Dili Kinasingkasing ang Paghinulsol sa mga Israelinhon

6 Nagaingnanay ang mga Israelinhon, “Dali, mamalik na kita sa Ginoo. Siya ang naglaglag kanato ug siya usab ang motabang kanato.^{[a] 2} Daw sama kita sa patay nga buhion niya dayon. Human sa mubo nga panahon,^[b] bangonon kita niya, ug magkinabuhi kita diha sa iyang presensya. ³ Tinguhaon nato ang pag-ila sa Ginoo. Moabot siya sama kasiguro sa pagsidlak sa adlaw. Ug moabot siya sama sa ulan nga nagahatag ug tubig sa kalibotan.”

⁴ Apan miingon ang Ginoo, “Mga katawhan sa Israel^[c] ug Juda, unsay buhaton ko kaninyo? Ang inyong paghigugma kanako sama sa gabon o yamog sa kabuntagon nga dali ra mahanaw. ⁵ Busa gipahimangnoan ko kamo pinaagi sa akong mga propeta nga malaglag kamo ug mangamatay. Ipadayag ko ang akong paghukom kaninyo sama kahayag sa adlaw. ⁶ Kay dili ang inyong mga halad ang akong gusto kondili ang inyong gugma.^[d] Mas gusto ko pa nga ilhon ninyo ako kaysa maghalad kamo ug mga halad nga sinunog. ⁷ Sama kang Adan, gipakawalay-bili ninyo ang akong kasabotan kaninyo. Nagluib kamo kanako diha sa inyong dapit.^{[e] 8} Ang siyudad sa Gilead gipuy-an sa mga tawong daotan ug mga kriminal. ⁹ Ang inyong mga pari sama sa pundok sa mga tulisan nga mangatang ug biktimahon. Mopatay sila diha sa dalan paingon sa Shekem,^[f] ug nagahimo sa uban pang daotang mga binuhatan. ¹⁰ Mga taga-Israel, makalilisang ang nakita ko kaninyo; nagasimba kamo sa mga dios-dios, busa nahimo kamong mahugaw.^{[g] 11} Ug bisan kamong mga taga-Juda, gitakda na nga silotan.

“Gusto ko unta nga ibalik ang maayong kahimtang sa akong katawhan.”