2. Tymoteusza 4

Nowe Przymierze

4 Zobowiązuję cię zatem wobec Boga oraz Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, w obliczu Jego przyjścia i na Jego Królestwo: ² Głoś Słowo! Bądź gotowy w porę i nie w porę, aby poprawić, upomnieć, zachęcić — z całą cierpliwością, umiejętnie.

³ Gdyż przyjdzie czas, że przestaną tolerować zdrową naukę, a skłonni do słuchania tego, co odpowiada ich upodobaniom,^[a] otoczą się nauczycielami przyklaskującymi ich własnym żądzom. ⁴ Czyniąc to, odwrócą się od słuchania prawdy i zwrócą ku baśniom.

⁵ Ty jednak zachowaj trzeźwość we wszystkim, znoś niedole, wykonuj pracę ewangelisty, rzetelnie pełnij swoją służbę.

⁶ Ja bowiem jestem już złożony na ofiarę. Wybiła godzina mojego odejścia. ⁷ Toczyłem piękny bój. Bieg ukończyłem. Wiarę — zachowałem. ⁸ Teraz czeka na mnie wieniec sprawiedliwości, który w tym Dniu da mi Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, da go wszystkim, którzy z utęsknieniem oczekują Jego przyjścia.

Polecenia i rady

⁹ Postaraj się przyjść do mnie jak najszybciej, ¹⁰ gdyż Demas mnie opuścił. Pociągnął go ten świat^[b] i odszedł do Tesalonik. Krescens udał się do Galacji, a Tytus do Dalmacji. ¹¹ Jest ze mną tylko Łukasz. Zabierz z sobą Marka; jest mi bardzo potrzebny do posługiwania. ¹² Tychikosa posłałem do Efezu. ¹³ Po drodze wstąp do Karposa i przynieś mi płaszcz, który zostawiłem u niego w Troadzie. Przynieś też zwoje, zwłaszcza pergaminy.

¹⁴ Aleksander, brązownik, wyrządził mi wiele złego. Pan mu odpłaci stosownie do jego czynów. ¹⁵ Strzeż się go i ty. Bardzo ostro wystąpił on przeciwko naszym słowom.

¹⁶ W mojej pierwszej mowie obrończej nikogo przy mnie nie było. Wszyscy mnie opuścili. Niech im to nie będzie zaliczone na szkodę. ¹⁷ Ale Pan stał przy mnie. On mnie wzmocnił, tak, aby przeze mnie dopełniło się dzieło głoszenia dobrej nowiny i usłyszały ją wszystkie narody — i zostałem wyrwany z lwiej paszczy. ¹⁸ Tak, Pan mnie ochroni przed wszystkimi wrogimi zakusami i zbawi dla swego Królestwa w niebie. Jemu niech będzie chwała — na zawsze. Amen.

Pozdrowienia

¹⁹ Pozdrów Pryskę i Akwilę oraz dom Onezyforosa. ²⁰ Erastos pozostał w Koryncie, a chorego Trofimosa zostawiłem w Milecie.

²¹ Postaraj się przyjść przed zimą. Pozdrawiają cię Eubulos, Pudens, Linos, Klaudia i wszyscy bracia.

²² Niech Pan będzie z tobą w głębi ducha. I niech łaska towarzyszy waszym poczynaniom.