Add parallel Print Page Options

ιησους δε πληρης πνευματος αγιου υπεστρεψεν απο του ιορδανου και ηγετο εν τω πνευματι εν τη ερημω

ημερας τεσσερακοντα πειραζομενος υπο του διαβολου και ουκ εφαγεν ουδεν εν ταις ημεραις εκειναις και συντελεσθεισων αυτων επεινασεν

ειπεν δε αυτω ο διαβολος ει υιος ει του θεου ειπε τω λιθω τουτω ινα γενηται αρτος

και απεκριθη προς αυτον ο ιησους γεγραπται οτι ουκ επ αρτω μονω ζησεται ο ανθρωπος

και αναγαγων αυτον εδειξεν αυτω πασας τας βασιλειας της οικουμενης εν στιγμη χρονου

και ειπεν αυτω ο διαβολος σοι δωσω την εξουσιαν ταυτην απασαν και την δοξαν αυτων οτι εμοι παραδεδοται και ω εαν θελω διδωμι αυτην

συ ουν εαν προσκυνησης ενωπιον εμου εσται σου πασα

και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτω γεγραπται κυριον τον θεον σου προσκυνησεις και αυτω μονω λατρευσεις

ηγαγεν δε αυτον εις ιερουσαλημ και εστησεν επι το πτερυγιον του ιερου και ειπεν [αυτω] ει υιος ει του θεου βαλε σεαυτον εντευθεν κατω

10 γεγραπται γαρ οτι τοις αγγελοις αυτου εντελειται περι σου του διαφυλαξαι σε

11 και οτι επι χειρων αρουσιν σε μηποτε προσκοψης προς λιθον τον ποδα σου

12 και αποκριθεις ειπεν αυτω ο ιησους οτι ειρηται ουκ εκπειρασεις κυριον τον θεον σου

13 και συντελεσας παντα πειρασμον ο διαβολος απεστη απ αυτου αχρι καιρου

14 και υπεστρεψεν ο ιησους εν τη δυναμει του πνευματος εις την γαλιλαιαν και φημη εξηλθεν καθ ολης της περιχωρου περι αυτου

15 και αυτος εδιδασκεν εν ταις συναγωγαις αυτων δοξαζομενος υπο παντων

16 και ηλθεν εις ναζαρα ου ην τεθραμμενος και εισηλθεν κατα το ειωθος αυτω εν τη ημερα των σαββατων εις την συναγωγην και ανεστη αναγνωναι

17 και επεδοθη αυτω βιβλιον του προφητου ησαιου και ανοιξας το βιβλιον ευρεν [τον] τοπον ου ην γεγραμμενον

18 πνευμα κυριου επ εμε ου εινεκεν εχρισεν με ευαγγελισασθαι πτωχοις απεσταλκεν με κηρυξαι αιχμαλωτοις αφεσιν και τυφλοις αναβλεψιν αποστειλαι τεθραυσμενους εν αφεσει

19 κηρυξαι ενιαυτον κυριου δεκτον

20 και πτυξας το βιβλιον αποδους τω υπηρετη εκαθισεν και παντων οι οφθαλμοι εν τη συναγωγη ησαν ατενιζοντες αυτω

21 ηρξατο δε λεγειν προς αυτους οτι σημερον πεπληρωται η γραφη αυτη εν τοις ωσιν υμων

22 και παντες εμαρτυρουν αυτω και εθαυμαζον επι τοις λογοις της χαριτος τοις εκπορευομενοις εκ του στοματος αυτου και ελεγον ουχι υιος εστιν ιωσηφ ουτος

23 και ειπεν προς αυτους παντως ερειτε μοι την παραβολην ταυτην ιατρε θεραπευσον σεαυτον οσα ηκουσαμεν γενομενα εις την καφαρναουμ ποιησον και ωδε εν τη πατριδι σου

24 ειπεν δε αμην λεγω υμιν οτι ουδεις προφητης δεκτος εστιν εν τη πατριδι αυτου

25 επ αληθειας δε λεγω υμιν πολλαι χηραι ησαν εν ταις ημεραις ηλιου εν τω ισραηλ οτε εκλεισθη ο ουρανος ετη τρια και μηνας εξ ως εγενετο λιμος μεγας επι πασαν την γην

26 και προς ουδεμιαν αυτων επεμφθη ηλιας ει μη εις σαρεπτα της σιδωνιας προς γυναικα χηραν

27 και πολλοι λεπροι ησαν εν τω ισραηλ επι ελισαιου του προφητου και ουδεις αυτων εκαθαρισθη ει μη ναιμαν ο συρος

28 και επλησθησαν παντες θυμου εν τη συναγωγη ακουοντες ταυτα

29 και ανασταντες εξεβαλον αυτον εξω της πολεως και ηγαγον αυτον εως οφρυος του ορους εφ ου η πολις ωκοδομητο αυτων ωστε κατακρημνισαι αυτον

30 αυτος δε διελθων δια μεσου αυτων επορευετο

31 και κατηλθεν εις καφαρναουμ πολιν της γαλιλαιας και ην διδασκων αυτους εν τοις σαββασιν

32 και εξεπλησσοντο επι τη διδαχη αυτου οτι εν εξουσια ην ο λογος αυτου

33 και εν τη συναγωγη ην ανθρωπος εχων πνευμα δαιμονιου ακαθαρτου και ανεκραξεν φωνη μεγαλη

34 εα τι ημιν και σοι ιησου ναζαρηνε ηλθες απολεσαι ημας οιδα σε τις ει ο αγιος του θεου

35 και επετιμησεν αυτω ο ιησους λεγων φιμωθητι και εξελθε απ αυτου και ριψαν αυτον το δαιμονιον εις το μεσον εξηλθεν απ αυτου μηδεν βλαψαν αυτον

36 και εγενετο θαμβος επι παντας και συνελαλουν προς αλληλους λεγοντες τις ο λογος ουτος οτι εν εξουσια και δυναμει επιτασσει τοις ακαθαρτοις πνευμασιν και εξερχονται

37 και εξεπορευετο ηχος περι αυτου εις παντα τοπον της περιχωρου

38 αναστας δε απο της συναγωγης εισηλθεν εις την οικιαν σιμωνος πενθερα δε του σιμωνος ην συνεχομενη πυρετω μεγαλω και ηρωτησαν αυτον περι αυτης

39 και επιστας επανω αυτης επετιμησεν τω πυρετω και αφηκεν αυτην παραχρημα δε αναστασα διηκονει αυτοις

40 δυνοντος δε του ηλιου απαντες οσοι ειχον ασθενουντας νοσοις ποικιλαις ηγαγον αυτους προς αυτον ο δε ενι εκαστω αυτων τας χειρας επιτιθεις εθεραπευεν αυτους

41 εξηρχετο δε και δαιμονια απο πολλων κραζοντα και λεγοντα οτι συ ει ο υιος του θεου και επιτιμων ουκ εια αυτα λαλειν οτι ηδεισαν τον χριστον αυτον ειναι

42 γενομενης δε ημερας εξελθων επορευθη εις ερημον τοπον και οι οχλοι επεζητουν αυτον και ηλθον εως αυτου και κατειχον αυτον του μη πορευεσθαι απ αυτων

43 ο δε ειπεν προς αυτους οτι και ταις ετεραις πολεσιν ευαγγελισασθαι με δει την βασιλειαν του θεου οτι επι τουτο απεσταλην

44 και ην κηρυσσων εις τας συναγωγας της ιουδαιας

Сатана искушает Иисуса в пустыне(A)

Иисус, исполненный Святого Духа, возвратился с Иордана, и Дух повел Его в пустыню. Там Его сорок дней искушал дьявол. Все это время Иисус ничего не ел и под конец почувствовал голод. Тогда дьявол сказал Ему:

– Если Ты Сын Божий, то прикажи этому камню стать хлебом.

Иисус ответил ему:

– Написано: «Не одним хлебом живет человек, но каждым словом Божьим[a]»[b].

Приведя Его на высокое место, он показал Ему в один миг все царства мира.

И сказал Ему:

– Я передам Тебе всю их власть и славу, потому что они отданы мне, и я даю их кому захочу. Итак, если Ты поклонишься мне, все это будет Твоим.

Иисус ответил:

– Написано: «Поклоняйся Господу, Богу твоему, и служи Ему одному!»[c]

После этого дьявол привел Его в Иерусалим и поставил Его на самый верх храма.

– Если Ты Сын Божий, – сказал он, – то бросься отсюда вниз. 10 Ведь написано же:

«Своим ангелам повелит о Тебе
    охранять Тебя»,
11 и «они понесут Тебя на руках,
    чтобы ноги Твои не ударились о камень»[d].

12 Иисус ответил ему:

– Сказано: «Не испытывай Господа, Бога твоего»[e].

13 Когда дьявол окончил все искушения, он оставил Его на время.

Иисус начинает Свое служение(B)

14 Иисус возвратился в Галилею, исполненный силой Духа. Молва о Нем распространилась по всей округе. 15 Он учил в синагогах, и все прославляли Его.

Назарет не принимает Иисуса(C)

16 Однажды Иисус пришел в Назарет, в город, где Он вырос, и в субботу, как обычно, Он отправился в синагогу. Там Иисус встал, чтобы читать. 17 Ему подали свиток пророка Исаии, Он развернул его и нашел место, где было написано:

18 «Дух Господа на Мне,
    потому что Он помазал[f] Меня
возвещать бедным Радостную Весть.
    Он послал Меня провозглашать свободу пленникам,
прозрение слепым,
    освободить угнетенных,
19 возвещать год Господней милости»[g].

20 Иисус свернул свиток, отдал его служителю и сел. Глаза всех в синагоге были прикованы к Нему. 21 Он начал говорить:

– Сегодня, когда вы слушали, исполнились эти слова Писания.

22 Все хвалили Его и удивлялись силе Его слов.

– Но разве Он не сын Иосифа? – спрашивали они.

23 Иисус сказал им:

– Вы Мне, конечно, напомните пословицу: «Врач, исцели самого себя!» И скажете Мне: «Мы слышали, что Ты сотворил много чудес в Капернауме, сотвори же и здесь, у Себя на родине, что-либо подобное». 24 Но говорю вам истину, ни одного пророка не принимают на его родине. 25 Уверяю вас, что во времена Илии, когда три с половиной года не было дождя и по всей стране был ужасный голод, в Израиле было много вдов, 26 однако Илия не был послан ни к одной из них, а лишь ко вдове в Сарепту[h] близ Сидона[i]. 27 Много было в Израиле прокаженных во времена пророка Елисея, однако ни один из них не был очищен, кроме сирийца Наамана[j].

28 Все в синагоге пришли в ярость, когда услышали это. 29 Они вскочили, вытащили Иисуса за пределы города и привели к обрыву горы, на которой был построен город, чтобы сбросить Его вниз. 30 Но Иисус прошел сквозь толпу и ушел.

Иисус изгоняет нечистого духа(D)

31 Он пошел в галилейский город Капернаум и по субботам учил там народ. 32 Люди изумлялись Его учению, потому что в Его словах ощущалась власть. 33 В синагоге был человек, одержимый демоном, нечистым духом, и вдруг он громко закричал:

34 – А-а-а! Что Ты хочешь от нас, Иисус из Назарета? Ты пришел, чтобы погубить нас? Я знаю, Кто Ты! Ты – Святой Божий!

35 – Замолчи! – строго приказал Иисус. – Выйди из него!

Бросив человека перед всеми на землю, демон вышел из него, не причинив ему вреда. 36 Все изумлялись и говорили друг другу:

– Что это такое? С такой властью и силой Он приказывает нечистым духам, и они выходят!

37 Слух об Иисусе распространялся по всей округе.

Иисус исцеляет других(E)

38 Покинув синагогу, Иисус пошел в дом Симона. У тещи же Симона в это время был сильный жар, и Иисуса попросили помочь ей. 39 Наклонившись над ней, Иисус приказал горячке покинуть женщину, и та оставила ее. Она сразу же встала и начала накрывать им на стол.

40 Когда же солнце стало клониться к закату, все, у кого были больные различными болезнями, начали приносить их к Иисусу, и Он возлагал на каждого руки и исцелял их. 41 Также и демоны выходили из многих людей с криком:

– Ты – Сын Бога!

Но Иисус запрещал им и не разрешал говорить, потому что они знали, что Он – Христос.

Иисус проповедует в Иудее(F)

42 На рассвете Иисус вышел из города и пошел в безлюдное место. Люди стали искать Его, и когда нашли, то уговаривали остаться у них. 43 Но Иисус сказал:

– Я должен возвещать Радостную Весть о Царстве Божьем и в других городах, ведь для этого Я и послан.

44 И Он проповедовал в синагогах Иудеи.

Footnotes

  1. 4:4 Слова «но каждым словом Божьим» отсутствуют в древнейших рукописях Евангелия от Луки.
  2. 4:4 Втор. 8:3.
  3. 4:8 Втор. 6:13.
  4. 4:10-11 Пс. 90:11-12.
  5. 4:12 Втор. 6:16.
  6. 4:18 Помазал – посредством иудейского обряда помазания человек посвящался на определенное служение. Такого помазания удостаивались пророки, цари и священники.
  7. 4:18-19 Ис. 61:1-2.
  8. 4:26 Сарепта – финикийский город, находившийся на территории современного государства Ливан. В те времена там жили народности, не признававшие Бога.
  9. 4:25-26 См. 3 Цар. 17.
  10. 4:27 См. 4 Цар. 5:1-14.

Искушение в пустыне(A)

Иса, исполненный Святого Духа, возвратился с Иордана, и Дух повёл Его в пустыню. Там Его сорок дней искушал дьявол. Всё это время Иса ничего не ел и под конец почувствовал сильный голод. Тогда дьявол сказал Ему:

– Если Ты Сын Всевышнего (Царственный Спаситель), то прикажи этому камню стать хлебом.

Иса ответил ему:

– Написано: «Не одним хлебом живёт человек»[a].

И дьявол, взяв Его на высокое место, показал Ему в один миг все царства мира.

И сказал Ему:

– Я передам Тебе всю их власть и славу, потому что они отданы мне, и я даю их кому захочу. Итак, если Ты поклонишься мне, всё это будет Твоим.

Иса ответил:

– Написано: «Поклоняйся Вечному, Богу твоему, и служи Ему одному»[b].

После этого дьявол привёл Ису в Иерусалим и поставил Его на самый верх храма.

– Если Ты Сын Всевышнего, – сказал он Ему, – то бросься отсюда вниз. 10 Ведь написано же:

«Своим ангелам повелит о Тебе
    охранять Тебя,
11 и они понесут Тебя на руках,
    чтобы ноги Твои не ударились о камень»[c].

12 А Иса ответил ему:

– Сказано: «Не испытывай Вечного, Бога твоего»[d].

13 Когда дьявол исчерпал все свои искушения, он оставил Ису на время.

Иса Масих начинает Своё служение(B)

14 Иса возвратился в Галилею исполненный силой Святого Духа. Молва о Нём распространилась по всей округе. 15 Он учил в молитвенных домах, и все прославляли Его.

Отвержение Исы Масиха в Назарете(C)

16 Однажды Иса пришёл в Назарет, в город, где Он вырос, и в субботу[e], как обычно, Он отправился в молитвенный дом иудеев. Там Иса встал, чтобы читать. 17 Ему подали свиток со словами пророка Исаии, Он развернул его и нашёл место, где было написано:

18 «Дух Вечного на Мне,
    потому что Он помазал[f] Меня
    возвещать бедным Радостную Весть.
Он послал Меня провозглашать свободу пленникам,
    прозрение слепым,
освободить угнетённых,
19     возвещать время[g] милости Вечного»[h].

20 Иса свернул свиток, отдал его служителю и сел. Глаза всех находящихся в молитвенном доме были прикованы к Нему. 21 Он начал говорить:

– Сегодня, когда вы слушали, исполнились эти слова Писания.

22 Все хвалили Его и удивлялись силе Его слов.

– Но разве Он не сын Юсуфа? – спрашивали они.

23 Иса сказал им:

– Вы Мне, конечно, напомните пословицу: «Если ты врач, то исцели в начале самого себя!» И скажете Мне: «Мы слышали, что Ты сотворил много чудес в Капернауме, сотвори же и здесь, у Себя на родине, что-либо подобное». 24 Но говорю вам истину, ни одного пророка не принимают на его родине. 25 Уверяю вас, что во времена Ильяса, когда три с половиной года не было дождя и по всей стране был ужасный голод, в Исраиле было много вдов, 26 однако Ильяс не был послан ни к одной из них, а лишь ко вдове в Сарепту[i] близ Сидона.[j] 27 Много было в Исраиле прокажённых[k] во времена пророка Елисея, однако ни один из них не был очищен, кроме сирийца Наамана.[l]

28 Все в молитвенном доме иудеев пришли в ярость, когда услышали это. 29 Они вскочили, вытащили Ису за пределы города и привели к обрыву горы, на которой был построен город, чтобы сбросить Его вниз. 30 Но Иса прошёл сквозь толпу и ушёл.

Изгнание нечистого духа(D)

31 Он пошёл в галилейский город Капернаум и в субботу учил там народ. 32 Все изумлялись Его учению, потому что в Его словах ощущалась власть. 33 В молитвенном доме иудеев был человек, одержимый демоном, нечистым духом, и вдруг он громко закричал:

34 – А-а-а… Что Ты хочешь от нас, Иса из Назарета? Ты пришёл, чтобы погубить нас? Я знаю, кто Ты! Ты – Святой Всевышнего!

35 – Замолчи! – строго приказал Иса. – Выйди из него!

Бросив человека перед всеми на землю, демон вышел из него, не причинив ему вреда. 36 Все изумлялись и говорили друг другу:

– Что это такое? С такой властью и силой Он приказывает нечистым духам, и они выходят!

37 Слух об Исе распространялся по всей округе.

Исцеление больных(E)

38 Покинув молитвенный дом иудеев, Иса пошёл в дом Шимона. У тёщи же Шимона в это время был сильный жар, и Ису попросили помочь ей. 39 Наклонившись над ней, Иса приказал горячке покинуть женщину, и та оставила её. Она сразу же встала и начала накрывать им на стол.

40 Когда же солнце стало клониться к закату, все, у кого были больные различными болезнями, начали приносить их к Исе, и Он возлагал на каждого руки и исцелял их. 41 Также и демоны выходили из многих людей с криком:

– Ты – Сын Всевышнего (Царственный Спаситель)!

Но Иса запрещал им и не разрешал говорить, потому что они знали, что Он – Масих.[m]

Иса Масих возвещает Радостную Весть в Иудее(F)

42 На рассвете Иса вышел из города и пошёл в безлюдное место. Люди стали искать Его, и когда нашли, то уговаривали остаться у них. 43 Но Иса сказал:

– Я должен возвещать Радостную Весть о Царстве Всевышнего и в других городах, ведь для этого Я и послан.

44 И Он проповедовал в молитвенных домах Иудеи.

Footnotes

  1. 4:4 Втор. 8:3.
  2. 4:8 Втор. 6:13.
  3. 4:10-11 Заб. 90:11-12.
  4. 4:12 Втор. 6:16.
  5. 4:16 Суббота   – седьмой день недели у иудеев, который был религиозным днём отдыха. См. пояснительный словарь.
  6. 4:18 Помазал   – посредством иудейского обряда помазания человек посвящался на определённое служение. Такого помазания удостаивались пророки, цари и священнослужители.
  7. 4:19 Букв.: «год».
  8. 4:18-19 Ис. 61:1-2.
  9. 4:26 Сарепта   – финикийский город, находившийся на территории современного государства Ливан. В те времена там жили народности, не признававшие Всевышнего.
  10. 4:25-26 См. 3 Цар. 17.
  11. 4:27 На языке оригинала стоит слово, которое обозначает несколько разных кожных болезней, а не только проказу.
  12. 4:27 См. 4 Цар. 5:1-14.
  13. 4:41 Запрет (не только демонам, но и людям – см. 8:56) говорить о том, Кем Он является, вероятно, был продиктован тем, что люди неверно понимали пророчества о Масихе. Они ждали, что пришедший Масих возглавит восстание против римской оккупации и таким образом установит Своё Царство (см. Ин. 6:15), в то время как Его целью было духовное освобождение от власти греха (см. Ин. 8:31-36; 18:36). Вторая причина – в том, что ещё не пришло Его время открыться (см. Ин. 7:8). К тому же растущая популярность мешала Его служению (см. Мк. 1:43-45). Иса также не хотел, чтобы люди видели в нём только чудотворца-целителя. И, конечно же, Он не хотел принимать свидетельство от демонов.

ιησους δε πνευματος αγιου πληρης υπεστρεψεν απο του ιορδανου και ηγετο εν τω πνευματι εις την ερημον

ημερας τεσσαρακοντα πειραζομενος υπο του διαβολου και ουκ εφαγεν ουδεν εν ταις ημεραις εκειναις και συντελεσθεισων αυτων υστερον επεινασεν

και ειπεν αυτω ο διαβολος ει υιος ει του θεου ειπε τω λιθω τουτω ινα γενηται αρτος

και απεκριθη ιησους προς αυτον λεγων γεγραπται οτι ουκ επ αρτω μονω ζησεται ο ανθρωπος αλλ επι παντι ρηματι θεου

και αναγαγων αυτον ο διαβολος εις ορος υψηλον εδειξεν αυτω πασας τας βασιλειας της οικουμενης εν στιγμη χρονου

και ειπεν αυτω ο διαβολος σοι δωσω την εξουσιαν ταυτην απασαν και την δοξαν αυτων οτι εμοι παραδεδοται και ω εαν θελω διδωμι αυτην

συ ουν εαν προσκυνησης ενωπιον μου εσται σου παντα

και αποκριθεις αυτω ειπεν ο ιησους υπαγε οπισω μου σατανα γεγραπται γαρ προσκυνησεις κυριον τον θεον σου και αυτω μονω λατρευσεις

και ηγαγεν αυτον εις ιερουσαλημ και εστησεν αυτον επι το πτερυγιον του ιερου και ειπεν αυτω ει ο υιος ει του θεου βαλε σεαυτον εντευθεν κατω

10 γεγραπται γαρ οτι τοις αγγελοις αυτου εντελειται περι σου του διαφυλαξαι σε

11 και οτι επι χειρων αρουσιν σε μηποτε προσκοψης προς λιθον τον ποδα σου

12 και αποκριθεις ειπεν αυτω ο ιησους οτι ειρηται ουκ εκπειρασεις κυριον τον θεον σου

13 και συντελεσας παντα πειρασμον ο διαβολος απεστη απ αυτου αχρι καιρου

14 και υπεστρεψεν ο ιησους εν τη δυναμει του πνευματος εις την γαλιλαιαν και φημη εξηλθεν καθ ολης της περιχωρου περι αυτου

15 και αυτος εδιδασκεν εν ταις συναγωγαις αυτων δοξαζομενος υπο παντων

16 και ηλθεν εις την ναζαρετ ου ην τεθραμμενος και εισηλθεν κατα το ειωθος αυτω εν τη ημερα των σαββατων εις την συναγωγην και ανεστη αναγνωναι

17 και επεδοθη αυτω βιβλιον ησαιου του προφητου και αναπτυξας το βιβλιον ευρεν τον τοπον ου ην γεγραμμενον

18 πνευμα κυριου επ εμε ου ενεκεν εχρισεν με ευαγγελιζεσθαι πτωχοις απεσταλκεν με ιασασθαι τους συντετριμμενους την καρδιαν κηρυξαι αιχμαλωτοις αφεσιν και τυφλοις αναβλεψιν αποστειλαι τεθραυσμενους εν αφεσει

19 κηρυξαι ενιαυτον κυριου δεκτον

20 και πτυξας το βιβλιον αποδους τω υπηρετη εκαθισεν και παντων εν τη συναγωγη οι οφθαλμοι ησαν ατενιζοντες αυτω

21 ηρξατο δε λεγειν προς αυτους οτι σημερον πεπληρωται η γραφη αυτη εν τοις ωσιν υμων

22 και παντες εμαρτυρουν αυτω και εθαυμαζον επι τοις λογοις της χαριτος τοις εκπορευομενοις εκ του στοματος αυτου και ελεγον ουχ ουτος εστιν ο υιος ιωσηφ

23 και ειπεν προς αυτους παντως ερειτε μοι την παραβολην ταυτην ιατρε θεραπευσον σεαυτον οσα ηκουσαμεν γενομενα εν τη καπερναουμ ποιησον και ωδε εν τη πατριδι σου

24 ειπεν δε αμην λεγω υμιν οτι ουδεις προφητης δεκτος εστιν εν τη πατριδι αυτου

25 επ αληθειας δε λεγω υμιν πολλαι χηραι ησαν εν ταις ημεραις ηλιου εν τω ισραηλ οτε εκλεισθη ο ουρανος επι ετη τρια και μηνας εξ ως εγενετο λιμος μεγας επι πασαν την γην

26 και προς ουδεμιαν αυτων επεμφθη ηλιας ει μη εις σαρεπτα της σιδωνος προς γυναικα χηραν

27 και πολλοι λεπροι ησαν επι ελισσαιου του προφητου εν τω ισραηλ και ουδεις αυτων εκαθαρισθη ει μη νεεμαν ο συρος

28 και επλησθησαν παντες θυμου εν τη συναγωγη ακουοντες ταυτα

29 και ανασταντες εξεβαλον αυτον εξω της πολεως και ηγαγον αυτον εως της οφρυος του ορους εφ ου η πολις αυτων ωκοδομητο εις το κατακρημνισαι αυτον

30 αυτος δε διελθων δια μεσου αυτων επορευετο

31 και κατηλθεν εις καπερναουμ πολιν της γαλιλαιας και ην διδασκων αυτους εν τοις σαββασιν

32 και εξεπλησσοντο επι τη διδαχη αυτου οτι εν εξουσια ην ο λογος αυτου

33 και εν τη συναγωγη ην ανθρωπος εχων πνευμα δαιμονιου ακαθαρτου και ανεκραξεν φωνη μεγαλη

34 λεγων εα τι ημιν και σοι ιησου ναζαρηνε ηλθες απολεσαι ημας οιδα σε τις ει ο αγιος του θεου

35 και επετιμησεν αυτω ο ιησους λεγων φιμωθητι και εξελθε εξ αυτου και ριψαν αυτον το δαιμονιον εις το μεσον εξηλθεν απ αυτου μηδεν βλαψαν αυτον

36 και εγενετο θαμβος επι παντας και συνελαλουν προς αλληλους λεγοντες τις ο λογος ουτος οτι εν εξουσια και δυναμει επιτασσει τοις ακαθαρτοις πνευμασιν και εξερχονται

37 και εξεπορευετο ηχος περι αυτου εις παντα τοπον της περιχωρου

38 αναστας δε εκ της συναγωγης εισηλθεν εις την οικιαν σιμωνος η πενθερα δε του σιμωνος ην συνεχομενη πυρετω μεγαλω και ηρωτησαν αυτον περι αυτης

39 και επιστας επανω αυτης επετιμησεν τω πυρετω και αφηκεν αυτην παραχρημα δε αναστασα διηκονει αυτοις

40 δυνοντος δε του ηλιου παντες οσοι ειχον ασθενουντας νοσοις ποικιλαις ηγαγον αυτους προς αυτον ο δε ενι εκαστω αυτων τας χειρας επιθεις εθεραπευσεν αυτους

41 εξηρχετο δε και δαιμονια απο πολλων κραζοντα και λεγοντα οτι συ ει ο χριστος ο υιος του θεου και επιτιμων ουκ εια αυτα λαλειν οτι ηδεισαν τον χριστον αυτον ειναι

42 γενομενης δε ημερας εξελθων επορευθη εις ερημον τοπον και οι οχλοι εζητουν αυτον και ηλθον εως αυτου και κατειχον αυτον του μη πορευεσθαι απ αυτων

43 ο δε ειπεν προς αυτους οτι και ταις ετεραις πολεσιν ευαγγελισασθαι με δει την βασιλειαν του θεου οτι εις τουτο απεσταλμαι

44 και ην κηρυσσων εν ταις συναγωγαις της γαλιλαιας