Font Size
Jobsbók 17-20
Icelandic Bible
Jobsbók 17-20
Icelandic Bible
17 Andi minn er bugaður, dagar mínir þrotnir, gröfin bíður mín.
2 Vissulega eru þeir enn að gjöra gys að mér! Auga mitt verður að horfa upp á móðganir þeirra!
3 Set veð, gakk í ábyrgð fyrir mig hjá þér, Guð, hver mun annars taka í hönd mér?
4 Því að hjörtum þeirra hefir þú varnað vits, fyrir því munt þú ekki láta þá sigri hrósa.
5 Hver sem með svikum framselur vini sína að herfangi, _ augu barna hans munu daprast.
6 Hann hefir gjört mig að orðskviði meðal manna, og ég verð að láta hrækja í andlit mitt.
7 Fyrir því dapraðist auga mitt af harmi, og limir mínir eru allir orðnir sem skuggi.
8 Réttvísir menn skelfast yfir því, og hinn saklausi fárast yfir hinum óguðlega.
9 En hinn réttláti heldur fast við sína leið, og sá sem hefir hreinar hendur, verður enn styrkari.
10 En komið þér allir hingað aftur, og ég mun ekki finna neinn vitran mann meðal yðar.
11 Dagar mínir eru liðnir, fyrirætlanir mínar sundurtættar, _ hin dýrasta eign hjarta míns.
12 Nóttina gjöra þeir að degi, ljósið á að vera nær mér en myrkrið.
13 Þegar ég vonast eftir að dánarheimar verði híbýli mitt, bý mér hvílu í myrkrinu,
14 þegar ég kalla gröfina "föður minn", ormana "móður mína og systur" _
15 hvar er þá von mín, já, von mín _ hver eygir hana?
16 Að slagbröndum Heljar stígur hún niður, þá er ég um leið fæ hvíld í moldu.
18 Þá svaraði Bildad frá Súa og sagði:
2 Hversu lengi ætlið þér að halda áfram þessu orðaskaki? Látið yður segjast, og því næst skulum vér talast við.
3 Hvers vegna erum vér metnir sem skepnur, orðnir heimskir í yðar augum?
4 Þú, sem tætir sjálfan þig sundur í reiði þinni, _ á jörðin þín vegna að fara í auðn og bjargið að færast úr stað sínum?
5 Ljós hins óguðlega slokknar, og logi elds hans skín ekki.
6 Ljósið myrkvast í tjaldi hans, og það slokknar á lampanum yfir honum.
7 Hans öflugu skref verða stutt, og ráðagjörð sjálfs hans steypir honum,
8 því að hann rekst í netið með fætur sína, og hann gengur í möskvunum.
9 Möskvi festist um hæl hans, lykkjan herðist að honum.
10 Snaran liggur falin á jörðinni, og gildran liggur fyrir honum á stígnum.
11 Skelfingar hræða hann allt um kring og hrekja hann áfram, hvar sem hann gengur.
12 Ógæfu hans tekur að svengja, og glötunin bíður búin eftir falli hans.
13 Hún tærir húð hans, og frumburður dauðans etur limu hans.
14 Hann er hrifinn burt úr tjaldi sínu, er hann treysti á, og það lætur hann ganga til konungs skelfinganna.
15 Í tjaldi hans býr það, sem eigi er hans, brennisteini er stráð yfir bústað hans.
16 Að neðan þorna rætur hans, að ofan visna greinar hans.
17 Minning hans hverfur af jörðunni, og nafn hans er ekki nefnt á völlunum.
18 Menn hrinda honum frá ljósinu út í myrkrið og reka hann burt af jarðríki.
19 Hann mun hvorki eiga börn né buru meðal þjóðar sinnar, og enginn, sem undan hefir komist, er í híbýlum hans.
20 Yfir skapadægri hans skelfast eftirkomendurnir, og hrylling grípur þá, er fyrr voru uppi.
21 Já, svo fer um bústaði hins rangláta og svo um samastað þess manns, sem eigi þekkir Guð.
19 Þá svaraði Job og sagði:
2 Hversu lengi ætlið þér að angra sál mína og mylja mig sundur með orðum?
3 Þér hafið þegar smánað mig tíu sinnum, þér skammist yðar ekki fyrir að misþyrma mér.
4 Og hafi mér í raun og veru orðið á, þá varðar það mig einan.
5 Ef þér í raun og veru ætlið að hrokast upp yfir mig, þá sannið mér svívirðing mína.
6 Kannist þó við, að Guð hafi hallað rétti mínum og umkringt mig með neti sínu.
7 Sjá, ég kalla: Ofbeldi! og fæ ekkert svar, ég kalla á hjálp, en engan rétt er að fá.
8 Guð hefir girt fyrir veg minn, svo að ég kemst ekki áfram, og stigu mína hylur hann myrkri.
9 Heiðri mínum hefir hann afklætt mig og tekið kórónuna af höfði mér.
10 Hann brýtur mig niður á allar hliðar, svo að ég fari burt, og slítur upp von mína eins og tré.
11 Hann lætur reiði sína bálast gegn mér og telur mig óvin sinn.
12 Skarar hans koma allir saman og leggja braut sína gegn mér og setja herbúðir sínar kringum tjald mitt.
13 Bræður mína hefir hann gjört mér fráhverfa, og vinir mínir vilja eigi framar við mér líta.
14 Skyldmenni mín láta ekki sjá sig, og kunningjar mínir hafa gleymt mér.
15 Skjólstæðingar húss míns og þernur mínar álíta mig aðkomumann, og ég er orðinn útlendingur í augum þeirra.
16 Kalli ég á þjón minn, svarar hann ekki, ég verð að sárbæna hann með munni mínum.
17 Andi minn er konu minni framandlegur, og bræður mínir forðast mig.
18 Jafnvel börnin fyrirlíta mig, standi ég upp, spotta þau mig.
19 Alla mína alúðarvini stuggar við mér, og þeir sem ég elskaði, hafa snúist á móti mér.
20 Bein mín límast við hörund mitt og hold, og ég hefi sloppið með tannholdið eitt.
21 Aumkið mig, aumkið mig, vinir mínir, því að hönd Guðs hefir lostið mig.
22 Hví ofsækið þér mig eins og Guð og verðið eigi saddir á holdi mínu?
23 Ó að orð mín væru skrifuð upp, ó að þau væru skráð í bók
24 með járnstíl og blýi, að eilífu höggvin í klett!
25 Ég veit, að lausnari minn lifir, og hann mun síðastur ganga fram á foldu.
26 Og eftir að þessi húð mín er sundurtætt og allt hold er af mér, mun ég líta Guð.
27 Ég mun líta hann mér til góðs, já, augu mín sjá hann, og það eigi sem andstæðing, _ hjartað brennur af þrá í brjósti mér!
28 Þegar þér segið: "Vér skulum ofsækja hann, rót ógæfunnar er hjá honum sjálfum að finna!"
29 þá hræðist ógn sverðsins, því að sverðið er refsing syndar. Þá munuð þér komast að raun um, að til er dómur.
20 Þá svaraði Sófar frá Naama og sagði:
2 Fyrir því veita hugsanir mínar mér andsvör og af því að það sýður í mér:
3 Ég verð að hlusta á háðulegar ávítur, en andi minn gefur mér skilning að svara.
4 Veist þú, að svo hefir það verið frá eilífð, frá því er menn voru settir á jörðina,
5 að fögnuður óguðlegra er skammær og að gleði hins guðlausa varir örskotsstund?
6 Þó að sjálfbirgingskapur hans nemi við himin og höfuð hans nái upp í skýin,
7 þá verður hann þó eilíflega að engu eins og hans eigin saur, þeir, sem sáu hann, segja: Hvar er hann?
8 Hann líður burt eins og draumur, svo að hann finnst ekki, og hverfur eins og nætursýn.
9 Augað, sem á hann horfði, sér hann eigi aftur, og bústaður hans lítur hann aldrei framar.
10 Börn hans sníkja á snauða menn, og hendur þeirra skila aftur eigum hans.
11 Þótt bein hans séu full af æskuþrótti, leggjast þau samt með honum í moldu.
12 Þótt hið illa sé honum sætt í munni, þótt hann feli það undir tungu sinni,
13 þótt hann treini sér það og vilji ekki sleppa því og haldi því eftir í miðjum gómnum,
14 þá breytist þó fæðan í innýflum hans, _ í nöðrugall í kviði honum.
15 Auð gleypti hann _ hann verður að æla honum aftur, Guð keyrir hann úr kviði hans.
16 Nöðrueitur saug hann, tunga eiturormsins deyðir hann.
17 Hann má ekki gleðjast yfir lækjum, yfir rennandi ám hunangs og rjóma.
18 Hann lætur af hendi aflaféð og gleypir það eigi, auðurinn sem hann græddi, veitir honum eigi eftirvænta gleði.
19 Því að hann kúgaði snauða og lét þá eftir hjálparlausa, sölsaði undir sig hús, en byggði ekki.
20 Því að hann þekkti enga ró í maga sínum, þó fær hann eigi forðað því, sem honum er dýrmætast.
21 Ekkert komst undan græðgi hans, fyrir því er velsæld hans eigi varanleg.
22 Þótt hann hafi allsnægtir, kemst hann í nauðir, allt magn mæðunnar kemur yfir hann.
23 Þá verður það: Til þess að fylla kvið hans sendir Guð í hann sína brennandi reiði og lætur mat sínum rigna yfir hann.
24 Flýi hann fyrir járnvopnunum, þá borar eirboginn hann í gegn.
25 Hann dregur örina út, þá kemur hún út um bakið, og hinn blikandi oddur kemur út úr galli hans _ skelfing grípur hann.
26 Allur ófarnaður er geymdur auðæfum hans, eldur, sem enginn blæs að, eyðir honum, hann etur það, sem eftir er í tjaldi hans.
27 Himinninn afhjúpar misgjörð hans, og jörðin gjörir uppreisn í móti honum.
28 Gróði húss hans fer í útlegð, rennur burt í allar áttir á degi reiðinnar.
29 Þetta er óguðlegs manns hlutskipti frá Guði og arfleifð sú, sem honum er úthlutuð af hinum Almáttka.
Job 17-20
New International Version
Job 17-20
New International Version
17 1 My spirit(A) is broken,
my days are cut short,(B)
the grave awaits me.(C)
2 Surely mockers(D) surround me;(E)
my eyes must dwell on their hostility.
3 “Give me, O God, the pledge you demand.(F)
Who else will put up security(G) for me?(H)
4 You have closed their minds to understanding;(I)
therefore you will not let them triumph.
5 If anyone denounces their friends for reward,(J)
the eyes of their children will fail.(K)
6 “God has made me a byword(L) to everyone,(M)
a man in whose face people spit.(N)
7 My eyes have grown dim with grief;(O)
my whole frame is but a shadow.(P)
8 The upright are appalled at this;
the innocent are aroused(Q) against the ungodly.
9 Nevertheless, the righteous(R) will hold to their ways,
and those with clean hands(S) will grow stronger.(T)
10 “But come on, all of you, try again!
I will not find a wise man among you.(U)
11 My days have passed,(V) my plans are shattered.
Yet the desires of my heart(W)
12 turn night into day;(X)
in the face of the darkness light is near.(Y)
13 If the only home I hope for is the grave,(Z)
if I spread out my bed(AA) in the realm of darkness,(AB)
14 if I say to corruption,(AC) ‘You are my father,’
and to the worm,(AD) ‘My mother’ or ‘My sister,’
15 where then is my hope—(AE)
who can see any hope for me?(AF)
16 Will it go down to the gates of death?(AG)
Will we descend together into the dust?”(AH)
Bildad
18 Then Bildad the Shuhite(AI) replied:
2 “When will you end these speeches?(AJ)
Be sensible, and then we can talk.
3 Why are we regarded as cattle(AK)
and considered stupid in your sight?(AL)
4 You who tear yourself(AM) to pieces in your anger,(AN)
is the earth to be abandoned for your sake?
Or must the rocks be moved from their place?(AO)
5 “The lamp of a wicked man is snuffed out;(AP)
the flame of his fire stops burning.(AQ)
6 The light in his tent(AR) becomes dark;(AS)
the lamp beside him goes out.(AT)
7 The vigor(AU) of his step is weakened;(AV)
his own schemes(AW) throw him down.(AX)
8 His feet thrust him into a net;(AY)
he wanders into its mesh.
9 A trap seizes him by the heel;
a snare(AZ) holds him fast.(BA)
10 A noose(BB) is hidden for him on the ground;
a trap(BC) lies in his path.(BD)
11 Terrors(BE) startle him on every side(BF)
and dog(BG) his every step.
12 Calamity(BH) is hungry(BI) for him;
disaster(BJ) is ready for him when he falls.(BK)
13 It eats away parts of his skin;(BL)
death’s firstborn devours his limbs.(BM)
14 He is torn from the security of his tent(BN)
and marched off to the king(BO) of terrors.(BP)
15 Fire resides[a] in his tent;(BQ)
burning sulfur(BR) is scattered over his dwelling.
16 His roots dry up below(BS)
and his branches wither above.(BT)
17 The memory of him perishes from the earth;(BU)
he has no name(BV) in the land.(BW)
18 He is driven from light into the realm of darkness(BX)
and is banished(BY) from the world.(BZ)
19 He has no offspring(CA) or descendants(CB) among his people,
no survivor(CC) where once he lived.(CD)
20 People of the west are appalled(CE) at his fate;(CF)
those of the east are seized with horror.
21 Surely such is the dwelling(CG) of an evil man;(CH)
such is the place(CI) of one who does not know God.”(CJ)
Job
19 Then Job replied:
2 “How long will you torment(CK) me
and crush(CL) me with words?
3 Ten times(CM) now you have reproached(CN) me;
shamelessly you attack me.
4 If it is true that I have gone astray,
my error(CO) remains my concern alone.
5 If indeed you would exalt yourselves above me(CP)
and use my humiliation against me,
6 then know that God has wronged me(CQ)
and drawn his net(CR) around me.(CS)
7 “Though I cry, ‘Violence!’ I get no response;(CT)
though I call for help,(CU) there is no justice.(CV)
8 He has blocked my way so I cannot pass;(CW)
he has shrouded my paths in darkness.(CX)
9 He has stripped(CY) me of my honor(CZ)
and removed the crown from my head.(DA)
10 He tears me down(DB) on every side till I am gone;
he uproots my hope(DC) like a tree.(DD)
11 His anger(DE) burns against me;
he counts me among his enemies.(DF)
12 His troops advance in force;(DG)
they build a siege ramp(DH) against me
and encamp around my tent.(DI)
13 “He has alienated my family(DJ) from me;
my acquaintances are completely estranged from me.(DK)
14 My relatives have gone away;
my closest friends(DL) have forgotten me.
15 My guests(DM) and my female servants(DN) count me a foreigner;
they look on me as on a stranger.
16 I summon my servant, but he does not answer,
though I beg him with my own mouth.
17 My breath is offensive to my wife;
I am loathsome(DO) to my own family.
18 Even the little boys(DP) scorn me;
when I appear, they ridicule me.(DQ)
19 All my intimate friends(DR) detest me;(DS)
those I love have turned against me.(DT)
20 I am nothing but skin and bones;(DU)
I have escaped only by the skin of my teeth.[b]
21 “Have pity on me, my friends,(DV) have pity,
for the hand of God has struck(DW) me.
22 Why do you pursue(DX) me as God does?(DY)
Will you never get enough of my flesh?(DZ)
23 “Oh, that my words were recorded,
that they were written on a scroll,(EA)
24 that they were inscribed with an iron tool(EB) on[c] lead,
or engraved in rock forever!(EC)
25 I know that my redeemer[d](ED) lives,(EE)
and that in the end he will stand on the earth.[e]
26 And after my skin has been destroyed,
yet[f] in[g] my flesh I will see God;(EF)
27 I myself will see him
with my own eyes(EG)—I, and not another.
How my heart yearns(EH) within me!
28 “If you say, ‘How we will hound(EI) him,
since the root of the trouble lies in him,[h]’
29 you should fear the sword yourselves;
for wrath will bring punishment by the sword,(EJ)
and then you will know that there is judgment.[i]”(EK)
Zophar
20 Then Zophar the Naamathite(EL) replied:
2 “My troubled thoughts prompt me to answer
because I am greatly disturbed.(EM)
3 I hear a rebuke(EN) that dishonors me,
and my understanding inspires me to reply.
4 “Surely you know how it has been from of old,(EO)
ever since mankind[j] was placed on the earth,
5 that the mirth of the wicked(EP) is brief,
the joy of the godless(EQ) lasts but a moment.(ER)
6 Though the pride(ES) of the godless person reaches to the heavens(ET)
and his head touches the clouds,(EU)
7 he will perish forever,(EV) like his own dung;
those who have seen him will say, ‘Where is he?’(EW)
8 Like a dream(EX) he flies away,(EY) no more to be found,
banished(EZ) like a vision of the night.(FA)
9 The eye that saw him will not see him again;
his place will look on him no more.(FB)
10 His children(FC) must make amends to the poor;
his own hands must give back his wealth.(FD)
11 The youthful vigor(FE) that fills his bones(FF)
will lie with him in the dust.(FG)
12 “Though evil(FH) is sweet in his mouth
and he hides it under his tongue,(FI)
13 though he cannot bear to let it go
and lets it linger in his mouth,(FJ)
14 yet his food will turn sour in his stomach;(FK)
it will become the venom of serpents(FL) within him.
15 He will spit out the riches(FM) he swallowed;
God will make his stomach vomit(FN) them up.
16 He will suck the poison(FO) of serpents;
the fangs of an adder will kill him.(FP)
17 He will not enjoy the streams,
the rivers(FQ) flowing with honey(FR) and cream.(FS)
18 What he toiled for he must give back uneaten;(FT)
he will not enjoy the profit from his trading.(FU)
19 For he has oppressed the poor(FV) and left them destitute;(FW)
he has seized houses(FX) he did not build.
20 “Surely he will have no respite from his craving;(FY)
he cannot save himself by his treasure.(FZ)
21 Nothing is left for him to devour;
his prosperity will not endure.(GA)
22 In the midst of his plenty, distress will overtake him;(GB)
the full force of misery will come upon him.(GC)
23 When he has filled his belly,(GD)
God will vent his burning anger(GE) against him
and rain down his blows on him.(GF)
24 Though he flees(GG) from an iron weapon,
a bronze-tipped arrow pierces him.(GH)
25 He pulls it out of his back,
the gleaming point out of his liver.
Terrors(GI) will come over him;(GJ)
26 total darkness(GK) lies in wait for his treasures.
A fire(GL) unfanned will consume him(GM)
and devour what is left in his tent.(GN)
27 The heavens will expose his guilt;
the earth will rise up against him.(GO)
28 A flood will carry off his house,(GP)
rushing waters[k] on the day of God’s wrath.(GQ)
29 Such is the fate God allots the wicked,
the heritage appointed for them by God.”(GR)
Footnotes
- Job 18:15 Or Nothing he had remains
- Job 19:20 Or only by my gums
- Job 19:24 Or and
- Job 19:25 Or vindicator
- Job 19:25 Or on my grave
- Job 19:26 Or And after I awake, / though this body has been destroyed, / then
- Job 19:26 Or destroyed, / apart from
- Job 19:28 Many Hebrew manuscripts, Septuagint and Vulgate; most Hebrew manuscripts me
- Job 19:29 Or sword, / that you may come to know the Almighty
- Job 20:4 Or Adam
- Job 20:28 Or The possessions in his house will be carried off, / washed away
Icelandic Bible (ICELAND)
by Icelandic Bible Society
New International Version (NIV) 
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.