Jakuba 5

Nowe Przymierze

Zapowiedź odpłaty dla bogatych i samolubnych

5 Teraz odnośnie do was, bogaci. Gorzko zapłaczcie! Nadciągają na was nieszczęścia. ² Wasze bogactwo zbutwiało, a wasze szaty zżarły mole. ³ Wasze złoto i srebro pokryło się nalotem, który posłuży za świadectwo przeciwko wam i strawi wasze ciała jak ogień. Zgromadziliście skarby w dniach ostatecznych. ⁴ Oto krzyczy zatrzymana przez was zapłata robotników. A zżęli oni wasze pola! Wołania żniwiarzy dotarły do Pana Zastępów.

⁵ Żyliście na ziemi w zbytku i w przepychu! Utuczyliście swe serca w dniu rzezi. ⁶ Skazaliście na śmierć sprawiedliwego, już wam się nie opiera.

Cierpliwości! Nadchodzi sąd

⁷ Bądźcie więc cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Zauważcie, że rolnik cierpliwie czeka na cenny plon ziemi, na wczesny i późny deszcz. ⁸ Wy również bądźcie cierpliwi. W górę serca! Przyjście Pana jest bliskie.

⁹ Przestańcie na siebie nawzajem narzekać, bracia! Nie narażajcie się na sąd. Bo oto Sędzia stanął u drzwi.

¹⁰ Za przykład nieugiętości oraz cierpliwości bierzcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imieniu Pana. ¹¹ Zauważcie, że tych, którzy wytrwali, uważamy za szczęśliwych. Słyszeliście o wytrwałości Joba. Wiecie, jaki był cel^[a] Pana. Wiecie też, że Pan jest bardzo litościwy i miłosierny.

¹² Przede wszystkim, drodzy bracia, przestańcie przysięgać na niebo, na ziemię; nie składajcie też innych przysiąg. Niech wasze tak znaczy tak, a wasze nie — nie, abyście nie popadli pod sąd.

W obliczu słabości

¹³ Czy jest wśród was ktoś w nieszczęściu? Jeśli tak, niech się modli. Cieszy się ktoś? Niech śpiewa pieśni.^{[b] 14} Czy jest wśród was ktoś w chorobie? Jeśli jest, to niech przywoła starszych kościoła i niech się pomodlą nad nim wraz z namaszczeniem go oliwą w imieniu Pana. ¹⁵ A modlitwa wiary uratuje chorego i Pan go podźwignie, a jeśli dopuścił się grzechów, będą mu przebaczone.

¹⁶ Wyznawajcie zatem grzechy jedni drugim i módlcie się o siebie nawzajem, abyście w ten sposób zostali uzdrowieni. Modlitwa sprawiedliwego może odnieść wielki skutek. ¹⁷ Eliasz był człowiekiem takim jak każdy z nas. Modlił się on usilnie, żeby nie padał deszcz — i nie było deszczu na ziemi przez trzy lata i sześć miesięcy. ¹⁸ Potem znów się modlił i z nieba spadł deszcz, a ziemia wydała swój plon.

Ważność duszpasterstwa

¹⁹ Drodzy bracia, jeśli ktoś spośród was zboczy od prawdy, a inny go nawróci, ²⁰ niech wie, że ten, kto nawrócił grzesznika z jego błędnej drogi, uratuje jego duszę od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów.