Font Size
1 i Samuelit 28-31
Albanian Bible
1 i Samuelit 28-31
Albanian Bible
28 Ato ditë Filistejtë mblodhën ushtrinë e tyre për të luftuar Izraelin. Atëherë Akishi i tha Davidit: "Dije mirë që duhet të dalësh të luftosh bashkë me mua, ti dhe njerëzit e tu".
2 Davidi iu përgjegj Akishit: "Ti me siguri ke për të parë atë që do të bëjë shërbëtori yt". Atëherë Akishi i tha Davidit: "Mirë, pra, unë do të të bëhem roje personale për gjithnjë".
3 Samueli kishte vdekur dhe gjithë Izraeli e kishte qarë, e kishin varrosur në Ramah, në qytetin e tij. Dhe Sauli kishte përzënë nga vendi mediumet dhe shortarët.
4 Kështu Filistejtë u mblodhën dhe erdhën të fushojnë në Shunem, ndërsa Sauli mblodhi tërë Izraelin dhe fushoi në Gilboa.
5 Kur Sauli pa ushtrinë e Filistejve pati frikë dhe zemra e tij u drodh fortë.
6 Kështu Sauli i kërkoi këshillë Zotit dhe Zoti nuk iu përgjegj as me anë të ëndrrave, as nëpërmjet Urimit dhe as me anë të profetëve.
7 Atëherë Sauli u tha shërbëtorëve të tij: "Më gjeni një grua që të jetë mediume, me qëllim që unë të mund të shkoj tek ajo për t’u këshilluar". Shërbëtorët e tij i thanë: "Ja, në En-Dor ka një grua që është mediume".
8 Kështu Sauli u vesh ndryshe për të mos u njohur dhe u nis me dy burra. Arritën tek ajo grua natën dhe Sauli i tha: "Bëj një shortari për mua, të lutem, me një seancë spiritizmi dhe më thirr atë që do të të them".
9 Gruaja iu përgjegj: "Ja, ti e di ç’ka bërë Sauli; ai i ka shfarosur nga vendi mediumet dhe shortarët. Pse i ngre një grackë jetës sime, për të shkaktuar vdekjen time?".
10 Atëherë Sauli iu betua në emër të Zotit, duke thënë: "Ashtu siç është e vërtetë që Zoti rron, asnjë ndëshkim nuk do të kesh për këtë!".
11 Gruaja i tha: "Cilin duhet të të nxjerr?". Ai i tha: "Më nxirr Samuelin".
12 Kur pa Samuelin, gruaja bërtiti me zë të lartë; dhe gruaja i tha Saulit: "Pse më mashtrove? Ti je Sauli!".
13 Mbreti iu përgjegj: "Mos ki frikë; çfarë shikon?". Gruaja i tha Saulit: Shoh një qenie mbinjerëzore që ngrihet nga tokaa".
14 Ai e pyeti: "Ç’formë ka?". Ajo u përgjegj: "Éshtë një plak që po ngjitet dhe është mbështjellë me një mantel". Atëherë Sauli kuptoi se ishte Samueli, u përul me fytyrën për tokë dhe ra përmbys.
15 Samueli i tha Saulit: "Pse më shqetësove duke bërë që të dal?". Sauli iu përgjegj: "Ndodhem në një ankth të madh, sepse Filistejtë më luftojnë dhe Perëndia është larguar nga unë, dhe nuk më përgjigjet më as me anë të profetëve as me anë të ëndrrave; prandaj të thirra, që ti të më tregosh se çfarë duhet të bëj".
16 Samueli i tha: "Pse këshillohesh me mua, në qoftë se Zoti është larguar nga ti dhe është bërë armiku yt?
17 Zoti veproi ashtu siç kishte thënë nëpërmjet meje. Zoti e shkëputi mbretërinë nga duart e tua dhe ia dha një tjetri, Davidit,
18 sepse nuk iu binde zërit të Zotit dhe nuk zbatove në jetë zemërimin e thellë të tij kundër Amalekut; për këtë arsye Zoti të bëri sot këtë gjë.
19 Zoti do ta japë edhe Izraelin bashkë me ty në duart e Filistejve; nesër ti dhe bijtë e tu do të jeni me mua. Zoti do të japë gjithashtu ushtrinë e Izraelit në duart e Filistejve.
20 Atëherë Sauli ra menjëherë për së gjati për tokë, sepse ishte trembur shumë nga fjalët e Samuelit; ai kishte qenë edhe më parë pa fuqi, sepse nuk kishte ngrënë tërë atë ditë dhe tërë atë natë.
21 Gruaja iu afrua Saulit dhe duke e parë të tmerruar fare, i tha: "Ja, shërbëtorja jote iu bind zërit tënd; unë vura në rrezik jetën time për t’iu bindur fjalëve që më the.
22 Prandaj dëgjo edhe ti zërin e shërbëtores sate dhe lermë të vë para teje një copë buke; ha, sepse kështu do të marrësh fuqi për ta rifilluar rrugën".
23 Por ai refuzoi dhe tha: "Nuk do të ha". Por shërbëtorët e tij bashkë me gruan ngulën këmbë dhe ai i dëgjoi; kështu u ngrit nga toka dhe u ul në shtrat.
24 Gruaja kishte në shtëpi një viç të majmë; e theri shpejt e shpejt, pastaj mori miellin, gatoi brumin dhe përgatiti disa bukë pa maja.
25 I vuri këto ushqime Saulit dhe shërbëtorëve të tij, dhe ata i hëngrën; pastaj u ngritën dhe u nisën po atë natë.
29 Filistejtë i mblodhën tërë forcat e tyre në Afek, ndërsa Izralitët e ngritën kampin e tyre pranë burimit të Jezreelit.
2 Princat e Filistejve ecnin me qindëshet dhe mijëshet e tyre, ndërsa Davidi dhe njerëzit e tij ecnin në praparojë me Akishin.
3 Atëherë krerët e Filistejve thanë: "Çfarë po bëjnë kështu këta Hebrenj?". Akishi iu përgjegj krerëve të Filistejve: "A nuk është ky Davidi, shërbëtori i Saulit, i mbretit të Izraelit, që ka qenë me mua këto ditë o këto vite? Tek ai nuk kam gjetur asnjë të metë të madhe nga dita e dezertimit të tij e deri më sot!".
4 Por krerët e Filistejve u zemëruan me të dhe i thanë: "Ktheje prapa atë njeri me qëllim që të kthehet në vendin që i ke caktuar. Të mos vijë të luftojë me ne që të mos na bëhet armiku ynë gjatë betejës. Si mund ta rifitojë ai favorin e zotërisë së tij, veçse me kokën e këtyre njerëzve?
5 Nuk është ky Davidi për të cilin këndonin në kor në vallet, duke thënë: Sauli ka vrarë mijëshen e tij dhe Davidi dhjetë mijëshen e tij??"".
6 Atëherë Akishi thirri Davidin dhe i tha: "Ashtu siç është e vërtetë që Zoti rron, ti je një njeri i drejtë dhe shoh me kënaqësi ecejakun tënd me mua në ushtri, sepse nuk kam gjetur asgjë të keqe që prej ditës që ti erdhe e deri më sot; por ty nuk të përlqejnë princat.
7 Prandaj kthehu prapa dhe shko në paqe, mos bëj asgjë që nuk u pëlqen princave të Filistejve.
8 Davidi i tha Akishit: "Çfarë kam bërë dhe çfarë ke gjetur te shërbëtori yt prej ditës që erdha me ty e deri më sot, që të më pengojnë të luftoj kundër armiqve të mbretit, zotërisë tim?".
9 Akishi iu përgjegj Davidit, duke thënë: "E kupton që për sytë e mi ti je i këndshëm si një engjëll i Perëndisë; por princat e Filistejve kanë thënë: Ai nuk duhet të marrë pjesë me ne në betejë!!".
10
11 Kështu Davidi dhe njerëzit e tij u ngritën herët në mëngjes për t’u nisur dhe për t’u kthyer në vendin e Filistejve. Filistejtë përkundrazi shkuan në Jezreel.
30 Kur Davidi dhe njerëzt e tij arritën në Tsiklag ditën e tretë, Amalekitët kishin kryer një plaçkitje në Negev dhe në Tsiklag; kishin pushtuar Tsiklagun dhe i kishin vënë zjarrin;
2 kishin zënë robër gratë dhe tërë ata që ndodheshin aty, të vegjël a të rritur; nuk kishin vrarë asnjeri, por i kishin marrë me vete dhe kishin shkuar.
3 Kur Davidi dhe njerëzit e tij arritën në qytet, ja, qyteti ishte shkatërruar nga zjarri, dhe gratë, bijtë dhe bijat e tyre i kishin marrë me vete si robër.
4 Atëherë Davidi dhe tërë ata që ishin me të ngritën zërin dhe qanë, deri sa nuk patën forcë të qajnë.
5 Dy bashkëshortet e Davidit, Jezreelitja Ahinoama dhe Karmelitja Abigail, e cila kishte qënë bashkëshorte e Nabalit, figuronin gjithashtu midis robërve.
6 Davidi ishte shqetësuar shumë se njerëzit flisnin për ta vrarë atë me gurë, sepse të gjithë e kishin shpirtin të trishtuar për shkak të bijve dhe të bijave të tyre; por Davidi u forcua tek Zoti, Perëndia i tij.
7 Pastaj Davidi i tha priftit Abiathar, birit të Ahimelekut: "Të lutem, më sill efodin". Abiathari i solli efodin Davidit.
8 Kështu Davidi u këshillua me Zotin dhe e pyeti: "A duhet ta ndjek këtë bandë? Do ta arrij?". Zoti iu përgjegj: "Ndiqe, sepse do ta arrish me siguri dhe do të rimarrësh pa tjetër çdo gjë".
9 Kështu Davidi u nis me gjashtëqind njerëzit që kishte me vete dhe arriti në përruan Besor, ku u ndalën ata që kishin mbetur prapa;
10 por Davidi vazhdoi ndjekjen me katërqind njerëz, kurse dyqind mbetën prapa, sepse ishin tepër të lodhur për të kapërcyer përruan e Besorit.
11 Gjetën në fushë një Egjiptas dhe ia çuan Davidit. I dhanë bukë për të ngrënë dhe ujë për të pirë;
12 i dhanë gjithashtu një copë bukë fiku dhe dy vile rrushi. Pasi hëngri, ai e mblodhi veten, sepse nuk kishte ngrënë bukë as nuk kishte pirë ujë tri ditë e tri netë me radhë.
13 Davidi e pyeti: "Ti kujt i përket dhe nga vjen?". Ai u përgjegj: "Jam një egjiptas i ri, shërbëtor i një Amalekiti; pronari im më braktisi, sepse tri ditë më parë u sëmura.
14 Kemi bërë një plaçkitje në jug të Kerethejve, në territorin e Judës dhe në jug të Tsalebit, dhe i kemi vënë zjarrin Tsiklagut".
15 Davidi i tha: "A mund të më çosh poshtë ku ndodhet kjo bandë?". Ai u përgjegj: "Betomu në emër të Perëndisë që nuk do të më vrasësh dhe nuk do të më dorëzosh në duart e pronarit tim, dhe unë do të çoj poshtë, aty ku gjendet kjo bandë".
16 Dhe e çoi poshtë; dhe ja Amalekitët ishin shpërndarë në të gjithë vendin; hanin, pinin dhe bënin festë për plaçkën e madhe që kishin sjellë nga vendi i Filistejve dhe nga vendi u Judës.
17 Davidi i sulmoi nga muzgu deri në mbrëmjen e ditës tjetër; asnjeri prej tyre nuk shpëtoi, përveç katërqind të rinjve që u hipën deveve dhe ia mbathën.
18 Kështu Davidi rimori të gjitha ato që Amalekitët kishin marrë me vete; Davidi gjeti edhe dy gratë e tij.
19 Kështu ata nuk humbën asgjë, as të vegjëlit as të rriturit, as bijtë as bijat, as plaçkat dhe as ndonjë gjë tjetër që u kishin marrë. Davidi i rimori të gjitha.
20 Kështu Davidi shtiu në dorë kopetë e bagëtisë së imët dhe tufat e bagëtisë së trashë; dhe ata që ecnin para bagëtive thonin: "Kjo është plaçka e Davidit!".
21 Pastaj Davidi arriti te dyqind njerëzit që kishin qenë tepër të lodhur për të shkuar pas Davidit që ai i kishte lënë në përruan e Besorit. Këta i dolën para Davidit dhe njerëzve që ishin me të. Kështu Davidi iu afrua atyre dhe i përshëndeti.
22 Atëherë tërë njerëzit e këqij dhe të poshtër që kishin shkuar me Davdin filluan të thonë: "Me qenë se këta nuk erdhën me ne; nuk do t’u japim asgjë nga plaçka që kemi shtënë në dorë, përveç grave dhe fëmijve të secilit; t’i marrin dhe të ikin!".
23 Por Davidi tha: "Mos u sillni kështu, o vëllezërit e mi, me atë që Zoti na ka dhënë duke na mbrojtur dhe duke vënë në duart tona bandën që kishte ardhur kundër nesh.
24 Po kush do t’ju dëgjojë në këtë propozim? E njëjtë ka për të qenë pjesa e atij që shkon për të luftuar dhe e atij që rri pranë plaçkave; do t’i ndajmë pjesët bashkë".
25 Qysh prej asaj dite u veprua kështu; Davidi e bëri atë statut dhe normë për Izraelin deri në ditën e sotme.
26 Kur Davidi u kthye në Tsiklag, një pjesë të plaçkës ua dërgoi pleqve të Judës, miq të tij, duke thënë: "Ja një dhuratë e ardhur nga plaçka që u morëm armiqve të Zotit".
27 U dërgoi atyre të Bethelit, të Ramothit të Negevit dhe atyre të Jatirit,
28 atyre të Areorit, atyre të Sifmothit, atyre të Eshtemoas,
29 atyre të Rakalit, atyre të qyteteve të Jerameelitëve dhe atyre të qyteteve të Kenejve,
30 atyre të Hormahut, atyre të Kor-Ashanit, atyre të Athakut,
31 atyre të Hebronit dhe atyre të të gjithë vendeve nga kishte kaluar Davidi me njerëzit e tij.
31 Filistejtë u ndeshën me Izraelin dhe Izraelitët ua mbathën para Filistejve, dhe ranë të vrarë në malin Gilboa.
2 Filistejtë ndoqën me furi Saulin dhe bijtë e tij; kështu Filistejtë vranë Jonathanin, Abinadabin dhe Malkishuahun, bij të Saulit.
3 Beteja u ashpërsua kundër Saulit; harkëtarët e arritën dhe ai u plagos rëndë prej tyre.
4 Sauli i tha shërbëtorëve të tij: "Nxirre shpatën tënde dhe më shpo me të; të mos vinë këta të parrethprerë të më shpojnë dhe të tallen me mua". Por shqyrtari i tij nuk deshi ta kryejë këtë veprim, sepse e kishte zënë një frikë e madhe. Atëherë Sauli mori shpatën dhe u hodh mbi të.
5 Kur shqyrtari pa se Sauli kishte vdekur, edhe ai u hosh mbi shpatën e vet dhe vdiq me të.
6 Kështu po atë ditë vdiqën bashkë Sauli, tre bijtë e tij, shqyrtari dhe tërë njerëzit e tij.
7 Kur Izraelitët që ndodheshin matanë luginës dhe matanë Jordanit panë që njerëzit e Izraelit ua kishin mbathur me vrap dhe që Sauli dhe bijtë e tij kishin vdekur, braktisën qytetet dhe ua mbathën. Atëherë erdhën Filistejtë dhe u vendosën aty.
8 Të nesërmen Filistejtë erdhën për të zhveshur të vrarët dhe gjetën Saulin dhe tre bijtë e tij të rënë në malin Gilboa.
9 I prenë kokën Saulit, e zhveshën nga armatimi i tij dhe dërguan lajmëtarë në tërë vendin e Filistejve për ta çuar lajmin në tempullin e idhujve të tyre dhe popullit.
10 E vendosën pastaj armaturën e tij në tempullin e Ashtarothit dhe e varën kufomën e tij në muret e Beth-Shanit.
11 Por kur banorët e Jabeshit të Galaadit mësuan atë që Filistejtë i kishin bërë Saulit,
12 tërë njerëzit trima u ngritën, ecën tërë natën dhe hoqën nga muret e Beth-Shanit kufomën e Saulit dhe kufomat e bijve të tij; pastaj u kthyen në Jabesh dhe këtu i dogjën ato.
13 Pastaj muarrën kockat e tyre, i varrosën poshtë marinës në Jabesh dhe agjëruan shtatë ditë me radhë.
1 Samuel 28-31
New International Version
1 Samuel 28-31
New International Version
28 In those days the Philistines gathered(A) their forces to fight against Israel. Achish said to David, “You must understand that you and your men will accompany me in the army.”
2 David said, “Then you will see for yourself what your servant can do.”
Achish replied, “Very well, I will make you my bodyguard(B) for life.”
Saul and the Medium at Endor
3 Now Samuel was dead,(C) and all Israel had mourned for him and buried him in his own town of Ramah.(D) Saul had expelled(E) the mediums and spiritists(F) from the land.
4 The Philistines assembled and came and set up camp at Shunem,(G) while Saul gathered all Israel and set up camp at Gilboa.(H) 5 When Saul saw the Philistine army, he was afraid; terror(I) filled his heart. 6 He inquired(J) of the Lord, but the Lord did not answer him by dreams(K) or Urim(L) or prophets.(M) 7 Saul then said to his attendants, “Find me a woman who is a medium,(N) so I may go and inquire of her.”
“There is one in Endor,(O)” they said.
8 So Saul disguised(P) himself, putting on other clothes, and at night he and two men went to the woman. “Consult(Q) a spirit for me,” he said, “and bring up for me the one I name.”
9 But the woman said to him, “Surely you know what Saul has done. He has cut off(R) the mediums and spiritists from the land. Why have you set a trap(S) for my life to bring about my death?”
10 Saul swore to her by the Lord, “As surely as the Lord lives, you will not be punished for this.”
11 Then the woman asked, “Whom shall I bring up for you?”
“Bring up Samuel,” he said.
12 When the woman saw Samuel, she cried out at the top of her voice and said to Saul, “Why have you deceived me?(T) You are Saul!”
13 The king said to her, “Don’t be afraid. What do you see?”
The woman said, “I see a ghostly figure[a] coming up out of the earth.”(U)
14 “What does he look like?” he asked.
“An old man wearing a robe(V) is coming up,” she said.
Then Saul knew it was Samuel, and he bowed down and prostrated himself with his face to the ground.
15 Samuel said to Saul, “Why have you disturbed me by bringing me up?”
“I am in great distress,” Saul said. “The Philistines are fighting against me, and God has departed(W) from me. He no longer answers(X) me, either by prophets or by dreams.(Y) So I have called on you to tell me what to do.”
16 Samuel said, “Why do you consult me, now that the Lord has departed from you and become your enemy? 17 The Lord has done what he predicted through me. The Lord has torn(Z) the kingdom out of your hands and given it to one of your neighbors—to David. 18 Because you did not obey(AA) the Lord or carry out his fierce wrath(AB) against the Amalekites,(AC) the Lord has done this to you today. 19 The Lord will deliver both Israel and you into the hands of the Philistines, and tomorrow you and your sons(AD) will be with me. The Lord will also give the army of Israel into the hands of the Philistines.”
20 Immediately Saul fell full length on the ground, filled with fear because of Samuel’s words. His strength was gone, for he had eaten nothing all that day and all that night.
21 When the woman came to Saul and saw that he was greatly shaken, she said, “Look, your servant has obeyed you. I took my life(AE) in my hands and did what you told me to do. 22 Now please listen to your servant and let me give you some food so you may eat and have the strength to go on your way.”
23 He refused(AF) and said, “I will not eat.”
But his men joined the woman in urging him, and he listened to them. He got up from the ground and sat on the couch.
24 The woman had a fattened calf(AG) at the house, which she butchered at once. She took some flour, kneaded it and baked bread without yeast. 25 Then she set it before Saul and his men, and they ate. That same night they got up and left.
Achish Sends David Back to Ziklag
29 The Philistines gathered(AH) all their forces at Aphek,(AI) and Israel camped by the spring in Jezreel.(AJ) 2 As the Philistine rulers marched with their units of hundreds and thousands, David and his men were marching at the rear(AK) with Achish. 3 The commanders of the Philistines asked, “What about these Hebrews?”
Achish replied, “Is this not David,(AL) who was an officer of Saul king of Israel? He has already been with me for over a year,(AM) and from the day he left Saul until now, I have found no fault in him.”
4 But the Philistine commanders were angry with Achish and said, “Send(AN) the man back, that he may return to the place you assigned him. He must not go with us into battle, or he will turn(AO) against us during the fighting. How better could he regain his master’s favor than by taking the heads of our own men? 5 Isn’t this the David they sang about in their dances:
“‘Saul has slain his thousands,
and David his tens of thousands’?”(AP)
6 So Achish called David and said to him, “As surely as the Lord lives, you have been reliable, and I would be pleased to have you serve with me in the army. From the day(AQ) you came to me until today, I have found no fault in you, but the rulers(AR) don’t approve of you. 7 Now turn back and go in peace; do nothing to displease the Philistine rulers.”
8 “But what have I done?” asked David. “What have you found against your servant from the day I came to you until now? Why can’t I go and fight against the enemies of my lord the king?”
9 Achish answered, “I know that you have been as pleasing in my eyes as an angel(AS) of God; nevertheless, the Philistine commanders(AT) have said, ‘He must not go up with us into battle.’ 10 Now get up early, along with your master’s servants who have come with you, and leave(AU) in the morning as soon as it is light.”
11 So David and his men got up early in the morning to go back to the land of the Philistines, and the Philistines went up to Jezreel.
David Destroys the Amalekites
30 David and his men reached Ziklag(AV) on the third day. Now the Amalekites(AW) had raided the Negev and Ziklag. They had attacked Ziklag and burned(AX) it, 2 and had taken captive the women and everyone else in it, both young and old. They killed none of them, but carried them off as they went on their way.
3 When David and his men reached Ziklag, they found it destroyed by fire and their wives and sons and daughters taken captive.(AY) 4 So David and his men wept(AZ) aloud until they had no strength left to weep. 5 David’s two wives(BA) had been captured—Ahinoam of Jezreel and Abigail, the widow of Nabal of Carmel. 6 David was greatly distressed because the men were talking of stoning(BB) him; each one was bitter(BC) in spirit because of his sons and daughters. But David found strength(BD) in the Lord his God.
7 Then David said to Abiathar(BE) the priest, the son of Ahimelek, “Bring me the ephod.(BF)” Abiathar brought it to him, 8 and David inquired(BG) of the Lord, “Shall I pursue this raiding party? Will I overtake them?”
“Pursue them,” he answered. “You will certainly overtake them and succeed(BH) in the rescue.(BI)”
9 David and the six hundred men(BJ) with him came to the Besor Valley, where some stayed behind. 10 Two hundred of them were too exhausted(BK) to cross the valley, but David and the other four hundred continued the pursuit.
11 They found an Egyptian in a field and brought him to David. They gave him water to drink and food to eat— 12 part of a cake of pressed figs and two cakes of raisins. He ate and was revived,(BL) for he had not eaten any food or drunk any water for three days and three nights.
13 David asked him, “Who do you belong to? Where do you come from?”
He said, “I am an Egyptian, the slave of an Amalekite.(BM) My master abandoned me when I became ill three days ago. 14 We raided the Negev of the Kerethites,(BN) some territory belonging to Judah and the Negev of Caleb.(BO) And we burned(BP) Ziklag.”
15 David asked him, “Can you lead me down to this raiding party?”
He answered, “Swear to me before God that you will not kill me or hand me over to my master,(BQ) and I will take you down to them.”
16 He led David down, and there they were, scattered over the countryside, eating, drinking and reveling(BR) because of the great amount of plunder(BS) they had taken from the land of the Philistines and from Judah. 17 David fought(BT) them from dusk until the evening of the next day, and none of them got away, except four hundred young men who rode off on camels and fled.(BU) 18 David recovered(BV) everything the Amalekites had taken, including his two wives. 19 Nothing was missing: young or old, boy or girl, plunder or anything else they had taken. David brought everything back. 20 He took all the flocks and herds, and his men drove them ahead of the other livestock, saying, “This is David’s plunder.”
21 Then David came to the two hundred men who had been too exhausted(BW) to follow him and who were left behind at the Besor Valley. They came out to meet David and the men with him. As David and his men approached, he asked them how they were. 22 But all the evil men and troublemakers among David’s followers said, “Because they did not go out with us, we will not share with them the plunder we recovered. However, each man may take his wife and children and go.”
23 David replied, “No, my brothers, you must not do that with what the Lord has given us. He has protected us and delivered into our hands the raiding party that came against us. 24 Who will listen to what you say? The share of the man who stayed with the supplies is to be the same as that of him who went down to the battle. All will share alike.(BX)” 25 David made this a statute and ordinance for Israel from that day to this.
26 When David reached Ziklag, he sent some of the plunder to the elders of Judah, who were his friends, saying, “Here is a gift(BY) for you from the plunder of the Lord’s enemies.”
27 David sent it to those who were in Bethel,(BZ) Ramoth(CA) Negev and Jattir;(CB) 28 to those in Aroer,(CC) Siphmoth,(CD) Eshtemoa(CE) 29 and Rakal; to those in the towns of the Jerahmeelites(CF) and the Kenites;(CG) 30 to those in Hormah,(CH) Bor Ashan,(CI) Athak 31 and Hebron;(CJ) and to those in all the other places where he and his men had roamed.
Saul Takes His Life(CK)
31 Now the Philistines fought against Israel; the Israelites fled before them, and many fell dead on Mount Gilboa.(CL) 2 The Philistines were in hot pursuit of Saul and his sons,(CM) and they killed his sons Jonathan,(CN) Abinadab and Malki-Shua.(CO) 3 The fighting grew fierce around Saul, and when the archers overtook him, they wounded(CP) him critically.
4 Saul said to his armor-bearer, “Draw your sword and run me through,(CQ) or these uncircumcised(CR) fellows will come and run me through and abuse me.”
But his armor-bearer was terrified and would not do it; so Saul took his own sword and fell on it. 5 When the armor-bearer saw that Saul was dead, he too fell on his sword and died with him. 6 So Saul and his three sons and his armor-bearer and all his men died(CS) together that same day.
7 When the Israelites along the valley and those across the Jordan saw that the Israelite army had fled and that Saul and his sons had died, they abandoned their towns and fled. And the Philistines came and occupied them.
8 The next day, when the Philistines(CT) came to strip the dead, they found Saul and his three sons fallen on Mount Gilboa. 9 They cut off his head and stripped off his armor, and they sent messengers throughout the land of the Philistines to proclaim the news(CU) in the temple of their idols and among their people.(CV) 10 They put his armor in the temple of the Ashtoreths(CW) and fastened his body to the wall of Beth Shan.(CX)
11 When the people of Jabesh Gilead(CY) heard what the Philistines had done to Saul, 12 all their valiant men(CZ) marched through the night to Beth Shan. They took down the bodies of Saul and his sons from the wall of Beth Shan and went to Jabesh, where they burned(DA) them. 13 Then they took their bones(DB) and buried them under a tamarisk(DC) tree at Jabesh, and they fasted(DD) seven days.(DE)
Footnotes
- 1 Samuel 28:13 Or see spirits; or see gods
Psalmet 18
Albanian Bible
Psalmet 18
Albanian Bible
18 "Të dua, o Zot, forca ime.
2 Zoti është kështjella ime, fortesa ime dhe çliruesi im, Perëndia im, shkëmbi im ku gjej strehë, mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, streha ime e i lartë.
3 Unë i kërkoj ndihmë Zotit, që është i denjë për t’u lëvduar, dhe kështu shpëtoj nga armiqtë e mi.
4 Dhembje vdekjeje më kishin pushtuar dhe përrenj njerëzish të kobshëm më kishin tmerruar.
5 Ankthet e Sheolit më kishin rrethuar dhe leqet e vdekjes më rrinin përpara.
6 Në ankthin tim kërkova Zotin dhe i klitha Perëndisë tim; ai e dëgjoi zërin tim nga tempulli i tij dhe zëri im arriti para tij, në veshët e tij.
7 Atëherë dheu u trondit dhe u drodh; edhe themelet e maleve luajtën dhe ranë, sepse ai ishte zemëruar shumë.
8 Një tym i dilte nga flegrat e tij dhe një zjarr shkatërrimtar dilte nga goja e tij; nga ai shpërthenin thëngjij.
9 Ai i uli qiejtë dhe zbriti me një mjegull të dendur poshtë këmbëve të tij;
10 i kishte hipur një kerubini dhe fluturonte; fluturonte shpejt mbi krahët e erës.
11 Me terrin ai kishte bërë velin e tij dhe si shatorre rreth vetes kishte vënë errësirën e ujërave dhe retë e dendura të qiellit.
12 Nga shkëlqimi që e paraprinte dilnin re të dendura, brësher dhe thëngjij.
13 Zoti gjëmoi në qiejtë dhe Shumë i Larti bëri që të dëgjohet zëri i tij me breshër dhe me thëngjij.
14 Hodhi shigjetat e tij dhe i shpërndau armiqtë; lëshoi një numër të madh rrufesh dhe i bëri të ikin me vrap.
15 Në qortimin tënd, o Zot, në shfryrjen e erës nga flegrat e tua, shtretërit e lumenjve u dukën dhe themelet e botës u zbuluan.
16 Ai nga lart shtriu dorën, më mori dhe më nxori jashtë ujërave të shumta.
17 Më çliroi nga armiku im i fuqishëm dhe nga ata që më urrenin, sepse ishin më të fortë se unë.
18 Ata u vërsulën kundër meje ditën e fatkeqësisë sime, por Zoti mbajti anën time,
19 dhe më nxori jashtë, larg; më çliroi sepse më do.
20 Zoti më ka shpërblyer sipas drejtësisë sime dhe më ka dhënë sipas pastërtisë së duarve të mia,
21 sepse kam ndjekur rrugët e Zotit dhe nuk jam larguar pabesisht nga Perëndia im,
22 sepse kam mbajtur para meje tërë ligjet e tij dhe nuk u jam shmangur statuteve të tij.
23 Kam qenë i ndershëm me të dhe i jam ruajtur paudhësisë.
24 Sepse Zoti më ka dhënë sipas drejtësisë sime, sipas pastërtisë së duarve të mia përpara syve të tij.
25 Ti tregohesh i dhimbshëm ndaj njeriut besimtar dhe i drejtë me njeriun e drejtë.
26 Ti tregohesh i pastër me atë që është i pastër dhe i dinak me të ligun,
27 sepse ti je ai që shpëton njerëzit e pikëlluar dhe ul sytë që janë krenarë;
28 ti je në fakt je ai që bën të shkëlqejë llambën time; o Zot, Perëndia im, ti ndriçon errësirën time,
29 sepse me ty mund të sulmoj një aradhe dhe me Perëndinë tim mund të kërcej mbi një mur.
30 Rruga e Perëndisë është e përsosur; fjala e Zotit është pastruar me anë të zjarrit; ai është mburoja e të gjithë atyre që gjejnë strehë tek ai.
31 Në fakt kush është Perëndi përveç Zotit? Kush është kështjellë përveç Perëndisë tim?
32 Perëndia është ai që më rrethon me forcë dhe që e bën jetën time të përsosur.
33 Ai i bën këmbët e mia të ngjashme me ato të sutave dhe më bën të fortë në vendet e mia të larta;
34 ai i mëson duart e mia për betejë, dhe me krahët e mi mund të nderë një hark prej bakri.
35 Ti më ke dhënë gjithashtu mburojën e shpëtimit tënd; dora jote e djathtë më ka mbajtur dhe mirësia jote më ka bërë të madh.
36 Ti ke zgjeruar hapat e mi nën veten time dhe këmbët e mia nuk janë penguar.
37 I kam ndjekur armiqtë e mi dhe i kam arritur, nuk jam kthyer prapa para se t’i shkatërroj.
38 I kam goditur vazhdimisht dhe ata nuk kanë mundur të ngrihen përsëri; ata kanë rënë nën këmbët e mia.
39 Ti më ke dhënë forcë për betejën dhe ke bërë të përulen ata që ngriheshin kundër meje;
40 ti ke bërë të kthejnë kurrizin armiqtë e mi, dhe unë kam shkatërruar ata që më urrenin.
41 Ata klithën, por nuk pati njeri që t’i shpëtonte; ata i klithën Zotit, por ai nuk u dha përgjigje.
42 I kam shkelur deri sa i bëra si pluhuri para erës; i kam fshirë si balta e rrugëve.
43 Ti më ke çliruar nga grindjet e popullit; ti më ke bërë udhëheqës të kombeve; një popull që nuk e njihja më ka shërbyer.
44 Me të dëgjuar emrin tim, ata më dëgjuan dhe m’u bindën; të huajt m’u nënshtruan.
45 Të huajt u ligështuan dhe dolën duke u dridhur nga fortesat e tyre.
46 Rroftë Zoti, qoftë e bekuar Kështjella ime dhe lëvduar qoftë Perëndia i shpëtimit tim!
47 Ai është Perëndia që hakmerret për mua dhe që më nënshtron popujt;
48 ai më çliron nga armiqtë e mi. Ti më larton mbi ata që ngrihen kundër meje dhe më çliron nga njeriu që përdor dhunën.
49 Prandaj, o Zot, unë do ta kremtoj midis kombeve emrin tënd me këngë.
50 Çlirime të mëdha ai i jep mbretit të tij dhe tregohet dashamirës me Davidin, të vajosurin e tij, dhe me fisin e tij përjetë".
Psalm 18
New International Version
Psalm 18
New International Version
Psalm 18[a](A)
For the director of music. Of David the servant of the Lord. He sang to the Lord the words of this song when the Lord delivered him from the hand of all his enemies and from the hand of Saul. He said:
1 I love you, Lord, my strength.(B)
2 The Lord is my rock,(C) my fortress(D) and my deliverer;(E)
my God is my rock, in whom I take refuge,(F)
my shield[b](G) and the horn[c] of my salvation,(H) my stronghold.
3 I called to the Lord, who is worthy of praise,(I)
and I have been saved from my enemies.(J)
4 The cords of death(K) entangled me;
the torrents(L) of destruction overwhelmed me.
5 The cords of the grave coiled around me;
the snares of death(M) confronted me.
6 In my distress(N) I called to the Lord;(O)
I cried to my God for help.
From his temple he heard my voice;(P)
my cry came(Q) before him, into his ears.
7 The earth trembled(R) and quaked,(S)
and the foundations of the mountains shook;(T)
they trembled because he was angry.(U)
8 Smoke rose from his nostrils;(V)
consuming fire(W) came from his mouth,
burning coals(X) blazed out of it.
9 He parted the heavens and came down;(Y)
dark clouds(Z) were under his feet.
10 He mounted the cherubim(AA) and flew;
he soared(AB) on the wings of the wind.(AC)
11 He made darkness his covering,(AD) his canopy(AE) around him—
the dark rain clouds of the sky.
12 Out of the brightness of his presence(AF) clouds advanced,
with hailstones(AG) and bolts of lightning.(AH)
13 The Lord thundered(AI) from heaven;
the voice of the Most High resounded.[d]
14 He shot his arrows(AJ) and scattered the enemy,
with great bolts of lightning(AK) he routed them.(AL)
15 The valleys of the sea were exposed
and the foundations(AM) of the earth laid bare
at your rebuke,(AN) Lord,
at the blast of breath from your nostrils.(AO)
16 He reached down from on high and took hold of me;
he drew me out of deep waters.(AP)
17 He rescued me from my powerful enemy,(AQ)
from my foes, who were too strong for me.(AR)
18 They confronted me in the day of my disaster,(AS)
but the Lord was my support.(AT)
19 He brought me out into a spacious place;(AU)
he rescued me because he delighted in me.(AV)
20 The Lord has dealt with me according to my righteousness;(AW)
according to the cleanness of my hands(AX) he has rewarded me.(AY)
21 For I have kept the ways of the Lord;(AZ)
I am not guilty of turning(BA) from my God.
22 All his laws are before me;(BB)
I have not turned away from his decrees.
23 I have been blameless(BC) before him
and have kept myself from sin.
24 The Lord has rewarded me according to my righteousness,(BD)
according to the cleanness of my hands in his sight.
25 To the faithful(BE) you show yourself faithful,(BF)
to the blameless you show yourself blameless,
26 to the pure(BG) you show yourself pure,
but to the devious you show yourself shrewd.(BH)
27 You save the humble(BI)
but bring low those whose eyes are haughty.(BJ)
28 You, Lord, keep my lamp(BK) burning;
my God turns my darkness into light.(BL)
29 With your help(BM) I can advance against a troop[e];
with my God I can scale a wall.
30 As for God, his way is perfect:(BN)
The Lord’s word is flawless;(BO)
he shields(BP) all who take refuge(BQ) in him.
31 For who is God besides the Lord?(BR)
And who is the Rock(BS) except our God?
32 It is God who arms me with strength(BT)
and keeps my way secure.(BU)
33 He makes my feet like the feet of a deer;(BV)
he causes me to stand on the heights.(BW)
34 He trains my hands for battle;(BX)
my arms can bend a bow of bronze.
35 You make your saving help my shield,
and your right hand sustains(BY) me;
your help has made me great.
36 You provide a broad path(BZ) for my feet,
so that my ankles do not give way.(CA)
37 I pursued my enemies(CB) and overtook them;
I did not turn back till they were destroyed.
38 I crushed them(CC) so that they could not rise;(CD)
they fell beneath my feet.(CE)
39 You armed me with strength(CF) for battle;
you humbled my adversaries(CG) before me.
40 You made my enemies turn their backs(CH) in flight,
and I destroyed(CI) my foes.
41 They cried for help, but there was no one to save them(CJ)—
to the Lord, but he did not answer.(CK)
42 I beat them as fine as windblown dust;(CL)
I trampled them[f] like mud in the streets.
43 You have delivered me from the attacks of the people;
you have made me the head of nations.(CM)
People I did not know(CN) now serve me,
44 foreigners(CO) cower before me;
as soon as they hear of me, they obey me.
45 They all lose heart;(CP)
they come trembling(CQ) from their strongholds.(CR)
46 The Lord lives!(CS) Praise be to my Rock!(CT)
Exalted be God(CU) my Savior!(CV)
47 He is the God who avenges(CW) me,
who subdues nations(CX) under me,
48 who saves(CY) me from my enemies.(CZ)
You exalted me above my foes;
from a violent man(DA) you rescued me.
49 Therefore I will praise you, Lord, among the nations;(DB)
I will sing(DC) the praises of your name.(DD)
Footnotes
- Psalm 18:1 In Hebrew texts 18:1-50 is numbered 18:2-51.
- Psalm 18:2 Or sovereign
- Psalm 18:2 Horn here symbolizes strength.
- Psalm 18:13 Some Hebrew manuscripts and Septuagint (see also 2 Samuel 22:14); most Hebrew manuscripts resounded, / amid hailstones and bolts of lightning
- Psalm 18:29 Or can run through a barricade
- Psalm 18:42 Many Hebrew manuscripts, Septuagint, Syriac and Targum (see also 2 Samuel 22:43); Masoretic Text I poured them out
Albanian Bible (ALB)
New International Version (NIV) 
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.