Add parallel Print Page Options

Pag-ampo alang sa Tabang sa Ginoo

10 Ginoo, nganong nagpalayo ka man?
Nganong motago ka man sa panahon sa among mga kalisod?
Tungod sa pagkamapahitas-on sa mga daotan, gipaantos nila ang mga kabos.
Hinaut pa nga maunay sila sa ilang daotang mga tinguha.
Gipasigarbo nila ang ilang daotang mga tinguha.
Gitunglo ug gisalikway ang Ginoo sa mga tawong hakog.
Tungod sa pagkamapahitas-on sa mga daotan, dili sila modangop kanimo.
Wala man gani sila maghunahuna mahitungod kanimo.
Kanunay silang nagmauswagon.
Gibale-wala lang nila ang imong paghukom.
Gibiaybiay nila ang tanan nilang mga kaaway.
Nagahunahuna sila nga dili sila matarog,
ug kanunay silang magmalipayon ug luwas sa katalagman.
Ang ilang baba puno sa pagpanghimaraot, bakak, ug pagpanghulga.
Sayon ra alang kanila ang pagpanghimaraot sa uban.
Mag-atang sila sa mga awaaw nga dapit ug pamatyon ang mga tawong inosente nga moagi.
Kanunay silang nagapangita ug ilang mabiktima.
Daw liyon sila nga mag-atang sa tago nga dapit.
Panid-an nila ang ilang alaot nga mga biktima aron sa pagdakop kanila,
ug kon madakpan na gani nila, ila na dayon kining guroyon.
10 Pinaagi sa ilang kusog dugmokon nila ang mga makalulooy nga biktima hangtod nga dili na kini makabangon.
11 Moingon sila sa ilang kaugalingon nga wala magtagad ang Dios ug dili gayod siya makakita sa ilang gibuhat.

12 Sige na, Ginoong Dios, siloti na ang mga daotan!
Ayaw pasagdi ang mga dinaog-daog.
13 O Dios, nganong gibugalbugalan ka sa mga daotan?
Nagaingon pa sila nga dili kuno nimo sila silotan.
14 Apan nakita mo ang nagaantos ug ang mga anaa sa kaguol,
ug andam ikaw sa pagtabang kanila.
Nagadangop kanimo ang mga makalulooy sama sa mga ilo,
ug ginatabangan mo sila.
15 Kuhai ug kusog ang daotang mga tawo.
Siloti sila sa ilang kadaotan hangtod nga moundang na sila sa paghimo niini.
16 Ginoo, hari ka sa walay kataposan.
Mahanaw sa kalibotan ang mga kanasoran nga wala moila kanimo.
17 Nadungog mo, Ginoo, ang pag-ampo sa mga tinamay.
Tubaga sila ug lig-ona.
18 Hatagi ug katarungan ang mga ilo ug mga dinaog-daog,
aron dili na sila hulgaon sa tawo nga gikan ra man sa yuta.

Psalm 10[a]

Why, Lord, do you stand far off?(A)
    Why do you hide yourself(B) in times of trouble?

In his arrogance the wicked man hunts down the weak,(C)
    who are caught in the schemes he devises.
He boasts(D) about the cravings of his heart;
    he blesses the greedy and reviles the Lord.(E)
In his pride the wicked man does not seek him;
    in all his thoughts there is no room for God.(F)
His ways are always prosperous;
    your laws are rejected by[b] him;
    he sneers at all his enemies.
He says to himself, “Nothing will ever shake me.”
    He swears, “No one will ever do me harm.”(G)

His mouth is full(H) of lies and threats;(I)
    trouble and evil are under his tongue.(J)
He lies in wait(K) near the villages;
    from ambush he murders the innocent.(L)
His eyes watch in secret for his victims;
    like a lion in cover he lies in wait.
He lies in wait to catch the helpless;(M)
    he catches the helpless and drags them off in his net.(N)
10 His victims are crushed,(O) they collapse;
    they fall under his strength.
11 He says to himself, “God will never notice;(P)
    he covers his face and never sees.”(Q)

12 Arise,(R) Lord! Lift up your hand,(S) O God.
    Do not forget the helpless.(T)
13 Why does the wicked man revile God?(U)
    Why does he say to himself,
    “He won’t call me to account”?(V)
14 But you, God, see the trouble(W) of the afflicted;
    you consider their grief and take it in hand.
The victims commit themselves to you;(X)
    you are the helper(Y) of the fatherless.
15 Break the arm of the wicked man;(Z)
    call the evildoer to account for his wickedness
    that would not otherwise be found out.

16 The Lord is King for ever and ever;(AA)
    the nations(AB) will perish from his land.
17 You, Lord, hear the desire of the afflicted;(AC)
    you encourage them, and you listen to their cry,(AD)
18 defending the fatherless(AE) and the oppressed,(AF)
    so that mere earthly mortals
    will never again strike terror.

Footnotes

  1. Psalm 10:1 Psalms 9 and 10 may originally have been a single acrostic poem in which alternating lines began with the successive letters of the Hebrew alphabet. In the Septuagint they constitute one psalm.
  2. Psalm 10:5 See Septuagint; Hebrew / they are haughty, and your laws are far from