Ezekiel 3

Ang Pulong Sa Dios

3 Unya miingon siya kanako, “Tawo, kan-a kini nga linukot nga basahon, ug lakaw ug sultihi ang katawhan sa Israel.” ² Busa minganga ako, ug gipakaon niya kanako ang linukot nga basahon. ³ Miingon siya kanako, “Sige, kaona kana hangtod nga mabusog ka.” Ug sa dihang gikaon ko kini, sama kini katam-is sa dugos.

⁴ Miingon dayon siya kanako, “Tawo, lakaw na ngadto sa katawhan sa Israel ug isulti ang akong mensahe kanila. ⁵ Wala ko ikaw ipadala sa katawhan nga lahig pinulongan ug lisod sabton, kondili ngadto sa katawhan sa Israel. ⁶ Kon didto ko pa ikaw ipadala sa katawhan nga lahig pinulongan ug dili mo masabtan, siguradong mamati gyud sila kanimo. ⁷ Apan ang katawhan sa Israel dili mamati kanimo, kay dili sila buot nga mamati kanako. Tanan sila mga gahig ulo ug tig-ag kasingkasing. ⁸ Apan himuon ko ikaw nga mas gahig ulo ug mas tig-ag kasingkasing kay kanila, ⁹ sama kagahi sa batong bantilis. Busa ayaw gyud kahadlok kanila biskan sila masinupakon lang nga katawhan.”

¹⁰ Ug siya mi-ingon kanako, “Tawo, pamatia pag-ayo ug tipigi diha sa imo nga kasingkasing ang tanan nga isulti ko kanimo. ¹¹ Karon, lakaw! Adtoa ang imo nga mga katawhan nga kauban mo nga gibihag, ug isulti kanila ang mensahe nga gikan kanako, ang Ginoo nga Dios. Buhata kini, mamati man sila o dili.”

¹² Unya gibayaw ako sa Espiritu, ug nadungog ko ang nagadahunog nga tingog gikan sa akong luyo nga nagaingon, “Dalaygon ang gahom sa Ginoo nga anaa sa langit!” ¹³ Ug nadungog ko usab ang kasikas sa mga nagsinag-hiray nga mga pako sa buhi nga mga binuhat, ug ang nagadahunog nga kasaba sa mga ligid tapad niini. ¹⁴ Gialsa ako sa Espiritu ug gidala palayo. Naglain ang akong buot ug naglagot, apan gipugngan ako sa Ginoo.

¹⁵ Nakaabot ako sa Tel Abib, sa daplin sa Suba sa Kebar diin nagapuyo ang mga binihag. Nagpabilin ako didto uban kanila sulod sa pito ka adlaw. Naluya ako tungod sa mga butang nga akong nakita.

¹⁶ Paglabay sa pito ka adlaw, miingon ang Ginoo kanako, ¹⁷ “Tawo, gipili ko ikaw nga magbalantay sa katawhan sa Israel. Busa kon may madungog ka nga pasidaan gikan kanako isulti dayon ngadto kanila. ¹⁸ Kon moingon ako sa usa ka tawo nga daotan nga mamatay gyud siya, apan wala mo siya pasidan-i nga mobiya sa iyang daotan nga binuhatan aron maluwas ang iyang kinabuhi, mamatay ang maong daotan nga tawo tungod sa iyang sala, ug paninglan ko ikaw sa iyang kamatayon. ¹⁹ Apan kon gipasidan-an mo siya ug wala siya mobiya sa iyang daotan nga binuhatan, mamatay siya tungod sa iyang sala, apan wala kay tulubagon. ²⁰ Kon ang matarong nga tawo magpakasala, ug pasagdan ko lang siya sa maong kahimtang, mamatay siya. Kon wala mo siya pasidan-i, mamatay siya tungod sa iyang sala, ug dili ko hinumdoman ang mga maayo niya nga binuhatan. Apan paninglan ko ikaw sa iyang kamatayon. ²¹ Apan kon gipasidan-an mo siya nga dili magpakasala, ug mituman siya kanimo, dili siya mamatay ug wala kay tulubagon.”

²² Gigamhan ako sa Ginoo ug miingon siya kanako, “Bangon ug adto sa kapatagan, kay didto may isulti ako kanimo.” ²³ Busa miadto dayon ako sa kapatagan, ug nakita ko ang gahom sa Ginoo nga sama sa nakita ko didto sa daplin sa Suba sa Kebar, ug mihapa ako. ²⁴ Unya gigamhan ako sa Espiritu ug gipatindog, ug giingnan, “Pauli ug panirado sa imo nga balay! ²⁵ Didto, gapuson ka ug pisi aron dili ka makapakig-uban sa imo nga mga katawhan. ²⁶ Maamang ka aron dili ka makapahimangno niini nga masinupakon nga katawhan. ²⁷ Apan sa higayon nga makigsulti ako kanimo, pasultihon ko na ikaw. Ug ako, ang Ginoo nga Dios, magasugo kanimo sa pagsulti sa akong mensahe kanila. Ang uban kanila mamati, apan ang uban dili, kay mga masinupakon sila nga katawhan.”