Дела Ап 8

Macedonian New Testament

Савле ја прогонува Црквата

8 Савле го одобруваше убиството на Стефан.

Од тој ден почна големо прогонство против Црквата во Ерусалим, па сите христијани, со исклучок на апостолите, се раштркаа по јудејските области и по Самарија.

² Неколку побожни луѓе го погребаа Стефан, оплакувајќи го на сиот глас.

³ Савле почна да ја уништува Црквата дом по дом. Влегуваше, ги извлекуваше и мажите и жените, и ги испраќаше в затвор.

Радосната вест се проповеда низ Самарија

⁴ Христијаните што се раштркаа поради прогонствата, одеа од место во место и ја проповедаа Радосната вест за Христос. ⁵ Филип, на пример, отиде во градот Самарија и на тамошните жители им проповедаше за Христос. ⁶ Сиот народ многу внимателно го слушаше она што Филип им го зборуваше и ги гледаше чудата што тој ги правеше. ⁷ Многу демонски духови со силен викот излегуваа од обземените и многу парализирани и сакати беа исцелени. ⁸ Во градот завладеа голема радост.

⁹ Имаше таму и еден човек по име Симон. Тој порано правеше магии и ги восхитуваше луѓето, тврдејќи за себе дека е голем човек. ¹⁰ Него го слушаа сите, од мало до големо, велејќи: „Овој човек е сила Божја - ,Голема сила‘.“ ¹¹ Тие го слушаа бидејќи долго време ги восхитуваше со магии и трикови. ¹² Но кога поверуваа во она што го зборуваше Филип, кој им проповедаше за Божјото царство и за Исус Христос, сите се крштаваа, и мажи и жени. ¹³ Дури и Симон поверува, и се крсти. Му се придружи на Филип и се восхитуваше од чудата и од видливите докази што Филип ги правеше.

¹⁴ Кога слушнаа апостолите во Ерусалим дека народот во Самарија ја прифатил Божјата порака, ги испратија кај нив Петар и Јован. ¹⁵ Кога пристигнаа тие, се помолија за овие нови христијани да Го примат Светиот Дух, ¹⁶ бидејќи Тој се уште не беше слегол над ниту еден од нив, туку тие само беа крстени во името на Господ Исус. ¹⁷ Тогаш Петар и Јован се помолија, положувајќи ги рацете врз нив, и тие Го примија Светиот Дух.

¹⁸ Кога Симон виде дека Светиот Дух им беше даден преку ракополагање од страна на апостолите, им понуди пари ¹⁹ и им рече: „Дајте ми ја и мене оваа моќ, та врз кого ќе положам раце, да Го прими Светиот Дух!“

²⁰ Но Петар му одговори: „Одете во неврат и ти и твоите пари, штом мислиш дека Божјиот дар може да се купи за пари! ²¹ Нема за тебе место, ти не можеш да учествуваш во оваа работа, зашто се покажа дека твоето срце не е праведно пред Бог! ²² Затоа покај се што помисли таква зла работа и помоли Му се на Бог. Можеби ќе ти ја прости оваа нечесна намера, ²³ зашто гледам дека си полн со горчина и окован во стегите на гревот.“

²⁴ Тогаш Симон извика: „Молете Му се на Господ за мене, за да не ме снајде ништо од она што го спомнавте!“

²⁵ Откако Петар и Јован сведочеа и проповедаа за Господ, се вратија во Ерусалим. Патем ја проповедаа Радосната вест по многу села во Самарија низ кои поминуваа.

²⁶ Потоа ангел Господов му рече на Филип: „Стани и оди на југ, по пустинскиот пат што се спушта од Ерусалим кон Газа!“ ²⁷ Филип веднаш замина. По пат сретна еден Етиопјанец, евнух, виден службеник кој раководел со целата ризница во дворецот на етиопската царица Кандакија. Тој бил на поклонение во Ерусалим, ²⁸ па сега се враќаше во Етиопија. Седеше во својата кола и ја читаше книгата на пророкот Исаија.

²⁹ Светиот Дух му рече на Филип: „Приближи се до колата и придружи му се на Етиопјанецот.“

³⁰ Филип го стаса и кога слушна како го чита пророкот Исаија, го праша: „Го разбираш ли ова што го читаш?“ ³¹ „Како би можел да го разберам, ако некој не ми го објасни?“ - одговори Етиопјанецот, па го покани да седне до него. ³² Тој го читаше следниов дел од Светото Писмо:

„Беше одведен како овца на клање,

молчеше како јагне на стрижење.

Уста не отвори, иако беше

³³ понижен и лишен од правда, кога му судеа.

Кој ќе ја сфати неговата генерација^[a]

која го лиши од живот на овој свет^[b]!?“

³⁴ Потоа евнухот го праша Филипа: „За кого го кажува ова пророкот: за себе или за некоја друга личност?“ ³⁵ Тогаш Филип, почнувајќи од тоа место во Светото Писмо, му проповедаше за Исус.

³⁶ Патувајќи така, дојдоа до една вода и евнухот рече: „Еве вода! Што ме спречува да се крстам!?“ ^37 [c]

³⁸ Тогаш евнухот нареди колата да застане, па двајцата слегоа во водата и Филип го крсти. ³⁹ Кога излегоа од водата, Духот Господов го грабна Филипа и евнухот веќе не го виде. Потоа радосен си го продолжи патот. ⁴⁰ А Филип се појави во градот Азот^[d]. Минувајќи низ тие предели, ја проповедаше Радосната вест низ сите градови, се додека не стигна до Цезареја.