70 Til söngstjórans. Davíðssálmur. Minningarljóð.

² Guð, lát þér þóknast að frelsa mig, Drottinn, skunda mér til hjálpar.

³ Lát þá verða til skammar og hljóta kinnroða, er sitja um líf mitt, lát þá hverfa aftur með skömm, er óska mér ógæfu.

⁴ Lát þá hörfa undan sakir smánar sinnar, er hrópa háð og spé.

⁵ En allir þeir er leita þín, skulu gleðjast og fagna yfir þér, þeir er unna hjálpræði þínu, skulu sífellt segja: "Vegsamaður sé Guð!"

⁶ Ég er þjáður og snauður, hraða þér til mín, ó Guð. Þú ert fulltingi mitt og frelsari, dvel eigi, Drottinn!

71 Hjá þér, Drottinn, leita ég hælis, lát mig aldrei verða til skammar.

² Frelsa mig og bjarga mér eftir réttlæti þínu, hneig eyru þín til mín og hjálpa mér.

³ Ver mér verndarbjarg, vígi mér til hjálpar, því að þú ert bjarg mitt og vígi.

⁴ Guð minn, bjarga mér úr hendi illgjarnra, undan valdi illvirkja og harðstjóra.

⁵ Því að þú ert von mín, þú, Drottinn, ert athvarf mitt frá æsku.

⁶ Við þig hefi ég stuðst frá móðurlífi, frá móðurskauti hefir þú verið skjól mitt, um þig hljómar ætíð lofsöngur minn.

⁷ Ég er mörgum orðinn sem undur, en þú ert mér öruggt hæli.

⁸ Munnur minn er fullur af lofstír þínum, af dýrð þinni daginn allan.

⁹ Útskúfa mér eigi í elli minni, yfirgef mig eigi, þá er þróttur minn þverrar.

¹⁰ Því að óvinir mínir tala um mig, þeir er sitja um líf mitt, bera ráð sín saman:

¹¹ "Guð hefir yfirgefið hann. Eltið hann og grípið hann, því að enginn bjargar."

¹² Guð, ver eigi fjarri mér, Guð minn, skunda til liðs við mig.

¹³ Lát þá er sýna mér fjandskap farast með skömm, lát þá íklæðast háðung og svívirðing, er óska mér ógæfu.

¹⁴ En ég vil sífellt vona og auka enn á allan lofstír þinn.

¹⁵ Munnur minn skal segja frá réttlæti þínu, frá hjálpsemdum þínum allan daginn, því að ég veit eigi tölu á þeim.

¹⁶ Ég vil segja frá máttarverkum Drottins, ég vil boða réttlæti þitt, það eitt.

¹⁷ Guð, þú hefir kennt mér frá æsku, og allt til þessa kunngjöri ég dásemdarverk þín.

¹⁸ Yfirgef mig eigi, ó Guð, þegar ég er gamall orðinn og grár fyrir hærum, að ég megi kunngjöra styrkleik þinn komandi kynslóð.

¹⁹ Máttur þinn og réttlæti þitt, ó Guð, nær til himins, þú sem hefir framið stórvirki, Guð, hver er sem þú?

²⁰ Þú sem hefir látið oss horfa upp á miklar nauðir og ógæfu, þú munt láta oss lifna við að nýju og láta oss aftur stíga upp úr undirdjúpum jarðar.

²¹ Þú munt auka við tign mína og aftur veita mér huggun.

²² Þá vil ég lofa trúfesti þína með hörpuleik, Guð minn, leika á gígju fyrir þér, þú Hinn heilagi í Ísrael.

²³ Varir mínar skulu fagna, er ég leik fyrir þér, og sál mín er þú hefir leyst.

²⁴ Þá skal og tunga mín tala um réttlæti þitt liðlangan daginn, því að þeir urðu til skammar, já hlutu kinnroða, er óskuðu mér ógæfu.

²² Vér vitum, að öll sköpunin stynur líka og hefur fæðingarhríðir allt til þessa.

²³ En ekki einungis hún, heldur og vér, sem höfum frumgróða andans, jafnvel vér stynjum með sjálfum oss meðan vér bíðum þess, að Guð gefi oss barnarétt og endurleysi líkami vora.

²⁴ Því að í voninni erum vér hólpnir orðnir. Von, er sést, er ekki von, því að hver vonar það, sem hann sér?

²⁵ En ef vér vonum það, sem vér sjáum ekki, þá bíðum vér þess með þolinmæði.

²⁶ Þannig hjálpar og andinn oss í veikleika vorum. Vér vitum ekki, hvers vér eigum að biðja eins og ber, en sjálfur andinn biður fyrir oss með andvörpum, sem ekki verður orðum að komið.

²⁷ En hann, sem hjörtun rannsakar, veit hver er hyggja andans, að hann biður fyrir heilögum eftir vilja Guðs.

²⁸ Vér vitum, að þeim, sem Guð elska, samverkar allt til góðs, þeim sem kallaðir eru samkvæmt ákvörðun Guðs.

²⁹ Því að þá, sem hann þekkti fyrirfram, hefur hann og fyrirhugað til þess að líkjast mynd sonar síns, svo að hann sé frumburður meðal margra bræðra.

³⁰ Þá sem hann fyrirhugaði, þá hefur hann og kallað, og þá sem hann kallaði, hefur hann og réttlætt, en þá sem hann réttlætti, hefur hann einnig vegsamlega gjört.

³¹ Hvað eigum vér þá að segja við þessu? Ef Guð er með oss, hver er þá á móti oss?

³² Hann sem þyrmdi ekki sínum eigin syni, heldur framseldi hann fyrir oss alla, hví skyldi hann ekki líka gefa oss allt með honum?

³³ Hver skyldi ásaka Guðs útvöldu? Guð sýknar.

³⁴ Hver sakfellir? Kristur Jesús er sá, sem dáinn er. Og meira en það: Hann er upprisinn, hann er við hægri hönd Guðs og hann biður fyrir oss.

³⁵ Hver mun gjöra oss viðskila við kærleika Krists? Mun þjáning geta það eða þrenging, ofsókn, hungur eða nekt, háski eða sverð?

³⁶ Það er eins og ritað er: Þín vegna erum vér deyddir allan daginn, erum metnir sem sláturfé.

³⁷ Nei, í öllu þessu vinnum vér fullan sigur fyrir fulltingi hans, sem elskaði oss.

³⁸ Því að ég er þess fullviss, að hvorki dauði né líf, englar né tignir, hvorki hið yfirstandandi né hið ókomna, hvorki kraftar,

³⁹ hæð né dýpt, né nokkuð annað skapað muni geta gjört oss viðskila við kærleika Guðs, sem birtist í Kristi Jesú Drottni vorum.