Apostel 2:1-31

Reimer 2001

2 Aus dee Pinjstdach nu foadich wea, weare see aule toop.

² En meteemol haustich wea doa en ruzhendet Jelud fom Himel so aus en groota Wint daut daut gaunse Hus feld wua see saute,

³ en see saje Tunje so aus Fia dee sikj deelde, dee sikj donn opp jieda eenem sad.

⁴ En see weare met daem Heilje Jeist jefelt, en raede met aundre Tunje so aus dee Jeist an daut jeef.

⁵ Nu weare doa Jude dee enn Jerusalem wonde, gottesferchtje Mana, fonn aule Lenda unjem Himel.

⁶ Aus daut Jelud pasead, kjeem daut Follkj toop, en weare fewilat, wiel en jieda head daen enn siene eajne Sproak raede.

⁷ See weare aule erstaunt en fewunndade sikj, en saede: "Sent dise dee hea raede nich aule fonn Galilaea?

⁸ Woo kjemt daut dan daut en jieda eena fonn onns daen raede heat enn onnse eajne Sproak, enn dee wie jebuere sent,

⁹ Parta, en Meda, en Elamieta, en dee enn Mesopotamean wone, beides enn Judaea en Kapadotsea, Pontus en Asien,

¹⁰ Frijean, en Pamfilea, enn Ejipte, en enn dee ommjeaejent bie Libean, Kjiereen jaeajenaewa, en dee fonn Rom hia sent,

¹¹ beides Jude en Metjude, Kjreeta en Araba, wie heare daen enn onnse Sproak fonn Gott siene groote Woakje raede."

¹² En dee weare aule erstaunt, en em Twiewel, en saede eena tom aundra, "Waut saul dit meene?"

¹³ Oba aundre haude aea Spott, en saede: "Dee ha to fael seeta Wien jedrunke".

¹⁴ Oba Peeta stunnt opp met dee Twalw, en met ne lude Stem saed to an: "Mana ut Judaea, en aula dee jie enn Jerusalem wone, dit sel jie weete, en horcht waut ekj saj;

¹⁵ dan dise Mana sent nich bedrunke so aus jie meene, dan daut es noch mau de dredde Stund em Dach,

¹⁶ Oba dit es daut waut derch daem Profeet Joel jesajcht es:

¹⁷ 'Daut saul enne latste Doag paseare, sajcht Gott, daut ekj mien Jeist woa aewa aule Mensche utjeete, en june Saens en june Dachta woare profetseihe, en june junje Mana woare Jesechte seene, en oole Mana woare Dreem dreeme;

¹⁸ en opp miene Mana Sklowe en Fruehes Sklowe woa ekj enn dee Doag mien Jeist utjeete, en dee woare Profitseihe;

¹⁹ en bowe em Himel woa ekj Wunndateakjen jaewe, en Teakjens unje oppe Ead: Bloot en Fia, en Daump fonn Ruak.

²⁰ De Sonn woat enn diestannes fewaundelt woare, en de Mon enn Bloot, eeha daem Herr sien groota en harlicha Dach kome woat.

²¹ En daut woat soo senne daut waeaemma daem Herr sien Nome aunroope woat, woat jerat woare.'

²² Jie Mana, Iesraelita, horcht waut ekj saj: Jesus fonn Natsaret, dee Maun daem Gott fer junt utstald derch majchte Woakje en Wunndateakjen, dee Gott derch am deed mank ju so aus jie selfst weete:

²³ dis Maun haud Gott derch sien ferhaea beschlotna Plon hanjejaeft, en jie ha daem nu derch jesatsloose Mana jekjrietsicht en Doot jemoakt;

²⁴ daem haft Gott fom Doot oppjewakjt, en haft am frie jemoakt fonn dee Doodesnoot, dan daut wea ommaeajlich daut dee Doot am kunn faust hoole.

²⁵ Dan Doft sajcht fonn am: 'Ekj sach daem Herr emma fer mie, wiel hee aun miene rajchte Haunt es, daut ekj nich sull festat woare.

²⁶ Doaromm wea mien Hoat froo, en miene Tung freit sikj seeha, en nu woat mien Fleesch enn Hopninj wone,

²⁷ dan du woascht miene Seel nich bie de Doodes felote, en woascht uk nich dien Heilja daut fewaese seene lote.

²⁸ Du hast mie diene Laeweswaeaj bekaunt jemoakt, en woascht mie met freid felle enn diene Jaeajenwoat.'

²⁹ Mana en Breeda, mie esset erlaubt gauns frie to junt fonn onns Faeafoda Doft to raede, daut hee storf en begroft wort, en sien Grauf es bott Fonndoagen Dach noch bie onns.

³⁰ Wiel hee en Profeet wea, en wist daut Gott am jeschwoare haud daut fonn siene Nokome wudd opp sien Troon sette,

³¹ en sach daut em ferut, en raed fonn Christus sien oppstone fom Doot, en daut hee nich mank dee Doode felote wea, en sien Fleesch sach nich fewaesunk.