32 Davíðsmaskíl. Sæll er sá er afbrotin eru fyrirgefin, synd hans hulin.

² Sæll er sá maður er Drottinn tilreiknar eigi misgjörð, sá er eigi geymir svik í anda.

³ Meðan ég þagði, tærðust bein mín, allan daginn kveinaði ég,

⁴ því að dag og nótt lá hönd þín þungt á mér, lífsvökvi minn þvarr sem í sumarbreiskju. [Sela]

⁵ Þá játaði ég synd mína fyrir þér og fól eigi misgjörð mína. Ég mælti: "Ég vil játa afbrot mín fyrir Drottni," og þú fyrirgafst syndasekt mína. [Sela]

⁶ Þess vegna biðji þig sérhver trúaður, meðan þig er að finna. Þótt vatnsflóðið komi, nær það honum eigi.

⁷ Þú ert skjól mitt, þú leysir mig úr nauðum, með frelsisfögnuði umkringir þú mig. [Sela]

⁸ Ég vil fræða þig og vísa þér veginn, er þú átt að ganga, ég vil kenna þér og hafa augun á þér:

⁹ Verið eigi sem hestar eða skynlausir múlar; með taum og beisli verður að temja þrjósku þeirra, annars nálgast þeir þig ekki.

¹⁰ Miklar eru þjáningar óguðlegs manns, en þann er treystir Drottni umlykur hann elsku.

¹¹ Gleðjist yfir Drottni og fagnið, þér réttlátir, kveðið fagnaðarópi, allir hjartahreinir!

51 Til söngstjórans. Sálmur Davíðs,

² þá er Natan spámaður kom til hans, eftir að hann hafði gengið inn til Batsebu.

³ Guð, vertu mér náðugur sakir elsku þinnar, afmá brot mín sakir þinnar miklu miskunnsemi.

⁴ Þvo mig hreinan af misgjörð minni, hreinsa mig af synd minni,

⁵ því að ég þekki sjálfur afbrot mín, og synd mín stendur mér stöðugt fyrir hugskotssjónum.

⁶ Gegn þér einum hefi ég syndgað og gjört það sem illt er í augum þínum. Því ert þú réttlátur, er þú talar, hreinn, er þú dæmir.

⁷ Sjá, sekur var ég, er ég varð til, syndugur, er móðir mín fæddi mig.

⁸ Sjá, þú hefir þóknun á hreinskilni hið innra, og í fylgsnum hjartans kennir þú mér visku!

⁹ Hreinsa mig með ísóp, svo að ég verði hreinn, þvo mig, svo að ég verði hvítari en mjöll.

¹⁰ Lát mig heyra fögnuð og gleði, lát kætast beinin sem þú hefir sundurmarið.

¹¹ Byrg auglit þitt fyrir syndum mínum og afmá allar misgjörðir mínar.

¹² Skapa í mér hreint hjarta, ó Guð, og veit mér nýjan, stöðugan anda.

¹³ Varpa mér ekki burt frá augliti þínu og tak ekki þinn heilaga anda frá mér.

¹⁴ Veit mér aftur fögnuð þíns hjálpræðis og styð mig með fúsleiks anda,

¹⁵ að ég megi kenna afbrotamönnum vegu þína og syndarar megi hverfa aftur til þín.

¹⁶ Frelsa mig frá dauðans háska, Guð hjálpræðis míns, lát tungu mína fagna yfir réttlæti þínu.

¹⁷ Drottinn, opna varir mínar, svo að munnur minn kunngjöri lof þitt!

¹⁸ Þú hefir ekki þóknun á sláturfórnum _ annars mundi ég láta þær í té _ og að brennifórnum er þér ekkert yndi.

¹⁹ Guði þekkar fórnir eru sundurmarinn andi, sundurmarið og sundurkramið hjarta munt þú, ó Guð, eigi fyrirlíta.

²⁰ Gjör vel við Síon sakir náðar þinnar, reis múra Jerúsalem!

²¹ Þá munt þú hafa þóknun á réttum fórnum, á brennifórn og alfórn, þá munu menn bera fram uxa á altari þitt.

86 Davíðs-bæn. Hneig eyra þitt, Drottinn, og bænheyr mig, því að ég er hrjáður og snauður.

² Vernda líf mitt, því að ég er helgaður þér, hjálpa þú, Guð minn, þjóni þínum, er treystir þér.

³ Ver mér náðugur, Drottinn, því þig ákalla ég allan daginn.

⁴ Gleð þú sál þjóns þíns, því að til þín, Drottinn, hef ég sál mína.

⁵ Þú, Drottinn, ert góður og fús til að fyrirgefa, gæskuríkur öllum þeim er ákalla þig.

⁶ Hlýð, Drottinn, á bæn mína og gef gaum grátbeiðni minni.

⁷ Þegar ég er í nauðum staddur ákalla ég þig, því að þú bænheyrir mig.

⁸ Enginn er sem þú meðal guðanna, Drottinn, og ekkert er sem þín verk.

⁹ Allar þjóðir, er þú hefir skapað, munu koma og falla fram fyrir þér, Drottinn, og tigna nafn þitt.

¹⁰ Því að þú ert mikill og gjörir furðuverk, þú einn, ó Guð!

¹¹ Vísa mér veg þinn, Drottinn, lát mig ganga í sannleika þínum, gef mér heilt hjarta, að ég tigni nafn þitt.

¹² Ég vil lofa þig, Drottinn, Guð minn, af öllu hjarta og heiðra nafn þitt að eilífu,

¹³ því að miskunn þín er mikil við mig, og þú hefir frelsað sál mína frá djúpi Heljar.

¹⁴ Ofstopamenn hefjast gegn mér, ó Guð, og hópur ofríkismanna sækist eftir lífi mínu, eigi hafa þeir þig fyrir augum.

¹⁵ En þú, Drottinn, ert miskunnsamur og líknsamur Guð, þolinmóður og gæskuríkur og harla trúfastur.

¹⁶ Snú þér að mér og ver mér náðugur, veit þjóni þínum kraft þinn og hjálpa syni ambáttar þinnar.

¹⁷ Gjör þú tákn til góðs fyrir mig, að hatursmenn mínir megi horfa á það sneyptir, að þú, Drottinn, hjálpar mér og huggar mig.

122 Ég varð glaður, er menn sögðu við mig: "Göngum í hús Drottins."

² Fætur vorir standa í hliðum þínum, Jerúsalem.

³ Jerúsalem, þú hin endurreista, borgin þar sem öll þjóðin safnast saman,

⁴ þangað sem kynkvíslirnar fara, kynkvíslir Drottins _ það er regla fyrir Ísrael _ til þess að lofa nafn Drottins,

⁵ því að þar standa dómarastólar, stólar fyrir Davíðs ætt.

⁶ Biðjið Jerúsalem friðar, hljóti heill þeir, er elska þig.

⁷ Friður sé kringum múra þína, heill í höllum þínum.

⁸ Sakir bræðra minna og vina óska ég þér friðar.

⁹ Sakir húss Drottins, Guðs vors, vil ég leita þér hamingju.