power and [g]Godhead, so that they are without excuse, 21 because, although they knew God, they did not glorify Him as God, nor were thankful, but (AF)became futile in their thoughts, and their foolish hearts were darkened. 22 (AG)Professing to be wise, they became fools, 23 and changed the glory of the (AH)incorruptible (AI)God into an image made like [h]corruptible man—and birds and four-footed animals and creeping things.
24 (AJ)Therefore God also gave them up to uncleanness, in the lusts of their hearts, (AK)to dishonor their bodies (AL)among themselves, 25 who exchanged (AM)the truth of God (AN)for the lie, and worshiped and served the creature rather than the Creator, who is blessed forever. Amen.
26 For this reason God gave them up to (AO)vile passions. For even their [i]women exchanged the natural use for what is against nature. 27 Likewise also the [j]men, leaving the natural use of the [k]woman, burned in their lust for one another, men with men committing what is shameful, and receiving in themselves the penalty of their error which was due.
28 And even as they did not like to retain God in their knowledge, God gave them over to a debased mind, to do those things (AP)which are not fitting; 29 being filled with all unrighteousness, [l]sexual immorality, wickedness, [m]covetousness, [n]maliciousness; full of envy, murder, strife, deceit, evil-mindedness; they are whisperers, 30 backbiters, haters of God, violent, proud, boasters, inventors of evil things, disobedient to parents, 31 [o]undiscerning, untrustworthy, unloving, [p]unforgiving, unmerciful; 32 who, (AQ)knowing the righteous judgment of God, that those who practice such things (AR)are deserving of death, not only do the same but also (AS)approve of those who practice them.
Footnotes
- Romans 1:3 came
- Romans 1:9 Or in
- Romans 1:16 NU omits of Christ
- Romans 1:18 hold down
- Romans 1:19 evident
- Romans 1:19 among
- Romans 1:20 divine nature, deity
- Romans 1:23 perishable
- Romans 1:26 Lit. females
- Romans 1:27 Lit. males
- Romans 1:27 Lit. female
- Romans 1:29 NU omits sexual immorality
- Romans 1:29 greed
- Romans 1:29 malice
- Romans 1:31 without understanding
- Romans 1:31 NU omits unforgiving
Romans 1
King James Version
1 Paul, a servant of Jesus Christ, called to be an apostle, separated unto the gospel of God,
2 (Which he had promised afore by his prophets in the holy scriptures,)
3 Concerning his Son Jesus Christ our Lord, which was made of the seed of David according to the flesh;
4 And declared to be the Son of God with power, according to the spirit of holiness, by the resurrection from the dead:
5 By whom we have received grace and apostleship, for obedience to the faith among all nations, for his name:
6 Among whom are ye also the called of Jesus Christ:
7 To all that be in Rome, beloved of God, called to be saints: Grace to you and peace from God our Father, and the Lord Jesus Christ.
8 First, I thank my God through Jesus Christ for you all, that your faith is spoken of throughout the whole world.
9 For God is my witness, whom I serve with my spirit in the gospel of his Son, that without ceasing I make mention of you always in my prayers;
10 Making request, if by any means now at length I might have a prosperous journey by the will of God to come unto you.
11 For I long to see you, that I may impart unto you some spiritual gift, to the end ye may be established;
12 That is, that I may be comforted together with you by the mutual faith both of you and me.
13 Now I would not have you ignorant, brethren, that oftentimes I purposed to come unto you, (but was let hitherto,) that I might have some fruit among you also, even as among other Gentiles.
14 I am debtor both to the Greeks, and to the Barbarians; both to the wise, and to the unwise.
15 So, as much as in me is, I am ready to preach the gospel to you that are at Rome also.
16 For I am not ashamed of the gospel of Christ: for it is the power of God unto salvation to every one that believeth; to the Jew first, and also to the Greek.
17 For therein is the righteousness of God revealed from faith to faith: as it is written, The just shall live by faith.
18 For the wrath of God is revealed from heaven against all ungodliness and unrighteousness of men, who hold the truth in unrighteousness;
19 Because that which may be known of God is manifest in them; for God hath shewed it unto them.
20 For the invisible things of him from the creation of the world are clearly seen, being understood by the things that are made, even his eternal power and Godhead; so that they are without excuse:
21 Because that, when they knew God, they glorified him not as God, neither were thankful; but became vain in their imaginations, and their foolish heart was darkened.
22 Professing themselves to be wise, they became fools,
23 And changed the glory of the uncorruptible God into an image made like to corruptible man, and to birds, and fourfooted beasts, and creeping things.
24 Wherefore God also gave them up to uncleanness through the lusts of their own hearts, to dishonour their own bodies between themselves:
25 Who changed the truth of God into a lie, and worshipped and served the creature more than the Creator, who is blessed for ever. Amen.
26 For this cause God gave them up unto vile affections: for even their women did change the natural use into that which is against nature:
27 And likewise also the men, leaving the natural use of the woman, burned in their lust one toward another; men with men working that which is unseemly, and receiving in themselves that recompence of their error which was meet.
28 And even as they did not like to retain God in their knowledge, God gave them over to a reprobate mind, to do those things which are not convenient;
29 Being filled with all unrighteousness, fornication, wickedness, covetousness, maliciousness; full of envy, murder, debate, deceit, malignity; whisperers,
30 Backbiters, haters of God, despiteful, proud, boasters, inventors of evil things, disobedient to parents,
31 Without understanding, covenantbreakers, without natural affection, implacable, unmerciful:
32 Who knowing the judgment of God, that they which commit such things are worthy of death, not only do the same, but have pleasure in them that do them.
2008 by Bible League International
Copyright © 2000 by Wycliffe Bible Translators International
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
