Font Size
Nehemia 7-9
Albanian Bible
Nehemia 7-9
Albanian Bible
7 Kur muret përfunduan dhe unë vura në vend portat, dhe derëtarët, këngëtarët dhe Levitët u caktuan në funksionet e tyre,
2 komandën e Jeruzalemit ia dhashë Hananit, vëllait tim, dhe Hananiahut, qeveritarit të fortesës, sepse ishte njeri besnik dhe kishte frikë nga Perëndia më tepër se shumë të tjerë.
3 Dhe u thashë atyre: "Portat e Jeruzalemit nuk duhet të hapen deri sa të fillojë të djegë dielli; dhe ndërsa rojet janë akoma në vendroje, portat të mbahen të mbyllura dhe me shufra. Të vendosen roje nga banorët e Jeruzalemit, disa në vendin e tyre mbi muret dhe të tjerë përpara shtëpisë së tyre".
4 Qyteti ishte i madh dhe i gjerë, por brenda tij kishte pak njerëz dhe nuk ndërtoheshin shtëpi.
5 Atëherë Perëndia im më vuri në zemër detyrën të mbledh parinë, gjyqtarët dhe popullin, për t’i regjistruar sipas gjenealogjive të tyre. Dhe gjeta regjistrin gjenealogjik të atyre që ishin kthyer nga mërgimi herën e parë dhe në të gjeta të shkruar:
6 Këta janë ata të krahinës që u kthyen nga robëria, ata që Nebukadnetsari, mbret i Babilonisë, kishte internuar dhe që ishin kthyer në Jeruzalem dhe në Judë, secili në qytetin e tij.
7 Këta janë ata që u kthyen me Zorobabelin, Jeshuan, Nehemian, Azarian, Raamiahun, Nahamanin, Mardokeon, Bilshanin, Misperethin, Bigvain, Nehumin dhe Banaahun. Numri i njerëzve të popullit të Izraelit:
8 bijtë e Paroshit, dy mijë e njëqind shtatëdhjetë e dy veta.
9 Bijtë e Shefatiahut, treqind e shtatëdhjetë e dy veta.
10 Bijtë e Arahut, gjashtëqind e pesëdhjetë e dy veta.
11 Bijtë e Pahath-Moabit, bijtë e Jeshuas dhe të Joabit, dy mijë e tetëqind e tetëmbëdhjetë veta.
12 Bijtë e Elamit, një mijë e dyqind e pesëdhjetë e katër veta.
13 Bijtë e Zatujit, tetëqind e dyzet e pesë veta.
14 Bijtë e Zakait, shtatëqind e gjashtëdhjetë veta.
15 Bijtë e Binuit, gjashtëqind e dyzet e tetë veta.
16 Bijtë e Bebait, gjashtëqind e njëzet e tetë veta.
17 Bijtë e Azgadit, dy mijë e treqind e njëzet e dy veta.
18 Bijtë e Adonikamit, gjashtëqind e gjashtëdhjetë e shtatë veta.
19 Bijtë e Bigvait, dy mijë e gjashtëdhjetë e shtatë veta.
20 Bijtë e Adinit, gjashtëqind e pesëdhjetë e pesë veta.
21 Bijtë e Aterit, nga familja e Ezekias, nëntëdhjetë e tetë veta.
22 Bijtë e Hashumit, treqind e njëzet e tetë veta.
23 Bijtë e Bezait, treqind e njëzet e katër veta.
24 Bijtë e Harifit, njëqind e dymbëdhjetë veta.
25 Bijtë e Gabaonit, nëntëdhjetë e pesë veta.
26 Burrat e Betlemit dhe të Netofahut, njëqind e tetëdhjetë e tetë veta.
27 Burrat e Anathothit, njëqind e njëzet e tetë veta.
28 Burrat e Beth-Azmavethit, dyzet e dy veta.
29 Burrat e Kirjath-Jearimit, të Kefirahut dhe të Beerothit, shtatëqind e dyzet e tre veta.
30 Burrat e Ramahut dhe të Gebës, gjashtëqind e njëzet e një veta.
31 Burrat e Mikmasit, njëqind e njëzet e dy veta.
32 Burrat e Bethelit dhe të Ait, njëqind e njëzet e tre veta.
33 Burrat e një Nebos tjetër, pesëdhjetë e dy veta.
34 Bijtë e një Elami tjetër, një mijë e dyqind e pesëdhjetë e katër veta.
35 Bijtë e Harimit, treqind e njëzet veta.
36 Bijtë e Jerikos, treqind e dyzet e pesë veta.
37 Bijtë e Lodit, të Hadidit dhe të Onos, shtatëqind e njëzet e një veta.
38 Bijtë e Senaahut, tre mijë e nëntëqind e tridhjetë veta.
39 Priftërinjtë: bijtë e Jedajahut, nga shtëpia e Jeshuas, nëntëqind e gjashtëdhjetë e tre veta.
40 Bijtë e Imerit, një mijë e pesëdhjetë e dy veta.
41 Bijtë e Pashurit, një mijë e dyqind e dyzet e shtatë veta.
42 Bijtë e Harimit, një mijë e shtatëmbëdhjetë veta.
43 Levitët: bijtë e Jeshuas, nga familja e Kadmielit, bijtë e Hodevahut, shtatëdhjetë e katër veta.
44 Këngëtarët: bijtë e Asafit, njëqind e dyzet e tetë veta.
45 Derëtarët: bijtë e Shalumit, bijtë e Aterit, bijtë e Talmonit, bijtë e Akubit, bijtë e Hatitas, bijtë e Shobait, njëqind e tridhjetë e tetë veta.
46 Nethinejtë: bijtë e Tsihas, bijtë e Hasufas, bijtë e Taboathit,
47 bijtë e Keros, bijtë e Sias, bijtë e Padonit,
48 bijtë e Lebanas, bijtë e Hagabas, bijtë e Salmait,
49 bijtë e Hananit, bijtë e Gidelit, bijtë e Gaharit,
50 bijtë e Reajahut, bijtë e Retsinit, bijtë e Nekodës,
51 bijtë e Gazamit, bijtë e Uzas, bijtë e Paseahut,
52 bijtë e Besait, bijtë e Meunimit, bijtë e Nefishesimit,
53 bijtë e Bakbukut, bijtë e Hakufas, bijtë e Harhurit,
54 bijtë e Bazlithit, bijtë e Mehidas, bijtë e Harshas,
55 bijtë e Barkos, bijtë e Siseras, bijtë e Tamahut,
56 bijtë e Netsiahut, bijtë e Hatifas.
57 Bijtë e shërbëtorëve të Salomonit: bijtë e Sotait, bijtë e Soferethit, bijtë e Peridas,
58 bijtë e Jaalas, bijtë e Darkonit, bijtë e Gidelit,
59 bijtë e Shefatiahut, bijtë e Hatilit, bijtë e Pokerethit nga Tsebaimi, bijtë e Amonit.
60 Shuma e Nethinejve dhe bijve të shërbëtorëve të Salomonit, treqind e nëntëdhjetë e dy veta.
61 Këta janë ata që u kthyen nga Tel-Melahu, nga Tel-Harsha, nga Kerubi, nga Adoni dhe nga Imeri, dhe që nuk qenë në gjendje të përcaktonin shtëpinë e tyre atërore ose pasardhjen e tyre, për të vërtetuar që i përkisnin Izraelit;
62 bijtë e Delajahut, bijtë e Tobiahut, bijtë e Nekodas, gjashtëqind e dyzet e dy veta.
63 Midis priftërinjve: bijtë e Habajahut, bijtë e Kotsit, bijtë e Barzilait; i cili ishte martuar me një nga bijat e Barzijlait, Galaaditit, dhe mori emrin e tyre.
64 Këta kërkuan listat e tyre midis atyre që ishin regjistruar në gjenealogjitë, por nuk i gjetën; prandaj u përjashtuan nga priftëria si të papastër;
65 qeveritari i urdhëroi që të mos hanin gjëra shumë të shenjta deri sa të paraqitej një prift me Urimin dhe me Thumimin.
66 E tërë asambleja kishte gjithsej dyzet e dy mijë e treqind e gjashtëdhjetë veta,
67 përveç shërbëtorëve të tyre dhe shërbëtoreve të tyre, që ishin shtatë mijë e treqind e tridhjetë e shtatë veta. Kishin gjithashtu dyqind e dyzet e pesë këngëtarë dhe këngëtare.
68 Kishin shtatëqind e tridhjetë e gjashtë kuaj, dyqind e dyzet e pesë mushka,
69 katërqind e tridhjetë e pesë deve dhe gjashtë mijë e shtatëqind e njëzet gomarë.
70 Disa të parë të shtëpive atërore bënë dhurata për punën e ndërtimit. Qeveritari i dha thesarit një mijë darikë ari, pesëdhjetë kupa, pesëqind e tridhjetë rroba priftërinjsh.
71 Disa të parë të shtëpive atërore i dhanë thesarit për punën e ndërtimit njëzet mijë darikë ari dhe dy mijë mina argjendi.
72 Pjesa tjetër e popullit dha njëzet mijë darikë ari, dy mijë mina argjendi dhe gjashtëdhjetë e shtatë rroba priftërinjsh.
73 Kështu priftërinjtë, Levitët, derëtarët, këngëtarët, disa nga populli, Nethinejtë dhe tërë Izraelitët u vendosën në qytetet e tyre. Kur arriti muaji i shtatë, bijtë e Izraelit ishin në qytetet e tyre.
8 Atëherë tërë populli u mblodh si një njeri i vetëm në sheshin që ishte përpara portës së Ujërave; i thanë pastaj shkruesit Ezdra të sillte librin e ligjit të Moisiut, që Zoti i kishte dhënë Izraelit.
2 Ditën e parë të muajit të shtatë, prifti Ezdra solli ligjin para asamblesë së burrave, të grave dhe të gjithë atyre që ishin të aftë të kuptonin.
3 Pastaj e lexoi në sheshin që ndodhet përpara portës së Ujërave, nga agimi deri në mesditë përpara burrave, grave dhe atyre që ishin të aftë të kuptonin; dhe veshët e të gjithë popullit ndiqnin me vëmendje librin e ligjit.
4 Shkruesi Ezdra qëndronte mbi një tribunë prej druri që kishin bërë për këtë rast. Pranë tij ishin në të djathtë Matithiahu, Shema, Ananiahu, Uria, Hilkiahu dhe Maasejahu; në të majtë Pedajahu, Mishaeli, Malkijahu, Hashumi, Hashbadana, Zakaria dhe Meshulami.
5 Ezdra e hapi librin në prani të të gjithë popullit, sepse rrinte më lart se tërë populli; sa e hapi, tërë populli u ngrit në këmbë.
6 Ezdra bekoi Zotin, Perëndinë i madh, dhe tërë populli u përgjigj: "Amen, amen," duke ngritur duart; pastaj u përkulën dhe ranë përmbys me fytyrë për tokë përpara Zotit.
7 Jeshua, Bani, Sherebiahu, Jamini, Akubi, Shabethai, Hodijahu, Maasejahu, Kelita, Azaria, Jozabadi, Hanani, Pelajahu dhe Levitët e ndihmonin popullin të kuptonte ligjin, ndërsa populli rrinte në këmbë në vendin e tij.
8 Ata lexonin në librin e ligjit të Perëndisë në mënyrë të qartë, duke shpjeguar domethënien e tij, me qëllim që të kuptonin atë që lexohej.
9 Nehemia, që ishte qeveritari, Ezdra, prift dhe shkrues, dhe Levitët që e mësonin popullin i thanë tërë popullit: "Kjo ditë i shenjtërohet Zotit, Perëndisë tuaj; mos mbani zi dhe mos qani!". Tërë populli në fakt, duke dëgjuar fjalët e ligjit, qante.
10 Pastaj Nehemia u tha atyre: "Shkoni, hani, ushqime shumë të shijshme dhe pini verëra të ëmbla, dhe u çoni racione atyre që nuk kanë përgatitur asgjë, sepse kjo ditë i është shenjtëruar Zotit tonë. Mos u trishtoni, sepse gëzimi i Zotit është fuqia juaj".
11 Levitët e mbanin në heshtje tërë popullin, duke thënë: "Heshtni, sepse kjo ditë është e shenjtë. Mos u trishtoni!".
12 Atëherë tërë populli shkoi të hajë, të pijë, t’u dërgojë racione të varfërve dhe të kremtojë me hare të madhe, sepse ata i kishin kuptuar fjalët që u ishin shpjeguar.
13 Ditën e dytë, krerët e shtëpive atërore të të gjithë popullit, priftërinjtë dhe Levitët u mblodhën pranë Ezdras, shkruesit, për të dëgjuar fjalët e ligjit.
14 Gjetën të shkruar në ligj që Zoti kishte urdhëruar me anë të Moisiut që bijtë e Izraelit duhet të banonin në kasolle gjatë festës së muajit të shtatë,
15 dhe në të gjitha qytetet e tyre dhe në Jeruzalem duhet të përhapnin dhe të shpallnin një njoftim në të cilin të thuhej: "Shkoni në mal dhe sillni andej degë ulliri, degë ullastre, degë mërsine, degë palme dhe degë me gjethe të dendura, për të bërë kasolle, siç është shkruar".
16 Atëherë populli shkoi jashtë dhe solli degët, dhe i ndërtoi kasollet, kush mbi çatinë e shtëpisë së tij, kush në oborrin e tij, të tjerë në oborret e shtëpisë së Perëndisë, në sheshin e portës të Ujërave dhe në sheshin e portës së Efraimit.
17 Kështu tërë asambleja e atyre që ishin kthyer nga robëria ndërtoi kasolle dhe banoi në to. Nga koha e Jozueut, birit të Nunit, e deri në atë ditë, bijtë e Izraelit nuk kishin bërë asgjë të tillë. Dhe qe një gëzim shumë i madh.
18 Ezdra lexoi librin e ligjit të Perëndisë çdo ditë, nga dita e parë deri në ditën e fundit. E kremtuan festën shtatë ditë; ditën e tetë pati një asamble solemne, siç e kërkon ligji.
9 Ditën e njëzetekatërt të po atij muaji, bijtë e Izraelit të veshur me thasë dhe të mbuluar me dhe, u mblodhën për një agjerim.
2 Ata që i përkisnin fisit të Izraelit u ndanë nga gjithë të huajt dhe u paraqitën për të rrëfyer mëkatet e tyre dhe paudhësitë e etërve të tyre.
3 Pastaj u ngritën në këmbë në vendin e tyre dhe lexuan librin e ligjit të Zotit, Perëndisë të tyre, për një të katërtën pjesë të ditës; dhe për një të katër tjetër të ditës bënë rrëfimin e mëkateve që kishin bërë dhe ranë përmys përpara Zotit, Perëndisë të tyre.
4 Pastaj Jeshua, Bani, Kadmieli, Shebaniahu, Buni, Sherebiahu, Bani dhe Kenani u ngjitën mbi tribunën e Levitëve dhe i klithën me zë të lartë Zotit, Perëndisë të tyre.
5 Levitët Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabnejahu, Sherebiahu, Hodijahu, Shebanjahu dhe Pethahiahu thanë: "Çohuni dhe bekoni Zotin, Perëndinë tuaj, nga përjetësia në përjetësi! Qoftë i bekuar emri yt i lavdishëm, që lartësohet mbi çdo bekim dhe lëvdim!
6 Vetëm ti je Zoti! Ti ke bërë qiejtë, qiejtë e qiejve dhe tërë ushtrinë e tyre, dheun dhe tërë ato që qëndrojnë mbi të, detet dhe gjithçka që është në ta. Ti i mban gjallë tërë këto gjëra dhe ushtria e qiejve të adhuron.
7 Ti je Zoti, Perëndia që ka zgjedhur Abramin; e nxore nga Uri i Kaldeasve dhe i dhe emrin Abraham.
8 Ti e gjete zemrën e tij besnike para teje dhe bëre një besëlidhje me të për t’u dhënë pasardhësve të tij vendin e Kananejve, të Hitejve, të Amorejve, të Perezejve, të Jebusejve dhe të Girgasejve; ti e mbajte fjalën tënde; sepse je i drejtë.
9 Ti ke parë hidhërimin e etërve tanë në Egjipt dhe ke dëgjuar britmën e tyre pranë Detit të Kuq.
10 Ke bërë mrekulli dhe çudi kundër Faraonit, kundër tërë shërbëtorëve të tij dhe kundër tërë popullit të vendit të tij, sepse e dije që ata ishin sjellë me paturpësi me etërit tonë. Kështu i bëre një emër vetes që mbetet edhe sot.
11 Ti ke ndarë detin para tyre, dhe ata kaluan në mes të detit në të thatë, ndërsa ti i hidhje në humnerë ndjekësit e tyre si një gur në ujëra të furishme.
12 Ti i ke udhëhequr ditën me një kallonë reje dhe natën me një kollonë zjarri për t’i ndriçuar rrugën në të cilën do të ecnin.
13 Zbrite gjithashtu mbi malin Sinai, u fole nga qielli dhe u dhe dekrete të drejta dhe ligje të së vërtetës, statute dhe urdhërime të mira.
14 U bëre të njohur të shtunën tënde të shenjtë dhe u dhe urdhërime, statute dhe një ligj me anë të Moisiut, shërbëtorit tënd.
15 Ti gjithashtu u dhe bukë nga qielli kur ishin të uritur dhe u bëre që të buronte ujë nga shkëmbi kur kishin etje; dhe i urdhërove ata të shkonin të merrnin në zotërim vendin që ishe betuar t’u jepje.
16 Por ata dhe etërit tanë u sollën me mendjemadhësi, e fortësuan zverkun e tyre dhe nuk iu bindën urdhërimeve të tua.
17 Kundërshtuan të bindeshin dhe nuk kujtuan mrekullitë që ti kishe bërë midis tyre; ngurtësuan përkundrazi zverkun e tyre dhe në rebelimin e tyre zgjodhën një kryetar për t’u kthyer në skllavërinë e tyre. Por ti je një Perëndi i gatshëm që të falë, shpirtmadh, plot mëshirë, i ngadalshëm në zemërim dhe plot mirësi. Ti nuk i ke braktisur,
18 as atëherë kur bënë një viç prej metali të shkrirë dhe thanë: "Ky është perëndia yt që të nxori nga Egjipti!"; kështu bënë një gjë blasfeme.
19 Megjithatë në shpirtmadhësinë tënde të madhe nuk i ke braktisur në shkretëtirë; kollona e resë nuk u largua prej tyre gjatë ditës për t’i udhëhequr ata në ecje, dhe kollona e zjarrit gjatë natës për t’ua ndriçuar atyre rrugën nëpër të cilën do të ecnin.
20 Ke dhënë Frymën tënde të mirë për t’i mësuar; nuk ua ke refuzuar manën tënde gojëve të tyre dhe u ke dhënë ujë kur ishin të etur.
21 Për dyzet vjet i ke ushqyer në shkretëtirë, dhe nuk u ka munguar asgjë; rrobat e tyre nuk u prishën dhe këmbët e tyre nuk u ënjtën.
22 U dhe gjithashtu mbretëri dhe popuj, duke u caktuar krahinat më të largëta; kështu ata shtinë në dorë vendin e Sihonit, vendin e mbretit të Heshbonit dhe vendin e Ogut, mbretit të Bashanit.
23 I shumëzove bijtë e tyre si yjet e qiellit dhe i fute në vendin në të cilin u kishe thënë etërve të tyre të hynin për ta shtënë në dorë.
24 Kështu bijtë e tyre hynë dhe zotëruan vendin; ti ke poshtëruar para tyre banorët e vendit, Kananejtë, dhe i dhe në duart e tyre bashkë me mbretërit e tyre dhe me popujt e vendit, me qëllim që ata të bënin çfarë t’u pëlqente.
25 Ata pushtuan qytete të fortifikuara dhe një tokë pjellore dhe hynë në zotërim të shtëpive plot me të mira, të sternave të gatshme, të vreshtave, të ullishteve dhe të pemëve frutore me bollëk; ata hëngrën, u ngopën, u majmën dhe jetuan në gëzim për shkak të mirësisë sate të madhe.
26 Megjithatë ata u treguan të pabindur, u rebeluan kundër teje, e hodhën ligjin tënd prapa krahëve, vranë profetët e tu që u bënin thirrje të riktheheshin te ti dhe kryen gjëra blasfeme.
27 Prandaj ti i dhe në duart e armiqve të tyre, që i shtypën; por në kohën e fatkeqësisë së tyre ata klithën te ti, dhe ti i dëgjove nga qielli, dhe ti, me dhembshurinë tënde të madhe, u dhe atyre disa çlirimtarë që i shpëtuan nga duart e armiqve të tyre.
28 Por kur ata kishin paqe, fillonin përsëri të bënin të keqen përpara teje; prandaj ti i braktise në duart e armiqve të tyre, që i sundonin; megjithatë, kur përsëri këlthitnin, ti i dëgjoje nga qielli, kështu që në shpirtmadhësinë tënde i ke çliruar shumë herë.
29 Ti i nxisje të ktheheshin në ligjin tënd, por ata bëheshin krenarë dhe nuk u bindeshin urdhërimeve të tua, dhe mëkatonin kundër dekreteve të tua me anën e të cilëve, në qoftë se dikush i zbaton në praktikë, shpëton jetën; hiqnin shpatullat e tyre nga zgjedha, e fortësonin zverkun e tyre dhe kundërshtonin të bindeshin.
30 Pate durim me ta shumë vjet me radhë, duke i nxitur me Frymën tënde dhe me gojën e profetëve të tu, por ata nuk deshën të të dëgjojnë; atëherë ti i dhe në duart e popujve të vendeve të ndryshme.
31 Por në mëshirën tënde të madhe nuk i shkatërrove plotësisht dhe nuk i braktise, sepse je një Perëndi zemërbutë dhe i mëshirshëm.
32 Tani pra, o Perëndia ynë, Perëndia i madh, i fuqishëm dhe i tmerrshëm, që respekton besëlidhjen dhe mëshirën të mos të duket para teje si gjë e vogël fatkeqësia që ka rënë mbi ne, mbi mbretërit tanë, mbi krerët tanë, mbi priftërinjtë tanë, mbi profetët tanë, mbi prindërit tanë dhe mbi tërë popullin tënd, nga koha e mbretërve të Asirisë e deri në ditën e sotme.
33 Megjithatë ti ke qenë i drejtë në të gjitha gjërat që na kanë ndodhur, sepse ti ke vepruar me besnikëri, ndërsa ne kemi vepruar me pabesi.
34 Mbretërit tanë, krerët tanë, priftërinjtë tanë dhe etërit tanë nuk kanë zbatuar në praktikë ligjin tënd dhe as që u janë bindur urdhërimeve dhe porosive me të cilat i nxitje.
35 Edhe kur të gjendeshin në mbretërinë e tyre, në mirëqënien e madhe që ti u kishe siguruar atyre dhe në vendin e gjerë dhe pjellor që ti u kishe vënë në dispozicion, nuk të shërbyen dhe nuk i braktisën veprimet e tyre të këqija.
36 Dhe ja, sot jemi skllevër! jemi skllevër në vendin që u kishe dhënë etërve tanë, që të hanin frytet e tij dhe të gëzonin të mirat.
37 Kështu prodhimet e bollshme të tij u shkojnë mbretit që ti ke vendosur mbi ne për shkak të mëkateve tona; ata sundojnë trupat tona dhe mbi bagëtinë tonë ashtu si duan; dhe ne ndodhemi në ankth të madh.
38 Për shkak të gjithë kësaj, ne marrim një zotim të vendosur dhe e vëmë me të shkruar; dhe krerët tanë, Levitët tanë dhe priftërinjtë tanë do të vënë vulën e tyre mbi të.
Nehemiah 7-9
New International Version
Nehemiah 7-9
New International Version
7 After the wall had been rebuilt and I had set the doors in place, the gatekeepers,(A) the musicians(B) and the Levites(C) were appointed. 2 I put in charge of Jerusalem my brother Hanani,(D) along with Hananiah(E) the commander of the citadel,(F) because he was a man of integrity and feared(G) God more than most people do. 3 I said to them, “The gates of Jerusalem are not to be opened until the sun is hot. While the gatekeepers are still on duty, have them shut the doors and bar them. Also appoint residents of Jerusalem as guards, some at their posts and some near their own houses.”
The List of the Exiles Who Returned(H)
4 Now the city was large and spacious, but there were few people in it,(I) and the houses had not yet been rebuilt. 5 So my God put it into my heart to assemble the nobles, the officials and the common people for registration by families. I found the genealogical record of those who had been the first to return. This is what I found written there:
6 These are the people of the province who came up from the captivity of the exiles(J) whom Nebuchadnezzar king of Babylon had taken captive (they returned to Jerusalem and Judah, each to his own town, 7 in company with Zerubbabel,(K) Joshua, Nehemiah, Azariah, Raamiah, Nahamani, Mordecai, Bilshan, Mispereth, Bigvai, Nehum and Baanah):
The list of the men of Israel:
| 8 the descendants of Parosh | 2,172 |
| 9 of Shephatiah | 372 |
| 10 of Arah | 652 |
| 11 of Pahath-Moab (through the line of Jeshua and Joab) | 2,818 |
| 12 of Elam | 1,254 |
| 13 of Zattu | 845 |
| 14 of Zakkai | 760 |
| 15 of Binnui | 648 |
| 16 of Bebai | 628 |
| 17 of Azgad | 2,322 |
| 18 of Adonikam | 667 |
| 19 of Bigvai | 2,067 |
| 20 of Adin(L) | 655 |
| 21 of Ater (through Hezekiah) | 98 |
| 22 of Hashum | 328 |
| 23 of Bezai | 324 |
| 24 of Hariph | 112 |
| 25 of Gibeon | 95 |
| 26 the men of Bethlehem and Netophah(M) | 188 |
| 27 of Anathoth(N) | 128 |
| 28 of Beth Azmaveth | 42 |
| 29 of Kiriath Jearim, Kephirah(O) and Beeroth(P) | 743 |
| 30 of Ramah and Geba | 621 |
| 31 of Mikmash | 122 |
| 32 of Bethel and Ai(Q) | 123 |
| 33 of the other Nebo | 52 |
| 34 of the other Elam | 1,254 |
| 35 of Harim | 320 |
| 36 of Jericho(R) | 345 |
| 37 of Lod, Hadid and Ono(S) | 721 |
| 38 of Senaah | 3,930 |
39 The priests:
| the descendants of Jedaiah (through the family of Jeshua) | 973 |
| 40 of Immer | 1,052 |
| 41 of Pashhur | 1,247 |
| 42 of Harim | 1,017 |
43 The Levites:
| the descendants of Jeshua (through Kadmiel through the line of Hodaviah) | 74 |
44 The musicians:(T)
| the descendants of Asaph | 148 |
45 The gatekeepers:(U)
| the descendants of | |
| Shallum, Ater, Talmon, Akkub, Hatita and Shobai | 138 |
46 The temple servants:(V)
| the descendants of |
| Ziha, Hasupha, Tabbaoth, |
| 47 Keros, Sia, Padon, |
| 48 Lebana, Hagaba, Shalmai, |
| 49 Hanan, Giddel, Gahar, |
| 50 Reaiah, Rezin, Nekoda, |
| 51 Gazzam, Uzza, Paseah, |
| 52 Besai, Meunim, Nephusim, |
| 53 Bakbuk, Hakupha, Harhur, |
| 54 Bazluth, Mehida, Harsha, |
| 55 Barkos, Sisera, Temah, |
| 56 Neziah and Hatipha |
57 The descendants of the servants of Solomon:
| the descendants of |
| Sotai, Sophereth, Perida, |
| 58 Jaala, Darkon, Giddel, |
| 59 Shephatiah, Hattil, |
| Pokereth-Hazzebaim and Amon |
| 60 The temple servants and the descendants of the servants of Solomon(W) | 392 |
61 The following came up from the towns of Tel Melah, Tel Harsha, Kerub, Addon and Immer, but they could not show that their families were descended from Israel:
| 62 the descendants of | |
| Delaiah, Tobiah and Nekoda | 642 |
63 And from among the priests:
| the descendants of |
| Hobaiah, Hakkoz and Barzillai (a man who had married a daughter of Barzillai the Gileadite and was called by that name). |
64 These searched for their family records, but they could not find them and so were excluded from the priesthood as unclean. 65 The governor, therefore, ordered them not to eat any of the most sacred food until there should be a priest ministering with the Urim and Thummim.(X)
66 The whole company numbered 42,360, 67 besides their 7,337 male and female slaves; and they also had 245 male and female singers. 68 There were 736 horses, 245 mules,[a] 69 435 camels and 6,720 donkeys.
70 Some of the heads of the families contributed to the work. The governor gave to the treasury 1,000 darics[b] of gold, 50 bowls and 530 garments for priests. 71 Some of the heads of the families(Y) gave to the treasury for the work 20,000 darics[c] of gold and 2,200 minas[d] of silver. 72 The total given by the rest of the people was 20,000 darics of gold, 2,000 minas[e] of silver and 67 garments for priests.(Z)
73 The priests, the Levites, the gatekeepers, the musicians and the temple servants,(AA) along with certain of the people and the rest of the Israelites, settled in their own towns.(AB)
Ezra Reads the Law
When the seventh month came and the Israelites had settled in their towns,(AC) 8 1 all the people came together as one in the square before the Water Gate.(AD) They told Ezra the teacher of the Law to bring out the Book of the Law of Moses,(AE) which the Lord had commanded for Israel.
2 So on the first day of the seventh month(AF) Ezra the priest brought the Law(AG) before the assembly, which was made up of men and women and all who were able to understand. 3 He read it aloud from daybreak till noon as he faced the square before the Water Gate(AH) in the presence of the men, women and others who could understand. And all the people listened attentively to the Book of the Law.
4 Ezra the teacher of the Law stood on a high wooden platform(AI) built for the occasion. Beside him on his right stood Mattithiah, Shema, Anaiah, Uriah, Hilkiah and Maaseiah; and on his left were Pedaiah, Mishael, Malkijah, Hashum, Hashbaddanah, Zechariah and Meshullam.
5 Ezra opened the book. All the people could see him because he was standing(AJ) above them; and as he opened it, the people all stood up. 6 Ezra praised the Lord, the great God; and all the people lifted their hands(AK) and responded, “Amen! Amen!” Then they bowed down and worshiped the Lord with their faces to the ground.
7 The Levites(AL)—Jeshua, Bani, Sherebiah, Jamin, Akkub, Shabbethai, Hodiah, Maaseiah, Kelita, Azariah, Jozabad, Hanan and Pelaiah—instructed(AM) the people in the Law while the people were standing there. 8 They read from the Book of the Law of God, making it clear[f] and giving the meaning so that the people understood what was being read.
9 Then Nehemiah the governor, Ezra the priest and teacher of the Law, and the Levites(AN) who were instructing the people said to them all, “This day is holy to the Lord your God. Do not mourn or weep.”(AO) For all the people had been weeping as they listened to the words of the Law.
10 Nehemiah said, “Go and enjoy choice food and sweet drinks, and send some to those who have nothing(AP) prepared. This day is holy to our Lord. Do not grieve, for the joy(AQ) of the Lord is your strength.”
11 The Levites calmed all the people, saying, “Be still, for this is a holy day. Do not grieve.”
12 Then all the people went away to eat and drink, to send portions of food and to celebrate with great joy,(AR) because they now understood the words that had been made known to them.
13 On the second day of the month, the heads of all the families, along with the priests and the Levites, gathered around Ezra the teacher to give attention to the words of the Law. 14 They found written in the Law, which the Lord had commanded through Moses, that the Israelites were to live in temporary shelters(AS) during the festival of the seventh month 15 and that they should proclaim this word and spread it throughout their towns and in Jerusalem: “Go out into the hill country and bring back branches from olive and wild olive trees, and from myrtles, palms and shade trees, to make temporary shelters”—as it is written.[g]
16 So the people went out and brought back branches and built themselves temporary shelters on their own roofs, in their courtyards, in the courts of the house of God and in the square by the Water Gate(AT) and the one by the Gate of Ephraim.(AU) 17 The whole company that had returned from exile built temporary shelters and lived in them.(AV) From the days of Joshua son of Nun until that day, the Israelites had not celebrated(AW) it like this. And their joy was very great.
18 Day after day, from the first day to the last, Ezra read(AX) from the Book of the Law(AY) of God. They celebrated the festival for seven days, and on the eighth day, in accordance with the regulation,(AZ) there was an assembly.(BA)
The Israelites Confess Their Sins
9 On the twenty-fourth day of the same month, the Israelites gathered together, fasting and wearing sackcloth and putting dust on their heads.(BB) 2 Those of Israelite descent had separated themselves from all foreigners.(BC) They stood in their places and confessed their sins and the sins of their ancestors.(BD) 3 They stood where they were and read from the Book of the Law of the Lord their God for a quarter of the day, and spent another quarter in confession and in worshiping the Lord their God. 4 Standing on the stairs of the Levites(BE) were Jeshua, Bani, Kadmiel, Shebaniah, Bunni, Sherebiah, Bani and Kenani. They cried out with loud voices to the Lord their God. 5 And the Levites—Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabneiah, Sherebiah, Hodiah, Shebaniah and Pethahiah—said: “Stand up and praise the Lord your God,(BF) who is from everlasting to everlasting.[h]”
“Blessed be your glorious name,(BG) and may it be exalted above all blessing and praise. 6 You alone are the Lord.(BH) You made the heavens,(BI) even the highest heavens, and all their starry host,(BJ) the earth(BK) and all that is on it, the seas(BL) and all that is in them.(BM) You give life to everything, and the multitudes of heaven(BN) worship you.
7 “You are the Lord God, who chose Abram(BO) and brought him out of Ur of the Chaldeans(BP) and named him Abraham.(BQ) 8 You found his heart faithful to you, and you made a covenant with him to give to his descendants the land of the Canaanites, Hittites, Amorites, Perizzites, Jebusites and Girgashites.(BR) You have kept your promise(BS) because you are righteous.(BT)
9 “You saw the suffering of our ancestors in Egypt;(BU) you heard their cry at the Red Sea.[i](BV) 10 You sent signs(BW) and wonders(BX) against Pharaoh, against all his officials and all the people of his land, for you knew how arrogantly the Egyptians treated them. You made a name(BY) for yourself,(BZ) which remains to this day. 11 You divided the sea before them,(CA) so that they passed through it on dry ground, but you hurled their pursuers into the depths,(CB) like a stone into mighty waters.(CC) 12 By day(CD) you led(CE) them with a pillar of cloud,(CF) and by night with a pillar of fire to give them light on the way they were to take.
13 “You came down on Mount Sinai;(CG) you spoke(CH) to them from heaven.(CI) You gave them regulations and laws that are just(CJ) and right, and decrees and commands that are good.(CK) 14 You made known to them your holy Sabbath(CL) and gave them commands, decrees and laws through your servant Moses. 15 In their hunger you gave them bread from heaven(CM) and in their thirst you brought them water from the rock;(CN) you told them to go in and take possession of the land you had sworn with uplifted hand(CO) to give them.(CP)
16 “But they, our ancestors, became arrogant and stiff-necked,(CQ) and they did not obey your commands.(CR) 17 They refused to listen and failed to remember(CS) the miracles(CT) you performed among them. They became stiff-necked(CU) and in their rebellion appointed a leader in order to return to their slavery.(CV) But you are a forgiving God,(CW) gracious and compassionate,(CX) slow to anger(CY) and abounding in love.(CZ) Therefore you did not desert them,(DA) 18 even when they cast for themselves an image of a calf(DB) and said, ‘This is your god, who brought you up out of Egypt,’ or when they committed awful blasphemies.(DC)
19 “Because of your great compassion you did not abandon(DD) them in the wilderness. By day the pillar of cloud(DE) did not fail to guide them on their path, nor the pillar of fire by night to shine on the way they were to take. 20 You gave your good Spirit(DF) to instruct(DG) them. You did not withhold your manna(DH) from their mouths, and you gave them water(DI) for their thirst. 21 For forty years(DJ) you sustained them in the wilderness; they lacked nothing,(DK) their clothes did not wear out nor did their feet become swollen.(DL)
22 “You gave them kingdoms and nations, allotting to them even the remotest frontiers. They took over the country of Sihon[j](DM) king of Heshbon and the country of Og king of Bashan.(DN) 23 You made their children as numerous as the stars in the sky,(DO) and you brought them into the land that you told their parents to enter and possess. 24 Their children went in and took possession of the land.(DP) You subdued(DQ) before them the Canaanites, who lived in the land; you gave the Canaanites into their hands, along with their kings and the peoples of the land, to deal with them as they pleased. 25 They captured fortified cities and fertile land;(DR) they took possession of houses filled with all kinds of good things,(DS) wells already dug, vineyards, olive groves and fruit trees in abundance. They ate to the full and were well-nourished;(DT) they reveled in your great goodness.(DU)
26 “But they were disobedient and rebelled against you; they turned their backs on your law.(DV) They killed(DW) your prophets,(DX) who had warned them in order to turn them back to you; they committed awful blasphemies.(DY) 27 So you delivered them into the hands of their enemies,(DZ) who oppressed them. But when they were oppressed they cried out to you. From heaven you heard them, and in your great compassion(EA) you gave them deliverers,(EB) who rescued them from the hand of their enemies.
28 “But as soon as they were at rest, they again did what was evil in your sight.(EC) Then you abandoned them to the hand of their enemies so that they ruled over them. And when they cried out to you again, you heard from heaven, and in your compassion(ED) you delivered them(EE) time after time.
29 “You warned(EF) them in order to turn them back to your law, but they became arrogant(EG) and disobeyed your commands. They sinned against your ordinances, of which you said, ‘The person who obeys them will live by them.’(EH) Stubbornly they turned their backs(EI) on you, became stiff-necked(EJ) and refused to listen.(EK) 30 For many years you were patient with them. By your Spirit you warned them through your prophets.(EL) Yet they paid no attention, so you gave them into the hands of the neighboring peoples.(EM) 31 But in your great mercy you did not put an end(EN) to them or abandon them, for you are a gracious and merciful(EO) God.
32 “Now therefore, our God, the great God, mighty(EP) and awesome,(EQ) who keeps his covenant of love,(ER) do not let all this hardship seem trifling in your eyes—the hardship(ES) that has come on us, on our kings and leaders, on our priests and prophets, on our ancestors and all your people, from the days of the kings of Assyria until today. 33 In all that has happened to us, you have remained righteous;(ET) you have acted faithfully, while we acted wickedly.(EU) 34 Our kings,(EV) our leaders, our priests and our ancestors(EW) did not follow your law; they did not pay attention to your commands or the statutes you warned them to keep. 35 Even while they were in their kingdom, enjoying your great goodness(EX) to them in the spacious and fertile land you gave them, they did not serve you(EY) or turn from their evil ways.
36 “But see, we are slaves(EZ) today, slaves in the land you gave our ancestors so they could eat its fruit and the other good things it produces. 37 Because of our sins, its abundant harvest goes to the kings you have placed over us. They rule over our bodies and our cattle as they please. We are in great distress.(FA)
The Agreement of the People
38 “In view of all this, we are making a binding agreement,(FB) putting it in writing,(FC) and our leaders, our Levites and our priests are affixing their seals to it.”[k]
Footnotes
- Nehemiah 7:68 Some Hebrew manuscripts (see also Ezra 2:66); most Hebrew manuscripts do not have this verse.
- Nehemiah 7:70 That is, about 19 pounds or about 8.4 kilograms
- Nehemiah 7:71 That is, about 375 pounds or about 170 kilograms; also in verse 72
- Nehemiah 7:71 That is, about 1 1/3 tons or about 1.2 metric tons
- Nehemiah 7:72 That is, about 1 1/4 tons or about 1.1 metric tons
- Nehemiah 8:8 Or God, translating it
- Nehemiah 8:15 See Lev. 23:37-40.
- Nehemiah 9:5 Or God for ever and ever
- Nehemiah 9:9 Or the Sea of Reeds
- Nehemiah 9:22 One Hebrew manuscript and Septuagint; most Hebrew manuscripts Sihon, that is, the country of the
- Nehemiah 9:38 In Hebrew texts this verse (9:38) is numbered 10:1.
Veprat e Apostujve 3
Albanian Bible
Veprat e Apostujve 3
Albanian Bible
3 Por Pjetri dhe Gjoni po ngjiteshin bashkë për në tempull, rreth orës së nëntë, në orën e lutjes.
2 Dhe aty ishte një njeri i çalë që prej lindjes, të cilin e sillnin çdo ditë dhe e linin afër derës së tempullit, e t’u quajtur "E bukura," për t’u kërkuar lëmoshë atyre që hynin në tempull.
3 Ai, kur pa se Pjetri dhe Gjoni po hynin në tempull, u kërkoi lëmoshë.
4 Atëherë Pjetri, me Gjonin, duke i ngulur sytë mbi të, i tha: “Na shiko.”
5 Dhe ai po i shikonte me kujdes, duke shpresuar se do të merrte ndonjë gjë prej tyre.
6 Por Pjetri tha: “Unë nuk kam as argjend, as ar, por atë që kam po ta jap: në emër të Jezu Krishtit Nazarenas, çohu dhe ec!.”
7 Dhe, si e kapi nga dora e djathtë, e ngriti në këmbë; dhe në atë çast iu forcuan këmbët dhe nyjet.
8 Dhe me një të hovur u ngrit në këmbë dhe filloi të ecë; dhe hyri me ta në tempull, duke ecur, duke u hedhur dhe duke lavdëruar Perëndinë.
9 Dhe gjithë populli e pa duke ecur dhe duke lavdëruar Perëndinë,
10 dhe e njohën se ishte ai që rrinte ulur para derës së Bukur të tempullit për të kërkuar lëmoshë; dhe u mbushën me habi dhe çudi për atë që i kishte ndodhur atij.
11 Atëherë, ndërsa i çali që ishte shëruar rrinte ngjitur pas Pjetrit dhe Gjonit, gjithë populli, i çuditur, rendi drejt tyre te portiku të quajtur i Salomonit.
12 Dhe Pjetri, duke parë këtë gjë, i foli popullit duke thënë: “Burra të Izraelit, pse po mrrekulloheni për këtë? Ose pse po na i ngulni sytë sikur ne me fuqinë tonë të vetme ose me perëndishmëri të kishim bërë që ky njeri të ecë?
13 Perëndia e Abrahamit, e Isakut dhe e Jakobit, Perëndia e etërve tanë e ka përlëvduar Birin e tij Jezusin, të cilin ju ia dorëzuat Pilatit dhe e mohuat përpara tij, megjithëse ai kishte vendosur ta lironte.
14 Por ju e mohuat të Shenjtin, të Drejtin, dhe kërkuat që t’ju jepej një vrasës,
15 dhe vratë princin e jetës, që Perëndia e ka ringjallur prej së vdekuri dhe për të cilin ne jemi dëshmitarë!
16 Dhe për besimin në emër të Jezusit, ky njeri, të cilin ju po e shihni dhe e njihni, u fortesua nga emri i tij; dhe besimi, që është nëpërmjet tij, i ka dhënë shërimin e plotë të gjymtyrëve, në praninë e të gjithëve ju.
17 Por tani, o vëllezër, unë e di që e keni bërë nga padija, ashtu siç kanë bërë edhe krerët tuaj.
18 Por kështu Perëndia i ka përmbushur ato që kishte parathënë me gojën e të gjithë profetëve të vet, se Krishti i tij do të vuante.
19 Pendohuni, pra, dhe kthehuni, që të shlyhen mëkatet tuaja, dhe që të vijnë kohët e flladit nga prania e Zotit,
20 dhe ai të dërgojë Jezu Krishtin që ju ishte predikuar më parë juve,
21 të cilin qielli duhet ta mbajë deri në kohën e ripërtëritjes të të gjitha gjërave, për të cilën Perëndia ka folur nëpërmjet gojës së gjithë profetëve të tij të shenjtë, që nga fillimi i botës.
22 Vetë Moisiu, në fakt, u tha etërve: "Zoti, Perëndia juaj do të ngjallë për ju një profet si unë nga mesi i vëllezërve tuaj; dëgjojeni në të gjitha gjërat që ai do t’ju thotë!
23 Dhe do të ndodhë që kushdo që nuk do ta dëgjojë atë profet, do të shkatërrohet në mes të popullit".
24 Gjithashtu të gjithë profetët, të gjithë ata që kanë folur qysh nga Samueli e këtej, i kanë shpallur këto ditë.
25 Ju jeni bij të profetëve dhe të besëlidhjes që bëri Perëndia me etërit tanë, duke i thënë Abrahamit: "Dhe në pasardhësit e tu do të bekohen të gjitha kombet e dheut".
26 Perëndia më së pari, mbasi e ringjalli Birin e tij Jezusin, jua ka dërguar juve që t’ju bekojë, duke larguar secilin nga ju nga paudhësitë e tij.”
Acts 3
New International Version
Acts 3
New International Version
Peter Heals a Lame Beggar
3 One day Peter and John(A) were going up to the temple(B) at the time of prayer—at three in the afternoon.(C) 2 Now a man who was lame from birth(D) was being carried to the temple gate(E) called Beautiful, where he was put every day to beg(F) from those going into the temple courts. 3 When he saw Peter and John about to enter, he asked them for money. 4 Peter looked straight at him, as did John. Then Peter said, “Look at us!” 5 So the man gave them his attention, expecting to get something from them.
6 Then Peter said, “Silver or gold I do not have, but what I do have I give you. In the name of Jesus Christ of Nazareth,(G) walk.” 7 Taking him by the right hand, he helped him up, and instantly the man’s feet and ankles became strong. 8 He jumped to his feet and began to walk. Then he went with them into the temple courts, walking and jumping,(H) and praising God. 9 When all the people(I) saw him walking and praising God, 10 they recognized him as the same man who used to sit begging at the temple gate called Beautiful,(J) and they were filled with wonder and amazement at what had happened to him.
Peter Speaks to the Onlookers
11 While the man held on to Peter and John,(K) all the people were astonished and came running to them in the place called Solomon’s Colonnade.(L) 12 When Peter saw this, he said to them: “Fellow Israelites, why does this surprise you? Why do you stare at us as if by our own power or godliness we had made this man walk? 13 The God of Abraham, Isaac and Jacob,(M) the God of our fathers,(N) has glorified his servant Jesus. You handed him over(O) to be killed, and you disowned him before Pilate,(P) though he had decided to let him go.(Q) 14 You disowned the Holy(R) and Righteous One(S) and asked that a murderer be released to you.(T) 15 You killed the author of life, but God raised him from the dead.(U) We are witnesses(V) of this. 16 By faith in the name of Jesus,(W) this man whom you see and know was made strong. It is Jesus’ name and the faith that comes through him that has completely healed him, as you can all see.
17 “Now, fellow Israelites,(X) I know that you acted in ignorance,(Y) as did your leaders.(Z) 18 But this is how God fulfilled(AA) what he had foretold(AB) through all the prophets,(AC) saying that his Messiah would suffer.(AD) 19 Repent, then, and turn to God, so that your sins may be wiped out,(AE) that times of refreshing may come from the Lord, 20 and that he may send the Messiah,(AF) who has been appointed for you—even Jesus. 21 Heaven must receive him(AG) until the time comes for God to restore everything,(AH) as he promised long ago through his holy prophets.(AI) 22 For Moses said, ‘The Lord your God will raise up for you a prophet like me from among your own people; you must listen to everything he tells you.(AJ) 23 Anyone who does not listen to him will be completely cut off from their people.’[a](AK)
24 “Indeed, beginning with Samuel, all the prophets(AL) who have spoken have foretold these days. 25 And you are heirs(AM) of the prophets and of the covenant(AN) God made with your fathers. He said to Abraham, ‘Through your offspring all peoples on earth will be blessed.’[b](AO) 26 When God raised up(AP) his servant, he sent him first(AQ) to you to bless you by turning each of you from your wicked ways.”
Albanian Bible (ALB)
New International Version (NIV) 
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.