Hoolt junt nich eena fomm aundre trig, buta jie junt eenich sent doaenn fa ne Tiet, daut jie Tiet naemen tom baede, en dan wada toop kome, daut Soton junt nich feseakje kaun doarenn daut jie nich aufsaje kjenne.

Oba ekj saj dit derch Erlaubniss en nich aus en Befael.

Ekj wensch aulamaun wea soo aus ekj sie; oba en jieda haft siene Gow fonn Gott, eena dit, en dee aundra daut.

Nu saj ekj to dee, dee nich befriet sent en dee Waetfruehes, dautet Goot es fa an soo to bliewe aus ekj sie.

Read full chapter