Font Size
Esekíel 1-4
Icelandic Bible
Esekíel 1-4
Icelandic Bible
1 Á þrítugasta árinu, í fjórða mánuðinum, hinn fimmta dag mánaðarins, þá er ég var á meðal hinna herleiddu við Kebarfljótið, opnaðist himinninn og ég sá guðlegar sýnir.
2 Fimmta dag mánaðarins, það var fimmta árið eftir að Jójakín konungur var burt fluttur,
3 þá kom orð Drottins til Esekíels Búsísonar prests í Kaldealandi við Kebarfljótið, og hönd Drottins kom þar yfir hann.
4 Ég sá, og sjá: Stormvindur kom úr norðri og ský mikið og eldur, sem hnyklaðist saman, og stóð af því bjarmi umhverfis, og út úr honum sást eitthvað, sem glóði eins og lýsigull.
5 Út úr honum sáust myndir af fjórum verum. Og þetta var útlit þeirra: Mannsmynd var á þeim.
6 Hver þeirra hafði fjórar ásjónur og hver þeirra hafði fjóra vængi.
7 Fætur þeirra voru keipréttir og iljarnar sterklegar eins og kálfsiljar, og þeir blikuðu eins og skyggður eir.
8 Og undir vængjum þeirra á hliðunum fjórum voru mannshendur.
9 Vængir þeirra lágu hver upp að öðrum, og ásjónur þeirra fjögurra sneru sér ekki við, er þær gengu, heldur gekk hver beint af augum fram.
10 Ásjónur þeirra litu svo út: Mannsandlit að framan, ljónsandlit hægra megin á þeim fjórum, nautsandlit vinstra megin á þeim fjórum og arnarandlit á þeim fjórum aftanvert.
11 Og vængir þeirra voru þandir upp á við. Hver þeirra hafði tvo vængi, sem voru tengdir saman, og tvo vængi, sem huldu líkami þeirra.
12 Og þær gengu hver fyrir sig beint af augum fram, þær gengu þangað, sem andinn vildi fara, þær snerust eigi við í göngunni.
13 Milli veranna var að sjá sem eldsglæður brynnu. Það var eins og blys færu aftur og fram milli veranna, og bjarma lagði af eldinum og út frá eldinum gengu leiftur.
14 Og verurnar hlupu fram og aftur eins og glampi af leiftri.
15 Enn fremur sá ég, og sjá: Eitt hjól stóð á jörðinni hjá hverri af verunum fjórum.
16 Og hjólin voru á að líta eins og þegar blikar á krýsolít, og öll fjögur voru þau samlík og þannig gjörð, sem eitt hjólið væri innan í öðru hjóli.
17 Þau gengu til allra fjögurra hliða, þau snerust eigi, er þau gengu.
18 Og hjólbaugar þeirra _ þeir voru háir og ógurlegir _ hjólbaugar þeirra voru alsettir augum allt umhverfis á þeim fjórum.
19 Og þegar verurnar gengu, þá gengu og hjólin við hliðina á þeim, og þegar verurnar hófu sig frá jörðu, þá hófu og hjólin sig.
20 Þangað sem andinn vildi fara, þangað gengu þær, og hjólin hófust upp samtímis þeim, því að andi veranna var í hjólunum.
21 Þegar þær gengu, gengu þau einnig, þegar þær stóðu kyrrar, stóðu þau og kyrr, og þegar þær hófust frá jörðu, hófust og hjólin samtímis þeim, því að andi verunnar var í hjólunum.
22 Uppi yfir höfðum veranna var því líkast sem hvelfing væri, blikandi sem kristall. Þandist hún út uppi yfir höfðum þeirra.
23 Og undir hvelfingunni voru vængir þeirra út þandir hver á móti öðrum, og hver þeirra hafði tvo vængi, sem huldu líkami þeirra.
24 Ég heyrði vængjaþyt þeirra, eins og nið mikilla vatna, sem þrumu hins Almáttka, er þær gengu, gnýrinn og hávaðinn var sem gnýr í herbúðum. Þegar þær stóðu kyrrar, létu þær vængina síga.
25 En þytur var uppi yfir hvelfingunni, sem var yfir höfðum þeirra, þegar þær stóðu kyrrar, létu þær vængina síga.
26 En uppi yfir hvelfingunni, sem var yfir höfðum þeirra, var að sjá sem safírsteinn væri, í lögun sem hásæti, og þar uppi á hásætinu, sem svo sýndist, var mynd nokkur í mannslíki.
27 Sú mynd þótti mér því líkust sem glóandi lýsigull væri þar neðan frá, sem mér þótti mittið vera og upp eftir, en ofan frá því, sem mér þótti mittið vera, og niður eftir þótti mér hún álits sem eldur, og umhverfis hana var bjarmi.
28 Bjarminn umhverfis var tilsýndar líkur boga þeim, sem í skýjum stendur, þegar rignir. Þannig var ímynd dýrðar Drottins á að líta. Og er ég sá hana, féll ég fram á ásjónu mína, og ég heyrði rödd einhvers, sem talaði.
2 Hann sagði við mig: "Þú mannsson, statt á fætur, að ég megi tala við þig."
2 Þá kom andi í mig, er hann talaði þannig til mín, sem reisti mig á fætur, og ég heyrði til þess, er við mig talaði.
3 Og hann sagði við mig: "Þú mannsson, ég ætla að senda þig til Ísraelsmanna, til hinna fráhorfnu, þeirra er mér hafa gjörst fráhverfir. Þeir og feður þeirra hafa rofið trúna við mig allt fram á þennan dag.
4 Ég sendi þig til þeirra, sem eru þrjóskir á svip og harðir í hjarta, og þú skalt segja við þá: ,Svo segir Drottinn Guð!`
5 Og hvort sem þeir hlýða á það eða gefa því engan gaum _ því að þeir eru þverúðug kynslóð _ þá skulu þeir vita, að spámaður er á meðal þeirra.
6 En þú, mannsson, skalt ekki hræðast þá og ekki óttast orð þeirra, þótt netlur og þyrnar séu hjá þér og þótt þú búir meðal sporðdreka. Orð þeirra skalt þú ekki óttast og ekki skelfast fyrir augliti þeirra, því að þeir eru þverúðug kynslóð.
7 Heldur skalt þú tala orð mín til þeirra, hvort sem þeir hlýða á þau eða gefa þeim engan gaum, því að þeir eru þverúðin einber.
8 En þú, mannsson, heyr þú það, er ég tala til þín! Ver þú eigi einber þverúð, eins og hin þverúðuga kynslóð. Lúk upp munni þínum og et það, er ég fæ þér."
9 Ég sá þá, að hönd var út rétt móti mér. Í henni var bókrolla.
10 Og hann rakti hana sundur fyrir mér, og var hún rituð bæði utan og innan, og voru á hana rituð harmljóð, andvörp og kveinstafir.
3 Og hann sagði við mig: "Mannsson, et bókrollu þessa, far síðan og tala til Ísraelsmanna!"
2 Þá upplauk ég munni mínum, en hann fékk mér bókrolluna að eta
3 og sagði við mig: "Þú mannsson, þú skalt renna henni niður í magann og fylla kvið þinn með bókrollu þeirri, er ég fæ þér." Og ég át hana og var hún í munni mér sæt sem hunang.
4 Þá sagði hann við mig: "Þú mannsson, far nú til Ísraelsmanna og tala mínum orðum til þeirra.
5 Því að þú ert ekki sendur til fólks, er mæli á torskilda tungu,
6 eigi til margra þjóða, er þú skilur eigi, heldur hefi ég sent þig til Ísraelsmanna. Þeir geta skilið þig.
7 En Ísraelsmenn munu eigi vilja hlýða á þig, því að þeir vilja eigi hlýða á mig, því að allir Ísraelsmenn hafa hörð enni og þverúðarfull hjörtu.
8 Sjá, ég gjöri andlit þitt hart, eins og andlit þeirra, og enni þitt hart, eins og enni þeirra,
9 ég gjöri enni þitt sem demant, harðara en klett. Þú skalt eigi óttast þá, né skelfast fyrir augliti þeirra, því að þeir eru þverúðug kynslóð."
10 Og hann sagði við mig: "Þú mannsson, hugfest þér öll orð mín, þau er ég til þín tala, og lát þau þér í eyrum loða.
11 Far síðan til hinna herleiddu, til samlanda þinna, og tala til þeirra og seg við þá: ,Svo segir Drottinn Guð!` hvort sem þeir svo hlýða á það eða gefa því engan gaum."
12 Þá hóf andinn mig upp, en að baki mér heyrði ég dunur af miklum landskjálfta, er dýrð Drottins hófst upp af stað sínum,
13 svo og þyt af vængjum veranna, er snertu hver aðra, og hark frá hjólunum samtímis og dunur af miklum landskjálfta.
14 Og andinn hóf mig upp og hreif mig burt, og ég hélt af stað hryggur og í mikilli geðshræring, og hönd Drottins lá þungt á mér.
15 Og ég kom til hinna herleiddu í Tel Abíb við Kebarfljótið, þar er þeir bjuggu, og ég sat þar sjö daga utan við mig meðal þeirra.
16 Að liðnum sjö dögum kom orð Drottins til mín, svohljóðandi:
17 "Mannsson, ég hefi skipað þig varðmann yfir Ísrael. Þegar þú heyrir orð af mínum munni, skalt þú vara þá við í mínu nafni.
18 Ef ég segi við hinn óguðlega: ,Þú skalt deyja!` og þú varar hann ekki við og segir ekkert til þess að vara hinn óguðlega við óguðlegri breytni hans, til þess að bjarga lífi hans, þá mun hinn óguðlegi að vísu deyja fyrir misgjörð sína, en blóðs hans mun ég krefja af þinni hendi.
19 En varir þú hinn óguðlega við og snúi hann sér þó ekki frá guðleysi sínu og óguðlegri breytni sinni, þá mun hann deyja fyrir misgjörð sína, en þá hefir þú frelsað sál þína.
20 Ef hins vegar ráðvandur maður snýr sér frá ráðvendni sinni og fremur ranglæti, og ég legg fótakefli fyrir hann, svo að hann deyr, hafir þú þá eigi varað hann við, þá mun hann deyja fyrir synd sína, og ráðvendni sú, er hann hafði sýnt, eigi til álita koma, en blóðs hans mun ég krefja af þinni hendi.
21 En varir þú hinn ráðvanda við syndinni, og hann, hinn ráðvandi, syndgar þá ekki, þá mun hann lífi halda, af því að hann var varaður við, og hefir þú þá frelsað sál þína."
22 Hönd Drottins kom þar yfir mig, og hann sagði við mig: "Statt upp, gakk ofan í dalinn, þar vil ég tala við þig."
23 Þá stóð ég upp og gekk niður í dalinn, og sjá, þar stóð dýrð Drottins, sú hin sama, er ég hafði séð við Kebarfljótið. Þá féll ég fram á ásjónu mína.
24 Og í mig kom andi, sem reisti mig á fætur, og hann talaði til mín og sagði við mig: "Far og loka þig inni í húsi þínu.
25 Og sjá, þú mannsson, menn munu leggja bönd á þig og fjötra þig með þeim, til þess að þú getir eigi gengið út og inn meðal þeirra.
26 Og tungu þína mun ég láta loða við góm þér, svo að þú verðir orðlaus og náir ekki að hirta þá með aðfinningum, því að þeir eru þverúðug kynslóð.
27 En þegar ég tala við þig, mun ég ljúka upp munni þínum, og þú skalt segja við þá: ,Svo segir Drottinn Guð!` Hver sem heyra vill, hann heyri, og hver sem ekki vill gefa því gaum, hann leiði það hjá sér, því að þeir eru þverúðug kynslóð."
4 Þú mannsson, tak þér tigulstein, legg hann fyrir framan þig og drag þar upp borg, sem sé Jerúsalem.
2 Og reis þú hervirki gegn henni og hlað víggarð gegn henni. Hleyp upp jarðhrygg gegn henni, skipa hersetuliði um hana og set víghrúta umhverfis hana.
3 Og tak þér járnplötu og set hana sem járnvegg milli þín og borgarinnar. Snú því næst andliti þínu gegn henni, svo að hún komist undir hersetu og þú sitjir um hana. Þetta skal vera Ísraelsmönnum tákn.
4 En legg þú þig á vinstri hliðina og tak á þig misgjörð Ísraels húss. Alla þá daga, er þú liggur á henni, skalt þú bera misgjörð þeirra.
5 Og tel ég þér misgjörðarár þeirra til jafnmargra daga, _ þrjú hundruð og níutíu daga _, og þannig skalt þú bera misgjörð Ísraels húss.
6 Og þegar þú hefir fullnað þessa daga, þá skalt þú leggjast á hægri hliðina hið annað sinn og bera misgjörð Júda húss, fjörutíu daga. Tel ég þér dag fyrir ár hvert.
7 Og þú skalt snúa andliti þínu og nöktum armlegg þínum gegn umsátri Jerúsalem, og þú skalt spá í gegn henni.
8 Og sjá, ég legg bönd á þig, svo að þú skalt ekki ná að snúa þér af einni hlið á aðra, uns þú hefir af lokið umsátursdögum þínum.
9 En tak þér hveiti, bygg, baunir, linsubaunir, hirsi og speldi. Lát það allt í eitt ker og gjör þér brauð af. Skalt þú hafa það til matar allan þann tíma, er þú liggur á hliðinni.
10 Og vega skal þér mat þinn, þann er þú neytir, tuttugu sikla á dag. Skalt þú neyta hans á ákveðnum tíma einu sinni á dag.
11 Mæla skal þér og vatn að drekka, sjöttung hínar í hvert sinn. Skalt þú drekka það á ákveðnum tíma einu sinni á dag.
12 Skalt þú eta það sem byggkökur, og þær skaltu baka við mannaþrekk fyrir augum þeirra.
13 Og Drottinn sagði: "Svo munu Ísraelsmenn eta brauð sitt óhreint hjá þjóðum þeim, er ég rek þá til."
14 Þá sagði ég: "Æ, Drottinn Guð! Sjá, ég hefi aldrei saurgað mig, og allt í frá barnæsku minni og fram á þennan dag hefi ég aldrei etið það, er sjálfdautt væri eða dýrrifið, og óhreint kjöt hefi ég aldrei lagt mér til munns."
15 Þá sagði hann við mig: "Sjá þú, ég leyfi þér að hafa nautatað í stað mannaþrekks. Við það skalt þú gjöra brauð þitt."
16 Og hann sagði við mig: "Þú mannsson, sjá, ég brýt sundur staf brauðsins í Jerúsalem, og þeir skulu eta brauðið eftir skammti og með angist, og vatnið skulu þeir drekka eftir mæli og með skelfingu,
17 til þess að þá skorti brauð og vatn og þeir skelfist hver með öðrum og veslist upp vegna misgjörðar sinnar."
Ezekiel 1-4
New International Version
Ezekiel 1-4
New International Version
Ezekiel’s Inaugural Vision
1 In my thirtieth year, in the fourth month on the fifth day, while I was among the exiles(A) by the Kebar River,(B) the heavens were opened(C) and I saw visions(D) of God.
2 On the fifth of the month—it was the fifth year of the exile of King Jehoiachin(E)— 3 the word of the Lord came to Ezekiel(F) the priest, the son of Buzi, by the Kebar River in the land of the Babylonians.[a] There the hand of the Lord was on him.(G)
4 I looked, and I saw a windstorm(H) coming out of the north(I)—an immense cloud with flashing lightning and surrounded by brilliant light. The center of the fire looked like glowing metal,(J) 5 and in the fire was what looked like four living creatures.(K) In appearance their form was human,(L) 6 but each of them had four faces(M) and four wings. 7 Their legs were straight; their feet were like those of a calf and gleamed like burnished bronze.(N) 8 Under their wings on their four sides they had human hands.(O) All four of them had faces and wings, 9 and the wings of one touched the wings of another. Each one went straight ahead; they did not turn as they moved.(P)
10 Their faces looked like this: Each of the four had the face of a human being, and on the right side each had the face of a lion, and on the left the face of an ox; each also had the face of an eagle.(Q) 11 Such were their faces. They each had two wings(R) spreading out upward, each wing touching that of the creature on either side; and each had two other wings covering its body. 12 Each one went straight ahead. Wherever the spirit would go, they would go, without turning as they went.(S) 13 The appearance of the living creatures was like burning coals(T) of fire or like torches. Fire moved back and forth among the creatures; it was bright, and lightning(U) flashed out of it. 14 The creatures sped back and forth like flashes of lightning.(V)
15 As I looked at the living creatures,(W) I saw a wheel(X) on the ground beside each creature with its four faces. 16 This was the appearance and structure of the wheels: They sparkled like topaz,(Y) and all four looked alike. Each appeared to be made like a wheel intersecting a wheel. 17 As they moved, they would go in any one of the four directions the creatures faced; the wheels did not change direction(Z) as the creatures went. 18 Their rims were high and awesome, and all four rims were full of eyes(AA) all around.
19 When the living creatures moved, the wheels beside them moved; and when the living creatures rose from the ground, the wheels also rose. 20 Wherever the spirit would go, they would go,(AB) and the wheels would rise along with them, because the spirit of the living creatures was in the wheels. 21 When the creatures moved, they also moved; when the creatures stood still, they also stood still; and when the creatures rose from the ground, the wheels rose along with them, because the spirit of the living creatures was in the wheels.(AC)
22 Spread out above the heads of the living creatures was what looked something like a vault,(AD) sparkling like crystal, and awesome. 23 Under the vault their wings were stretched out one toward the other, and each had two wings covering its body. 24 When the creatures moved, I heard the sound of their wings, like the roar of rushing(AE) waters, like the voice(AF) of the Almighty,[b] like the tumult of an army.(AG) When they stood still, they lowered their wings.
25 Then there came a voice from above the vault over their heads as they stood with lowered wings. 26 Above the vault over their heads was what looked like a throne(AH) of lapis lazuli,(AI) and high above on the throne was a figure like that of a man.(AJ) 27 I saw that from what appeared to be his waist up he looked like glowing metal, as if full of fire, and that from there down he looked like fire; and brilliant light surrounded him.(AK) 28 Like the appearance of a rainbow(AL) in the clouds on a rainy day, so was the radiance around him.(AM)
This was the appearance of the likeness of the glory(AN) of the Lord. When I saw it, I fell facedown,(AO) and I heard the voice of one speaking.
Ezekiel’s Call to Be a Prophet
2 He said to me, “Son of man,[c](AP) stand(AQ) up on your feet and I will speak to you.(AR)” 2 As he spoke, the Spirit came into me and raised me(AS) to my feet, and I heard him speaking to me.
3 He said: “Son of man, I am sending you to the Israelites, to a rebellious nation that has rebelled against me; they and their ancestors have been in revolt against me to this very day.(AT) 4 The people to whom I am sending you are obstinate and stubborn.(AU) Say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says.’(AV) 5 And whether they listen or fail to listen(AW)—for they are a rebellious people(AX)—they will know that a prophet has been among them.(AY) 6 And you, son of man, do not be afraid(AZ) of them or their words. Do not be afraid, though briers and thorns(BA) are all around you and you live among scorpions. Do not be afraid of what they say or be terrified by them, though they are a rebellious people.(BB) 7 You must speak(BC) my words to them, whether they listen or fail to listen, for they are rebellious.(BD) 8 But you, son of man, listen to what I say to you. Do not rebel(BE) like that rebellious people;(BF) open your mouth and eat(BG) what I give you.”
9 Then I looked, and I saw a hand(BH) stretched out to me. In it was a scroll,(BI) 10 which he unrolled before me. On both sides of it were written words of lament and mourning and woe.(BJ)
3 And he said to me, “Son of man, eat what is before you, eat this scroll; then go and speak to the people of Israel.” 2 So I opened my mouth, and he gave me the scroll to eat.
3 Then he said to me, “Son of man, eat this scroll I am giving you and fill your stomach with it.” So I ate(BK) it, and it tasted as sweet as honey(BL) in my mouth.
4 He then said to me: “Son of man, go now to the people of Israel and speak my words to them.(BM) 5 You are not being sent to a people of obscure speech and strange language,(BN) but to the people of Israel— 6 not to many peoples of obscure speech and strange language, whose words you cannot understand. Surely if I had sent you to them, they would have listened to you.(BO) 7 But the people of Israel are not willing to listen(BP) to you because they are not willing to listen to me, for all the Israelites are hardened and obstinate.(BQ) 8 But I will make you as unyielding and hardened as they are.(BR) 9 I will make your forehead(BS) like the hardest stone, harder than flint.(BT) Do not be afraid of them or terrified by them, though they are a rebellious people.(BU)”
10 And he said to me, “Son of man, listen carefully and take to heart(BV) all the words I speak to you. 11 Go(BW) now to your people in exile and speak to them. Say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says,’(BX) whether they listen or fail to listen.(BY)”
12 Then the Spirit lifted me up,(BZ) and I heard behind me a loud rumbling sound as the glory of the Lord rose from the place where it was standing.[d] 13 It was the sound of the wings of the living creatures(CA) brushing against each other and the sound of the wheels beside them, a loud rumbling sound.(CB) 14 The Spirit(CC) then lifted me up(CD) and took me away, and I went in bitterness and in the anger of my spirit, with the strong hand of the Lord(CE) on me. 15 I came to the exiles who lived at Tel Aviv near the Kebar River.(CF) And there, where they were living, I sat among them for seven days(CG)—deeply distressed.
Ezekiel’s Task as Watchman
16 At the end of seven days the word of the Lord came to me:(CH) 17 “Son of man, I have made you a watchman(CI) for the people of Israel; so hear the word I speak and give them warning from me.(CJ) 18 When I say to a wicked person, ‘You will surely die,(CK)’ and you do not warn them or speak out to dissuade them from their evil ways in order to save their life, that wicked person will die for[e] their sin, and I will hold you accountable for their blood.(CL) 19 But if you do warn the wicked person and they do not turn(CM) from their wickedness(CN) or from their evil ways, they will die(CO) for their sin; but you will have saved yourself.(CP)
20 “Again, when a righteous person turns(CQ) from their righteousness and does evil, and I put a stumbling block(CR) before them, they will die. Since you did not warn them, they will die for their sin. The righteous things that person did will not be remembered, and I will hold you accountable for their blood.(CS) 21 But if you do warn the righteous person not to sin and they do not sin, they will surely live because they took warning, and you will have saved yourself.(CT)”
22 The hand of the Lord(CU) was on me there, and he said to me, “Get up and go(CV) out to the plain,(CW) and there I will speak to you.” 23 So I got up and went out to the plain. And the glory of the Lord was standing there, like the glory I had seen by the Kebar River,(CX) and I fell facedown.(CY)
24 Then the Spirit came into me and raised me(CZ) to my feet. He spoke to me and said: “Go, shut yourself inside your house.(DA) 25 And you, son of man, they will tie with ropes; you will be bound so that you cannot go out among the people.(DB) 26 I will make your tongue stick to the roof(DC) of your mouth so that you will be silent and unable to rebuke them, for they are a rebellious people.(DD) 27 But when I speak to you, I will open your mouth and you shall say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says.’(DE) Whoever will listen let them listen, and whoever will refuse let them refuse; for they are a rebellious people.(DF)
Siege of Jerusalem Symbolized
4 “Now, son of man, take a block of clay, put it in front of you and draw the city of Jerusalem on it. 2 Then lay siege to it: Erect siege works against it, build a ramp(DG) up to it, set up camps against it and put battering rams around it.(DH) 3 Then take an iron pan,(DI) place it as an iron wall between you and the city and turn your face toward(DJ) it. It will be under siege, and you shall besiege it. This will be a sign(DK) to the people of Israel.(DL)
4 “Then lie on your left side and put the sin of the people of Israel upon yourself.[f] You are to bear their sin for the number of days you lie on your side. 5 I have assigned you the same number of days as the years of their sin. So for 390 days you will bear the sin of the people of Israel.
6 “After you have finished this, lie down again, this time on your right side, and bear the sin(DM) of the people of Judah. I have assigned you 40 days, a day for each year.(DN) 7 Turn your face(DO) toward the siege of Jerusalem and with bared arm prophesy against her. 8 I will tie you up with ropes so that you cannot turn from one side to the other until you have finished the days of your siege.(DP)
9 “Take wheat and barley, beans and lentils, millet and spelt;(DQ) put them in a storage jar and use them to make bread for yourself. You are to eat it during the 390 days you lie on your side. 10 Weigh out twenty shekels[g](DR) of food to eat each day and eat it at set times. 11 Also measure out a sixth of a hin[h] of water and drink it at set times.(DS) 12 Eat the food as you would a loaf of barley bread; bake it in the sight of the people, using human excrement(DT) for fuel.” 13 The Lord said, “In this way the people of Israel will eat defiled food among the nations where I will drive them.”(DU)
14 Then I said, “Not so, Sovereign Lord!(DV) I have never defiled myself. From my youth until now I have never eaten anything found dead(DW) or torn by wild animals. No impure meat has ever entered my mouth.(DX)”
15 “Very well,” he said, “I will let you bake your bread over cow dung instead of human excrement.”
16 He then said to me: “Son of man, I am about to cut off(DY) the food supply in Jerusalem. The people will eat rationed food in anxiety and drink rationed water in despair,(DZ) 17 for food and water will be scarce.(EA) They will be appalled at the sight of each other and will waste away because of[i] their sin.(EB)
Footnotes
- Ezekiel 1:3 Or Chaldeans
- Ezekiel 1:24 Hebrew Shaddai
- Ezekiel 2:1 The Hebrew phrase ben adam means human being. The phrase son of man is retained as a form of address here and throughout Ezekiel because of its possible association with “Son of Man” in the New Testament.
- Ezekiel 3:12 Probable reading of the original Hebrew text; Masoretic Text sound—may the glory of the Lord be praised from his place
- Ezekiel 3:18 Or in; also in verses 19 and 20
- Ezekiel 4:4 Or upon your side
- Ezekiel 4:10 That is, about 8 ounces or about 230 grams
- Ezekiel 4:11 That is, about 2/3 quart or about 0.6 liter
- Ezekiel 4:17 Or away in
Icelandic Bible (ICELAND)
by Icelandic Bible Society
New International Version (NIV) 
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.