Исус испраќа во мисија седумдесет Свои ученици

10 По ова, Господ избра други седумдесет^[a] ученици и ги испрати двајца по двајца, како Своја претходница, во секој град и место каде што планираше да оди. ² Им рече: „Има голема жетва за собирање, а работници има малку. Затоа, молете Го Господарот на жетвата да испрати работници на Својата нива. ³ Одете! Ве испраќам како јагниња меѓу волци. ⁴ Не носете со себе ни ќесе со пари, ни торба, ни обувки! Не застанувајте по пат, дури ни за да се поздравите со некого. ⁵ При влегувањето во секоја куќа, најпрво благословете со зборовите: ,Мир да има во оваа куќа!‘ ⁶ Ако во таа куќа живее мирољубив човек, мирот навистина ќе му остане; ако не, повлечете го благословот за мир. ⁷ Задржете се во истата куќа, јадете и пијте од она што имаат да ви дадат, зашто тој што работи ја заслужува својата плата. Не шетајте од куќа до куќа. ⁸ Кога ќе влезете во некој град каде што ќе ве примат, јадете од тоа што ќе ви го принесат. ⁹ Исцелувајте ги болните во тој град и зборувајте му на народот: ,Божјото царство допре и до вас!‘ ¹⁰ Кога ќе стигнете во некој град каде што нема да ве примат, излезете на улиците и речете им: ¹¹ ,Ви го истресуваме дури и правот од вашиот град, што ни се прилепил за нозете! Но, да знаете дека Божјото царство се доближи и до вас!‘ ¹² Ве уверувам дека на Судниот ден ќе му биде полесно на Содом^[b], одошто на тој град!“

Осуда на некои тогашни жители

(Матеј 11:20-24) ¹³ „Тешко тебе, Коразине! Тешко и тебе Бетцаидо! Да беа во градовите Тир и Сидон направени чудата што беа извршени кај вас, тие одамна ќе се беа покајале, облекувајќи се во покајнички облеки и посипувајќи се со пепел! ¹⁴ Но полесно ќе минат Тир и Сидон на Судниот ден одошто вие! ¹⁵ А ти, граде Кафарнауме, што се креваш на високо, дури до небото - ќе се струполиш до адот!

¹⁶ Исус им рече на Своите ученици: „Оној што вас ве слуша - Мене Ме слуша. Оној што вас ве отфрла - Мене Ме отфрла; а оној што Мене Ме отфрла - Го отфрла Бога, зашто Тој Ме испрати!“

Враќањето на Исусовите ученици

¹⁷ Седумдесеттемина^[c] се вратија радосни, велејќи: „Господе, преку Твоето име нам ни се покоруваат и демонските духови!“ ¹⁸ А Исус им рече: „Видов како падна Сатаната, како молскавица од небото! ¹⁹ Ете, ви дадов моќ да газите на змии и скорпии и надмоќ над секоја непријателска сила - ништо да не може да ве повреди. ²⁰ Сепак, не радувајте се што ви се потчинуваат демонските духови, туку радувајте се што вашите имиња се запишани како жители на небото!“

Радоста на Исус

(Матеј 11:25-27; 13:16-17) ²¹ Во тој миг Исус се исполни со радост, преку Светиот Дух^[d], и рече: „Ти благодарам, небесен Татко, Господару на небото и на Земјата, што сето ова им го откри на скромните, а го скри од оние што мудруваат и се потпираат на својот разум. Да, Татко, така сакаше Ти.

²² Мојот небесен Татко Ме има овластено Мене за сe. Никој не знае Кој е Синот, освен Таткото; и никој не знае Кој е Таткото, освен Синот и оние на кои Синот ќе реши да им открие.“ ²³ Потоа насамо им рече на учениците: „Благословени се очите што го гледаат ова што го гледате вие! ²⁴ Ви велам: многу пророци и цареви сакаа да го видат ова што го гледате вие, но не го видоа; сакаа да го слушаат тоа што вие го слушате, но немаа можност!“

²⁵ Еден учител на верскиот Закон^[e] дојде и искушувајќи Го Исуса, Го праша: „Учителе! Што треба да правам за да стекнам вечен живот?“ ²⁶ Исус, во одговор му рече: „Што вели за тоа Светото Писмо^[f]? Што си прочитал во него?“ ²⁷ Човекот одговори: „Сакај Го Господ, својот Бог, со сето свое срце, со сета своја душа, со сите свои сили и со сиот свој разум“, и „Сакај го својот ближен како себеси^[g]“. ²⁸ „Токму така!“ - му одговори Исус. „Прави го тоа и ќе живееш.“

²⁹ Но учителот на Законот сакаше да се оправда, па продолжи да Го прашува Исуса: „А кој е мојот ближен?“ ³⁰ Исус му одговори вака:

Милостивиот Самарјанец

„Еднаш, еден човек, слегувајќи од Ерусалим во Јерихо, беше нападнат од разбојници, кои го ограбија и натепаа, оставајќи го полумртов. ³¹ Се случи тука да помине еден еврејски свештеник. Тој го забележа човекот, но го заобиколи и си замина. ³² Истото се повтори кога тука помина и еден Левит^[h]: тој се доближи до човекот, го виде како лежи и си замина. ³³ Потоа намина еден Самарјанец^[i], му пријде и кога го виде, му стана жал; ³⁴ па му ги исчисти раните со масло и вино и му ги преврза. Потоа го качи на своето добиче, го однесе до најблиската гостилница и го смести. ³⁵ Утредента, извади два сребреника, му ги даде на гостилничарот и му рече: „Погрижи се за него и ако потрошиш повеќе - ќе ти доплатам кога ќе се вратам!“

³⁶ Потоа, Исус праша: „Што мислиш, кој од овие тројца се покажал како ближен за настраданиот од разбојниците?“ ³⁷ „Оној што бил љубезен спрема него!“ - одговори учителот на Законот. Тогаш Исус му рече: „Оди и ти постапувај така!“

Во домот на Марта и Марија

³⁸ Продолжувајќи го своето патување кон Ерусалим, Исус и Неговите ученици дојдоа во едно село каде што во својот дом ги пречека една жена по име Марта. ³⁹ Таа имаше сестра, по име Марија, која седна до Исусовите нозе за да Ги слуша Неговите поуки. ⁴⁰ Марта, пак, беше презафатена со послужување, па Му пријде на Исус и Му рече: „Господе, зар не Ти е жал што сестра ми ме остави да ја вршам целата работа сама!? Кажи и да дојде да ми помага!“ ⁴¹ А Господ и рече: „Марто, Марто! Прекумерно се грижиш и тревожиш за многу нешта, ⁴² а само едно е потребно! Марија го одбра најдоброто - она што ќе и остане трајно!“