Неемия 9
Библия, нов превод от оригиналните езици (с неканоничните книги)
Обща покайна молитва и празник на помирение с Бога
9 На двадесет и четвъртия ден от същия месец израилтяните, облечени във вретища, се събраха за пост и си посипаха главите с пепел. 2 Тогава хората от Израилевия род се отделиха от всички чужди родове и застанаха да изповядват греховете си и престъпленията на предците си. 3 Една четвърт от деня те стояха и четяха от книгата на Господния закон, а другата четвърт се изповядваха и се покланяха на Господа, своя Бог. 4 А Иисус, Вания, Кадмиил, Шевания, Вуний, Шеревия, Вания и Хенани застанаха на левитския подиум и на висок глас призоваваха Господа, своя Бог. 5 След това левитите Иисус, Кадмиил, Вания, Хашавния, Шеревия, Ходия, Шевания и Петахия извикаха: „Станете и славете Господа, вашия Бог, от века и до века! Нека всички благославят славното Ти име, извисено над всяко славословие и възхвала.“
6 (A)Тогава Ездра започна своята молитва: „Ти си Господ, единствен Ти! Ти сътвори необятните небеса и всичките им съзвездия, земята и всичко, което е на нея, моретата и всичко, което е в тях. Ти даваш живот на всичко това и небесните войнства се покланят пред Тебе. 7 (B)Ти Сам, Господи Боже, избра Аврам, изведе го от Ур, града на халдейците, и му даде името Авраам. 8 (C)Като видя, че той е верен пред Тебе от цялото си сърце, сключи с него завет, за да дадеш на него и на потомците му земята на хананейци, хетейци, аморейци, ферезейци, йевусейци и гергесейци. И Ти изпълни думата Си, защото си справедлив.
9 (D)Ти видя и теглото на предците ни в Египет и чу вика им при Червено море. 10 (E)Затова показа знамения и чудеса против фараона, всичките му служители и целия народ на страната му, понеже Ти знаеше, че постъпват горделиво с прадедите ни. Така прослави името Си и то се слави и до днес. 11 (F)Ти раздели пред тях морето и те минаха по сухо през него, а техните гонители Ти хвърли в дълбините като скала в буйни води. 12 (G)Денем ги водеше с облачен стълб, нощем – със стълб от огън, за да им дадеш светлина по пътя, по който трябваше да вървят. 13 (H)Ти слезе на планината Синай и говори с тях от небето, даде им справедлив съд, истински закони и добри наредби и заповеди. 14 (I)Ти ги научи да почитат Твоята свята събота и чрез Твоя служител Мойсей им даде заповеди, наредби и закон. 15 (J)Ти им даде хляб от небето, когато гладуваха, и от скалата им извади вода, когато изпитваха жажда. Ти им заповяда да тръгнат и да завладеят земята, за която се беше заклел, че ще им я дадеш.
16 Но те, нашите предци, се възгордяха, проявиха упорство и не се вслушаха в Твоите заповеди. 17 (K)Те отказаха да се покоряват и не искаха да си спомнят чудесата, които Ти извърши за тях. Разбунтуваха се и решиха да се върнат в Египет като роби. Но понеже си Бог, Който обича да прощава, благ и милосърден, дълготърпелив, изпълнен с милост, Ти не ги изостави. 18 (L)Дори когато направиха излято теле и казаха: ‘Ето твоя бог, който те изведе от Египет’, и продължиха да богохулстват, 19 Ти поради голямото Си милосърдие не ги остави в пустинята: облачният стълб беше непрестанно над тях денем, за да ги води по пътя, а огненият стълб – нощем, за да им свети по пътя, по който трябваше да вървят. 20 Ти им даде Своя благ Дух, за да ги вразумява, утоли глада им с манната Си, даде им вода, за да не изпитват жажда. 21 (M)Четиридесет години ги храни в пустинята и не ги лиши от нищо. Дрехите им не овехтяваха, нозете им не отекоха. 22 (N)Ти им даде царства и народи и ги подели между тях. Така те завладяха земята на Сихон, царя на Есевон, и земята на Ог, царя на Васан. 23 (O)Дари ги с многобройни потомци, колкото звездите на небето, и ги въведе в земята, за която беше говорил на предците им, че ще дойдат да я завладеят. 24 И потомците им влязоха в страната и я завладяха. Ти покори пред тях жителите на тази страна – ханаанците, и ги предаде в техните ръце с царете им и народите, които я населяваха, за да постъпят с тях, както пожелаят. 25 (P)След това те превзеха укрепените градове и плодородната земя; сдобиха се с къщи, пълни с всякакви блага, изкопани кладенци, лозя, маслинени градини и много плодни дървета. Те ядоха до насита, охраниха се и заживяха в охолство поради Твоята голяма благост.
26 (Q)Но те се изпълниха с високомерие. Надигнаха се против Тебе и пренебрегнаха Твоя закон; избиха пророците, които ги увещаваха да се обърнат към Тебе, и извършиха тежки престъпления. 27 Затова Ти ги предаваше под гнева на техните потисници. Всеки път обаче, когато те, угнетени, отправяха молитви към Тебе, Ти ги чуваше от небето и проявяваше голямото Си милосърдие, като им даваше избавители, които ги избавяха от техните потисници. 28 (R)Но щом настъпваше спокойствие, те отново започваха да вършат злини пред Тебе. И тогава Ти ги предаваше във властта на враговете им, за да ги покорят. А когато отново отправяха молитви към Тебе, Ти ги чуваше от небето и проявяваше голямото Си милосърдие, като ги избавяше много пъти. 29 (S)Тогава Ти ги увещаваше да се върнат към Твоя закон, но те упорстваха и не слушаха Твоите заповеди, престъпваха Твоите наредби, които даваха живот на всеки, който ги спазва, пренебрегваха ги, проявяваха високомерие и не се вслушваха. 30 (T)Въпреки това Ти ги търпя много години, увещаваше ги чрез Своя Дух и Своите пророци, но те не Те слушаха. Тогава Ти ги предаде във властта на чуждоземни народи. 31 Но поради голямото Си милосърдие Ти не ги изтреби и не ги изостави, понеже си Бог благ и милостив.
32 Затова сега, Боже наш, велики, силни и пораждащ страхопочитание, Боже, Който вярно пазиш завет и милост, нека не изглежда пред Тебе малко нашето страдание, което е постигнало нас, царете ни, предводителите ни, свещениците ни, предците ни, пророците ни и целия Твой народ от времето на асирийските царе до днес. 33 Ти си бил справедлив във всичко, което ни е сполетяло, защото изяви верността Си, а ние съгрешихме. 34 Нашите царе, предводители, свещеници и предци не изпълняваха Твоя закон и не се вслушваха в Твоите заповеди и знамения, с които ги увещаваше. 35 И макар да се сдобиха с царство и изобилие от блага, които Ти им даде, с обширна и плодородна земя, която Ти им остави – те не Ти служиха и не се отвърнаха от нечестивите си дела. 36 И ето сега сме роби. В земята, която Ти даде на предците ни, за да се наслаждават на плодовете и благата ѝ, ето ние сме роби в нея! 37 Тя дава в изобилие своите плодове на царете, на които Ти ни подчини заради греховете ни; те имат пълна власт над нашите тела и над добитъка ни и голяма е неволята ни.
Nehemiah 9
New King James Version
The People Confess Their Sins
9 Now on the twenty-fourth day of (A)this month the children of Israel were assembled with fasting, in sackcloth, (B)and with [a]dust on their heads. 2 Then (C)those of Israelite lineage separated themselves from all foreigners; and they stood and (D)confessed their sins and the iniquities of their fathers. 3 And they stood up in their place and (E)read from the Book of the Law of the Lord their God for one-fourth of the day; and for another fourth they confessed and worshiped the Lord their God.
4 Then Jeshua, Bani, Kadmiel, Shebaniah, Bunni, Sherebiah, Bani, and Chenani stood on the [b]stairs of the Levites and cried out with a loud voice to the Lord their God. 5 And the Levites, Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabniah, Sherebiah, Hodijah, Shebaniah, and Pethahiah, said:
“Stand up and bless the Lord your God
Forever and ever!
“Blessed be (F)Your glorious name,
Which is exalted above all blessing and praise!
6 (G)You alone are the Lord;
(H)You have made heaven,
(I)The heaven of heavens, with (J)all their host,
The earth and everything on it,
The seas and all that is in them,
And You (K)preserve them all.
The host of heaven worships You.
7 “You are the Lord God,
Who chose (L)Abram,
And brought him out of Ur of the Chaldeans,
And gave him the name (M)Abraham;
8 You found his heart (N)faithful before You,
And made a (O)covenant with him
To give the land of the Canaanites,
The Hittites, the Amorites,
The Perizzites, the Jebusites,
And the Girgashites—
To give it to his descendants.
You (P)have performed Your words,
For You are righteous.
9 “You(Q) saw the affliction of our fathers in Egypt,
And (R)heard their cry by the Red Sea.
10 You (S)showed signs and wonders against Pharaoh,
Against all his servants,
And against all the people of his land.
For You knew that they (T)acted [c]proudly against them.
So You (U)made a name for Yourself, as it is this day.
11 (V)And You divided the sea before them,
So that they went through the midst of the sea on the dry land;
And their persecutors You threw into the deep,
(W)As a stone into the mighty waters.
12 Moreover You (X)led them by day with a cloudy pillar,
And by night with a pillar of fire,
To give them light on the road
Which they should travel.
13 “You(Y) came down also on Mount Sinai,
And spoke with them from heaven,
And gave them (Z)just ordinances and true laws,
Good statutes and commandments.
14 You made known to them Your (AA)holy Sabbath,
And commanded them precepts, statutes and laws,
By the hand of Moses Your servant.
15 You (AB)gave them bread from heaven for their hunger,
And (AC)brought them water out of the rock for their thirst,
And told them to (AD)go in to possess the land
Which You had [d]sworn to give them.
16 “But(AE) they and our fathers acted [e]proudly,
(AF)Hardened[f] their necks,
And did not heed Your commandments.
17 They refused to obey,
And (AG)they were not mindful of Your wonders
That You did among them.
But they hardened their necks,
And [g]in their rebellion
They appointed (AH)a leader
To return to their bondage.
But You are God,
Ready to pardon,
(AI)Gracious and merciful,
Slow to anger,
Abundant in kindness,
And did not forsake them.
18 “Even (AJ)when they made a molded calf for themselves,
And said, ‘This is your god
That brought you up out of Egypt,’
And worked great provocations,
19 Yet in Your (AK)manifold mercies
You did not forsake them in the wilderness.
The (AL)pillar of the cloud did not depart from them by day,
To lead them on the road;
Nor the pillar of fire by night,
To show them light,
And the way they should go.
20 You also gave Your (AM)good Spirit to instruct them,
And did not withhold Your (AN)manna from their mouth,
And gave them (AO)water for their thirst.
21 (AP)Forty years You sustained them in the wilderness;
They lacked nothing;
Their (AQ)clothes did not wear out
And their feet did not swell.
22 “Moreover You gave them kingdoms and nations,
And divided them into [h]districts.
So they took possession of the land of (AR)Sihon,
[i]The land of the king of Heshbon,
And the land of Og king of Bashan.
23 You also multiplied (AS)their children as the stars of heaven,
And brought them into the land
Which You had told their fathers
To go in and possess.
24 So (AT)the [j]people went in
And possessed the land;
(AU)You subdued before them the inhabitants of the land,
The Canaanites,
And gave them into their hands,
With their kings
And the people of the land,
That they might do with them as they wished.
25 And they took strong cities and a (AV)rich land,
And possessed (AW)houses full of all goods,
Cisterns already dug, vineyards, olive groves,
And [k]fruit trees in abundance.
So they ate and were filled and (AX)grew fat,
And delighted themselves in Your great (AY)goodness.
26 “Nevertheless they (AZ)were disobedient
And rebelled against You,
(BA)Cast Your law behind their backs
And killed Your (BB)prophets, who [l]testified against them
To turn them to Yourself;
And they worked great provocations.
27 (BC)Therefore You delivered them into the hand of their enemies,
Who oppressed them;
And in the time of their trouble,
When they cried to You,
You (BD)heard from heaven;
And according to Your abundant mercies
(BE)You gave them deliverers who saved them
From the hand of their enemies.
28 “But after they had rest,
(BF)They again did evil before You.
Therefore You left them in the hand of their enemies,
So that they had dominion over them;
Yet when they returned and cried out to You,
You heard from heaven;
And (BG)many times You delivered them according to Your mercies,
29 And [m]testified against them,
That You might bring them back to Your law.
Yet they acted [n]proudly,
And did not heed Your commandments,
But sinned against Your judgments,
(BH)‘Which if a man does, he shall live by them.’
And they shrugged their shoulders,
[o]Stiffened their necks,
And would not hear.
30 Yet for many years You had patience with them,
And [p]testified (BI)against them by Your Spirit (BJ)in Your prophets.
Yet they would not listen;
(BK)Therefore You gave them into the hand of the peoples of the lands.
31 Nevertheless in Your great mercy
(BL)You did not utterly consume them nor forsake them;
For You are God, gracious and merciful.
32 “Now therefore, our God,
The great, the (BM)mighty, and awesome God,
Who keeps covenant and mercy:
Do not let all the [q]trouble seem small before You
That has come upon us,
Our kings and our princes,
Our priests and our prophets,
Our fathers and on all Your people,
(BN)From the days of the kings of Assyria until this day.
33 However (BO)You are just in all that has befallen us;
For You have dealt faithfully,
But (BP)we have done wickedly.
34 Neither our kings nor our princes,
Our priests nor our fathers,
Have kept Your law,
Nor heeded Your commandments and Your testimonies,
With which You testified against them.
35 For they have (BQ)not served You in their kingdom,
Or in the many good things that You gave them,
Or in the large and rich land which You set before them;
Nor did they turn from their wicked works.
36 “Here (BR)we are, servants today!
And the land that You gave to our fathers,
To eat its fruit and its bounty,
Here we are, servants in it!
37 And (BS)it yields much increase to the kings
You have set over us,
Because of our sins;
Also they have (BT)dominion over our bodies and our cattle
At their pleasure;
And we are in great distress.
38 “And because of all this,
We (BU)make a sure covenant and write it;
Our leaders, our Levites, and our priests (BV)seal it.”
Footnotes
- Nehemiah 9:1 Lit. earth on them
- Nehemiah 9:4 Lit. ascent
- Nehemiah 9:10 presumptuously or insolently
- Nehemiah 9:15 Lit. raised Your hand to
- Nehemiah 9:16 presumptuously
- Nehemiah 9:16 Stiffened their necks, became stubborn
- Nehemiah 9:17 So with MT, Vg.; LXX in Egypt
- Nehemiah 9:22 Lit. corners
- Nehemiah 9:22 So with MT, Vg.; LXX omits The land of
- Nehemiah 9:24 Lit. sons
- Nehemiah 9:25 Lit. trees for eating
- Nehemiah 9:26 admonished or warned them
- Nehemiah 9:29 admonished them
- Nehemiah 9:29 presumptuously
- Nehemiah 9:29 Became stubborn
- Nehemiah 9:30 admonished or warned them
- Nehemiah 9:32 hardship
नहेमायाह 9
Awadhi Bible: Easy-to-Read Version
इस्राएल क लोगन क जरिये अपने पापन क अंगीकार
9 फुन उहइ महीने क चौबीसवीं तारीख क एक दिन क उपवास क बरे इस्राएल क लोग आपुस मँ एकट्ठे भएन। उ पचे इ देखावइ क बरे कि उ पचे दुःखी अउर बेचैन अहइँ, उ पचे सोक वस्त्र धारण किहन, अपने अपने मूँडन पइ राखी डाएन। 2 उ सबइ लोग जउन इस्राएल मँ जनमा रहेन, उ पचे बाहेर क लोगन स अपने आप क अलग कइ दिहन। इस्राएली लोग खड़े होइके अपने अउर अपने पुरखन क पापन क कबूल किहन। 3 उ सबइ लोग हुवाँ लगभग तीन घण्टे खड़े रहेन अउर उ पचे अपने यहोवा परमेस्सर क व्यवस्था क विधान क किताब क पाठ किहन अउर फुन तीन घण्टे उ पचे यहोवा परमेस्सर क समन्वा आपन मुँड़े क खाले निहुरेन अउर ओकर आराधना किहेन अउर अपने पापन क कबूल किहन।
4 फुन लेवीबंसी येसू, बानी, कदमीएल, सबन्याह, बुन्नी, सेरेब्याह, बानी अउर कनानी मंच पइ खड़े होइ गएन अउर उ पचे अपने परमेस्सर यहोवा क ऊँच सुर मँ गोहराएन। 5 एकरे पाछे लेवीबंसी येसू, कदमीएल, बानी, हसबन्याह, सेरेब्याह, होदियाह, सबन्याह अउर पतहयाह फुन कहेस। उ पचे बोलेन: “खड़े होइ जा अउर अपने यहोवा परमेस्सर क स्तुति करा। परमेस्सर सदा स जिअत रहा। अउर सदा ही जिअत रही।
“लोगन क चाही कि स्तुति करइँ तोहरे बडकईवाले नाउँ क।
सबहिं आसीसन अउ सारे गुण गानन स नाउँ ऊपर उठइ तोहार।
6 तू तउ परमेस्सर अहा।
यहोवा, बस तू ही परमेस्सर अहा।
अकासे क तू बनाया ह।
सब स ऊँच अकासन क रचना किहा तू,
अउर जउन कछू अहइ ओनमाँ सब तोहार बनावा अहइ!
धरती क रचना किहा तू ही,
अउर जउन कछू धरती पइ अहइ।
सागर क, अउर जउन कछू अहइ सागर मँ।
तू बनाया ह हर कउनो वस्तु क जिन्नगी तू देत ह!
सितारे सारे अकास क, निहुरत हीं समन्वा तोहरे अउर उपासना करत हीं तोहार।
7 यहोवा तू ही परमेस्सर अहा।
तू मोका कसदियन क ऊर जगह स बाहेर निकालेस ह।
तू ओकर नाउँ बदलेस ह
अउर ओका नाउँ इब्राहीम दिहेस ह।
8 तू इ लखे रह्या कि उ सच्चा अउर निस्ठावान रहा तोहरे बरे।
कइ लिहा उ साथ ओकरे वाचा एक ओका देइ क धरती कनान क बचन दिहा तू धरती,
जउन हुवा करत रही हित्तियन क अउर एमोरियन क।
धरती, जउन हुवा करत रही परिज्जियन, यबूसियन अउर गिर्गासियन क।
मुला बचन दिहा तू उ धरती क देइ क इब्राहीम क संतानन क
अउर आपन बचन उ पूरा किहा तू काहे? काहेकि तू उत्तिम अहा।
9 यहोवा लखत रहा तड़पत भए तू हमरे पुरखन क मिस्र मँ।
गोहरावत मदद क लाल सागर क तट पइ तू ओनका सुने रह्या।
10 फिरौन क तू देखाए रह्या चमत्कार।
तू हाकिमन क ओकरे अउर ओकरे लोगन क देखाए रह्या अद्भुत करम।
तोहका इ गियान रहा कि सोचा करत रहे मिस्री कि
उ पचे उत्तिम अहइँ हमरे पुरखन स।
किन्तु साबित कइ दिहा तू कि तू केतना महान अहा।
अउर अहइ ओकर याद बनी भइ ओनका आजु तलक भी।
11 सामने ओकरे लाल सागर क बाटँ दिहा तू,
अउर उ पचे पार होइ ग रहेन झुरान धरती पइ चलत भए।
मिस्र क फउजी पाछा करत रहेन ओनका।
मुला बोर दिहा तू ही रह्या दुस्मन क सागर मँ।
अउर उ पचे बूड़ गएन सागर मँ जइसे बूड़ जात ह पानी मँ पाथर।
12 मीनार जइसे बादर स दिन मँ ओनका राह तू देखाँया
अउर आगी क खंभे क प्रयोग कइके राति मँ ओनका तू देखाँया रहा।
मार्ग क तू ओनके इ तरह कइ दिहा ज्योतिर्मय
अउर देखाइ दिहा ओनका कि कहाँ ओनका जाब अहइ।
13 फुन तू उतर्या सीनै पहाड़ पइ
अउर अकासे स तू रह्या ओनका सम्बोधित किहा।
उत्तिम विधान दइ दिहा तू ओनका सच्ची सिच्छा क रहा तू दिहा ओनका।
व्यवस्था क विधान ओनका तू दिहा
अउर तू दिहा आदेस ओनका बहोत उत्तिम।
14 तू बताया ओनका सबित यानी अपने विस्राम क बिसेस दिन क विसय मँ।
तू अपने सेवक मूसा क जरिये ओनका आदेस दिहा।
व्यवस्था क विधान दिहा अउर दिहा सिच्छन।
15 जब ओनका भूख लगी,
बरसाइ दिहे भोजन रह्या, तू अकासे स।
जब ओनका पियास लाग,
चटान स परगट किहे तू रह्या जल क
अउर कहे तू रह्या ओनसे
‘आवा, लइ ल्या इ प्रदेस क।’
तू बचन दिहा ओन क
उठाइके हाथ इ प्रदेस क ओनका।
16 मुला उ सबइ पुरखन हमारे होइ गएन अभिमानी; उ पचे होइ गए हठी रहेन।
कइ दिहन उ पचे मना आग्यन मानइ स तोहार।
17 कइ दिहन उ पचे मना सुनइ स।
उ पचे भूलेन ओन अचरज भरी बातन क जउन तू ओनके संग किहे रह्या।
उ पचे होइ गएन जिद्दी।
बिद्रोह उ पचे किहन, अउर बनाइ लिहन, आपन एक नेता जउन ओनका लउटाइके लइ जाइ, फुन ओनकर उहइ दासता मँ।
“मुला तू तउ अहा दयावान परमेस्सर।
तू अहा दयालु अउर करुणापूर्ण,
धीरजवान, अउ पिरेम स भरा अहा तू।
एह बरे तू रह्या त्यागा नाहीं ओनका।
18 चाहे उ पचे बनाइ लिहन सोने क बछवा अउर कहेन,
‘बछवा अब देव अहइ तोहार’ इहइ स निकारा रहा तू पचन्क मिस्र स बाहर मुला ओनका तू त्यागा नाहीं।
19 तू बहोत ही दयालु अहा।
एह बरे तू ओनका रेगिस्ताने मँ त्यागा नाहीं।
दूर ओनसे हटाया नाहीं दिन मँ तू
बादर क खम्भन क मारग
तू देखावत रहा ओनका।
अउर राति मँ तू रह्या दूर किहे नाहीं ओनसे
आगी क पुंज क।
प्रकासित तू करत रह्या रास्ते क ओनके।
अउर तू देखावत रह्या कहाँ ओनका जाब अहइ।
20 निज उत्तिम चेतना, तू दिहा ओनका ताकि तू बिवेकी बनाया ओनका।
खाइ क देत रह्या, तू ओनका ‘मन्ना’
अउर पियास क ओनका तू देत्या रहा पानी।
21 तू रख्या ओनकर धियान चालीस बरिसन तलक रेगिस्तान मँ।
ओनका मिली हर वस्तु जेकर ओनका दरकार रही।
ओढ़ना ओनकर फटे तलक नाहीं गोड़न मँ
ओनके कबहुँ नाहीं आई सूजन कबहुँ कउनो पीरा मँ।
22 यहोवा तू दिहा ओनका राज्ज, अउर ओनका दिहा जातियन
अउर दूर सुदूर क जगह रहिन ओनका दिहा जहाँ बसत रहेन कछू लोग
धरती ओनका मिल गइ सीहोन क, सीहोन जउन हसबोन क राजा रहा धरती ओनका मिल गइ
ओग क, ओग जउन बासान क राजा रहा।
23 तू ओनका अनन्त संतान
जेतने अंबर मँ तारे अहइँ दिहा ह।
ओनका तू उ धरती लइ आया
जेकरे बरे ओनके पुरखन क तू कहे रहा कि
उ पचे हुवाँ जाइँ अउर ओह पइ अधिकार करइँ।
24 धरती उ ओन संतानन लइ लिहन।
हुवाँ रह रहे कनानियन क उ पचे हराइ दिहन।
पराजित कराया तू ओनसे
ओन लोगन क साथ ओन प्रदेसन क
अउर ओन लोगन क उ पचे जइसा चाहइँ वइसा करइँ अइसा रहा तू कराइ दिहा।
25 सक्तीसाली नगरन क उ पचे हराइ दिहन।
कब्जा किहन उपजाउ धरती पइ उ पचे।
उत्तिम चिजियन स भरे भए लइ लिहन उ पचे घर; खोदे भए कुअन क लइ लिहन उ पचे।
लइ लिहन उ पचे रहेन बगीचे अंगूर क।
जइतून क बृच्छ अउ फलन क बृच्छ भर पेट खाया
उ पचे करत रहेन तउ उ पचे होइ गएन मोटे।
तोहार दीन्ह सबहि अद्भुत चिजियन क आनन्द उ पचे लेत रहेन।
26 अउर फुन उ पचे तोहार नाफ़रमानी किहेस अउर तोहार खिलाफ बिद्रोह किहेस।
उ तोहरी नेम आपन पीठ क पीछे लोकाइ दिहन
अउर तोहरे नबियन क मार डाएन।
अइसे नबियन क जउन लोगन क सचेत करत रहेन।
उ पेचे लोगन क तोहरी ओर वापिस लिआवइ क जतन किहेन।
मुला हमार पुरखन तोहरे खिलाफ भयानक पाप किहेन।
27 तउ तू ओनका ओनके दुस्मनन क हाथन मँ पकड़इ दिहा।
ओनका दुस्मन बहुतेरे कस्ट दिहन।
जब हमार पुरखन पइ बिपदा पड़ी तउ उ पचे तोहका गोहारत रहेन।
अउर सरग मँ तू रह्या ओनका सुन लिहा।
तू दयालु अउर रहम दिल अहइ ऍह
बरे तू ओन लोगन क बचावइ बरे लोगन क भेजेस।
अउर ओन लोग ओनके दुस्मनन स छुड़ाइके ओनका बचाइ लिहन।
28 मुला, जइसे ही चैन ओनका मिलत रहा,
वइसे ही उ पचे बुरे काम करइ लग जातेन बार बार।
तउ दुस्मनन क हाथन ओनका सौंप दिहा तू ताकि उ पचे करइँ ओन पइ राज।
फुन तोहार दोहाई उ पचे दिहन
अउर सरग मँ तू सुन्या ओनकर
अउर मदद ओनकर किहा।
तू केतना दयालु अहा!
होत रहा अइसा ही अनेकन बार।
29 तू चेताया ओनका!
फुन स लउटि आवइ क तोहरे विधान मँ
मुला उ पचे रहेन बहोत अभिमानी।
उ पचे नकार दिहन तोहरे आदेस क।
जदि चलत ह कउनो मनई नेमन पइ तोहरे तउ फुरइ जिएगा
उ किन्तु हमरे पुरखन तउ तोड़े रहेन
तोहरे नेमन क उ पचे रहेन हठीले।
मुँह फेर, पीठ दिहे रहेन उ पचे तोहका।
तोहार सुनइ स ही उ पचे रहेन मना किहे।
30 “तू रह्या बहोत सहनसील, संग हमरे पुरखन क,
तू ओनका करइ दिहा बर्त्ताव बुरा अपने संग बरिसन तलक।
सजग किहा तू ओनका अपनी आतिमा स।
ओनका देइ चितउनी पठए रह्या नबियन क तू।
मुला हमरे पुरखन तउ ओनकर सुनेन ही नाहीं।
एह बरे तू रह्या दूसरे देसन क लोगन क सौप दिहा ओनका।
31 “मुला तू केतना दयालु अहा।
तू किहे रह्या नाहीं पूरी तरह नस्ट ओनका।
तू तज्या नाहीं ओनका रह्या।
हे परमेस्सर! तू अइसा दयालु अउर करूणापूर्ण अइसा अहा।
32 हमार परमेस्सर महान परमेस्सर अहइ!
तू एक अचरजमय अउर सक्तीसाली सैनिक अहा
जउन बिस्सास करइ जोग्ग अहा।
तू निज वाचा क निभावत ह अउर तू हमेसा दयालु अहा।
हमार सबहिं परेसानियन क
जेका हम पचन्क झेलेस ह साधारण जिन समुझा।
साथ मँ हमरे राजा लोगन क
अउर मुखिया लोगन क साथ बहोत परेसानियन घटि रहेन।
याजकन क संग मँ हमरे अउर संग मँ नबियन क
अउर हमरे सबहिं लोगन क संग बातन बुरी घटी रहिन।
अस्सूर क राजा स लइके आजु तलक उ सबइ बातन भयानक घटी रहिन।
33 किन्तु हे परमेस्सर।
जउन कछू भी घटब अहइ साथ हमरे घटी ओनके बरे निआव पूर्ण तू रहा।
तू तउ अच्छा ही रहा, बुरे तउ हम ही रहे।
34 हमरे राजा लोगन मुखियन, याजकन अउर पुरखन नाहीं पालेन तोहरी सिच्छन क।
उ पचे नाहीं दिहन कान तोहरे आदेसन,
तोहार चिताउनियन उ पचे सुनेन ही नाहीं।
35 हिआँ तलक कि जब पुरखन हमरे अपने राज्ज मँ रहत रहेन, उ पचे नाहीं सेवा किहन तोहार।
तजेन उ पचे नाहीं बुरे करमन क करब।
जउन कछू भी उत्तिम वस्तु ओनका तू दिहे रह्या, ओनकर रस उ पचे रहेन लेत।
आनन्द उ धरती क लेत रहेन जउन रही सम्पन्न बहोत।
अर जगह बहोत स रही ओनके लगे।
किन्तु उ पचे नाहीं छोडेन निज बुरी राह।
36 अउर अब हम बने दास अही;
हम दास अही उ धरती पइ,
जेका तू दिहे रह्या हमरे पुरखन क।
तू इ धरती रह्या ओनका दिहे,
कि भोगइँ उ पचे ओकर फल
अउर आनन्द लेइँ ओन सबहि चिजियन क जउन हिआँ उगत ही।
37 इ धरती क फसल अहइ भरपूर
मुला पाप किहा हम तउ हमार उपज जात ह लगे ओन राजा लोगन क जेनका तू बइठाया ह मूँड़े पइ हमरे।
हम पइ अउर गोरुअन पइ हमरे उ सबइ राजा राज करत हीं
उ पचे चाहत हीं जइसा भी वइसा ही करत ही।
हम अही बहोत कस्ट मँ।
38 “तउ, सोचिके एन सबहि बातन क बारे मँ हम करित ह वाचा एक, जउन न बदला जाइ कबहुँ भी। अउर इ वाचा क लिखतम हम लिखत अही अउर इ वाचा पइ अंकित करित ह आपन नाउँ हाकिम हमरे, लेवी क संतान अउर उ पचे करत ही हस्ताच्छर लगाइके ओह पइ मुहर।”
Nehemias 9
Bibelen på hverdagsdansk
Folket bekender deres synd
9 Den 24. dag i den syvende måned samledes folket igen i Jerusalem. Denne gang fastede de og klædte sig i sækkelærred og kom jord på hovedet for at vise deres sorg. 2 Israelitterne skilte sig ud fra alle de fremmede og bekendte deres egen og deres forfædres synd. 3-4 I tre timer blev der læst op af Toraen, mens folk stod op og lyttede. I de næste tre timer bekendte folket deres synd og tilbad Herren deres Gud under ledelse af levitterne Jeshua, Bani, Kadmiel, Shebanja, Bunni, Sherebja, Bani og Kenani, der alle stod på trapper eller forhøjninger.
5 Derefter råbte levitterne Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabneja, Sherebja, Hodija, Shebanja og Petaja til folket: „Rejs jer og pris Herren, jeres Gud, fra evighed og til evighed! Højlovet være Herren, han som er langt større end nogen kan fatte og udtrykke.” Derefter ledte Ezra[a] lovsangen:
6 „Du er Gud, du er den eneste!
Du skabte himlen med alle dens stjerner,
jorden med alt, hvad den rummer,
havene med alt, hvad der findes i dem.
Fra dig udspringer alt liv,
og hele himlen tilbeder dig.
7 Det var dig, Herre, vor Gud,
som udvalgte Abram,
førte ham ud af Ur i Kaldæa
og gav ham navnet Abraham.
8 Du så hans hjertes trofasthed.
Derfor sluttede du pagt med ham
og gav ham løftet om landet,
hvor kana’anæerne og hittitterne,
amoritterne og perizzitterne,
jebusitterne og girgashitterne boede.
Og du holdt dit løfte, som du altid gør!
9 Du så vores forfædres nød i Egypten,
hørte deres råb ved Det Røde Hav.
10 Du fældede Farao og alle hans folk,
du vidste, hvor hovmodige de var.
Med tegn og undere greb du ind.
Derfor er du æret den dag i dag!
11 Du kløvede havet for folkets øjne
og lod dem vandre tørskoet over.
Men deres fjender fejede du bort.
Du druknede dem på havets bund,
de sank som sten i bølgernes brus.
12 Med en skysøjle viste du vej om dagen,
en ildsøjle lyste for dem om natten.
13 Du steg ned på Sinais bjerg
og talte til folket fra Himlen.
Du gav dem retfærdige regler,
gode love, bud og befalinger.
14 Du bød dem at holde Sabbatten hellig,
gav dem din lov gennem Moses, din tjener.
15 Du stillede deres sult med brød fra himlen,
slukkede deres tørst med vand fra en klippe.
Du bød dem gå hen og indtage landet,
det land, du havde lovet dem.
16 Men vores forfædre blev hovmodige,
hørte ikke på dine bud.
De adlød ikke dine befalinger,
17 men fortsatte i deres ulydighed.
De glemte alle de undere,
som du gjorde engang.
De nægtede stædigt at ydmyge sig,
ville hellere tilbage til Egyptens slaveri!
Men du, oh Gud, er barmhjertig og god.
Du vredes nødigt, men tilgiver gerne.
Stor er din nåde og trofasthed,
du lod dem ikke i stikken.
18 De støbte en tyrekalv af guld og råbte:
‚Her er den gud, som førte os ud af Egypten!’
De hånede dig op i dit åbne ansigt,
19 men du viste dem alligevel nåde.
Du prisgav dem ikke i ørkenen!
Skysøjlen ledte dem fremad om dagen,
ildsøjlen viste dem vej om natten.
20 Du vejledte dem ved din gode Ånd,
gav dem manna at spise
og vand til at slukke deres tørst.
21 Du sørgede for dem i 40 år,
de manglede intet i ørkenen.
Deres klæder blev ikke slidt op,
deres fødder blev ikke ømme!
22 Du gav dem sejr over mægtige folkeslag,
hjalp dem indtage landet stykke for stykke.
De erobrede kong Sihon af Heshbons land
og siden kong Og af Bashans rige.
23 Du gjorde dem talrige som himlens stjerner.
Du førte dem ind i det dejlige land,
som du havde lovet deres forfædre,
at de skulle få i arv og eje.
24 Deres børn kom og indtog landet.
Du overgav kana’anæerne til dem,
så de kunne gøre, hvad de ville,
med både konger og folkeslag.
25 De indtog befæstede byer,
overtog fornemme huse med store vandreservoirer.
De overtog frugtbare jordlodder og vingårde,
olivenlunde og frugtplantager.
De spiste sig mætte og fede
og glædede sig over dine gaver.
26 Men de gjorde oprør imod dig,
var ulydige og tilsidesatte din lov.
De myrdede dine profeter,
som formanede dem til omvendelse.
De hånede dig op i dit åbne ansigt.
27 Da udleverede du dem til fjenderne,
og de kom i stor nød og ulykke.
I deres lidelser råbte de til dig,
og du hørte deres råb i din Himmel.
I din nåde sendte du dem ledere,
som frelste dem fra deres fjender.
28 Men så snart der igen var fred,
gjorde de atter oprør imod dig.
Du gav dem påny i fjendevold,
så de igen måtte råbe til dig om hjælp.
Du hørte deres bøn i himlen
og reddede dem gang på gang.
29 Du formanede dem til at følge din love,
men de ville ikke høre på dine bud.
De overtrådte de befalinger,
som netop skulle holde dem i live.
De var stædige og stivnakkede,
de nægtede at adlyde dig.
30 I mange år bar du over med dem.
Du advarede dem ved din Ånd
gennem dine profeters ord.
Men de vendte det døve øre til,
og fremmede folk besejrede dem.
31 Men på grund af din trofasthed,
udryddede du dem aldrig helt.
I din nåde svigtede du dem aldrig,
for du er en barmhjertig Gud.
32 Og nu, Herre, vor Gud,
du store, mægtige, frygtindgydende,
du, som holder fast ved din pagt og nåde,
du ved, hvilke lidelser der har ramt os:
vores konger, fyrster og præster,
profeter, forfædre og hele vores folk,
siden assyrerkongerne indtog vores land.
33 Hver gang du straffede os, var det retfærdigt.
Du havde ret, og vi havde uret.
34 Vores konger adlød ikke dine love,
vores fyrster, præster og forfædre
lyttede ikke til dine gentagne advarsler.
35 Du gav dem deres eget land,
du viste dem godhed gang på gang.
De nød godt af et stort og frugtbart land,
men vendte sig ikke fra deres ondskab.
36 Derfor sidder vi som slaver i vores eget land,
det dejlige land, du gav vores forfædre
for at de skulle nyde dets goder.
37 Landets rigdom går nu til de konger,
du har sat over os på grund af vores synd.
De har hånds- og halsret over os.
Vi er i stor nød!
Footnotes
- 9,5 Oversat fra LXX, da den hebraiske tekst mangler indledningen.
Copyright by © Българско библейско дружество 2013. Използвани с разрешение.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
Awadhi Bible: Easy-to-Read Version. Copyright © 2005 Bible League International.
Bibelen på hverdagsdansk (Danish New Living Bible) Copyright © 2002, 2006 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.