Lúkasarguðspjall 17-18

Icelandic Bible

17 Hann sagði við lærisveina sína: "Eigi verður umflúið, að til ginninga komi, en vei þeim er veldur.

² Betra væri honum að hafa mylnustein um hálsinn og vera varpað í hafið en að tæla einn af þessum smælingjum til falls.

³ Hafið gát á sjálfum yður. Ef bróðir þinn syndgar, þá ávíta hann, og ef hann iðrast, þá fyrirgef honum.

⁴ Og þótt hann misgjöri við þig sjö sinnum á dag og snúi sjö sinnum aftur til þín og segi: ,Ég iðrast,` þá skalt þú fyrirgefa honum."

⁵ Postularnir sögðu við Drottin: "Auk oss trú!"

⁶ En Drottinn sagði: "Ef þér hefðuð trú eins og mustarðskorn, gætuð þér sagt við mórberjatré þetta: ,Ríf þig upp með rótum og fest rætur í sjónum,` og það mundi hlýða yður.

⁷ Hafi einhver yðar þjón, er plægir eða hirðir fénað, segir hann þá við hann, þegar hann kemur inn af akri: ,Kom þegar og set þig til borðs`?

⁸ Segir hann ekki fremur við hann: ,Bú þú mér kvöldverð, gyrð þig og þjóna mér, meðan ég et og drekk, síðan getur þú etið og drukkið.`

⁹ Og er hann þakklátur þjóni sínum fyrir að gjöra það, sem boðið var?

¹⁰ Eins skuluð þér segja, þá er þér hafið gjört allt, sem yður var boðið: ,Ónýtir þjónar erum vér, vér höfum gjört það eitt, sem vér vorum skyldir að gjöra."`

¹¹ Svo bar við á ferð hans til Jerúsalem, að leið hans lá á mörkum Samaríu og Galíleu.

¹² Og er hann kom inn í þorp nokkurt, mættu honum tíu menn líkþráir. Þeir stóðu álengdar,

¹³ hófu upp raust sína og kölluðu: "Jesús, meistari, miskunna þú oss!"

¹⁴ Er hann leit þá, sagði hann við þá: "Farið og sýnið yður prestunum." Þeir héldu af stað og nú brá svo við, að þeir urðu hreinir.

¹⁵ En einn þeirra sneri aftur, er hann sá, að hann var heill orðinn, og lofaði Guð hárri raustu.

¹⁶ Hann féll fram á ásjónu sína að fótum Jesú og þakkaði honum. En hann var Samverji.

¹⁷ Jesús sagði: "Urðu ekki allir tíu hreinir? Hvar eru hinir níu?

¹⁸ Urðu engir til þess að snúa aftur að gefa Guði dýrðina nema þessi útlendingur?"

¹⁹ Síðan mælti Jesús við hann: "Statt upp, og far leiðar þinnar. Trú þín hefur bjargað þér."

²⁰ Farísear spurðu hann, hvenær Guðs ríki kæmi. Hann svaraði þeim: "Guðs ríki kemur ekki þannig, að á því beri.

²¹ Ekki munu menn segja: Sjá, þar er það eða hér er það, því Guðs ríki er innra með yður."

²² Og hann sagði við lærisveinana: "Þeir dagar munu koma, að þér þráið að sjá einn dag Mannssonarins og munuð eigi sjá.

²³ Menn munu segja við yður: Sjá hér, sjá þar. En farið ekki og hlaupið eftir því.

²⁴ Eins og elding, sem leiftrar og lýsir frá einu skauti himins til annars, svo mun Mannssonurinn verða á degi sínum.

²⁵ En fyrst á hann margt að líða og útskúfaður verða af þessari kynslóð.

²⁶ Eins og var á dögum Nóa, svo mun og verða á dögum Mannssonarins:

²⁷ Menn átu og drukku, kvæntust og giftust allt til þess dags, er Nói gekk í örkina, og flóðið kom og tortímdi öllum.

²⁸ Eins var og á dögum Lots: Menn átu og drukku, keyptu og seldu, gróðursettu og byggðu.

²⁹ En daginn, sem Lot fór úr Sódómu, rigndi eldi og brennisteini af himni og tortímdi öllum.

³⁰ Eins mun verða á þeim degi, er Mannssonurinn opinberast.

³¹ Sá sem þann dag er á þaki uppi og á muni sína í húsinu, fari ekki ofan að sækja þá. Og sá sem er á akri, skal ekki heldur hverfa aftur.

³² Minnist konu Lots.

³³ Sá sem vill sjá lífi sínu borgið, mun týna því, en sá sem týnir því, mun öðlast líf.

³⁴ Ég segi yður: Á þeirri nóttu verða tveir í einni hvílu, annar mun tekinn, hinn eftir skilinn.

³⁵ Tvær munu mala á sömu kvörn, önnur verður tekin, hin eftir skilin. [

³⁶ Tveir verða á akri, annar mun tekinn, hinn eftir skilinn.]"

³⁷ Þeir spurðu hann þá: "Hvar, herra?" En hann sagði við þá: "Þar munu ernirnir safnast, sem hræið er."

18 Þá sagði hann þeim dæmisögu um það, hvernig þeir skyldu stöðugt biðja og eigi þreytast:

² "Í borg einni var dómari, sem hvorki óttaðist Guð né skeytti um nokkurn mann.

³ Í sömu borg var ekkja, sem kom einlægt til hans og sagði: ,Lát þú mig ná rétti á mótstöðumanni mínum.`

⁴ Það vildi hann ekki lengi vel. En að lokum sagði hann við sjálfan sig: ,Ekki óttast ég Guð að sönnu né skeyti um nokkurn mann.

⁵ En þessi ekkja lætur mig aldrei í friði. Því vil ég rétta hlut hennar, áður en hún gjörir út af við mig með nauði sínu."`

⁶ Og Drottinn mælti: "Heyrið, hvað rangláti dómarinn segir.

⁷ Mun Guð þá ekki rétta hlut sinna útvöldu, sem hrópa til hans dag og nótt? Mun hann draga að hjálpa þeim?

⁸ Ég segi yður: Hann mun skjótt rétta hlut þeirra. En mun Mannssonurinn finna trúna á jörðu, þegar hann kemur?"

⁹ Hann sagði líka dæmisögu þessa við nokkra þá er treystu því, að sjálfir væru þeir réttlátir, en fyrirlitu aðra:

¹⁰ "Tveir menn fóru upp í helgidóminn að biðjast fyrir. Annar var farísei, hinn tollheimtumaður.

¹¹ Faríseinn sté fram og baðst þannig fyrir með sjálfum sér: ,Guð, ég þakka þér, að ég er ekki eins og aðrir menn, ræningjar, ranglátir, hórkarlar eða þá eins og þessi tollheimtumaður.

¹² Ég fasta tvisvar í viku og geld tíund af öllu, sem ég eignast.`

¹³ En tollheimtumaðurinn stóð langt frá og vildi ekki einu sinni hefja augu sín til himins, heldur barði sér á brjóst og sagði: ,Guð, vertu mér syndugum líknsamur!`

¹⁴ Ég segi yður: Þessi maður fór réttlættur heim til sín, en hinn ekki, því að hver sem upp hefur sjálfan sig, mun auðmýktur verða, en sá sem auðmýkir sjálfan sig, mun upp hafinn verða."

¹⁵ Menn færðu og til hans ungbörnin, að hann snerti þau. Lærisveinarnir sáu það og átöldu þá.

¹⁶ En Jesús kallaði þau til sín og mælti: "Leyfið börnunum að koma til mín, varnið þeim eigi, því að slíkra er Guðs ríki.

¹⁷ Sannlega segi ég yður: Hver sem tekur ekki við Guðs ríki eins og barn, mun aldrei inn í það koma."

¹⁸ Höfðingi nokkur spurði hann: "Góði meistari, hvað á ég að gjöra til þess að öðlast eilíft líf?"

¹⁹ Jesús sagði við hann: "Hví kallar þú mig góðan? Enginn er góður nema Guð einn.

²⁰ Þú kannt boðorðin: ,Þú skalt ekki drýgja hór, þú skalt ekki morð fremja, þú skalt ekki stela, þú skalt ekki bera ljúgvitni, heiðra föður þinn og móður."`

²¹ Hann sagði: "Alls þessa hef ég gætt frá æsku."

²² Þegar Jesús heyrði þetta, sagði hann við hann: "Enn er þér eins vant: Sel allt, sem þú átt, og skipt meðal fátækra, og munt þú fjársjóð eiga á himnum. Kom síðan og fylg mér."

²³ En er hann heyrði þetta, varð hann hryggur við, enda auðugur mjög.

²⁴ Jesús sá það og sagði: "Hve torvelt er þeim, sem auðinn hafa, að ganga inn í Guðs ríki.

²⁵ Auðveldara er úlfalda að fara gegnum nálarauga en auðmanni að komast inn í Guðs ríki."

²⁶ En þeir, sem á hlýddu, spurðu: "Hver getur þá orðið hólpinn?"

²⁷ Hann mælti: "Það sem mönnum er um megn, það megnar Guð."

²⁸ Þá sagði Pétur: "Vér yfirgáfum allt, sem vér áttum, og fylgdum þér."

²⁹ Jesús sagði við þá: "Sannlega segi ég yður, að enginn hefur yfirgefið heimili, konu, bræður, foreldra eða börn Guðs ríkis vegna

³⁰ án þess að hann fái margfalt aftur á þessum tíma og í hinum komandi heimi eilíft líf."

³¹ Hann tók þá tólf til sín og sagði við þá: "Nú förum vér upp til Jerúsalem, og mun allt það koma fram við Mannssoninn, sem skrifað er hjá spámönnunum.

³² Hann verður framseldur heiðingjum, menn munu hæða hann, misþyrma honum og hrækja á hann.

³³ Þeir munu húðstrýkja hann og lífláta, en á þriðja degi mun hann upp rísa."

³⁴ En þeir skildu ekkert af þessu, orð þessi voru þeim hulin, og þeir skynjuðu ekki það, sem sagt var.

³⁵ Svo bar við, er hann nálgaðist Jeríkó, að blindur maður sat þar við veginn og betlaði.

³⁶ Hann heyrði, að mannfjöldi gekk hjá, og spurði, hvað um væri að vera.

³⁷ Var honum sagt, að Jesús frá Nasaret færi hjá.

³⁸ Þá hrópaði hann: "Jesús, sonur Davíðs, miskunna þú mér!"

³⁹ En þeir sem á undan fóru, höstuðu á hann, að hann þegði. En hann hrópaði því meir: "Sonur Davíðs, miskunna þú mér!"

⁴⁰ Jesús nam staðar og bauð að leiða hann til sín. Er hann kom nær, spurði Jesús hann:

⁴¹ "Hvað vilt þú, að ég gjöri fyrir þig?" Hinn svaraði: "Herra, að ég fái aftur sjón."

⁴² Jesús sagði við hann: "Fá þú aftur sjónina. Trú þín hefur bjargað þér."

⁴³ Jafnskjótt fékk hann sjónina. Og hann fylgdi honum og lofaði Guð. En allt fólkið, er sá þetta, vegsamaði Guð.