Add parallel Print Page Options

世事虚幻唯主是望

39 大卫的诗,交于伶长耶杜顿

我曾说:“我要谨慎我的言行,免得我舌头犯罪。恶人在我面前的时候,我要用嚼环勒住我的口。”
我默然无声,连好话也不出口,我的愁苦就发动了。
我的心在我里面发热,我默想的时候,火就烧起,我便用舌头说话。
耶和华啊,求你叫我晓得我身之终,我的寿数几何,叫我知道我的生命不长。
你使我的年日窄如手掌,我一生的年数,在你面前如同无有。各人最稳妥的时候,真是全然虚幻!(细拉)
世人行动实系幻影,他们忙乱真是枉然,积蓄财宝不知将来有谁收取。
主啊,如今我等什么呢?我的指望在乎你。
求你救我脱离一切的过犯,不要使我受愚顽人的羞辱。
因我所遭遇的是出于你,我就默然不语。
10 求你把你的责罚从我身上免去,因你手的责打,我便消灭。
11 你因人的罪恶,惩罚他的时候,叫他的笑容[a]消灭,如衣被虫所咬。世人真是虚幻!(细拉)
12 耶和华啊,求你听我的祷告,留心听我的呼求,我流泪,求你不要静默无声。因为我在你面前是客旅,是寄居的,像我列祖一般。
13 求你宽容我,使我在去而不返之先,可以力量复原。

Footnotes

  1. 诗篇 39:11 “的笑容”或作“所喜爱的”。

Ang Pagpapahayag ng Kasalanan ng Taong Nahihirapan

39 Sinabi ko sa aking sarili,
    “Ang ugali koʼy aking babantayan, sa pagsasalita, ang magkasalaʼy iiwasan.
    Pipigilan ko ang aking mga labi habang malapit ako sa masasamang tao.”
Kaya tumahimik ako at walang anumang sinabi kahit mabuti,
    ngunit lalong nadagdagan ang sakit ng aking kalooban.
Akoʼy tunay na nabahala,
    at sa kaiisip koʼy lalo akong naguluhan,
    kaya nang hindi ko na mapigilan ay sinabi ko,
Panginoon, paalalahanan nʼyo ako na may katapusan at bilang na ang aking mga araw,
    na ang buhay ko sa mundoʼy pansamantala lamang.
    Paalalahanan nʼyo akong sa mundo ay lilisan.
Kay ikli ng buhay na ibinigay nʼyo sa akin.
    Katumbas lang ng isang saglit para sa inyo.
    Itoʼy parang hangin lamang na dumadaan,
o kayaʼy parang anino na nawawala.
    Abala siya sa mga bagay na wala namang kabuluhan.
    Nagtitipon siya ng kayamanan, ngunit kapag siyaʼy namatay,
    hindi na niya alam kung sino ang makikinabang.
At ngayon, Panginoon, ano pa ang aasahan ko?
    Kayo lang ang tanging pag-asa ko.
Iligtas nʼyo ako sa lahat kong kasalanan,
    at huwag nʼyong hayaang pagtawanan ako ng mga hangal.
Akoʼy mananahimik at hindi na ibubuka pa ang aking bibig,
    dahil nanggaling sa inyo ang pagdurusa kong ito.
10 Huwag nʼyo na akong parusahan.
    Akoʼy parang mamamatay na sa dulot nʼyong kahirapan.
11 Dinidisiplina nʼyo ang tao kapag siya ay nagkakasala.
    Katulad ng anay, inuubos nʼyo rin ang kanilang mga pinahahalagahan.
    Tunay na ang buhay ng tao ay pansamantala lamang.[a]

12 Panginoon, dinggin nʼyo ang dalangin ko.
    Pakinggan nʼyo ang paghingi ko ng tulong sa inyo.
    Huwag nʼyo sanang balewalain ang aking mga pag-iyak.
    Dahil dito sa mundo akoʼy dayuhan lamang,
    gaya ng aking mga ninuno, sa mundo ay lilisan.
13 Huwag na kayong magalit sa akin,
    upang akoʼy maging masaya bago ako mamatay.”

Footnotes

  1. 39:11 pansamantala lamang: sa literal, parang hininga lamang.