Jonas 2

Ang Pulong Sa Dios

“Sa akong kalisdanan, mitawag ako kanimo Ginoo, ug gitubag mo ako.
Nangayo ako ug tabang kanimo sa dihang nagaungaw ako sa kamatayon,^[a]
ug gidungog mo ako.
³ Gitambog mo ako sa kinahiladman sa dagat.
Gilibotan ako sa tubig ug gibanlas sa mga balod nga imong gipadala.
⁴ Gipahilayo mo ako sa imong presensya,
Apan maglantaw gehapun ako sa imong balaan nga templo.
⁵ Gilapawan ako sa tubig ug daw sa malumos na gayod ako.
Naputos sa sagbot ang akong ulo.
⁶ Miunlod ako ngadto sa kinahiladman sa dagat,
nabilanggo ako sa kinahiladman sa yuta sa walay kataposan.
Apan gihaw-as mo ako gikan sa kahiladman, O Ginoo nga akong Dios.
⁷ Sa dihang hapit na mahugno ang akong kinabuhi, misangpit ako kanimo, Ginoo,
ug gidungog mo ang akong pag-ampo didto sa imong balaan nga templo.
⁸ Kadtong mga tawo nga nagsimba sa mga walay pulos nga mga dios-dios nagsalikway sa imong grasya nga ila untang mahiagumankanila.
⁹ Apan, ako, inubanan sa mga awit sa pagpasalamat, maghalad kanimo.
Tumanon ko ang akong mga panaad.
Ang kaluwasan gekan sa Ginoo.”