7 Biri im, ruaji fjalët e mia dhe urdhërimet e mia në veten tënde,

² Ruaji urdhërimet e mia dhe ke për të jetuar; ruaji mësimet e mia si bebja e syve të tu.

³ Lidhi ndër gishta, shkruaji mbi tabelën e zemrës sate.

⁴ Thuaji diturisë: "Ti je motra ime" dhe quaje "shok" gjykimin,

⁵ me qëllim që të të ruajnë nga gruaja e tjetrit nga gruaja e huaj që përdor fjalë lajkatare.

⁶ Nga dritarja e shtëpisë sime shikoja nëpër parmakët prej hekuri

⁷ dhe pashë midis budallenjve; dallova midis të rinjve një djalë të ri që s’kishte gjykim,

⁸ që kalonte nëpër rrugë pranë qoshes të gruas së huaj dhe drejtohej nga shtëpia e saj,

⁹ në muzg, kur po ngryste dita, ndërsa zbriste nata e zezë dhe e errët.

¹⁰ I doli para një grua e veshur si prostitutë dhe dinake;

¹¹ ajo është turbulluese dhe provokuese, dhe nuk di t’i mbajë këmbët në shtëpinë e saj;

¹² herë mbi rrugë, herë në sheshet qëndron në pritë në çdo qoshe.

¹³ Kështu e zuri dhe e puthi, pastaj me paturpësi tha:

¹⁴ "Duhet të bëja flijimet e falenderimit; pikërisht sot i plotësova zotimet e mia;

¹⁵ prandaj të dola para që të të kërkoj dhe të gjeta.

¹⁶ E zbukurova shtratin tim me një mbulesë si sixhade, me li të ngjyrosur nga Egjipti;

¹⁷ e parfumova shtratin tim me mirrë, me aloe dhe me kanellë.

¹⁸ Eja, të dehemi me dashuri deri në mëngjes, të kënaqemi në qejfe dashurie,

¹⁹ sepse burri im nuk është në shtëpi, por ka shkuar në një udhëtim të gjatë;

²⁰ ka marrë me vete një thes të vogël me pare dhe do të kthehet në shtëpi vetëm kur të jetë hëna e plotë".

²¹ Ajo e mashtroi me fjalë bindëse, e tërhoqi me ëmbëlsinë e buzëve të saj.

²² Ai e ndoqi pa mëdyshje, si një ka që shkon në thertore, si një i lidhur në dënimin e budallait,

²³ deri sa një shigjetë nuk i shpon mëlçinë; ai nxiton si një zog, pa ditur që një lak është ngritur kundër jetës së tij.

²⁴ Prandaj, bij të mi, më dëgjoni, kushtojuni kujdes fjalëve të gojës sime.

²⁵ Zemra jote të mos shkojë pas rrugëve të saj, mos devijo nëpër shtigjet e saj,

²⁶ sepse ka rrëzuar shumë të plagosur për vdekje, dhe tërë ata që ajo ka vrarë ishin burra të fortë.

²⁷ Shtëpia e saj është rruga e Sheolit që zbret në thellësitë e vdekjes.

8 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?

² Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;

³ bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;

⁴ "Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.

⁵ Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.

⁶ Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.

⁷ Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.

⁸ Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.

⁹ Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.

¹⁰ Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,

¹¹ sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.

¹² Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.

¹³ Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.

¹⁴ Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.

¹⁵ Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.

¹⁶ Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.

¹⁷ Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.

¹⁸ Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.

¹⁹ Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.

²⁰ Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,

²¹ për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.

²² Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

²³ U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

²⁴ Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

²⁵ Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

²⁶ kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

²⁷ Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

²⁸ kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

²⁹ kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

³⁰ unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

³¹ kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

³² Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!

³³ Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!

³⁴ Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.

³⁵ Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.

³⁶ Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen".

9 Dituria ka ndërtuar shtëpinë e saj, ka gdhendur shtatë shtyllat e saj.

² Ka vrarë kafshët e saj, ka përzier verën e saj dhe shtruar tryezën e saj.

³ Ka dërguar jashtë shërbëtoret e saj; nga vendet më të larta të qytetit ajo thërret:

⁴ "Ai që është budalla të vijë këtu!". Atij që i mungon gjykimi i thotë:

⁵ "Ejani, hani nga buka ime dhe pini verën që kam përzier.

⁶ Lëreni budallallëkun dhe do të jetoni, ecni në rrugën e arsyes".

⁷ Ai që korrigjon tallësin tërheq mbi vete të shara, dhe ai që qorton të pabesin merr të shara.

⁸ Mos qorto tallësin sepse ai do të të urrejë; qorto të urtin dhe ai do të të dojë.

⁹ Mësoje të urtin dhe ai do të bëhet edhe më i urtë. Mësoje të drejtin dhe ai do të rritë diturinë e tij.

¹⁰ Frika e Zotit është parimi i diturisë, dhe njohja e të Shenjtit është zgjuarsia.

¹¹ Sepse nëpërmjet meje do të shumohen ditët e tua dhe do të të shtohen vite jete.

¹² Në rast se je i urtë, je i urtë për veten tënde; në rast se je tallës, pasojat do t’i kesh vetëm ti.

¹³ Gruaja budallaqe është zhurmëmadhe, aspak e zgjuar dhe nuk di asgjë.

¹⁴ Rri ulur te porta e shtëpisë së saj, mbi një fron në vendet e larta të qytetit,

¹⁵ për të ftuar ata që kalojnë nëpër rrugë, që shkojnë drejt në rrugën e tyre:

¹⁶ "Ai që është budalla të vijë këtu!". Dhe atij që i mungon arsyeja i thotë:

¹⁷ "Ujërat e vjedhura janë të ëmbla; buka që hahet fshehurazi është e shijshme".

¹⁸ Por ai nuk e di që atje janë të vdekurit, që të ftuarit e saj janë në thellësinë e Sheolit.