Nu enn dee Doag aus dee Jinja Schoa seeha fejratat wea, murrde dee Jriechesche Jude jaeajen dee hebraeasche, wiel aeare Waetfruehes fesiemt worde enn daut waut jieda Dach toojedeelt wort.

Donn roopte dee Twalw dee gaunse Jinjaschofft toop, en saede: "Onns jefelt daut nich daut wie Gott sien Wuat sulle felote omm Desche to deene.

Oba, Breeda, seakjt junt saewen Mana ut dee daut Zeichnes ha daut see met daem Jeist en met Weisheit jefelt sent, daen wie dit Aumt aunfetruehe kjenne,

Oba wie woare onns bie daut baede enn daut Wuat hoole."

En daut Wuat jefoll aul dee Mensche, en see waelde Stefanus, foll Gloowe en daem Heilje Jeist; en Filip, en Prochorus, en Nikanor, en Tiemon, en Parmenas, en Nikolaus dee en Judejenoose fonn Antiochean wea; en daen stalde see fer dee Apostel, en baede aewa daen en laede aeare Henj opp an.

Read full chapter