42 En aus see rut jinje, prachada see an aum naeakjste Saubat wada daut Wuat to praedje.

43 En aus dee Fesaumlunk uteneen jegone wea, foljde en deel fonn dee Jude en aundre Metjude Paul en Barnabas, dee to an raede en spruake an Moot too enn Gott siene Jnod to bliewe.

44 Aum naeakjste Saubat kjeem meist dee gaunse Staut toop Gott sien Wuat to heare.

45 Oba aus dee Jude daut grootet Follkj sage, weare see seeha aufjenstich, en raede jaeajen daut waut Paul en Barnabas saede, en lastade.

45 En Paul en Barnabas raede brow en saede: "Daut wea nootwandich daut daut Gotteswuat eascht to junt jeraet sull woare; oba wiel jie daut fonn junt wajch steete, en achte junt selfst nich weat daut eewjet Laewe to ha, kjikjt! wie gone no dee Heide.

47 Dan soo haft de Herr onns befole: 'Ekj ha die fa en Licht to dee Heide jestalt - ne Radunk bott de Enj fonne Welt'."

48 Aus dee Heide daut heade weare see froo en feharlichte daem Herr sien Wuat, en soo fael aus tom eewjet Laewe bestemt weare, kjeeme tom Gloowe.

49 En Gott sien Wuat spreed derch dee gaunse Ommjaeajent.

50 Oba dee Jude raeajde faeanaemste en aundajchtje Fruehes en dee Hauptmana enne Staut, en stalde fefoljunk aun jaeajen Paul en Barnabas, en juage an rut fonn aeare ommjaeajent.

Read full chapter