Revised Common Lectionary (Complementary)

Pieśń i psalm dla synów Korego, przewodnikowi chóru, na Machalat do śpiewania, pouczający, od Hemana Ezrachity.

88 PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.

² Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń twego ucha na moje wołanie.

³ Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu.

⁴ Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.

⁵ Zaliczono mnie do umarłych; jestem jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.

⁶ Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.

⁷ Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. Sela.

⁸ Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.

⁹ Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.

¹⁰ Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? Sela.

¹¹ Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?

¹² Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?

¹³ Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.

¹⁴ Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?

¹⁵ Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.

¹⁶ Twój srogi gniew spadł na mnie i wyniszczyła mnie twoja groza.

¹⁷ Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.

¹⁸ Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.

9 Lecz o posłudze na rzecz świętych nie ma potrzeby, abym wam pisał.

² Znam bowiem waszą gotowość, z powodu której wobec Macedończyków chlubię się wami, że Achaja jest gotowa od zeszłego roku, i wasza gorliwość pobudziła wielu.

³ Ale posłałem braci, żeby nasza chluba z was nie okazała się pod tym względem próżna, abyście, jak mówiłem, byli przygotowani;

⁴ I abyśmy, jeśli przypadkiem przybyliby ze mną Macedończycy i zastali was nieprzygotowanymi, nie byli zawstydzeni my – żeby nie powiedzieć: wy – za tak śmiałe przechwalanie się.

⁵ Uważałem więc za konieczne zachęcić braci, aby wcześniej udali się do was i zawczasu przygotowali przedtem obiecany wasz hojny dar, aby był gotowy jako wyraz hojności, a nie skąpstwa.