129 Þeir hafa fjandskapast mjög við mig frá æsku, _ skal Ísrael segja _

² þeir hafa fjandskapast mjög við mig frá æsku, en þó eigi borið af mér.

³ Plógmennirnir hafa plægt um hrygg mér, gjört plógför sín löng,

⁴ en Drottinn hinn réttláti hefir skorið í sundur reipi óguðlegra.

⁵ Sneypast skulu þeir og undan hörfa, allir þeir sem hata Síon.

⁶ Þeir skulu verða sem gras á þekju, er visnar áður en það frævist.

⁷ Sláttumaðurinn skal eigi fylla hönd sína né sá fang sitt sem bindur,

⁸ og þeir sem fram hjá fara skulu ekki segja: "Blessun Drottins sé með yður." Vér blessum yður í nafni Drottins!

130 Úr djúpinu ákalla ég þig, Drottinn,

² Drottinn, heyr þú raust mína, lát eyru þín hlusta á grátbeiðni mína!

³ Ef þú, Drottinn, gæfir gætur að misgjörðum, Drottinn, hver fengi þá staðist?

⁴ En hjá þér er fyrirgefning, svo að menn óttist þig.

⁵ Ég vona á Drottin, sál mín vonar, og hans orðs bíð ég.

⁶ Meir en vökumenn morgun, vökumenn morgun, þreyr sál mín Drottin.

⁷ Ó Ísrael, bíð þú Drottins, því að hjá Drottni er miskunn, og hjá honum er gnægð lausnar.

⁸ Hann mun leysa Ísrael frá öllum misgjörðum hans.

131 Drottinn, hjarta mitt er eigi dramblátt né augu mín hrokafull. Ég fæst eigi við mikil málefni, né þau sem mér eru ofvaxin.

² Sjá, ég hefi sefað sál mína og þaggað niður í henni. Eins og afvanið barn hjá móður sinni, svo er sál mín í mér.

³ Vona, Ísrael, á Drottin, héðan í frá og að eilífu.

11 Verið eftirbreytendur mínir eins og ég er eftirbreytandi Krists.

² Ég hrósa yður fyrir það, að þér í öllu minnist mín og haldið fast við kenningarnar, eins og ég flutti yður þær.

³ En ég vil, að þér vitið, að Kristur er höfuð sérhvers manns, maðurinn er höfuð konunnar og Guð höfuð Krists.

⁴ Sérhver sá maður, sem biðst fyrir eða flytur spádóma Guðs og hefur á höfðinu, hann óvirðir höfuð sitt.

⁵ En sérhver kona, sem biðst fyrir eða flytur spádóma Guðs berhöfðuð, óvirðir höfuð sitt. Það er hið sama sem hún hefði látið krúnuraka sig.

⁶ Ef konan því vill ekki hylja höfuð sitt, þá láti hún klippa sig. En ef það er óvirðing fyrir konuna að láta klippa eða raka hár sitt, þá hafi hún á höfðinu.

⁷ Karlmaður á ekki að hylja höfuð sitt, því að hann er ímynd og vegsemd Guðs, en konan er vegsemd mannsins.

⁸ Því ekki er maðurinn af konunni kominn, heldur konan af manninum,

⁹ og ekki var heldur maðurinn skapaður vegna konunnar, heldur konan vegna mannsins.

¹⁰ Þess vegna á konan vegna englanna að bera tákn um yfirráð mannsins á höfði sér.

¹¹ Þó er hvorki konan óháð manninum né maðurinn konunni í samfélaginu við Drottin,

¹² því að eins og konan er komin af manninum, svo er og maðurinn fæddur af konunni, en allt er frá Guði.

¹³ Dæmið sjálfir: Sæmir það konu að biðja til Guðs berhöfðuð?

¹⁴ Kennir ekki sjálf náttúran yður, að ef karlmaður ber sítt hár, þá er það honum vansæmd,

¹⁵ en ef kona ber sítt hár, þá er það henni sæmd? Því að síða hárið er gefið henni í höfuðblæju stað.

¹⁶ En ætli nú einhver sér að gjöra þetta að kappsmáli, þá viti sá, að annað er ekki venja vor eða safnaða Guðs.