Dzieje 15

Nowe Przymierze

Sobór w Jerozolimie

15 Z Judei natomiast przybyli pewni ludzie, którzy zaczęli nauczać braci, że jeśli nie zostaną obrzezani zgodnie ze zwyczajem Mojżesza, nie dostąpią zbawienia. ² Gdy na tym tle doszło do poważnego zatargu i sporu między Pawłem i Barnabą a nimi, postanowiono, że Paweł, Barnaba oraz kilku spośród nich uda się w tej sprawie do apostołów i starszych do Jerozolimy. ³ Wyprawieni zatem przez kościół, ruszyli przez Fenicję i Samarię, szczegółowo opowiadając o nawróceniu pogan i sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom.

⁴ Po przybyciu do Jerozolimy zostali przyjęci przez kościół oraz przez apostołów i starszych. Opowiedzieli im o wszystkim, czego Bóg przez nich dokonał. ⁵ Wówczas wystąpili ludzie należący do stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, i stwierdzili: Trzeba ich obrzezać i nakazać, aby przestrzegali Prawa Mojżesza.

⁶ Zeszli się więc apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę. ⁷ A gdy ją już długo rozpatrywano, powstał Piotr i powiedział do nich: Drodzy bracia, wy wiecie, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli Słowo dobrej nowiny i uwierzyli. ⁸ Bóg też, który zna serca, potwierdził to, dając im Ducha Świętego podobnie, jak nam. ⁹ Nie zrobił przy tym żadnej różnicy między nami a nimi, gdyż oczyścił ich serca na podstawie wiary. ¹⁰ Dlaczego więc teraz chcecie narażać się Bogu, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego nie mogli unieść nasi ojcowie, a i dla nas było ono ponad siły? ¹¹ Przecież wierzymy, że zostaliśmy zbawieni dzięki łasce Pana Jezusa — zupełnie tak samo, jak oni.

¹² Wówczas cały tłum umilkł. Zaczęto słuchać Barnaby i Pawła opisujących znaki i cuda, których Bóg dokonał za ich pośrednictwem między poganami.

¹³ Po ich wystąpieniu zabrał głos Jakub: Posłuchajcie, drodzy bracia! ¹⁴ Szymon zwrócił naszą uwagę, że to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, by przygotować sobie wśród pogan lud mający czcić Jego imię. ¹⁵ Potwierdzają to pisma Proroków, gdzie czytamy:

¹⁹ Dlatego ja uważam, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy nawracają się do Boga. ²⁰ Należy natomiast powiadomić ich listem, aby wstrzymywali się od rzeczy splamionych przez ofiarowanie ich bóstwom, od nierządu, od tego, co uduszone, oraz od krwi. ²¹ Mojżesz bowiem od pokoleń ma w różnych miastach tych, którzy go głoszą w synagogach, ponieważ jego pisma czyta się w każdy szabat.

List do braci

²² Wtedy apostołowie oraz starsi wraz z całym zgromadzeniem postanowili posłać do Antiochii, razem z Pawłem i Barnabą, wybranych spośród siebie ludzi. Byli nimi Juda, zwany Barsabbas, i Sylas. Należeli oni wśród braci do przywódców. ²³ Za ich pośrednictwem przekazali na piśmie:

³⁰ A gdy posłańcy przybyli do Antiochii, zwołali ogólne zgromadzenie i przekazali list. ³¹ Jego zachęcająca treść ucieszyła zebranych.

³² Juda zaś i Sylas, którzy byli prorokami, swoimi licznymi wypowiedziami zachęcali i umacniali braci. ³³ Po spędzeniu tam pewnego czasu zostali w pokoju odesłani przez braci do tych, którzy ich posłali. ( ³⁴ Sylas jednak postanowił pozostać.^[a]) ³⁵ Paweł i Barnaba natomiast pozostawali w Antiochii. Wraz z wieloma innymi nauczali tam i głosili Słowo Pana.

Druga Podróż Misyjna

50–53 r. po Chr.

³⁶ Po pewnym czasie Paweł powiedział do Barnaby: Powróćmy już do tych wszystkich miast, w których głosiliśmy Słowo Pana, i odwiedźmy tam braci. Sprawdźmy, jak się mają. ³⁷ Barnaba jednak zamierzał zabrać z sobą również Jana, zwanego Markiem. ³⁸ Paweł natomiast obstawał przy tym, że lepiej nie zabierać z sobą kogoś, kto opuścił ich w Pamfilii i nie brał już udziału w ich dalszej pracy. ³⁹ Na tym tle doszło między nimi do ostrego sporu, tak że się z sobą rozstali: Barnaba zabrał Marka i odpłynął na Cypr. ⁴⁰ Paweł natomiast, polecony przez braci łasce Pana, dobrał sobie Sylasa i także odszedł. ⁴¹ Przechodzili razem przez Syrię i Cylicję, umacniając tamtejsze kościoły.