43 Lát mig ná rétti mínum, Guð, berst fyrir málefni mínu gegn miskunnarlausri þjóð, bjarga mér frá svikulum og ranglátum mönnum.

² Því að þú ert sá Guð, sem er mér vígi, hví hefir þú útskúfað mér? hví verð ég að ganga um harmandi, kúgaður af óvinum?

³ Send ljós þitt og trúfesti þína, þau skulu leiða mig, þau skulu fara með mig til fjallsins þíns helga, til bústaðar þíns,

⁴ svo að ég megi inn ganga að altari Guðs, til Guðs minnar fagnandi gleði, og lofa þig með gígjuhljómi, ó Guð, þú Guð minn.

⁵ Hví ert þú beygð, sál mín, og ólgar í mér? Vona á Guð, því að enn mun ég fá að lofa hann, hjálpræði auglitis míns og Guð minn.

44 Til söngstjórans. Kóraítamaskíl.

² Guð, með eyrum vorum höfum vér heyrt, feður vorir hafa sagt oss frá dáð þeirri, er þú drýgðir á dögum þeirra, frá því, er þú gjörðir forðum daga.

³ Þú stökktir burt þjóðum, en gróðursettir þá, þú lékst lýði harðlega, en útbreiddir þá.

⁴ Eigi unnu þeir landið með sverðum sínum, og eigi hjálpaði armleggur þeirra þeim, heldur hægri hönd þín og armleggur þinn og ljós auglitis þíns, því að þú hafðir þóknun á þeim.

⁵ Þú einn ert konungur minn, ó Guð, bjóð út hjálp Jakobsætt til handa.

⁶ Fyrir þína hjálp rekum vér fjandmenn vora undir, og fyrir þitt nafn troðum vér mótstöðumenn vora fótum.

⁷ Ég treysti eigi boga mínum, og sverð mitt veitir mér eigi sigur,

⁸ heldur veitir þú oss sigur yfir fjandmönnum vorum og lætur hatursmenn vora verða til skammar.

⁹ Af Guði hrósum vér oss ætíð og lofum nafn þitt að eilífu. [Sela]

¹⁰ Og þó hefir þú útskúfað oss og látið oss verða til skammar og fer eigi út með hersveitum vorum.

¹¹ Þú lætur oss hörfa undan fjandmönnum, og hatursmenn vorir taka herfang.

¹² Þú selur oss fram sem fénað til slátrunar og tvístrar oss meðal þjóðanna.

¹³ Þú selur lýð þinn fyrir gjafverð, tekur ekkert verð fyrir hann.

¹⁴ Þú lætur oss verða til háðungar nágrönnum vorum, til spotts og athlægis þeim er búa umhverfis oss.

¹⁵ Þú gjörir oss að orðskvið meðal lýðanna, lætur þjóðirnar hrista höfuðið yfir oss.

¹⁶ Stöðuglega stendur smán mín mér fyrir sjónum, og skömm hylur auglit mitt,

¹⁷ af því ég verð að heyra spott og lastmæli og horfa á óvininn og hinn hefnigjarna.

¹⁸ Allt þetta hefir mætt oss, og þó höfum vér eigi gleymt þér og eigi rofið sáttmála þinn.

¹⁹ Hjarta vort hefir eigi horfið frá þér né skref vor beygt út af vegi þínum,

²⁰ en samt hefir þú kramið oss sundur á stað sjakalanna og hulið oss niðdimmu.

²¹ Ef vér hefðum gleymt nafni Guðs vors og fórnað höndum til útlendra guða,

²² mundi Guð eigi verða þess áskynja, hann sem þekkir leyndarmál hjartans?

²³ En þín vegna erum vér stöðugt drepnir, erum metnir sem sláturfé.

²⁴ Vakna! Hví sefur þú, Drottinn? Vakna, útskúfa oss eigi um aldur!

²⁵ Hví hylur þú auglit þitt, gleymir eymd vorri og kúgun?

²⁶ Sál vor er beygð í duftið, líkami vor loðir við jörðina.

²⁷ Rís upp, veit oss lið og frelsa oss sakir miskunnar þinnar.

45 Til söngstjórans. Lag: Liljur. Kóraítamaskíl. Brúðkaupskvæði.

² Hjarta mitt svellur af ljúfum orðum, ég flyt konungi kvæði mitt, tunga mín er sem penni hraðritarans.

³ Fegurri ert þú en mannanna börn, yndisleik er úthellt yfir varir þínar, fyrir því hefir Guð blessað þig að eilífu.

⁴ Gyrð lendar þínar sverði, þú hetja, ljóma þínum og vegsemd.

⁵ Sæk fram sigursæll sakir tryggðar og réttlætis, hægri hönd þín mun sýna þér ógurlega hluti.

⁶ Örvar þínar eru hvesstar, þjóðir falla að fótum þér, fjandmenn konungs eru horfnir.

⁷ Hásæti þitt er Guðs hásæti um aldur og ævi, sproti ríkis þíns er réttlætis-sproti.

⁸ Þú elskar réttlæti og hatar ranglæti, fyrir því hefir Guð, þinn Guð, smurt þig með fagnaðarolíu framar félögum þínum.

⁹ Myrra og alóe og kassía eru öll þín klæði, frá fílabeinshöllinni gleður strengleikurinn þig.

¹⁰ Konungadætur eru meðal vildarkvenna þinna, konungsbrúðurin stendur þér til hægri handar í skrúða Ófír-gulls.

¹¹ "Heyr, dóttir, og hneig eyra þitt! Gleym þjóð þinni og föðurlandi,

¹² að konungi megi renna hugur til fegurðar þinnar, því að hann er herra þinn og honum átt þú að lúta.

¹³ Frá Týrus munu menn koma með gjafir, auðugustu menn lýðsins leita hylli þinnar."

¹⁴ Eintómt skraut er konungsdóttirin, perlum sett og gullsaumi eru klæði hennar.

¹⁵ Í glitofnum klæðum er hún leidd fyrir konung, meyjar fylgja henni, vinkonur hennar eru færðar fram fyrir þig.

¹⁶ Þær eru leiddar inn með fögnuði og gleði, þær fara inn í höll konungs.

¹⁷ Í stað feðra þinna komi synir þínir, þú munt gjöra þá að höfðingjum um land allt.

¹⁸ Ég vil gjöra nafn þitt minnisstætt öllum komandi kynslóðum, þess vegna skulu þjóðir lofa þig um aldur og ævi.

49 Fyrir kvenraddir. Til söngstjórans. Kóraítasálmur.

² Heyrið þetta, allar þjóðir, hlustið á, allir heimsbúar,

³ bæði lágir og háir, jafnt ríkir sem fátækir!

⁴ Munnur minn talar speki, og ígrundun hjarta míns er hyggindi.

⁵ Ég hneigi eyra mitt að spakmæli, ræð gátu mína við gígjuhljóm.

⁶ Hví skyldi ég óttast á mæðudögunum, þá er hinir lævísu óvinir mínir umkringja mig með illsku,

⁷ þeir sem reiða sig á auðæfi sín og stæra sig af sínu mikla ríkidæmi.

⁸ Enginn maður fær keypt bróður sinn lausan né greitt Guði lausnargjald fyrir hann.

⁹ Lausnargjaldið fyrir líf þeirra mundi verða of hátt, svo að hann yrði að hætta við það að fullu,

¹⁰ ætti hann að halda áfram að lifa ævinlega og líta ekki í gröfina.

¹¹ Nei, hann sér, að vitrir menn deyja, að fífl og fáráðlingar farast hver með öðrum og láta öðrum eftir auðæfi sín.

¹² Grafir verða heimkynni þeirra að eilífu, bústaðir þeirra frá kyni til kyns, jafnvel þótt þeir hafi kennt lendur við nafn sitt.

¹³ Maðurinn í allri sinni vegsemd stenst ekki, hann verður jafn skepnunum sem farast.

¹⁴ Svo fer þeim sem eru þóttafullir, og þeim sem fylgja þeim og hafa þóknun á tali þeirra. [Sela]

¹⁵ Þeir stíga niður til Heljar eins og sauðahjörð, dauðinn heldur þeim á beit, og hinir hreinskilnu drottna yfir þeim, þá er morgnar, og mynd þeirra eyðist, Hel verður bústaður þeirra.

¹⁶ En mína sál mun Guð endurleysa, því að hann mun hrífa mig úr greipum Heljar. [Sela]

¹⁷ Óttast þú ekki, þegar einhver verður ríkur, þegar dýrð húss hans verður mikil,

¹⁸ því að hann tekur ekkert af því með sér, þegar hann deyr, auður hans fer ekki niður þangað á eftir honum.

¹⁹ Hann telur sig sælan meðan hann lifir: "Menn lofa þig, af því að þér farnast vel."

²⁰ _ Hann verður þó að fara til kynslóðar feðra sinna, sem aldrei að eilífu sjá ljósið.

²¹ Maðurinn í vegsemd, en hyggindalaus, verður jafn skepnunum sem farast.

84 Til söngstjórans. Á gittít. Kóraíta-sálmur.

² Hversu yndislegir eru bústaðir þínir, Drottinn hersveitanna.

³ Sálu mína langaði til, já, hún þráði forgarða Drottins, nú fagnar hjarta mitt og hold fyrir hinum lifanda Guði.

⁴ Jafnvel fuglinn hefir fundið hús, og svalan á sér hreiður, þar sem hún leggur unga sína: ölturu þín, Drottinn hersveitanna, konungur minn og Guð minn!

⁵ Sælir eru þeir, sem búa í húsi þínu, þeir munu ætíð lofa þig. [Sela]

⁶ Sælir eru þeir menn, sem finna styrk hjá þér, er þeir hugsa til helgigöngu.

⁷ Er þeir fara gegnum táradalinn, umbreyta þeir honum í vatnsríka vin, og haustregnið færir honum blessun.

⁸ Þeim eykst æ kraftur á göngunni og fá að líta Guð á Síon.

⁹ Drottinn, Guð hersveitanna, heyr bæn mína, hlýð til, þú Jakobs Guð. [Sela]

¹⁰ Guð, skjöldur vor, sjá og lít á auglit þíns smurða!

¹¹ Því að einn dagur í forgörðum þínum er betri en þúsund aðrir, heldur vil ég standa við þröskuldinn í húsi Guðs míns en dvelja í tjöldum óguðlegra.

¹² Því að Drottinn Guð er sól og skjöldur, náð og vegsemd veitir Drottinn. Hann synjar þeim engra gæða, er ganga í grandvarleik.

¹³ Drottinn hersveitanna, sæll er sá maður, sem treystir þér.

85 Til söngstjórans. Kóraíta-sálmur.

² Þú hefir haft þóknun á landi þínu, Drottinn, snúið við hag Jakobs,

³ þú hefir fyrirgefið misgjörð lýðs þíns, hulið allar syndir þeirra. [Sela]

⁴ Þú hefir dregið að þér alla bræði þína, látið af heiftarreiði þinni.

⁵ Snú þér til vor aftur, þú Guð hjálpræðis vors, og lát af gremju þinni í gegn oss.

⁶ Ætlar þú að vera oss reiður um eilífð, láta reiði þína haldast við frá kyni til kyns?

⁷ Vilt þú eigi láta oss lifna við aftur, svo að lýður þinn megi gleðjast yfir þér?

⁸ Lát oss, Drottinn, sjá miskunn þína og veit oss hjálpræði þitt!

⁹ Ég vil hlýða á það sem Guð Drottinn talar. Hann talar frið til lýðs síns og til dýrkenda sinna og til þeirra, er snúa hjarta sínu til hans.

¹⁰ Já, hjálp hans er nálæg þeim er óttast hann, og vegsemdir munu búa í landi voru.

¹¹ Elska og trúfesti mætast, réttlæti og friður kyssast.

¹² Trúfesti sprettur upp úr jörðunni, og réttlæti lítur niður af himni.

¹³ Þá gefur og Drottinn gæði, og land vort veitir afurðir sínar.

¹⁴ Réttlæti fer fyrir honum, og friður fylgir skrefum hans.

87 Kóraíta-sálmur. Ljóð.

² Drottinn grundvallaði borg sína á heilögum fjöllum, hann elskar hlið Síonar framar öllum bústöðum Jakobs.

³ Dýrlega er talað um þig, þú borg Guðs. [Sela]

⁴ Ég nefni Egyptaland og Babýlon vegna játenda minna þar, hér er Filistea og Týrus, ásamt Blálandi, einn er fæddur hér, annar þar.

⁵ En Síon kallast móðirin, hver þeirra er fæddur í henni, og hann, Hinn hæsti, verndar hana.

⁶ Drottinn telur saman í þjóðaskránum, einn er fæddur hér, annar þar. [Sela]

⁷ Og menn syngja eins og þeir er stíga dans: "Allar uppsprettur mínar eru í þér."