⁶ “मेरो दिनहरू जुलाहा तानको धागो झैं चाँढो-चाँढो वितिरहेको छ
    अनि प्रत्येक दिन निराशमय भई शेष हुन्छ।
⁷ परमेश्वर, सम्झनुहोस् मेरो जीवन त ढुकढुकी मात्र हो।
    म कहिल्यै पनि फेरि केही राम्रो देख्ने छैन।
⁸ अनि तपाईंले मलाई फेरि देख्नु हुने छैन,
    तपाईंले मलाई हेर्नु हुनेछ, तर म गई सकेको हुनेछु।
⁹ बादल विलिन भएर गए जस्तै मानिस मर्छ
    अनि चिहानभित्र गाडिन्छ अनि ऊ फेरि फर्की आउँदैन।
¹⁰ ऊ आफ्नो पुरानो घरमा फेरि फर्की आउँदैन
    उसको घरले फेरि उसलाई चिन्ने छैन।

¹¹ “यसैले म चुपचाप रहने छैन।
    म बोल्नेछु। मेरो आत्माले कष्ट पाएको छ।
    म गुनासो गर्नेछु किनभने मेरो आत्मा दुःखमा छ।
¹² के म समुद्र हुँ अथवा समुद्री-जन्तु हुँ?
    परमेश्वर, किन मेरो हेरचाह गर्नु हुन्छ?
¹³ मेरो ओछ्यानले मलाई आराम दिनु पर्छ,
    मेरो ओछ्यानले मलाई विश्राम र शान्ति दिनुपर्छ।
¹⁴ तर परमेश्वर जब म ढल्किन्छु
    सपनाहरूमा तपाईंले तर्साउनु हुन्छ, दर्शनहरूले भयभीत पार्नु हुन्छ।
¹⁵ यसर्थ म यसरी बाँचिरहनु भन्दा
    गला अँठ्‌याएर मर्न चाहन्छु।
¹⁶ म आफ्नो जीवनलाई घृणा गर्छु।
    म चीरकालसम्म बाँच्न चाहन्न।
मलाई एक्लै छाडी दिनुहोस्
    मेरो जीवनको अर्थ नै छैन।
¹⁷ परमेश्वर, तपाईंको निम्ति मानिस किन अत्यन्त मुख्य छ?
    किन तपाईंले उसको सम्मान गर्नुपर्छ?
    किन तपाईंले उसको हेरचाह गर्नुपर्छ?
¹⁸ किन प्रत्येक बिहान तपाईंले मानिसको प्रतिक्षा गर्नुहुन्छ?
    अनि प्रत्येक क्षण परीक्षा लिनुहुन्छ?
¹⁹ परमेश्वर, तपाईं मबाट कहिल्यै टाढा रहन सक्नुहुन्न।
    तपाईंले मलाई एकछिन पनि एक्लै छाडन सक्नुहुन्न।
²⁰ परमेश्वर तपाईंले मानिसहरूमाथि नजर राख्नुहुन्छ।
    यदि मैले पाप गरेको छु भने, सजाय दिनुहोस्, मैले के गर्नु पर्छ?
किन तपाईंले मलाई निशाना बनाई प्रयोग गर्नु भयो?
    के म तपाईंको निम्ति एक समस्या भएको थिएँर?
²¹ किन तपाईंले मेरो अपराध क्षमा गर्नु भएन?
    किन तपाईंले मेरा निम्ति पापहरूको क्षमागर्नु भएन?
    चाँडै म मर्ने छु र आफ्नो चिहानमा हुनेछु।
तब तपाईंले मलाई खोज्नु हुनेछ
    तर म गइसकेको हुनेछु।”

⁶ “मेरो दिनहरू जुलाहा तानको धागो झैं चाँढो-चाँढो वितिरहेको छ
    अनि प्रत्येक दिन निराशमय भई शेष हुन्छ।
⁷ परमेश्वर, सम्झनुहोस् मेरो जीवन त ढुकढुकी मात्र हो।
    म कहिल्यै पनि फेरि केही राम्रो देख्ने छैन।
⁸ अनि तपाईंले मलाई फेरि देख्नु हुने छैन,
    तपाईंले मलाई हेर्नु हुनेछ, तर म गई सकेको हुनेछु।
⁹ बादल विलिन भएर गए जस्तै मानिस मर्छ
    अनि चिहानभित्र गाडिन्छ अनि ऊ फेरि फर्की आउँदैन।
¹⁰ ऊ आफ्नो पुरानो घरमा फेरि फर्की आउँदैन
    उसको घरले फेरि उसलाई चिन्ने छैन।

¹¹ “यसैले म चुपचाप रहने छैन।
    म बोल्नेछु। मेरो आत्माले कष्ट पाएको छ।
    म गुनासो गर्नेछु किनभने मेरो आत्मा दुःखमा छ।
¹² के म समुद्र हुँ अथवा समुद्री-जन्तु हुँ?
    परमेश्वर, किन मेरो हेरचाह गर्नु हुन्छ?
¹³ मेरो ओछ्यानले मलाई आराम दिनु पर्छ,
    मेरो ओछ्यानले मलाई विश्राम र शान्ति दिनुपर्छ।
¹⁴ तर परमेश्वर जब म ढल्किन्छु
    सपनाहरूमा तपाईंले तर्साउनु हुन्छ, दर्शनहरूले भयभीत पार्नु हुन्छ।
¹⁵ यसर्थ म यसरी बाँचिरहनु भन्दा
    गला अँठ्‌याएर मर्न चाहन्छु।
¹⁶ म आफ्नो जीवनलाई घृणा गर्छु।
    म चीरकालसम्म बाँच्न चाहन्न।
मलाई एक्लै छाडी दिनुहोस्
    मेरो जीवनको अर्थ नै छैन।
¹⁷ परमेश्वर, तपाईंको निम्ति मानिस किन अत्यन्त मुख्य छ?
    किन तपाईंले उसको सम्मान गर्नुपर्छ?
    किन तपाईंले उसको हेरचाह गर्नुपर्छ?
¹⁸ किन प्रत्येक बिहान तपाईंले मानिसको प्रतिक्षा गर्नुहुन्छ?
    अनि प्रत्येक क्षण परीक्षा लिनुहुन्छ?
¹⁹ परमेश्वर, तपाईं मबाट कहिल्यै टाढा रहन सक्नुहुन्न।
    तपाईंले मलाई एकछिन पनि एक्लै छाडन सक्नुहुन्न।
²⁰ परमेश्वर तपाईंले मानिसहरूमाथि नजर राख्नुहुन्छ।
    यदि मैले पाप गरेको छु भने, सजाय दिनुहोस्, मैले के गर्नु पर्छ?
किन तपाईंले मलाई निशाना बनाई प्रयोग गर्नु भयो?
    के म तपाईंको निम्ति एक समस्या भएको थिएँर?
²¹ किन तपाईंले मेरो अपराध क्षमा गर्नु भएन?
    किन तपाईंले मेरा निम्ति पापहरूको क्षमागर्नु भएन?
    चाँडै म मर्ने छु र आफ्नो चिहानमा हुनेछु।
तब तपाईंले मलाई खोज्नु हुनेछ
    तर म गइसकेको हुनेछु।”