12 De Nacht es meist febie, en de Dach es meist hia. Doaromm wel wie nu dan de Woakje de Diestanes auntsied schmiete, en onns bekjleede met daut waut Licht aunjeheat.

13 Dan wel wie waundle so auset met Licht stemme wudd, nich enn wilet Laewe oda Suparie, nich enn fleeschelosst en aewedriewe, nich enn Striet oda Aufgonst,

14 oba bekjleet junt met daem Herr Jesus Christus, en jaeft daut Fleesch nich ne Jelaejenheit de Losst to erfelle.

Read full chapter