Add parallel Print Page Options

Psalm 109

For the choir director: A psalm of David.

O God, whom I praise,
    don’t stand silent and aloof
while the wicked slander me
    and tell lies about me.
They surround me with hateful words
    and fight against me for no reason.
I love them, but they try to destroy me with accusations
    even as I am praying for them!
They repay evil for good,
    and hatred for my love.

They say,[a] “Get an evil person to turn against him.
    Send an accuser to bring him to trial.
When his case comes up for judgment,
    let him be pronounced guilty.
    Count his prayers as sins.
Let his years be few;
    let someone else take his position.
May his children become fatherless,
    and his wife a widow.
10 May his children wander as beggars
    and be driven from[b] their ruined homes.
11 May creditors seize his entire estate,
    and strangers take all he has earned.
12 Let no one be kind to him;
    let no one pity his fatherless children.
13 May all his offspring die.
    May his family name be blotted out in the next generation.
14 May the Lord never forget the sins of his fathers;
    may his mother’s sins never be erased from the record.
15 May the Lord always remember these sins,
    and may his name disappear from human memory.
16 For he refused all kindness to others;
    he persecuted the poor and needy,
    and he hounded the brokenhearted to death.
17 He loved to curse others;
    now you curse him.
He never blessed others;
    now don’t you bless him.
18 Cursing is as natural to him as his clothing,
    or the water he drinks,
    or the rich food he eats.
19 Now may his curses return and cling to him like clothing;
    may they be tied around him like a belt.”

20 May those curses become the Lord’s punishment
    for my accusers who speak evil of me.
21 But deal well with me, O Sovereign Lord,
    for the sake of your own reputation!
Rescue me
    because you are so faithful and good.
22 For I am poor and needy,
    and my heart is full of pain.
23 I am fading like a shadow at dusk;
    I am brushed off like a locust.
24 My knees are weak from fasting,
    and I am skin and bones.
25 I am a joke to people everywhere;
    when they see me, they shake their heads in scorn.

26 Help me, O Lord my God!
    Save me because of your unfailing love.
27 Let them see that this is your doing,
    that you yourself have done it, Lord.
28 Then let them curse me if they like,
    but you will bless me!
When they attack me, they will be disgraced!
    But I, your servant, will go right on rejoicing!
29 May my accusers be clothed with disgrace;
    may their humiliation cover them like a cloak.
30 But I will give repeated thanks to the Lord,
    praising him to everyone.
31 For he stands beside the needy,
    ready to save them from those who condemn them.

Read full chapter

Footnotes

  1. 109:6 Hebrew lacks They say.
  2. 109:10 As in Greek version; Hebrew reads and seek.

Ang Mulo sa Tawong Anaa sa Kalisod

109 O Dios, nga akong ginadayeg, tubaga ang akong pagtawag kanimo.
Kay gibutang-butangan ako sa daotan ug limbongang mga tawo.
Nagasulti silag bakak mahitungod kanako.
Kanunay daotan ang ilang gipanulti batok kanako,
ug nasuko sila kanako bisan walay hinungdan.
Bisan nakighigala ako kanila, nakiggira sila kanako;
apan giampo ko gihapon sila.
Gibalosan nila akog daotan sa maayong gihimo ko kanila,
ug gibalosan nilag kasuko ang akong pagpakighigala kanila.
Miingon sila,[a] “Mangita kita ug daotang tawo nga mosumbong kaniya sa hukmanan.
Hinaut nga inighusay mogawas nga siyay sad-an.
Ug hinaut nga ang iyang pag-ampo isipon nga sala!
Hinaut nga dili magdugay ang iyang kinabuhi
ug ihatag na lang ngadto sa uban ang iyang katungdanan.
Hinaut nga mamatay na siya aron mailo ang iyang mga kabataan ug mabiyuda ang iyang asawa.
10 Hinaut nga maglatagaw na lang ang iyang mga kabataan ug magpakilimos,
ug hinaut nga abugon[b] sila gikan sa ilang gubang pinuy-anan.
11 Hinaut nga imbargohon sa iyang nautangan ang tanan niyang kabtangan,
ug hinaut nga kuhaon sa mga dumuduong ang iyang hinagoan.
12 Ug kon mamatay na siya,
hinaut nga walay malooy kaniya ug sa iyang nailo nga mga kabataan.
13 Hinaut nga mangamatay ang iyang mga kaliwat
aron malimtan na sila sa mosunod nga mga henerasyon.
14-15 Hinaut nga dili pasayloon ug dili kalimtan sa Ginoo ang sala sa iyang mga ginikanan ug mga katigulangan;
ug hinaut nga malimtan na sila sa kalibotan.
16 Kay wala gayod siyay kalooy;
gilisod-lisod hinuon niya ug gipamatay ang mga kabos, mga timawa, ug ang mga nawad-an ug paglaom.
17 Gikalipay niya ang pagtunglo sa uban—hinaut nga sa iya kini mahitabo.
Nagdumili siya sa paghatag sa iyang panalangin sa uban—hinaut nga wala usay mopanalangin kaniya.
18 Kabahin na sa iyang kinabuhi ang pagpanunglo;
daw mao na kini ang iyang kinaon,
ug midulot na kini hangtod sa iyang kabukogan.
19 Hinaut magpabilin kaniya ang tunglo. Mahisama kini sa bisti nga ginasul-ob ug bakos nga kanunay ginabakos.”

20 Ginoo, hinaut pa nga mao kana ang imong isilot sa mga nagabutang-butang ug nagasulti ug daotan mahitungod kanako.
21 Apan tabangi ako, Ginoong Dios, aron ikaw mapasidunggan.
Luwasa ako tungod sa imong kaayo ug gugma.
22 Kay kabos ako ug timawa, ug nasakit gayod ako.
23 Hinay-hinay nang nagkawala ang akong kinabuhi
sama sa landong nga mahanaw panahon sa kagabhion.
Daw sama ako sa dulon nga gipapha.
24 Wala nay kusog ang akong tuhod sa pagpinuasa.
Labihan na ako kaniwang.
25 Nahimo akong talamayon sa akong mga kaaway.
Magpanglingo sila kon ila akong makita.
26 Tabangi ako, Ginoo, nga akong Dios;
luwasa ako sumala sa imong gugma.
27 Unya mahibaloan sa akong mga kaaway nga ikaw, Ginoo, ang nagluwas kanako.
28 Gitunglo nila ako, apan ikaw mopanalangin kanako.
Maulawan sila kon sulongon nila ako,
apan ako nga imong sulugoon maglipay.
29 Sama nga ang lawas naputos sa bisti,
hinaut nga mapuno sa kaulaw ang mga tawong nagbutang-butang kanako.

30 Pasalamatan ko gayod ang Ginoo;
dayegon ko siya atubangan sa daghang katawhan.
31 Kay ginalabanan niya ang mga tawong kabos aron maluwas sa mga nagahukom kanila sa kamatayon.

Read full chapter

Footnotes

  1. 109:6 Miingon sila : Ang bersikulo 6-19 mahimong pulong sa mga kaaway o pulong batok sa iyang mga kaaway.
  2. 109:10 abugon: Mao kini sa Septuagint; apan sa Hebreo, mangita.