Psalme 118

Reimer 2001

Dee 118 Psalm

¹ Jäft Dank to däm Herr Gott, dan Hee es goot; wiels sien Erboarme es fa emma.

² Lot Iesrael nu saje daut sien Erboarme fa emma es.

³ Lot daut Oant Hushault nu saje daut sien Erboarme fa emma es.

⁴ Lot dän dee däm Herr Gott ferjchte nu saje daut sien Erboarme fa emma es.

⁵ Ekj roopt däm Herr Gott aun enn mien Älend; Hee deed mie auntwuate enn däm Herr Gott siene Groote Städ.

⁶ Dee Herr Gott es fa mie; ekj woa mie nijch enjste, waut kaun dee Mensch mie aundoone?

⁷ Dee Herr Gott es fa mie mank dän dee mie halpe; un ekj woa mien Janka seene opp dän dee mie hausse.

⁸ Daut es bäta Tooflucht to näme enn däm Herr Gott aus enn dän Mensch to fetruehe;

⁹ Daut es bäta enn däm Herr Gott to fetruehe aus enn Helte to fetruehe.

¹⁰ Aul dee Nazione doone mie ommrinje; oba sejchalijch woa ekj dän fenijchte enn däm Herr Gott sien Nome.

¹¹ Dee doone mie ommrinje; sejchalijch woa ekj dän fenijchte enn däm Herr Gott sien Nome.

¹² Dee doone mie ommrinje soo aus Biehe; dee sent fenijcht soo aus daut Fia enn Dorne, dan ekj woa dän sejchalijch aufschniede enn däm Herr Gott sien Nome.

¹³ Du deetst mie schüwe soo daut ekj dol foll; oba dee Herr Gott holp mie.

¹⁴ Dee Herr Gott es miene Krauft un mien Leet, un Hee es miene Radunk.

¹⁵ Dee Stem fonn Froo senne un dee Radunk es enn dee Jerajchte äare Woninj; däm Herr Gott siene rajchte Haunt deit majchtich oabeide.

¹⁶ Däm Herr Gott siene rajchte Haunt es je-eat; däm Herr Gott siene rajchte Haunt deit majchtich oabeide.

¹⁷ Ekj woa nijch stoawe, oba ekj woa läwe un däm Herr Gott siene Woakje bekaunt moake.

¹⁸ Dee Herr Gott haft mie seeha jestroft; oba Hee haft mie nijch to dän Doot äwajäft.

¹⁹ Moak dee Jerajchtijchkjeits Puate op fa mie, ekj woa doa derjch gone; ekj woa däm Herr Gott danke.

²⁰ Dit es däm Herr Gott siene Puat; dee Jerajchte woare doaderjch gone.

²¹ Ekj woa die danke, dan du hast mie jeauntwuat, un best miene Radunk.

²² Dee Steen dän dee Bülied auntsied schmeete es dee Akjsteen jeworde.

²³ Dit es fonn däm Herr Gott, un daut es wunndafoll enn onse Uage.

²⁴ Dit es dee Dach dän dee Herr Gott jemoakt haft; wie woare onns freihe, un froo senne doarenn.

²⁵ O Herr Hott, ekj pracha die, rad mie; O Herr Gott, jeff nu Woolstaunt.

²⁶ Jesäajent es dee, dee enn däm Herr Gott sien Nome kjemt, wie säajne die fonn ut däm Herr Gott sien Hus.

²⁷ Dee Herr Gott es Gott, un Hee jeft onns Lijcht; binjt daut Opfa aun met Strenj to dee Heanna aum Aultoa.

²⁸ Du best mien Gott, un ekj woa die eare; mien Gott, ekj woa die danke!

²⁹ O jäft Dank to däm Herr Gott, dan Hee es Goot; dan sien Erboarme es Duarhauft fa emma.