100 Þakkarfórnar-sálmur. Öll veröldin fagni fyrir Drottni!

² Þjónið Drottni með gleði, komið fyrir auglit hans með fagnaðarsöng!

³ Vitið, að Drottinn er Guð, hann hefir skapað oss, og hans erum vér, lýður hans og gæsluhjörð.

⁴ Gangið inn um hlið hans með lofsöng, í forgarða hans með sálmum, lofið hann, vegsamið nafn hans.

⁵ Því að Drottinn er góður, miskunn hans varir að eilífu og trúfesti hans frá kyni til kyns.

101 Davíðssálmur. Ég vil syngja um miskunn og rétt, lofsyngja þér, Drottinn.

² Ég vil gefa gætur að vegi hins ráðvanda _ hvenær kemur þú til mín? Í grandvarleik hjartans vil ég ganga um í húsi mínu.

³ Ég læt mér eigi til hugar koma neitt níðingsverk. Ég hata þá sem illa breyta, þeir fá engin mök við mig að eiga.

⁴ Rangsnúið hjarta skal frá mér víkja, ég kannast eigi við hinn vonda.

⁵ Rægi einhver náunga sinn í leyni, þagga ég niður í honum. Hver sem er hrokafullur og drembilátur í hjarta, hann fæ ég ekki þolað.

⁶ Augu mín horfa á hina trúföstu í landinu, að þeir megi búa hjá mér. Sá sem gengur grandvarleikans vegu, hann skal þjóna mér.

⁷ Enginn má dvelja í húsi mínu, er svik fremur. Sá er lygar mælir stenst eigi fyrir augum mínum.

⁸ Á hverjum morgni þagga ég niður í öllum óguðlegum í landinu. Ég útrými úr borg Drottins öllum illgjörðamönnum.

102 Bæn hrjáðs manns, þá er hann örmagnast og úthellir kveini sínu fyrir Drottni.

² Drottinn, heyr þú bæn mína og hróp mitt berist til þín.

³ Byrg eigi auglit þitt fyrir mér, þegar ég er í nauðum staddur, hneig að mér eyra þitt, þegar ég kalla, flýt þér að bænheyra mig.

⁴ Því að dagar mínir hverfa sem reykur, bein mín brenna sem eldur.

⁵ Hjarta mitt er mornað og þornað sem gras, því að ég gleymi að neyta brauðs míns.

⁶ Sakir kveinstafa minna er ég sem skinin bein.

⁷ Ég líkist pelíkan í eyðimörkinni, er sem ugla í rústum.

⁸ Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.

⁹ Daginn langan smána óvinir mínir mig, fjandmenn mínir formæla með nafni mínu.

¹⁰ Ég et ösku sem brauð og blanda drykk minn tárum

¹¹ sakir reiði þinnar og bræði, af því að þú hefir tekið mig upp og varpað mér burt.

¹² Dagar mínir eru sem hallur skuggi, og ég visna sem gras.

¹³ En þú, Drottinn, ríkir að eilífu, og nafn þitt varir frá kyni til kyns.

¹⁴ Þú munt rísa upp til þess að miskunna Síon, því að tími er kominn til þess að líkna henni, já, stundin er komin.

¹⁵ Þjónar þínir elska steina hennar og harma yfir öskuhrúgum hennar.

¹⁶ Þá munu þjóðirnar óttast nafn Drottins og allir konungar jarðarinnar dýrð þína,

¹⁷ því að Drottinn byggir upp Síon og birtist í dýrð sinni.

¹⁸ Hann snýr sér að bæn hinna nöktu og fyrirlítur eigi bæn þeirra.

¹⁹ Þetta skal skráð fyrir komandi kynslóð, og þjóð, sem enn er ósköpuð, skal lofa Drottin.

²⁰ Því að Drottinn lítur niður af sínum helgu hæðum, horfir frá himni til jarðar

²¹ til þess að heyra andvarpanir bandingjanna og leysa börn dauðans,

²² að þau mættu kunngjöra nafn Drottins í Síon og lofstír hans í Jerúsalem,

²³ þegar þjóðirnar safnast saman og konungsríkin til þess að þjóna Drottni.

²⁴ Hann hefir bugað kraft minn á ferð minni, stytt daga mína.

²⁵ Ég segi: Guð minn, tak mig eigi burt á miðri ævinni. Ár þín vara frá kyni til kyns.

²⁶ Í öndverðu grundvallaðir þú jörðina, og himnarnir eru verk handa þinna.

²⁷ Þeir líða undir lok, en þú varir. Þeir fyrnast sem fat, þú skiptir þeim sem klæðum, og þeir hverfa.

²⁸ En þú ert hinn sami, og þín ár fá engan enda.

²⁹ Synir þjóna þinna munu búa kyrrir og niðjar þeirra standa stöðugir fyrir augliti þínu.

1 Páll, kallaður að Guðs vilja til að vera postuli Jesú Krists, og Sósþenes, bróðir vor, heilsa

² söfnuði Guðs í Korintu, þeim sem helgaðir eru í Kristi Jesú, heilagir að köllun til, ásamt öllum þeim, sem alls staðar ákalla nafn Drottins vors Jesú Krists, sem er þeirra Drottinn og vor.

³ Náð sé með yður og friður frá Guði föður vorum og Drottni Jesú Kristi.

⁴ Ávallt þakka ég Guði mínum yðar vegna fyrir þá náð, sem hann hefur gefið yður í Kristi Jesú.

⁵ Í honum eruð þér auðgaðir orðnir í öllu, í hvers konar ræðu og hvers konar þekkingu.

⁶ Vitnisburðurinn um Krist er líka staðfestur orðinn á meðal yðar,

⁷ svo að yður brestur ekki neina náðargjöf meðan þér væntið opinberunar Drottins vors Jesú Krists.

⁸ Hann mun og gjöra yður staðfasta allt til enda, óásakanlega á degi Drottins vors Jesú Krists.

⁹ Trúr er Guð, sem yður hefur kallað til samfélags sonar síns Jesú Krists, Drottins vors.

¹⁰ En ég áminni yður, bræður, í nafni Drottins vors Jesú Krists, að þér séuð allir samhuga og ekki séu flokkadrættir á meðal yðar, heldur að þér séuð fullkomlega sameinaðir í sama hugarfari og í sömu skoðun.

¹¹ Því að mér hefur verið tjáð um yður, bræður mínir, af heimilismönnum Klóe, að þrætur eigi sér stað á meðal yðar.

¹² Ég á við þetta, að sumir yðar segja: "Ég er Páls," og aðrir: "Ég er Apollóss," eða: "Ég er Kefasar," eða: "Ég er Krists."

¹³ Er þá Kristi skipt í sundur? Mun Páll hafa verið krossfestur fyrir yður? Eða eruð þér skírðir til nafns Páls?

¹⁴ Ég þakka Guði fyrir, að ég hef engan yðar skírt nema Krispus og Gajus,

¹⁵ til þess að enginn skuli segja, að þér séuð skírðir til nafns míns.

¹⁶ Jú, ég skírði líka Stefanas og heimamenn hans. Annars veit ég ekki til, að ég hafi skírt neinn annan.

¹⁷ Ekki sendi Kristur mig til að skíra, heldur til að boða fagnaðarerindið, _ og ekki með orðspeki, til þess að kross Krists missti ekki gildi sitt.

¹⁸ Því að orð krossins er heimska þeim er glatast, en oss, sem hólpnir verðum, er það kraftur Guðs.

¹⁹ Ritað er: Ég mun eyða speki spekinganna, og hyggindi hyggindamannanna mun ég að engu gjöra.

²⁰ Hvar er vitringur? Hvar fræðimaður? Hvar orðkappi þessarar aldar? Hefur Guð ekki gjört speki heimsins að heimsku?

²¹ Því þar eð heimurinn með speki sinni þekkti ekki Guð í speki hans, þóknaðist Guði að frelsa þá, er trúa, með heimsku prédikunarinnar.

²² Gyðingar heimta tákn, og Grikkir leita að speki,

²³ en vér prédikum Krist krossfestan, Gyðingum hneyksli og heiðingjum heimsku,

²⁴ en hinum kölluðu, bæði Gyðingum og Grikkjum, Krist, kraft Guðs og speki Guðs.

²⁵ Því að heimska Guðs er mönnum vitrari og veikleiki Guðs mönnum sterkari.

²⁶ Bræður, hyggið að köllun yðar: Þér voruð ekki margir vitrir að manna dómi, ekki margir máttugir, ekki margir stórættaðir.

²⁷ En Guð hefur útvalið það, sem heimurinn telur heimsku, til að gjöra hinum vitru kinnroða, og Guð hefur útvalið það, sem heimurinn telur veikleika til að gjöra hinu volduga kinnroða.

²⁸ Og hið ógöfuga í heiminum og hið fyrirlitna hefur Guð útvalið, það sem ekkert er, til þess að gjöra að engu það, sem eitthvað er,

²⁹ til þess að enginn maður skuli hrósa sér fyrir Guði.

³⁰ Honum er það að þakka að þér eruð í samfélagi við Krist Jesú. Hann er orðinn oss vísdómur frá Guði, bæði réttlæti, helgun og endurlausn.

³¹ Eins og ritað er: "Sá, sem hrósar sér, hrósi sér í Drottni."