Add parallel Print Page Options

Ang Pag-ampo sa Tawo nga Nagaantos

102 Ginoo, pamatia ang akong pag-ampo.
Pamatia ang akong pagpangayo ug tabang kanimo.
Ayaw pagtago kanako sa panahon sa akong kalisod.
Pamatia ako kon motawag ako kanimo,
ug tubaga dayon ako.
Kay ang akong kinabuhi gakahanaw sama sa aso;
ang akong kabukogan daw gisunog.
Daw sagbot ako nga gitunob-tunoban ug nalaya;
ug nawad-an akog gana sa pagkaon.
Tungod sa akong kusog nga pag-agulo, bukog na lang ako ug panit.
Nagainusara ako sama sa langgam sa kamingawan
o sama sa ngiwngiw diha sa guba ug biniyaan nga dapit.
Dili ako makatulog;
sama ako sa langgam nga nagainusara sa atop sa balay.
Kanunay akong pakaulawan sa akong mga kaaway.
Gibiaybiay nila ako ug gigamit nila ang akong ngalan sa pagtunglo sa uban.
Wala na akoy kaon-kaon;
nagayaka na lang ako sa abo[a] ug naghilak,
10 tungod sa imong labihang kasuko kanako.
Daw sa imo akong gipunit ug gilabay.
11 Ang akong kinabuhi sama sa anino nga nagakahanaw.
Ug sama ako sa sagbot nga nagakalaya.

12 Apan ikaw, Ginoo, nagahari sa walay kataposan;
hinumdoman ka sa mga katawhan hangtod sa kahangtoran.
13 Kaloy-an mo na ang Zion,[b]
tungod kay miabot na ang gitagal nga panahon nga ipakita mo ang imong kaayo kaniya.
14 Kay kini nga siyudad gihigugma o gikabalak-an pa gihapon sa imong katawhan nga imong mga alagad bisan guba na kini.

15 Ang kanasoran motahod sa Ginoo;
ang tanang hari sa kalibotan motahod sa iyang gahom.
16 Kay patindogon pag-usab sa Ginoo ang Zion;
ipakita niya ang iyang gamhanang presensya.
17 Tubagon niya ang pag-ampo sa mga makalulooy;
dili niya ipakawalay-bili ang ilang pag-ampo.

18 Isulat kini alang sa umaabot nga mga henerasyon,
aron modayeg sila sa Ginoo:
19 Gitan-aw sa Ginoo ang kalibotan gikan didto sa iyang balaang dapit sa langit,
20 aron madungog niya ang mga pag-agulo sa iyang katawhan nga binihag
ug aron luwason ang iyang katawhan nga gihukman nga patyon.
21 Ug tungod niini, ang gipanghimo[c] sa Ginoo imantala sa Jerusalem,[d]
ug didto pagadayegon siya.
22 Mahitabo kini kon magtigom na ang mga katawhan gikan sa mga nasod ug mga gingharian sa pagsimba sa Ginoo.

23 Anaa pa lamang ako sa tunga-tunga sa akong kinabuhi,
apan gihimo na akong maluya sa Ginoo;
gipamub-an niya ang akong kinabuhi.
24 Busa miingon ako:
“O Dios ko nga nagakinabuhi sa walay kataposan, ayaw una kuhaa ang akong kinabuhi sa dili pa ako matigulang.
25 Kaniadto gibuhat mo ang kalibotan ug ang kalangitan.
26 Kini sila mangawala apan ikaw magpadayon sa gihapon.
Magabok silang tanan sama sa bisti.
Ilisan mo sila sama sa bisti ug mawala sila.
27 Apan ikaw mao lang sa gihapon;
wala kay kataposan.
28 Ang mga kaliwat sa imong mga alagad magkinabuhi nga luwas sa katalagman ug imo silang bantayan.”

Footnotes

  1. 102:9 nagayaka na lang ako sa abo: Nagapakita kini sa pagsubo.
  2. 102:13 Zion: mao usab ang Jerusalem.
  3. 102:21 gipanghimo: sa literal, ngalan.
  4. 102:21 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem.

Psalm 102[a]

A prayer of an afflicted person who has grown weak and pours out a lament before the Lord.

Hear my prayer,(A) Lord;
    let my cry for help(B) come to you.
Do not hide your face(C) from me
    when I am in distress.
Turn your ear(D) to me;
    when I call, answer me quickly.

For my days vanish like smoke;(E)
    my bones(F) burn like glowing embers.
My heart is blighted and withered like grass;(G)
    I forget to eat my food.(H)
In my distress I groan aloud(I)
    and am reduced to skin and bones.
I am like a desert owl,(J)
    like an owl among the ruins.
I lie awake;(K) I have become
    like a bird alone(L) on a roof.
All day long my enemies(M) taunt me;(N)
    those who rail against me use my name as a curse.(O)
For I eat ashes(P) as my food
    and mingle my drink with tears(Q)
10 because of your great wrath,(R)
    for you have taken me up and thrown me aside.
11 My days are like the evening shadow;(S)
    I wither(T) away like grass.

12 But you, Lord, sit enthroned forever;(U)
    your renown endures(V) through all generations.(W)
13 You will arise(X) and have compassion(Y) on Zion,
    for it is time(Z) to show favor(AA) to her;
    the appointed time(AB) has come.
14 For her stones are dear to your servants;
    her very dust moves them to pity.
15 The nations will fear(AC) the name of the Lord,
    all the kings(AD) of the earth will revere your glory.
16 For the Lord will rebuild Zion(AE)
    and appear in his glory.(AF)
17 He will respond to the prayer(AG) of the destitute;
    he will not despise their plea.

18 Let this be written(AH) for a future generation,
    that a people not yet created(AI) may praise the Lord:
19 “The Lord looked down(AJ) from his sanctuary on high,
    from heaven he viewed the earth,
20 to hear the groans of the prisoners(AK)
    and release those condemned to death.”
21 So the name of the Lord will be declared(AL) in Zion
    and his praise(AM) in Jerusalem
22 when the peoples and the kingdoms
    assemble to worship(AN) the Lord.

23 In the course of my life[b] he broke my strength;
    he cut short my days.(AO)
24 So I said:
“Do not take me away, my God, in the midst of my days;
    your years go on(AP) through all generations.
25 In the beginning(AQ) you laid the foundations of the earth,
    and the heavens(AR) are the work of your hands.(AS)
26 They will perish,(AT) but you remain;
    they will all wear out like a garment.
Like clothing you will change them
    and they will be discarded.
27 But you remain the same,(AU)
    and your years will never end.(AV)
28 The children of your servants(AW) will live in your presence;
    their descendants(AX) will be established before you.”

Footnotes

  1. Psalm 102:1 In Hebrew texts 102:1-28 is numbered 102:2-29.
  2. Psalm 102:23 Or By his power