12 Donn funk hee aun to an enn Jlikjnese to raede. "En Maun plaunt en Wiengoade, en bud en Tun doa eromm, en groof ne Wienpras, en bud en Torm, en fepacht daen aun Wiengoadna, en reisd wajch.

Auset nu Tiet wea, schekjt hee en Sklow no dee Wiengoadna, daut hee fonn an Frucht kjriehe kunn fom Wiengoade.

Dee jreepe daen en schluage am, en schekjte am ladich wajch.

Hee schekjt noch een Sklow, daem deede see em Kopp fewunde, en beleidjde am.

En hee schekjt noch eenem, daem muake see doot. Hee schekjt noch fael aundre, walkje schluage see, en aundre muake see doot.

Hee haud noch en Saen, daem hee leef haud; en schekjt daem tolatst en saed: 'See woare Respakjt ha fa daem'.

Oba dee Wiengoadna saede eena tom aundre: 'Dit es dee Oaw, komt, wel wie daen dootmoake, dan woat daut Oawgoot onnst senne.'

See neeme am, muake am doot, en schmeete am utem Wiengoade rut.

Waut woat dee Herr fomm Wiengoade nu doone? Hee woat kome en dee Wiengoadna ommbrinje, en woat aundre daen Wiengoade aewajaewe.

10 Ha jie nich dise Schreft jelaest: Dee Steen daen dee Bulied auntsied schmeete, es dee haupt Akjsteen jeworde?

11 Dit es fonn daem Herr, en es daut en Wunnda enn onnse Uage?"

12 En see sochte woo see am kunne faustnaeme, oba see enjste sikj fa daut Follkj; dan see wiste daut dit Jlikjnes opp an jediet wea. See felete am en jinje wajch.

Read full chapter