Расправија околу обичаите и традициите

(Мт. 15:1-9) 7 Околу Исус се насобраа неколку фарисеи и вероучители^[a], дојдени од Ерусалим. ² Тие забележаа дека Исусовите ученици не го практикуваат ритуалното миење на рацете пред јадење. ³ Имено, фарисеите, па и сите Евреи, држејќи се до преданијата од своите предци, не седнуваат да јадат додека ритуално не си ги измијат рацете до лактите; ⁴ кога се враќаат од пазар, не јадат додека ритуално не се измијат, а се држат и до многу други преданија, како што се ритуалното миење чаши, стомни и други садови.

⁵ Затоа, фарисеите и вероучителите Го прашаа Исуса: „Зошто Твоите следбеници не постапуваат според преданијата од старите и седнуваат да јадат без ритуално да си ги измијат рацете?“

⁶ Исус им одговори: „Лицемери! Убаво рекол за вас Бог, преку пророкот Исаија:

,Овој народ Ме почитува со устата,

но срцето му е далеку од Мене!

⁷ Се залажуваат дека Ме почитуваат, а всушност

ги шират своите човечки обичаи како да се Мои заповеди^[b]!‘

⁸ Вие ги оставивте Божјите заповеди, а ги чувате човечките преданија! ⁹ Лукаво ги укинувате Божјите заповеди за да ги чувате своите преданија!

¹⁰ Зар Мојсеј не ви заповеда да ги исполнувате обврските спрема своите родители, и со смрт да го казните^[c] оној што ќе ги проколне мајка си или татко си? ¹¹ А вие ги учите луѓето дека е доволно да го ветат својот имот на црквата, како подарок^[d] за Бог, ¹² со што ќе се ослободат од обврската да се грижат за своите родители! ¹³ Значи, укинувате Божја заповед за да ги воведете своите преданија! И многу други вакви работи правите!“

Што навистина ги опоганува луѓето?

(Мт. 15:10-20) ¹⁴ Тогаш Исус повторно го повика народот кај Себе и му рече: „Слушајте Ме внимателно и со расудување! ¹⁵ Ниедна храна што ја јадете нема духовно да ве опогани, туку лошите зборови и постапки ве опогануваат!“ ^16 [e]

¹⁷ Кога Исус се раздели од народот, влезе во една куќа, а Неговите ученици Го прашаа за значењето на споредбата. ¹⁸ А Тој им рече: „Зар и вие сe уште не разбирате? Зар не сфаќате дека храната што ја јадете духовно не ве опоганува, ¹⁹ зашто таа не влегува во срцето, туку во стомакот, и оттаму се исфрла!?“ Со ова Исус го одобри^[f] секој вид храна. ²⁰ Потоа продолжи: „Човекот духовно се опоганува од она што излегува од него. ²¹ Зашто, однатре, од човековото срце, излегуваат грешните мисли кои водат кон неморал, кражби, убиства, ²² брачни неверства, алчност, лошотија, измами, завист, навреди, горделивост и безумија. ²³ Сите овие лоши работи излегуваат однатре и тие се што го опогануваат човекот.“

ДЕЈСТВУВАЊЕТО НА ИСУС НАДВОР ОД ГАЛИЛЕЈА

Импресивната вера на една жена

(Мт. 15:21-28) ²⁴ Заминувајќи си оттаму, Исус отиде во пределот на градовите Тир и Сидон. Се смести во една куќа и се трудеше никој да не дознае за тоа, но не можеше да остане во тајност. ²⁵ Една жена, чија ќерка беше обземена од демонски дух, дозна каде е Исус. Веднаш дојде кај Него и падна на колена. ²⁶ Жената беше Гркинка, родум од областа Феникија, во Сирија. Таа Го замоли Исуса да ја ослободи нејзината ќерка од демонот. ²⁷ Но Исус и рече: „Дозволи најпрво Божјите избрани деца, Израелците, да се нахранат! Не е право да им се одземе лебот на децата и да им се даде на кучињата!“ ²⁸ „Така е, Господине, но и кучињата под масата ги јадат трошките што им паѓаат на децата!“ – Му одговори таа. ²⁹ Тогаш Исус и рече: „За ваквиот одговор, оди си, ќерка ти веќе ја излекував од демонскиот дух!“ ³⁰ Кога жената се врати дома, ќерка и лежеше в постела излекувана од демонскиот дух.

Исус исцелува глувонем човек

³¹ Враќајќи се од месноста околу градот Тир, преку градот Сидон, Исус се упати назад кон Галилејското Езеро, во подрачјето на Декаполис^[g]. ³² Му донесоа еден глувонем човек и луѓето Го молеа да го излекува со Својот допир. ³³ Исус го тргна човекот настрана и со Своите прсти му ги допре ушите. Потоа со плунка на прстите му го намачка јазикот. ³⁴ Со поглед кон небото и со длабока воздишка, Исус рече: „Хипатах!“ - што на арамејски јазик значи: „Отвори се!“ ³⁵ Слухот на човекот веднаш му се отвори, а во исто време почна јасно и разбирливо да зборува. ³⁶ Исус им нареди никому да не кажуваат за ова. Но, колку повеќе им забрануваше, толку повеќе тие зборуваа за тоа. ³⁷ Сите беа исполнети со восхит и говореа: „Сe што прави Тој е добро! На глувите им дава слух, а на немите моќ на говор!“