Add parallel Print Page Options

โยบพูดต่อไป: ความหวังของฉันอยู่ที่ไหน

17 จิตวิญญาณของฉันแตกสลาย
    วันเวลาของฉันสั้นลง
    หลุมศพกำลังรอฉันอยู่
แน่ละ มีคนเย้ยหยันอยู่รอบข้าง
    และตาของฉันเพ่งไปที่ความโหดร้ายของพวกเขา

โปรดให้คำรับรองแก่ข้าพเจ้า
    มีใครที่จะค้ำประกันให้ข้าพเจ้า
ในเมื่อพระองค์ปิดใจพวกเขา ทำให้พวกเขาไม่เข้าใจ
    ฉะนั้นพระองค์จะไม่ปล่อยให้พวกเขาชนะข้าพเจ้า
คนที่ทรยศเพื่อนๆ ของเขาเพื่อชิงทรัพย์สินไป
    ลูกๆ ของเขาเป็นฝ่ายที่ต้องรับทุกข์
พระเจ้าทำให้ฉันเป็นที่หัวเราะเยาะของคนทั่วไป
    และพวกเขาถ่มน้ำลายรดหน้าฉัน
ตาของฉันมัวจนแทบมองไม่เห็นเนื่องจากความเศร้าโศก
    แขนขาของฉันเป็นเหมือนเงา
บรรดาผู้มีความชอบธรรมตกตะลึงในเรื่องนี้
    และผู้ไร้ความผิดไม่พอใจคนที่ไม่เชื่อในพระเจ้า
ถึงกระนั้นผู้มีความชอบธรรมก็ยังเชื่อในวิถีทางของเขา
    และคนมือสะอาดจะมีจิตวิญญาณที่เข้มแข็งยิ่งขึ้น

10 แต่พวกท่านทุกคน เชิญกลับมาอีก
    และฉันก็จะพบว่าไม่มีผู้เรืองปัญญาสักคนในหมู่พวกท่าน
11 วันเวลาของฉันสิ้นสุดลง แผนการของฉันพังพินาศ
    ใจของฉันก็แตกสลาย
12 พวกเขาทำกลางคืนให้เป็นกลางวัน
    พวกเขาพูดว่า แสงสว่างอยู่ใกล้กับความมืด
13 ถ้าฉันรอคอยให้แดนคนตายเป็นที่อยู่
    ถ้าฉันให้ที่นอนของฉันอยู่ในความมืด
14 ถ้าฉันพูดกับหลุมศพว่า ‘เจ้าเป็นพ่อของฉัน’
    และพูดกับตัวหนอนว่า ‘แม่ของฉัน’ หรือ ‘พี่สาวของฉัน’
15 แล้วความหวังของฉันอยู่ที่ไหน
    ใครจะเห็นความหวังของฉัน
16 ความหวังจะลงไปสู่โลกแห่งแดนคนตายหรือไม่
    เราจะลงไปเป็นผงธุลีด้วยกันหรือไม่”