Add parallel Print Page Options

20 Líkt er um himnaríki og húsbónda einn, sem gekk út árla morguns að ráða verkamenn í víngarð sinn.

Hann samdi við verkamennina um denar í daglaun og sendi þá í víngarð sinn.

Síðan gekk hann út um dagmál og sá aðra menn standa á torginu iðjulausa.

Hann sagði við þá: ,Farið þér einnig í víngarðinn, og ég mun greiða yður sanngjörn laun.`

Þeir fóru. Aftur gekk hann út um hádegi og nón og gjörði sem fyrr.

Og síðdegis fór hann enn út og sá menn standa þar. Hann spyr þá: ,Hví hímið þér hér iðjulausir allan daginn?`

Þeir svara: ,Enginn hefur ráðið oss.` Hann segir við þá: ,Farið þér einnig í víngarðinn.`

Þegar kvöld var komið, sagði eigandi víngarðsins við verkstjóra sinn: ,Kalla þú á verkamennina og greið þeim kaupið. Þú skalt byrja á þeim síðustu og enda á þeim fyrstu.`

Nú komu þeir, sem ráðnir voru síðdegis, og fengu hver sinn denar.

10 Þegar þeir fyrstu komu, bjuggust þeir við að fá meira, en fengu sinn denarinn hver.

11 Þeir tóku við honum og fóru að mögla gegn húsbónda sínum.

12 Þeir sögðu: ,Þessir síðustu hafa unnið aðeins eina stund, og þú gjörir þá jafna oss, er höfum borið hita og þunga dagsins.`

13 Hann sagði þá við einn þeirra: ,Vinur, ekki gjöri ég þér rangt til, sömdum við ekki um einn denar?

14 Taktu þitt og farðu leiðar þinnar. Ég vil gjalda þessum síðasta eins og þér.

15 Er ég ekki sjálfur fjár míns ráðandi? Eða sérðu ofsjónum yfir því, að ég er góðgjarn?`

16 Þannig verða hinir síðustu fyrstir og hinir fyrstu síðastir."

Read full chapter