13 "Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

² Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

³ Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

⁴ sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

⁵ Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

⁶ Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

⁷ A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

⁸ A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

⁹ Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

¹⁰ Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

¹¹ Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

¹² Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

¹³ Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

¹⁴ Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

¹⁵ Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

¹⁶ Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

¹⁷ Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

¹⁸ Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

¹⁹ Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

²⁰ Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

²¹ largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

²² Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

²³ Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

²⁴ Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

²⁵ Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

²⁶ Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

²⁷ Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

²⁸ Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola".